Luxman NT-07

Η εργαστηριακή αξιολόγηση του NT-07 έγινε μέσω της θύρας Ethernet, με streaming ειδικών αρχείων αποθηκευμένων σε NAS. Εκτός από τις περιπτώσεις όπου αναφέρεται ρητώς κάτι διαφορετικό, το upsampler ήταν εκτός λειτουργίας. Ως έξοδος χρησιμοποιήθηκε η ομοαξονική S/PDIF.
Το ψηφιακό interface που ενσωματώνει το NT-07 αποδείχθηκε υψηλής ποιότητας με το jitter να κινείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Με sample rate 44.1kHz, μετρήσαμε 0.019 UI, τόσο για το clock όσο και για το data jitter, τιμές οι οποίες αντιστοιχούν σε 3.35ns. Εντελώς περιέργως, οι τιμές βελτιώθηκαν όταν το sample rate ανέβηκε στα 96kHz, με τις αντίστοιχες τιμές να είναι 0.008 και 0.009 UI (sample και data jitter αντιστοίχως), οι οποίες αντιστοιχούν σε 0.75 και 0.85ns.
Αναλόγως καλές επιδόσεις πήραμε και για την περιοχή αβεβαιότητας (στο zero crossing) με 0.016 και 0.002 UI για sample rates 44.1 και 96kHz αντιστοίχως.
Τα διαγράμματα οφθαλμού (eye pattern) επιβεβαιώνουν οπτικά τα παραπάνω ευρήματα. Καταρχήν τόσο στα 44.1kHz όσο και στα 96kHz, αμφότερα είναι ιδιαίτερα καθαρά χωρίς να προσεγγίζουν τις ελάχιστες απαιτούμενες τιμές (το κόκκινο πλαίσιο σε κάθε γράφημα), με το διάγραμμα των 96kHz να έχει zero crossing με λιγότερο θόρυβο. Όπως αναμενόταν, το διάγραμμα των 44.1kHz δείχνει μια ταχύτερη συμπεριφορά.

Το upsampler φαίνεται να εισάγει λίγο περισσότερο θόρυβο στην έξοδο του NT-07 (δώστε σημασία ότι μιλάμε για θόρυβο στο stream, όχι σε κάποια αναλογική έξοδο, βεβαίως). Ένα σήμα 44.1kHz ανεβασμένο στα 88.2kHz (upsampling 2x) διατηρεί τα καλά χαρακτηριστικά αλλά έχει λίγο πιο κλειστό “μάτι”, ενώ με upsampling 4x (bitrate 176.4kHz) γίνεται αρκετά πιο ασαφές, με περισσότερο θόρυβο και σημαντική εγγύτητα στο ελάχιστο απαιτούμενο άνοιγμα. Η εντύπωση που δημιουργείται εδώ, είναι ότι η ομοαξονική έξοδος του Luxman οδηγείται κοντά στα όρια της με το upsampling και μια καλύτερη επιλογή, ειδικά αν κάποιος αρέσκεται σε υψηλούς συντελεστές, είναι να χρησιμοποιηθεί η σύνδεση του DAC μέσω της θύρας USB.

Με όλα τα παραπάνω ευρήματα, οι μετρήσεις του χρόνου ανόδου στην ομοαξονική έξοδο δεν αποτελούν έκπληξη, άλλωστε μιλάμε για το ίδιο stream, με την διαφοροποίηση ότι έχουμε έναν καθαρό πρώτο παλμό επειδή το συγκεκριμένο μέρος του σήματος SPDIF είναι το προοίμιο που ενημερώνει τον DAC για το πιο κανάλι καλείται να επεξεργαστεί. Στην περίπτωση του αυθεντικού σήματος 44.1kHz η έξοδος είναι σαφώς πιο γρήγορη σε σχέση με αυτήν του upsampled 2x (88.2kHz). Και στις περιπτώσεις, πάντως, τα σήματα είναι καθαρά και μακρυά από τα ελάχιστα όρια.

Η αναπαραγωγή σημάτων πολύ χαμηλής στάθμης δεν αποκάλυψε κάτι άξιο λόγου. Το σήμα αναπαράγεται τέλεια χωρίς κάποιο ίχνος θορύβου και η λεπτομερής παρατήρησή του (με ζουμ στο θετικό peak της κυματομορφής) δεν αφήνει περιθώρια για παράπονα. Ενδιαφέρουσα παρατήρηση, ίσως, είναι ότι το upsampled (88.2kHz) σήμα έχει μικρότερη στάθμη (κατά 2dB περίπου, αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι η στάθμη είναι -80dBFS).

Η αναπαραγωγή του σήματος μονοτονικότητας στην περίπτωση ενός stream 44.1kHz είναι, εμφανώς, τέλεια με έναν “ψηφιακό” τρόπο που δεν αφήνει και πολλά περιθώρια κριτικής. Εύκολα βλέπεις ότι υπάρχει μηδενικός θόρυβος στην περιοχή διέλευσης από το μηδέν ενώ οι μεταβάσεις από στάθμη σε στάθμη είναι απολύτως καθαρές σε όλες τις στάθμες.
Με το upsampling ενεργοποιημένο εμφανίζεται ένας μικρός κωδωνισμός στις μεταβάσεις από την μια στάθμη στην άλλη. Αυτό, κατά πάσα πιθανότητα, δεν είναι θόρυβος (επειδή θα τον παρατηρούσαμε και στην περιοχή διέλευσης από το μηδέν, η οποία παραμένει πεισματικά καθαρή).

Η μεγέθυνση της κυματομορφής δείχνει μια συμμετρική συμπεριφορά η οποία θα μπορούσε να αποδοθεί στο ψηφιακό φίλτρο που χρησιμοποιείται.