Ophidian Audio Mojo 2

Οι τακτικοί αναγνώστες θα γνωρίζουν σίγουρα ότι ο υπογράφων είναι πολύ φίλος των μικρών ηχείων. Αναγνωρίζω, φυσικά, τους περιορισμούς, τόσο του μικρού όγκου όσο και των μικρών διαμέτρων στα γούφερ -δεν μπορείς να πας κόντρα στην φύση (εκτός αν είσαι οπλισμένος με πολύ βαριά όπλα, λέγε με DSP, αν πιάνετε το υπονοούμενο), αλλά, από την άλλη, σε έναν μικρό ή πολύ μικρό χώρο, ένα μεγάλο συμβατικό ηχείο δεν βολεύεται εύκολα και μπορείς να καταλήξεις με σοβαρότερα προβλήματα.
Τούτων λεχθέντων, το Mojo 2 ξεκινά με γκολ από τα αποδυτήρια: Είναι μικρό, με απέριττες γραμμές και πολύ καλό φινίρισμα (μπορείς να διαλέξεις δρυ ή καρυδιά). Δεν ξέρω αν είναι σκόπιμο να “θάψεις” ένα ηχείο αυτής της κατηγορίας τιμής σε ένα ράφι, αλλά μπορεί να τοποθετηθεί και με αυτόν τον τρόπο, σίγουρα όμως θα νοιώσει άνετα με μια καλή βάση, στο κατάλληλο ύψος. Όπως και να έχει, δεν θα φορτώσει με την φυσική του παρουσία, ακόμη και έναν μικρό χώρο. Αυτή είναι η επιτομή του μικρού ηχείου και ο Gareth James το έχει κάνει επίτηδες, φυσικά. Μιλάει σε ένα συγκεκριμένο κοινό.

Το κοινό αυτό, βεβαίως, όπως και κάθε ακροατής με απαιτήσεις, δεν θα έλεγε όχι σε μια καλή έκταση χαμηλά, στο όριο που επιτρέπει η κατασκευή Και σε αυτή την κατεύθυνση η Ophidian έχει, στην περίπτωση του Mojo 2, δύο εργαλεία στην διάθεσή της. Το πρώτο είναι τα δύο μιντ/γούφερ, διαμέτρου 115 χιλιοστών τα οποία έχει καταφέρει να χωρέσει σε μια μπάφλα διαστάσεων 286x198 χιλιοστών, μια επιλογή η οποία εξασφαλίζει αρκετή κινούμενη επιφάνεια. Το δεύτερο εργαλείο ονομάζεται Aeroflex και είναι η ονομασία που έχει δώσει η εταιρία στην φόρτιση του ηχείου.
Το Aeroflex δεν είναι καμία επανάσταση, δεν είναι, όμως, και “σκέτο” bass reflex, έχει τρία χαρακτηριστικά που το κάνουν αρκούντως ενδιαφέρον. Το πρώτο είναι το μέγεθος του αυλού που χρησιμοποιείται στο Mojo 2. Είναι μεγάλος σε μήκος (λέει η εταιρία) και κρίνοντας από την έξοδό του στο πίσω μέρος του ηχείου, μεγάλης διατομής. Αυτό, με βάση τα όσα αναφέρει η Ophidian, εξασφαλίζει μικρότερες ταχύτητες του αέρα, επομένως η φόρτιση λειτουργεί πιο αποδοτικά και με ελαχιστοποιημένους αεροδυναμικούς θορύβους. Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι ο αυλός είναι ενσωματωμένος στην κατασκευή της καμπίνας, είναι, δηλαδή, η εσωτερική διαμόρφωση της τελευταίας που τον καθορίζει και όχι κάποιος κυλινδρικός σωλήνας, όπως συνηθίζεται. Αυτό, εκτός του ότι επιτρέπει στον σχεδιαστή να ελέγξει πλήρως τα χαρακτηριστικά του, δρα και ως εσωτερική ενίσχυση, αυξάνοντας την ακαμψία του ηχείου με αποτέλεσμα τους μικρότερους χρωματισμούς από τα τοιχώματα. Ως τρίτο χαρακτηριστικό άφησα κάτι το οποίο δεν αναφέρει καθόλου η Ophidian, αλλά -μάλλον- ισχύει με βάση τα ευρήματα της δοκιμής: Η φόρτιση είναι απεριοδική, χρησιμοποιεί δηλαδή κάποιο στοιχείο απόσβεσης στον αυλό. Αυτό, στην θεωρία, επιτρέπει καλύτερο έλεγχο των μεγαφώνων (τα οποία, σημειωτέον, έχουν μεγάλες διαδρομές) και -όπως θα δούμε στις μετρήσεις- κάνει το ηχείο φιλικό προς τους λαμπάτους ενισχυτές.

Οι υψηλές συχνότητες αποδίδονται από ένα τουίτερ μαλακού/υφασμάτινου θόλου της Seas, το οποίο χρησιμοποιεί επικάλυψη Sonolex τόσο στο διάφραγμα όσο και στην ανάρτηση. Ο θόλος ίντσας οδηγείται από ισχυρό μαγνητικό σύστημα νεοδυμίου και έχει απόσβεση/ψύξη από μαγνητικό υγρό. Η σχεδίαση του είναι κομμένη και ραμμένη για τις ανάγκες του Mojo 2 (και των άλλων ηχείων της σειράς) αφού έχει μικρό βάθος και ελάχιστο faceplate.
Σε ό,τι αφορά το φίλτρο, η Ophidian δεν κάνει οικονομίες: Χρησιμοποιεί παθητικά εξαρτήματα της Mundorf, πυκνωτές για χρήση σε σήματα audio, πηνία με περιέλιξη από χαλκό ελεύθερο οξυγόνου και αντιστάσεις υψηλής ακρίβειας (και αντοχής σε μεγάλα ρεύματα).

Η μπάφλα του ηχείου, δείχνει ότι το Mojo 2 έχει σχεδιαστεί με προσοχή στη λεπτομέρεια: Τα ηχεία είναι κατοπτρικώς συμμετρικά (οπότε ο χρήστης θα βρεθεί αντιμέτωπος με το προαιώνιο ερώτημα του “μέσα ή έξω;” για το τουίτερ), μια επιλογή που εξασφαλίζει δύο πράγματα: Μικρότερες περιθλάσεις από τις κάθετες ακμές (επειδή η απόσταση του τουίτερ δεν είναι ίδια από κάθε ακμή, επομένως δεν έχουμε ισχυρά φαινόμενα συμβολής) και μικρότερες αποστάσεις μεταξύ των τριών μεγαφώνων, καθώς η offset τοποθέτηση του τουίτερ, επιτρέπει στα δύο μιντ/γούφερ να πλησιάσουν λίγο.
Η σύνδεση του ηχείου με τον ενισχυτή γίνεται μέσω δύο ακροδεκτών καλής ποιότητας, που επιτρέπουν καλώδια με κάθε είδους τερματισμό. Μια μεταλλική πλάκα φιλοξενεί τους ακροδέκτες αυτούς και διαμορφώνει, επίσης, την οπή του bass reflex. Τα προστατευτικά πλέγματα είναι μαγνητικά.