ΦΩΣ 211

Η ακουστική εκτίμηση του ΦΩΣ 211 έγινε σε δύο φάσεις. Κατά την πρώτη φάση αντικατέστησε τους συνήθεις ενισχυτές αναφοράς (προ/τελικό Melos Plus Series Line/Parasound HCA3500) και οδήγησε τα ηχεία αναφοράς (ATC SCM-50PSL) ενώ κατά την δεύτερη ανέλαβε να οδηγήσει ένα ηχείο πολύ πιο φιλικό και προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες ενός single ended σταδίου εξόδου, το Kalypso της Rois Acoustics που δοκιμάσαμε πριν από λίγο καιρό και το σχετικό κείμενο μπορείτε να βρείτε εδώ. To Kalypso είναι ένα ηχείο με ευαισθησία κοντά στα 100dB, αυστηρά 8ωμο, με την έννοια ότι η ελάχιστη αντίστασή του δεν πέφτει κάτω από την τιμή αυτή και με καλή (δηλαδή σχετικώς περιορισμένη) διακύμανση στο μέτρο της αντίστασης, η οποία εξασφαλίζει αντιστοίχως μικρές διακυμάνσεις στην απόκριση συχνότητας, συστημάτων που βασίζονται σε ενισχυτές με χαμηλό συντελεστή απόσβεσης. Σε όλες τις περιπτώσεις, ως πηγή χρησιμοποιήθηκε το Teac Esoteric P70/D70 σε συνδυασμό με το dCS Puccini U-Clock σε ρόλο μετατροπέα USB-S/PDIF κατά την χρήση αρχείων μέσω υπολογιστή.

Η τοποθέτηση του 211 δεν κρύβει ιδιαίτερες δυσκολίες εκτός των γνωστών: Ένας τέτοιος ενισχυτής απαιτεί αρκετό ελεύθερο χώρο επειδή παράγει σημαντικά ποσά θερμότητας σε σταθερή βάση και, επίσης, καλή στήριξη επειδή είναι δυσανάλογα βαρύς σε σχέση με το μέγεθος του (τα “σίδερα” στους μετασχηματιστές είναι οι βασικοί ένοχοι για αυτό). Πέραν αυτών, ο χρήστης απλώς πρέπει να συνδέσει τις πηγές και τα ηχεία του (ίσως το γεγονός ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν ακροδέκτες τύπου “μπανάνα” υποχρεωτικά να είναι ένα μείον) και είναι έτοιμος για τις πρώτες εντυπώσεις.
Η αλήθεια είναι ότι οι πρώτες εντυπώσεις από την ακρόαση συσκευών όπως ο 211 ξεφεύγουν εύκολα από την πεπατημένη της συμβατικής δοκιμής. Εκεί, όπου συνήθως υπάρχουν μικροδιαφορές που χρήζουν ερμηνείας και σκέψης, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μια συνολική αλλαγή στην συμπεριφορά του συστήματος που είναι, στην πράξη, δύσκολο να αποδεχθείς