MoFi Electronics SourcePoint 10

Δεν μπορώ, θα το γράψω και νομίζω ότι το σκέπτονται όλοι, όσοι αντικρίζουν για πρώτη φορά το SourcePoint 10. Από πλευράς αναλογιών είναι κάπως “βαρύ” και, τοποθετημένο στις ειδικές βάσεις που το φέρνουν στο σωστό ύψος, το αισθητικό αποτέλεσμα είναι λίγο άνισο. Η καμπίνα έχει διατομή ανισόπλευρου εξαγώνου (οι πλευρικές επιφάνειες δεν είναι παράλληλες, υπάρχει μια μικρή γωνία περίπου στο ένα τρίτο του μήκους τους) και οι διαστάσεις της είναι αρκετά μεγάλες, ξεπερνώντας τα 35 εκατοστά στο πλάτος και τα 55 εκατοστά στο ύψος. Αν και απέχει αρκετά από τις διαστάσεις και τον όγκο ενός ηχείου δαπέδου, θα επιβληθεί στον χώρο. Ως αντιστάθμισμα, βεβαίως, θα πρέπει να θεωρήσουμε την πολύ καλή ποιότητα του φινιρίσματος, από φυσικό ξύλο (είναι διαθέσιμο σε ματ καρυδιά και μαύρη φράξο -αυτό που γνωρίζουμε περισσότερο ως “δεσποτάκι”) και στην πολύ σύνθετη μπάφλα. Η τελευταία έχει πρισματική μορφή, σε μια προσπάθεια ελαχιστοποίησης των περιθλάσεων από τις ακμές, οι οποίες δημιουργούν δευτερογενείς πηγές ακτινοβολίας και μειώνουν την ευκρίνεια της εικόνας. Ειδικά στην περίπτωση ηχείων όπως το “10”, όπου οι μονάδες τοποθετούνται αναγκαστικά επάνω στον κατακόρυφο άξονα (εδώ μάλιστα, επάνω και στον οριζόντιο), η μείωση των περιθλάσεων είναι απαραίτητη επειδή ακμές 90 μοιρών που ισαπέχουν ακτινοβολούν ταυτόχρονα, χειροτερεύοντας το πρόβλημα.

Η μπάφλα έχει πάχος δύο ιντσών (πάνω από 50mm) και σε συνδυασμό με τα τοιχώματα της καμπίνας που έχουν πάχος μίας ίντσας και τις δύο ενισχύσεις στο εσωτερικό, εξηγεί πλήρως το βάρος του ηχείου που ξεπερνά τα είκοσι κιλά.
Στο μέσον της μπάφλας βρίσκεται το μεγάφωνο του SourcePoint 10, ο πραγματικός πρωταγωνιστής του όλου εγχειρήματος. Η μονάδα έχει σχεδιαστεί από τον ίδιο τον Jones, ο οποίος εξηγεί με αρκετή λεπτομέρεια όλο το σκεπτικό στο σχετικό white paper.
Το πλεονέκτημα μιας ομοαξονικής μονάδας είναι, λίγο-πολύ, γνωστό: Με τα δύο μεγάφωνα στον ίδιο άξονα, ο σχεδιαστής απαλλάσσεται από σημαντικό μέρος προβλημάτων που οφείλονται στον τρόπο με τον οποίο αθροίζονται οι ακτινοβολίες ενός συμβατικού ζεύγους γούφερ-τουίτερ, ενώ -επιπροσθέτως- το γούφερ μπορεί να παίξει ρόλο χοάνης για τις υψηλές συχνότητες, βελτιώνοντας την απόδοση και τα χαρακτηριστικά ακτινοβολίας.

Τούτου λεχθέντος, ένα πρόβλημα των ομοαξονικών είναι η κίνηση του κώνου του γούφερ, η οποία διαμορφώνει τον τρόπο που ακτινοβολεί το τουίτερ. Αυτό λύνεται με δύο τρόπους. Τον εύκολο, όπου το ομοαξονικό μεγάφωνο είναι, στην πράξη, μιντ/τουίτερ, οπότε ο κώνος κινείται ελάχιστα και τον δύσκολο, όπου το γούφερ είναι μεγάλο σε διάμετρο, με “σφιχτή” ανάρτηση ώστε -και πάλι- η κίνηση να είναι περιορισμένη (αλλά ο όγκος αέρα που μετακινείται, επαρκής). Στην περίπτωση του MoFi, έχει επιλεχθεί η δεύτερη προσέγγιση με αποτέλεσμα αυτό το περίεργο σετ μεγαφώνων, όπου ένα δεκάιντσο γούφερ και ένα τουίτερ ίντσας-και κάτι (1.25, για την ακρίβεια), συνεργάζονται σε μια δίδρομη σχεδίαση. Αυτό, φυσικά, απαιτεί ένα τουίτερ που κατεβαίνει αρκετά χαμηλά και το 10 έχει συχνότητα κρος 1.6kHz. Για να παίξει το τουίτερ εκεί, ο Jones έχει επιλέξει έναν μαλακό θόλο και ανάρτηση μεγάλης διαδρομής. Ποιός είπε ότι δεν μπορείς να “κάνεις πράγματα” με την απλή συνταγή των δύο δρόμων;
Το υλικό που έχει επιλεγεί για τον κώνο του γούφερ είναι χαρτοπολτός. Ο Jones εξηγεί αναλυτικά στο white paper το γιατί θεωρεί αυτή την επιλογή ως την βέλτιστη, αρκετά πειστικά, βασισμένος στις δυνατότητες απόσβεσης των συντονισμών που αναπόφευκτα υπάρχουν, στην περιοχή που οι συντονισμοί αυτοί εμφανίζονται και στο κόστος των διάφορων εξωτικών υλικών. Μιλώντας για κόστος, οφείλει κάποιος να συγχαρεί τόσο τον σχεδιαστή όσο και την εταιρία. Το SourcePoint 10 παρουσιάζεται από την MoFi ως μια “cost-no-object” προσέγγιση και η τιμή του είναι σχετικώς λογική για τέτοιου είδους δήλωση.

Αφού, ούτως ή άλλως, το μεγάφωνο είναι εντελώς custom, η MoFi δεν δίστασε να ασχοληθεί και με το μαγνητικό σύστημα. Το υλικό που έχει επιλεγεί εδώ είναι το νεοδύμιο και έχουν ληφθεί μέτρα ώστε το μαγνητικό πεδίο να είναι πολύ ισχυρό (πάνω από 1Τ) και ιδιαίτερα ομοιογενές, ώστε η κίνηση του πηνίου να μην δημιουργεί προβλήματα μη γραμμικότητας (ιδιαίτερα παραμόρφωση ενδοδιαμόρφωσης). Επιπροσθέτως, τα δύο μαγνητικά κυκλώματα (γούφερ και τουίτερ) αλληλοσυμπληρώνονται σε μια ενιαία δομή, την οποία η εταιρία ονομάζει Twin-Drive.
Η σύνδεση του ηχείου με τον ενισχυτή γίνεται μέσω ενός ζεύγους ακροδεκτών πολύ καλής ποιότητας που δέχονται καλώδια μεγάλης διατομής, τερματισμένα με όλες τις κλασικές μεθόδους. Το μεγάφωνο προστατεύεται από ένα πλέγμα που στηρίζεται μαγνητικά και, όπως αναφέρει η MoFi, καλόν είναι να αφαιρείται σε απαιτητικές ακροάσεις (όπως θα δούμε, έχουν δίκιο!).