Audio Research I/50

Για την ακουστική αξιολόγηση, ο I/50 αντικατέστησε τους ενισχυτές αναφοράς (Melos Plus Series Line/Parasound HCA3500) και ανέλαβε να οδηγήσει τα ηχεία αναφοράς (ATC SCM-50PSL). Ως πηγή χρησιμοποιήθηκε, στο μεγαλύτερο μέρος των ακροάσεων, o DAC αναφοράς (Teac Esoteric D70), μέσω single ended σύνδεσης, με το streamer WiiM Pro και το CD transport Teac Esoteric P70 στην θέση του front end.
Η αρχική εγκατάσταση του ενισχυτή δεν κρύβει κάποιο πρόβλημα. Εννοείται ότι οι λυχνίες παράγουν σημαντικά ποσά θερμότητας και αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψιν. Της διαδικασίας αξιολόγησης προηγήθηκε δοκιμή ώστε να αποφασιστεί πιο tap εξόδου πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Με τα συγκεκριμένα ηχεία και στον συγκεκριμένο χώρο, γρήγορα φάνηκε ότι η λήψη των 4Ω επέτρεπε στον ενισχυτή να λειτουργήσει με μεγαλύτερη άνεση, ειδικά σε θέματα δυναμικών. Με βάση αυτό, το σύνολο των ακροάσεων πραγματοποιήθηκε με αυτή την σύνδεση.

Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζεις ακούγοντας τον I/50 είναι αυτή της πειθαρχίας και του πολύ χαμηλού θορύβου. Το σύστημα με τον Audio Research στην θέση του ενισχυτή ακούστηκε λεπτομερές, με καλοστημένο soundstage, πειστικό βάθος και πολύ καλή περιγραφή της κίνησης, ενώ παράλληλα φάνηκε πολύ ικανός σε θέματα περιγραφής της δυναμικής αντίθεσης.
Για το πρώτο χαρακτηριστικό, πιθανώς, αιτία να είναι οι προσεκτικά ταιριασμένες λυχνίες ισχύος (φαίνεται αυτό και από τις διαφορές των καναλιών στην μέτρηση της απόκρισης), ενώ το δεύτερο θα πρέπει να αποδοθεί στην προσεγμένη ποιότητα κατασκευής.
Από τις πρώτες ώρες επαφής με τον I/50, έγιναν, επίσης, σαφείς οι δυνατότητές του σε θέματα οδήγησης και στάθμης: Πρόκειται για έναν ενισχυτή με αρκετή ισχύ ώστε -με δεδομένο ένα ηχείο “κανονικής” ευαισθησίας- να καλυφθεί ένας μικρός ή, το πολύ, μεσαίος χώρος, ενώ (όπως φάνηκε και από τις μετρήσεις), η διακύμανση του μέτρου της εμπέδησης του ηχείου είναι περισσότερο καθοριστική από την ελάχιστη τιμή της (επειδή αυτή μπορεί να αντισταθμιστεί, εν πολλοίς, από την επιλογή του tap). Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν, εκεί έξω, ηχεία τα οποία ο I/50 δεν θα συμπαθήσει και αυτό είναι κάτι που πρέπει να προσεχθεί. Τούτων λεχθέντων, αν και το SCM-50 δεν θα ήταν το πρώτο ηχείο που θα πρότεινε κανείς για έναν τέτοιο ενισχυτή, το τελικό αποτέλεσμα της συνεργασίας τους ήταν πραγματικά εντυπωσιακό, σε πολλά επίπεδα, καθώς ο ενισχυτής φάνηκε να εκμεταλλεύεται πλήρως τις ικανότητες ανάλυσης που προσφέρει το τελευταίο.

