Moon MiND 2

Η εργαστηριακή εκτίμηση του MiND 2 έγινε ασύγχρονα, με streaming μέσω Ethernet, με τα πρότυπα σήματα να είναι αποθηκευμένα σε NAS. Εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά, χρησιμοποιήθηκαν sample rates 44,1 και 96kHz. Σε γενικές γραμμές, εξετάσαμε την ποιότητα της ψηφιακής εξόδου (χρησιμοποιήθηκε η ομοαξονική έξοδος S/PDIF) καθώς και την πιθανότητα να επεμβαίνει η συσκευή στο ψηφιακό σήμα με κάποιον τρόπο που δεν θα έπρεπε.
Σε ό,τι αφορά την ποιότητα του ψηφιακού audio interface, το διάγραμμα οφθαλμού με sample rate 44,1kHz εμφανίστηκε γρήγορο, με με χαμηλό θόρυβο και χαμηλή περιοχή αβεβαιότητας (eye narrowing) στην διάβαση από τα 0V, η οποία υπολογίστηκε στο 0,20ns (μέση τιμή). Το άνοιγμα του οφθαλμού ήταν πολύ μεγαλύτερο από το ελάχιστο απαιτούμενο. Οι υπολογισμοί του jitter έδωσαν 0,75ns (sampling jitter) και 0,85ns (data jitter) σε μέσες τιμές.
Η αντίστοιχη μέτρηση με σήμα 96kHz, δείχνει μια εμφανώς πιο αργή συμπεριφορά και ελάχιστα υψηλότερο θόρυβο. To άνοιγμα του οφθαλμού είναι, επίσης, μικρότερο αλλά πολύ μακρυά από τα ελάχιστα όρια που απαιτεί το πρωτόκολλο (και ορίζονται από το κόκκινο παραλληλόγραμμο που φαίνεται στο διάγραμμα). H περιοχή αβεβαιότητας στο zero crossing, υπολογίστηκε στο 0,20ns (μέση τιμή). Οι υπολογισμοί του jitter έδωσαν 0,80ns (sampling) και 0,85ns (data). Η σύγκριση των τιμών του jitter μετά την αναγωγή τους σε UIs (Unit Intervals) δείχνουν μια ελάχιστη επιδείνωση στα 96kHz, κάτι που είναι αναμενόμενο.. (Sampling Jitter: 0,0045/0,0055 UI για 44,1kHz και 96kHz αντιστοίχως και Data Jitter: 0,0045/0,0050 UI για 44,1kHz και 96kHz αντιστοίχως).

Η αναπαραγωγή σημάτων πολύ χαμηλής στάθμης (-80dBFS) ήταν, όπως θα περίμενε κανείς άψογη, καθώς δεν υπάρχει μετατροπή ή αναλογικό μέρος για να συμμετέχουν με τον θόρυβό τους.
Τόσο το διάγραμμα για τα 44.1kHz όσο και για τα 96kHz δεν έχουν ορατά προβλήματα στην κυματομορφή ή ίχνη θορύβου.

Το σήμα είναι τόσο καθαρό, ώστε είναι δυνατόν να “δει” κάποιος τις διαφορές στην αναλογική κυματομορφή (η οποία υπολογίζεται από το σύστημα μέτρησης, αφού δεν υπάρχει DAC), οι οποίες οφείλονται στον διαφορετικό αριθμό δειγμάτων σε κάθε μέτρηση.
Ανάλογα “καθαρό” είναι και το φάσμα της εξόδου με σήμα 1kHz/-20dBFS. Το διάγραμμα είναι αυτό που περιμένει κάποιος, με ανύπαρκτο θόρυβο ή άλλες συνιστώσες “αναλογικών” προβλημάτων, αν και οι παρατηρητικοί μπορούν, σίγουρα, να διακρίνουν ίχνη ενδοδιαμόρφωσης στην βάση της θεμελιώδους (σε πολύ χαμηλές στάθμες).

Γενικά, ο θόρυβος δεν είναι κάτι που θα απασχολήσει τον κάτοχο του MiND 2. Το φάσμα της αναπαραγωγής του digital black δεν περιλαμβάνει, πρακτικώς, τίποτε.
Αυτό είναι κάτι που φαίνεται και στο διάγραμμα μονοτονικότητας (το οποίο προκύπτει από ειδικά διαμορφωμένο σήμα). Εδώ, μπορεί να διακρίνει κάποιος άψογες μεταβάσεις από στάθμη σε στάθμη και ανυπαρξία θορύβου. Το σήμα είναι όσο κοντά στο πρότυπο είναι δυνατόν, χωρίς καμία ορατή διαφορά, αυτό που θα περίμενε κανείς, άλλωστε, από ένα ψηφιακό interface που σέβεται τον εαυτό του.

Η διαμόρφωση του σήματος από θόρυβο πολύ χαμηλών συχνοτήτων περιλαμβάνει μια σειρά από ευρήματα σε ιδιαίτερα χαμηλές στάθμες (κάτω από τα -150dBr). Εδώ, στην βάση της θεμελιώδους είναι εμφανής μια ενδοδιαμόρφωση, παρόμοια σε λογική με αυτήν που φαίνεται και στο φάσμα του 1kHz.
Μεγέθυνση της περιοχής αυτής (η ανάλυση στον άξονα του χρόνου είναι 20Hz) μας επιτρέπει να διακρίνουμε συνιστώσες στα ±5,5Ηz και ±3,3Hz, οι οποίες θα μπορούσαν να αποδοθούν σε κάποια μορφή jitter. Σε αυτές τις στάθμες, εννοείται, ότι μιλάμε “για την τιμή των όπλων”, φυσικά. Πρόκειται για ευρήματα επάνω στα οποία δεν μπορεί να στηριχτεί κριτική!