ότι μπορεί να οφείλεται σε μια και μόνη συσκευή, πλην όμως είναι αυτό ακριβώς που συμβαίνει στην πραγματικότητα. Είναι πολύ εύκολο να καταλήξεις σε διάφορα κλισέ, όπως ας πούμε ότι η ισχύς του ενισχυτή δεν επαρκεί για την οδήγηση ενός ηχείου με χαμηλή ευαισθησία όπως το SCM-50 αλλά, με δεδομένο ένα setup μικρών διαστάσεων (στην προκείμενη περίπτωση μιλάμε για μια απόσταση ακροατή ηχείων περί τα 2.5-2.8 μέτρα), δεν είναι αυτό που θα προσέξεις πρώτο αφού οι στάθμες επαρκούν μια χαρά αν δεν υπάρχει τάση υπερβολής από την πλευρά σου. Με τον 211 στη θέση του ενισχυτή το σύστημα άλλαξε πρόσωπο και από υπέρ-αναλυτικό εργαλείο μετατράπηκε σε μια πηγή ηχητικής ευχαρίστησης με ήπιο, μαλακό και ευχάριστο χαρακτήρα που αποτελεί ένα πρώτης τάξης δόλωμα για μακρόχρονες ακροάσεις που αφήνουν απέξω την τεχνική πλευρά και εστιάζονται στις αισθήσεις. Αυτά, βεβαίως, είναι γνωστά πράγματα στο χώρο και δεν αποτελούν πραγματική έκπληξη. Αν κάποιος αποφασίσει να επενδύσει σε μια συσκευή όπως ο 211 θα το κάνει ακριβώς για αυτό τον χαρακτήρα, την άποψη και την σχέση που τελικώς φαίνεται ότι μπορεί να έχει ένα ηλεκτρονικό κύκλωμα με τη μουσική. Από την άλλη, βέβαια, ο τρόπος με τον οποίο γίνονται όλα αυτά έχει άμεση σχέση με κάθε προϊόν ξεχωριστά αφού υπάρχουν πάντα ιδιαιτερότητες. Εν προκειμένω, ο ΦΩΣ 211 δημιούργησε με ξεχωριστή άνεση μια μουσική εικόνα που είναι μεγάλη και κατά περίπτωση επιβλητική, κρατά τον ακροατή σε μια απόσταση από το soundstage αλλά προσφέρει σημαντικές δυνατότητες στη περιγραφή των ηχητικών πηγών και των χώρων όντας μάλλον “σφιχτός” στον εστιασμό και καθόλου ασαφής.
Η τονική ισορροπία είναι καλή με κάποια, ελάχιστα, ίχνη έμφασης στην περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων που ασφαλώς συνεισφέρουν στην επιβλητική αίσθηση του τελικού ακούσματος, πειθαρχημένο, φωτεινό και ευχάριστο μεσαίο και μαλακές, ήπιες υψηλές συχνότητες που δεν θα κουράσουν ποτέ, ακόμη και αν ο μηχανικός ήχου που βρίσκεται πίσω από τον δίσκο έχει βάλει τα δυνατά του για το αντίθετο.

