Audionet Planck

Το σασί του Planck ακολουθεί τις σχεδιαστικές γραμμές που είδαμε και στην περίπτωση του Watt. Δεν έχει δεχτεί την φροντίδα του Hartmut Esslinger, του Γερμανού βιομηχανικού σχεδιαστή ο οποίος έχει επιμεληθεί τον Stern και τον Heisenberg της ίδιας σειράς και, σε αντίθεση με αυτούς, παραπέμπει στις υπόλοιπες συσκευές της εταιρίας, ωστόσο, η ποιότητα και το βάρος των υλικών δεν κρύβεται. Η Audionet έχει βασιστεί ιδιαίτερα στην υψηλή μάζα, ώστε να εξασφαλίσει μια σταθερή υποδομή, επάνω στην οποία στηρίζεται ο μηχανισμός ανάγνωσης των οπτικών δίσκων. Η βάση της συσκευής είναι το γνωστό φύλλο γρανίτη που έχουμε δει και σε άλλες συσκευές της και το περίβλημα είναι κατασκευασμένο από αλουμίνιο το πάχος του οποίου φτάνει τα 12 χιλιοστά στην πρόσοψη και τα 20, συνολικά, χιλιοστά στην επάνω επιφάνεια, από τα οποία τα δέκα είναι ο μηχανισμός ο οποίος αποκαλύπτει το τρανσπόρτ. Αυτός είναι χειροκίνητος και ολισθαίνει σε έδρανα από τεφλόν, προσφέροντας εξαιρετική αίσθηση κατά τους χειρισμούς. Το συνολικό βάρος είναι αρκετά υψηλό, φθάνοντας τα 23 κιλά. Το Planck είναι διαθέσιμο σε δύο διαφορετικά φινιρίσματα, το Ultra (αυτό που φαίνεται στις φωτογραφίες) και το Classic, στην δεύτερη περίπτωση με δύο χρώματα, ασημί και μαύρο.

Το user interface της συσκευής είναι απλό και περιλαμβάνει μια αρκετά μεγάλη και ευανάγνωστη οθόνη και τέσσερις απλούς πιεστικούς διακόπτες μέσω των οποίων γίνονται οι βασικοί χειρισμοί του δίσκου και η πλοήγηση στο διαθέσιμο μενού. Εδώ, οι επιλογές δεν είναι πολλές και περιλαμβάνουν την ενεργοποίηση των ψηφιακών εξόδων, την ενεργοποίηση/επιλογή της ψηφιακής εισόδου, την φωτεινότητα της οθόνης και τον έλεγχο της βασικής συμπεριφοράς της συσκευής (AutoPlay και AutoOff). Μέσω του μενού, ο χρήστης μπορεί επίσης να σχεδιάσει μια play list για έναν δίσκο, να ενεργοποιήσει την τυχαία αναπαραγωγή ή ακόμη και να αναζητήσει ένα συγκεκριμένο χρονικό σημείο στον δίσκο, εισάγοντας απευθείας τον χρόνο.

Οι δυνατότητες σύνδεσης που προσφέρονται είναι παραπάνω από επαρκείς για το είδος της συσκευής. Το αναλογικό σήμα είναι διαθέσιμο τόσο σε single ended όσο και σε balanced μορφή (με βύσματα RCA της Furutech και επίχρυσα XLR, αντιστοίχως), ενώ στο επίπεδο των ψηφιακών σημάτων προσφέρονται τρεις είσοδοι, μια ομοαξονική (RCA), μια οπτική (Toslink) και μια θύρα USB (2.0), οι οποίες υποστηρίζουν σήματα μέχρι 24bit/192kHz) καθώς επίσης και τέσσερις έξοδοι, δύο ομοαξονικές (RCA), μια οπτική (Toslink) και μια AES/EBU (XLR). Εδώ, η Audionet έχει ακολουθήσει τον... συντηρητικό δρόμο και οι ψηφιακές έξοδοι εμφανίζουν μόνο σήμα 16bit/44.1kHz κατά την αναπαραγωγή δίσκων. Έτσι, το Planck δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως USB/SPDIF converter. Όλοι οι χειρισμοί και οι ρυθμίσεις της συσκευής μπορούν να γίνουν και από το τηλεχειριστήριο που συνοδεύει την συσκευή, μια βαριά, μεταλλική κατασκευή με πολύ καλή αίσθηση.

