Audionet Planck

Η εργαστηριακή αξιολόγηση του Planck περιέλαβε μετρήσεις μέσω του τρανσπόρτ και μέσω της ψηφιακής εισόδου, ώστε να αξιολογηθεί τόσο η ποιότητα ανάγνωσης των δίσκων όσο και καθαυτή η ποιότητα του DAC που ενσωματώνει. Ως ψηφιακή είσοδος χρησιμοποιήθηκε η ομοαξονική, με σήματα 24bit/96kHz, εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά.
Η ποιότητα ανάγνωσης των οπτικών δίσκων από το Planck είναι από τις καλύτερες που έχουμε αξιολογήσει μέχρι σήμερα. Για σήματα πολύ χαμηλής στάθμης (-80dB), η κυματομορφή διατηρείται σε σημαντικό βαθμό με ορατά, αλλά λίγα ίχνη υψίσυχνου θορύβου, δείγμα ότι το σύστημα ανάγνωσης μπορεί να ιχνηλατήσει τον δίσκο σωστά.
Το σύστημα φαίνεται να διαθέτει πολύ καλή μονοτονικότητα καθώς η αναπαραγωγή του σχετικού σήματος διατηρεί, επίσης, την μορφή της σε όλες τις στάθμες, είναι συμμετρική, χωρίς ίχνη θορύβου από την τροφοδοσία και “κατεβαίνει” μέχρι την μηδενική στάθμη χωρίς σοβαρά προβλήματα.

Το φάσμα της εξόδου κατά την αναπαραγωγή σήματος 1kHz/0dB είναι εξαιρετικά καθαρό. Μπορεί κανείς να διακρίνει την δεύτερη και την τρίτη αρμονική, με στάθμη πολύ μικρότερη των -100dB και στις δύο περιπτώσεις, ενώ λάμπει δια της απουσίας του ο θόρυβος από το δίκτυο τροφοδοσίας.
Σε ό,τι αφορά το ψηφιακό interface οι επιλογές της Audionet δικαιώνονται. Το τμήμα του DAC φαίνεται να διαθέτει σοβαρές δυνατότητες καταστολής του εισερχόμενου jitter, με την σχετική καμπύλη να βρίσκεται στο μεγαλύτερο μέρος κάτω από τα -50dB, με αυξητικές τάσεις στην περιοχή των πολύ χαμηλών συχνοτήτων.

Αντιστοίχως, η ευαισθησία στο εισερχόμενο jitter φαίνεται πολύ χαμηλή, με τις καμπύλες της αντίστοιχης παραμόρφωσης να βρίσκονται κάτω από τα -100dB. Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι το Planck μπορεί να συνεργαστεί με πηγές που έχουν τα προβλήματά τους, αν και κατά την μέτρηση, η ψηφιακή είσοδος φάνηκε αρκετά... επιλεκτική, αρνούμενη να κλειδώσει στην πηγή για jitter υψηλότερο των 45ns (p-p). Η συμπεριφορά αυτή, πιθανώς, οφείλεται στο αυτόματο σύστημα επιλογής της εισόδου που διαθέτει η συσκευή. Το ίδιο το ψηφιακό μέρος του player εισάγει πολύ χαμηλά ποσοστά jitter. Από τα ελάχιστα ίχνη που απομονώσαμε, η υψηλότερη τιμή ήταν τα 36ps (p-p) στην περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων.
Η γραμμικότητα στάθμης του DAC κινήθηκε σε κορυφαία επίπεδα, όντας η καλύτερη που έχουμε μετρήσει μέχρι σήμερα. Η σχετική καμπύλη διατηρεί την ιδανική μορφή μέχρι τα -110dBFS περίπου, ενώ, από το σημείο αυτό και μέχρι το όριο της μέτρησης (-130dBFS) οι αποκλίσεις είναι ελάχιστα ορατές.