Με το SCM-50 και με την ψηφιακή ισοστάθμιση της ακουστικής στο δρόμο του σήματος το αποτέλεσμα είχε σαν κύριο χαρακτηριστικό του τον καλό όγκο και τη περιγραφή των πολύ χαμηλών συχνοτήτων χωρίς ίχνη συμπίεσης και “τελειώματος” σε λογικές στάθμες. Ο ενισχυτής φτάνει βεβαίως στο όριο του σχετικώς εύκολα (ειδικά στην περίπτωση που χρησιμοποιείται η ισοστάθμιση) αλλά ακόμη και τότε η συμπεριφορά του είναι ιδιαίτερα φιλική και θα αργήσει να ενοχλήσει. Με το Kalypso τα πράγματα γίνονται πολύ καλύτερα τόσο σε θέματα στάθμης η οποία θα ικανοποιήσει πλήρως σε κάθε μικρό/μεσαίο χώρο όσο και σε θέματα όγκου και δυνατοτήτων περιγραφής, ειδικά στην περιοχή των πολύ χαμηλών συχνοτήτων όπου το σύστημα απέκτησε έναν άλλο αέρα και φάνηκε να διαθέτει πολύ καλά περιθώρια για την περιγραφή των μακροδυναμικών του προγράμματος. Τα ρυθμικά μέρη περιγράφονται με καλή ταχύτητα και σώμα και με τα δύο ηχεία, με το ATC να ακούγεται λίγο πιο σκοτεινό και αργό (ως αίσθηση) και το Kalypso να κερδίζει εμφανώς σε έλεγχο.
Η περιοχή των μεσαίων συχνοτήτων είναι, ίσως, το πιο δυνατό κομμάτι του ΦΩΣ 211. Αποδίδεται με εξαιρετικό ρεαλισμό και, αν επιλέξεις σωστά αυτό που θα ακούσεις, η αίσθηση ότι είσαι παρών σε ένα ζωντανό μουσικό γεγονός είναι πολύ έντονη με τις ηχητικές πηγές να βρίσκονται σε “σωστή” απόσταση από τον ακροατή, τον εστιασμό και τον αέρα να είναι άψογα και το συνολικό αποτέλεσμα εξαιρετικά ευάκουστο, χωρίς ποτέ να γίνεται υπερβολικό ή ανακριβές. Αλλά ακόμη και τυχαίες (με την κακή έννοια του όρου) ηχογραφήσεις δεν θα ενοχλήσουν ιδιαίτερα καθώς είναι η συνολική προοπτική που αποκτά το σύστημα με τον 211 που θα επιδράσει στην περίπτωση αυτή, τηρώντας τις αποστάσεις και επιδεικνύοντας μια σαφή, ισορροπημένη άποψη. Στο ερώτημα αν ο ενισχυτής συμμετέχει τελικώς στην ταυτότητα του ακούσματος η απάντηση είναι “ναι” αλλά ο τρόπος με τον οποίο συμμετέχει (ισορροπημένος και καθόλου υπερβολικός) είναι αυτό που ενδιαφέρει στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Με απόκριση που “κόβει” στα 20kHz (θυμίζοντας, όχι τυχαία, τα τυπικά όρια των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα για τους ενισχυτές) δεν περιμένει κανείς φυσικά να βρεθεί απέναντι από μια εντελώς διαφανή/all pass συμπεριφορά. Ο χαρακτήρας του ενισχυτή είναι -και εδώ- μαλακός, ευχάριστος χωρίς να δημιουργεί την αίσθηση του περιορισμού της έκτασης ή να υστερεί σε δυνατότητες περιγραφής του αρμονικού πλούτου. Η συνολική αίσθηση που αποκομίζει κανείς (σε σχέση, για παράδειγμα, με τους ενισχυτές αναφοράς) είναι ίσως λίγο σκοτεινή και απόμακρη με μέτριο σώμα σε όργανα που έχουν σημαντικό περιεχόμενο ψηλά και στρογγυλή αίσθηση στην ατάκα αλλά την ίδια στιγμή αέρινη και ευχάριστα οικεία. Και εδώ, ωστόσο, το ηχείο που θα χρησιμοποιηθεί φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο. Με το Kalypso, το συνολικό αποτέλεσμα παρέμεινε ξεκούραστο και ευχάριστο, άλλαξε όμως σε θέματα ισορροπίας, με τα μέτωπα να αναδεικνύονται καλύτερα και το σύστημα να αποκτά μια ζωηράδα και να κερδίζει σε ισορροπία και δυνατότητα περιγραφής.

Τελικώς...

... οι φίλοι των single ended -τριοδικών ενισχυτών έχουν κάθε λόγο να είναι ευτυχείς αφού η δοκιμή του ΦΩΣ 211 όχι απλώς φέρνει στην επιφάνεια μια πολύ ενδιαφέρουσα, από κάθε άποψη, πρόταση αλλά αναδεικνύει και το γεγονός ότι υπάρχει εγχώρια παραγωγή σε ένα πολύ ιδιαίτερο είδος το οποίο -αν και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μια all-around επιλογή- αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πλευρά του audio, όπου η τεχνολογία και η μουσική συνυφαίνονται στην πράξη αλληλεπιδρώντας όσον αφορά στο τελικό αποτέλεσμα. Αν θέλετε να αποκτήσετε την εμπειρία μιας τέτοιας μηχανής, αξίζει τον κόπο να ακούσετε τον συγκεκριμένο ενισχυτή γιατί περιλαμβάνει όλα τα χαρακτηριστικά που καθορίζουν την ιδιαίτερη αυτή κατηγορία και αν έχετε πρόθεση να επενδύσετε, ο ΦΩΣ είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία! Αναμένουμε με πολύ ενδιαφέρον τα επόμενα βήματα της εταιρίας...