FIM Audio TK005 D

Τι είναι ακριβώς ο Eigentakt; Καλό ερώτημα, αλλά η απάντηση δεν είναι ιδιαίτερα γοητευτική, για όσους περιμένουν πυροτεχνήματα και audiophile μαγικά. Ετυμολογικά, eigentakt είναι η ιδιοταλάντωση και ως όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα πολύ συγκεκριμένο είδος τάξης D, όπου στο κύκλωμα δεν περιλαμβάνεται ο ταλαντωτής που, συμβατικά, απαιτείται για ένα τέτοιο στάδιο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, σε αντίθεση με τους κλασικούς “D”, η ταλάντωση εξασφαλίζεται από τις ίδιες τις συνθήκες του κυκλώματος, το οποίο χρησιμοποιεί την απαραίτητη ολίσθηση φάσης στην ανάδραση ώστε να λειτουργεί, το ίδιο, ως ταλαντωτής.

Μια μικρή έρευνα φέρνει στην επιφάνεια αρκετές ακαδημαϊκές δουλειές γύρω από το θέμα και το γενικό consensus είναι ότι οι ενισχυτές Eigentakt έχουν κάποια πλεονεκτήματα. Καταρχήν δεν απαιτείται ένας καλής ποιότητας ταλαντωτής (σταθερός και με χαμηλό jitter) του οποίου το σήμα εισέρχεται στον ενισχυτή. Στην συνέχεια ο τυπικός Eigentakt δεν υποφέρει από το γνωστό πρόβλημα ευαισθησίας στις μεταβολές της τάσης τροφοδοσίας του, όσο ο συμβατικός class-D, έχει, δηλαδή, πολύ καλό λόγο απόρριψης του θορύβου από το τροφοδοτικό. Θα μπορούσε να ακολουθήσει μια λίστα με διάφορα άλλα πλεονεκτήματα, γύρω από τον συνολικό θόρυβο, την παραμόρφωση και την ιδιότητα της συχνότητας μεταγωγής να μεταβάλλεται ανάλογα με τις συνθήκες εξόδου (για τα οποία τσακώνονται διάφοροι, σχετικοί και μη), αλλά, για να μην μακρηγορούμε, κρατήστε το εξής: Καλά σχεδιασμένος και υλοποιημένος, ένας ενισχυτής Eigentakt μπορεί να είναι ένας εξαιρετικός ενισχυτής. Με τον Putzeys στο σχεδιαστήριο, αυτό το “καλά σχεδιασμένος και υλοποιημένος” (ως άρθρωμα) μπορεί να θεωρηθεί ως δεδομένο. Φυσικά, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες στην σύνθεση μιας πλήρους συσκευής που βασίζεται σε ένα τέτοιο τελικό στάδιο.

Για να πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, ο νέος ολοκληρωμένος της FIM, βασίζεται στο γνωστό ψηφιακά ελεγχόμενο ρυθμιστικό στάθμης CS3310 της Crystal και το γνωστό user interface που γνωρίζουμε από τον TK004, ενώ για την προενίσχυση phono βασίζεται στο, επίσης γνωστό, κύκλωμα του του Douglas Self με τρία τρανζίστορ χαμηλού θορύβου στην είσοδο ΜC και ένα στάδιο προενίσχυσης/αποέμφασης που χρησιμοποιεί ένα 5534. Η αποέμφαση RIAA είναι ενεργή (εφαρμόζεται στο βρόχο ανάδρασης) και στην είσοδο MΜ αντί της κλασικής αντίστασης 47kΩ, χρησιμοποιείται αντίσταση 1MΩ και ένα ενεργό κύκλωμα βασισμένο σε δύο τελεστικούς 5532 το οποίο δίνει στην είσοδο χαρακτηριστικά αντίστασης 47kΩ. H ιδιόμορφη αυτή προσέγγιση (ο Self έχει κάνει μια παραλλαγή ενός κυκλώματος που πρώτος πρότεινε ο Marcel van den Gevel) βασίζεται στην ιδέα ότι το ρεύμα που διαρρέει μια αντίσταση και οφείλεται στον θερμικό θόρυβο (θόρυβο Johnson) είναι χαμηλότερο σε μια αντίσταση 1ΜΩ από αυτόν σε μια αντίσταση 47kΩ. Το phono αυτό έχει βελτιωθεί, στην περίπτωση του TK005 D, με το υποηχητικό φίλτρο Devinyliser του Self, το οποίο βασίζεται σε τοπολογία cross-feed και ένα στάδιο το οποίο λειτουργεί ως φίλτρο all-pass, για να αποκόψει τις πολύ χαμηλές συχνότητες με κριτήριο την φάση τους, χωρίς να αλλάζει την απόκριση χαμηλά.
Το στάδιο προενίσχυσης, οδηγεί δύο αρθρώματα 1ΕΤ400Α της Purifi τα οποία με βάση τις δημοσιευμένες πληροφορίες μπορούν να αποδώσουν μέχρι 2x227W/8Ω και 2x425W/4Ω, υποστηριζόμενα από ένα διακοπτικό τροφοδοτικό της σειράς SMPS της Hypex.

O ενισχυτής διαθέτει πέντε εισόδους, από τις οποίες οι τρεις είναι στάθμης line και οι δύο φωνογραφικής κεφαλής, με δυνατότητα επιλογής του κέρδους. Και στην περίπτωση του TK005 εφαρμόζεται ο εσωτερικός διαχωρισμός του προενισχυτή και του τελικού ενισχυτή, με τα αντίστοιχα κυκλώματα να ενεργοποιούνται από διαφορετικούς διακόπτες (στην πρόσοψη) και να διαθέτουν, επίσης ξεχωριστή έξοδο (ο προενισχυτή) και είσοδο (ο τελικός) με κοινό ζευγάρι βυσμάτων RCA. Ο χρήστης έχει στη διάθεσή του και τηλεχειριστήριο, μέσω του οποίου μπορεί να ρυθμίσει την στάθμη και να επιλέξει είσοδο.