Στις λεπτομέρειες τώρα, το σύστημα με τον I/50 κατέβηκε με άνεση πολύ χαμηλά και απέδωσε το σχετικό υλικό με καλό όγκο και έλεγχο, γέμισε τον χώρο επιβλητικά και δημιούργησε μια αίσθηση άνεσης. Ο λαμπάτος χαρακτήρας έκανε εδώ σαφή την παρουσία του όχι τόσο με πραγματικό “χαρακτήρα” και άποψη, όσο με τον τρόπο που εμφανίζεται η υπερφόρτωση, καθώς το στάδιο ισχύος φτάνει στα όριά του. Το άκουσμα παρέμεινε πάντα φιλικό προς το αυτί, χωρίς ίχνος τραχύτητας ή σκληρότητας. Μπορείς να αφήσεις τον ενισχυτή να κινηθεί γύρω και λίγο πάνω από το όριο, χωρίς να σε ενοχλεί και ο I/50 αναδείχθηκε σε έναν από τους πιο ευάκουστους ενισχυτές που έχουμε δοκιμάσει τα τελευταία χρόνια.
Οι χαμηλές συχνότητες εμφανίστηκαν αβίαστες με αίσθηση ισορροπίας και ταχύτητας, είχαν παλμό και πολύ καλή αίσθηση της κλίμακας. Όταν το απαίτησε η ηχογράφηση, το σύστημα ακούστηκε μεγάλο και ασυμπίεστο, με τον ρυθμό να ρέει και τα κρουστά να ακούγονται γεμάτα χωρίς υπερβολές ή περιορισμούς. Ο I/50 ακούγεται, τελικώς, πολύ μεγαλύτερος από όσο είναι στην πραγματικότητα και αυτό θα πρέπει, ασφαλώς, να κατοχυρωθεί στα θετικά του γνωρίσματα.
Η μεσαία περιοχή είναι σίγουρα ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά της συσκευής (μαζί με την στερεοφωνική εικόνα, όπως θα δούμε παρακάτω). Το σύστημα απέκτησε μια ιδιαίτερα θετική και έντονη παρουσία, δεν έμεινε καθόλου πίσω, τηρώντας αποστάσεις από τον ακροατή, και ακούστηκε ευχάριστα ζεστό και ισορροπημένο με πολύ καλές δυνατότητες περιγραφής των λεπτομερειών και του layering. Το άκουσμα ήταν φυσικό και αβίαστο, με τις χορωδίες και τις σόλο φωνές να αποκαλύπτονται στον χώρο με τρόπο που δεν έχω συνηθίσει από το ζεύγος προ/τελικού αναφοράς, πιθανώς λιγότερο... “στουντιακές”, αλλά σίγουρα περισσότερο θελκτικές ευχάριστες και ξεκούραστες. Αν ο I/50 έχει κάποια προσωπικότητα, τότε αυτό το σχόλιο την περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο και νομίζω ότι είναι αυτή η πλευρά του ενισχυτή που θα αγαπήσουν οι περισσότεροι. Έχω, δε, την υποψία ότι σε αυτόν ακριβώς τον τομέα γίνεται εμφανές και το “χέρι” της Audio Research και της παράδοσης που έχει δημιουργήσει το tuning του Warren Gehl, του ανθρώπου που επιμελείται τον ήχο κάθε συσκευής της εταιρίας στην Μινεσότα.
Η στερεοφωνική εικόνα που δημιουργεί ο μικρός Audio Research είναι παραδειγματική. Ο οριζόντιος άξονας παραμένει κοντά στον ακροατή, ο οποίος έχει μια ιδιαίτερα ακριβή αίσθηση της μείξης, η σκηνή έχει βάθος και εξαιρετική αίσθηση του αέρα και της κίνησης και ο εστιασμός των μεμονωμένων ηχητικών πηγών είναι, επίσης κορυφαίος. Υποθέτει, κάποιος, ότι η ομοιότητα των καναλιών και το τράκινγκ του εξασθενητή παίζουν τον ρόλο τους, αλλά, στην συνολική εικόνα, σίγουρα συμμετέχει ο πολύ χαμηλός θόρυβος ο οποίος επιτρέπει την εξαιρετική απόδοση του μακροδυναμικού προφίλ κάθε κομματιού. Σε στιγμές σιωπής, όπου η παραμικρή λεπτομέρεια, εστιασμένη στον χώρο, μπορεί να κάνει την διαφορά, ο I/50 αποδείχθηκε κορυφαίος.
Ψηλά ο ενισχυτής ακούστηκε επαρκώς γρήγορος, με καλή αίσθηση της έκτασης, γεμάτος και με καλές δυνατότητες περιγραφής των λεπτομερειών. Αποδίδει σωστά τον αρμονικό πλούτο των οργάνων της περιοχής και, εννοείται, δεν θα κουράσει ποτέ, ό,τι και αν κάνεις. Είναι και αυτό ένα από τα πλεονεκτήματα της λυχνίας και αλίμονο αν η Audio Research δεν το εκμεταλλευόταν στο έπακρο!

Τελικώς...

... αν και γνωρίζω ότι πολλοί θα αρκεστούν και μόνο στο γεγονός ότι μιλάμε για έναν καθαρόαιμο και, συγκριτικά, προσιτό Audio Research, η αλήθεια πάει πολύ πιο βαθιά: Εδώ, έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικό δείγμα λαμπάτου ενισχυτή, με όλα τα πλεονεκτήματα και τις ιδιοτροπίες του είδους, όπως τον υλοποίησε μια εταιρία-θρύλος στον χώρο: Ελκυστικός, αβίαστος, ακριβής και ξεκούραστος ήχος, που θα τιμήσει την μουσική του καθενός, σύγχρονη αισθητική που διατηρεί τους κώδικες της λυχνίας, αλλά -ταυτόχρονα- ένα εργαλείο που έχει απαιτήσεις. Αν προσέξετε το ηχείο που θα βάλετε στην έξοδο, μιλάμε για τεχνολογική ποίηση! Ακούστε τον οπωσδήποτε.