Η απόκριση συχνότητας κινήθηκε πολύ κοντά στο ιδανικό. Στην περιοχή διέλευσης είναι πρακτικώς επίπεδη με ήπια απόκλιση ψηλά η οποία φθάνει τα -1dBr στα 40kHz, ενώ η ομοιότητα των καναλιών είναι επίσης εξαιρετική, με την ισορροπία να είναι κάτω από το 0.1dB.
Το φάσμα που είδαμε χρησιμοποιώντας CD μας έδωσε μια αρχική γεύση για τις παραμορφώσεις του Planck και τα διαγράμματα μεταβολής της παραμόρφωσης επιβεβαίωσαν την αρχική εντύπωση ότι έχουμε να κάνουμε με μια συσκευή η οποία κινείται σε κορυφαίο επίπεδο στον τομέα αυτό. Το διάγραμμα μεταβολής των THD/THD+N σε συνάρτηση με την συχνότητα, κινήθηκε γύρω και κάτω από τα -100dBr (με στάθμη αναφοράς το -1dBFS) με την αρμονική παραμόρφωση να πλησιάζει τα -110dBr, επίδοση που κρίνεται ως εξαιρετική.

Η συμπεριφορά αυτή διατηρείται ακόμη και σε πολύ χαμηλές στάθμες. Οι σχετικές καμπύλες φθάνουν στα -55dB και κάτω από τα -75dB για το σύνολο αρμονικής παραμόρφωσης και θορύβου (THD+N) και την παραμόρφωση (THD) αντιστοίχως, χωρίς να υπάρχουν ίχνη υπερφόρτωσης σε υψηλές στάθμες.
Με το στάδιο εξόδου κοντά στο όριό του, η παραμόρφωση και ο θόρυβος βρίσκονται στο 0.001%, με ήπιες τάσεις αύξησης στις υψηλές συχνότητες, ενώ σε χαμηλότερες στάθμες (-20dBFS) η παραμόρφωση αυξάνεται λίγο, φθάνοντας στο 0.002%.

Η απόκριση του Planck στο όριο της ζώνης διέλευσης δεν κρύβει εκπλήξεις και τα φίλτρα που χρησιμοποιεί η Audionet ακολουθούν την πεπατημένη, προσφέροντας προοδευτικά χαμηλότερες κλίσεις (όσο το sample rate αυξάνεται) και πολύ καθαρή ζώνη αποκοπής η οποία βρίσκεται στα -100dBr.
Η αποτελεσματικότητα των φίλτρων γίνεται σαφής από την στάθμη των υποπροϊόντων της δειγματοληψίας τα οποία αναδιπλώνονται μέσα στο ακουστικό φάσμα, η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στα -110dBFS.

Η συσκευή αποδείχθηκε ιδιαίτερα ήσυχη. Το φάσμα του θορύβου σε αδρανές κανάλι βρίσκεται, στο σύνολό του, κάτω από τα -120dBFS χωρίς την συνηθισμένη αιχμή στην περιοχή των 50/100Hz η οποία οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στο τροφοδοτικό.
Επί του προκειμένου, το φάσμα του θορύβου και των παρεμβολών αναδεικνύει τις δυνατότητες ενός καλοσχεδιασμένου διακοπτικού τροφοδοτικού. Εδώ, απουσιάζουν πλήρως οι αιχμές από το δίκτυο τροφοδοσίας και το σύνολο των ευρημάτων βρίσκεται γύρω και κάτω από τα -130dBFS, επίδοση, το λιγότερο, εντυπωσιακή. Για όσους αρέσκονται σε “σκέτα” νούμερα, ο θόρυβος που σχετίζεται με το δίκτυο τροφοδοσίας ξεπερνά ελάχιστα το 1μVrms (1.1μVrms -για την ακρίβεια, δηλαδή υπολογίστηκε στο 0.0000011Vrms).

Η απουσία θορύβων χαμηλής συχνότητας διαπιστώνεται, επίσης, και στο φάσμα διαμόρφωσης του σήματος από θόρυβο. Εδώ δεν υπάρχουν ορατές συνιστώσες ενδοδιαμόρφωσης και το μόνο στοιχείο που μπορεί να αξιολογήσει κανείς είναι μια διεύρυνση του φάσματος γύρω από την θεμελιώδη, δείγμα διαμόρφωσης από πολύ χαμηλές συχνότητες (κάτω από τα 10Hz), πιθανώς, το jitter της συσκευής.
Τέλος, η Audionet επιβεβαίωσε την ικανότητά της να κατασκευάζει σχετικώς πολύπλοκα κυκλώματα με ελάχιστη διαφωνία καναλιών. Στο σχετικό διάγραμμα οι καμπύλες βρίσκονται στα -120dB μέχρι την περιοχή των υψηλών συχνοτήτων (6kHz) και εμφανίζουν μια αυξητική τάση μετά από το σημείο αυτό. Στο όριο της μέτρησης είδαμε περίπου -105dB, επίδοση η οποία κρίνεται ως κορυφαία.