Το τρανσπόρτ είναι σχεδιασμένο γύρω από την τελευταία έκδοση του περίφημου CD-Pro2 της Philips, ενός εκ των κορυφαίων μηχανισμών ανάγνωσης CD, ειδικά σχεδιασμένος για χρήση σε εφαρμογές ήχου (CD Audio), τα κύρια πλεονεκτήματα του οποίου είναι οι μεγάλες δυνατότητες ανάγνωσης, ακόμη και ελαφρώς προβληματικών ή εκτός προδιαγραφών δίσκων και το πολύ χαμηλό jitter. Ο μηχανισμός αυτός έχει αναρτηθεί ελαστικά στο σασί, μαζί με τα ηλεκτρονικά που αποτελούν το front-end του (περιλαμβανόμενου και του clock της συσκευής). Η ανάρτηση που χρησιμοποιείται επιτρέπει ελάχιστη (και με ισχυρά χαρακτηριστικά απόσβεσης) κίνηση μόνο κατά τον κατακόρυφο άξονα και συνδυάζεται με μεγάλη μάζα, καθώς ο ίδιος ο μηχανισμός στηρίζεται σε μια πλάκα αλουμινίου με πάχος 8 χιλιοστών. Αυτός ο σχεδιασμός είναι από τα χαρακτηριστικά όλων των τρανσπόρτ της εταιρίας (διαχρονικά) και ονομάζεται ART (Aligned Resonance Technology). Ο top-loading μηχανισμός χρησιμοποιεί έναν μεγάλο σε διάμετρο άξονα και puck από POM (πολυοξυμεθυλένιο), ένα συνθετικό πολυμερές υλικό το οποίο επιτρέπει την κατασκευή εξαρτημάτων με μεγάλη ακρίβεια και σταθερότητα διαστάσεων. Οι ανοχές μεταξύ άξονα και puck είναι ελάχιστες και η εφαρμογή τους βελτιώνεται ακόμη περισσότερο με την χρήση ενός ισχυρού μαγνήτη από νεοδύμιο. Το puck έχει μικρή διάμετρο ώστε να εξασφαλίζεται μικρή ροπή αδράνειας και ελάχιστη ταλάντωση του κατακόρυφου άξονα.

To ψηφιακό μέρος του Planck βασίζεται στην αγαπημένη αρχιτεκτονική της Audionet. Σε ό,τι αφορά το ψηφιακό interface, χρησιμοποιείται ένα κλασικό CS8416 (Cirrus Logic) για την διαχείριση των σημάτων από τις συμβατικές ψηφιακές εισόδους και μια λύση της XMOS για την διαχείριση της θύρας USB (με γαλβανική απομόνωση), ενώ ακολουθεί ένα ασύγχρονο SRC (SRC4192 της Texas) το οποίο πραγματοποιεί upsampling όλων των σημάτων στα 24/192 και -κατά βάσιν- χρησιμοποιείται ως βαθμίδα reclocking και καταστολής του εισερχόμενου jitter. Το στάδιο του upsampling οδηγείται σε έναν μετατροπέα d/a ανά κανάλι (AD1955 της Analog Devices) για την μετατροπή του σήματος σε αναλογικό. Τα συγκεκριμένα ολοκληρωμένο έχουν έξοδο ρεύματος και η Audionet έχει σχεδιάσει τον δικό της μετατροπέα I/V, βασισμένη σε πολύ υψηλής ποιότητας υλικά και custom πυκνωτές.

Το αναλογικό στάδιο εξόδου της συσκευής είναι υλοποιημένο με διακριτούς ημιαγωγούς (προφανώς σε τάξη Α) και εξασφαλίζει χαμηλή αντίσταση εξόδου (33Ω). Το αναλογικό κύκλωμα του Planck υποστηρίζεται και από τους γνωστούς, ειδικά σχεδιασμένους από την Audionet, τελεστικούς ενισχυτές (OP), έναν ανά κανάλι. Πρόκειται για αρθρώματα τα οποία εξασφαλίζουν, κατά την εταιρία, πολύ καλύτερες επιδόσεις (και ένα... θηριώδες γινόμενο απολαβής/εύρους που φθάνει το 1GHz και διευκολύνει τον σχεδιασμό κυκλωμάτων με κορυφαία συμπεριφορά). Για λόγους που μπορεί να αντιληφθεί κανείς εύκολα, οι Γερμανοί δεν δίνουν πολλές λεπτομέρειες, ούτε για το ίδιο το άρθρωμα ούτε και για το πώς αυτό συμμετέχει στο κύκλωμα του Planck (η περιγραφή του στο site είναι κάτι λιγότερο από πέντε γενικόλογες αράδες!). H δομή του, φυσικά, δεν είναι σαφής ωστόσο, μακροσκοπικά, φαίνεται να περιλαμβάνει ένα διπλό JFET (πιθανώς ως στάδιο εισόδου) καθώς και το γνωστό, κορυφαίο, ολοκληρωμένο για εφαρμογές σε ενισχυτές ακουστικών TPA6120A2, μαζί έναν μεγάλο αριθμό διακριτών ημιαγωγών (κάτι τέτοια σε αφήνουν άγρυπνο τα βράδια, μετά τη δοκιμή...).

H τροφοδοσία της συσκευής περιλαμβάνει ξεχωριστά τροφοδοτικά για το τρανσπόρτ, το ψηφιακό και το αναλογικό μέρος και βασίζεται σε ένα διακοπτικό τροφοδοτικό. Για την περίπτωση που κάποιος θέλει να κινηθεί στα άκρα, σε ό,τι αφορά τις συνθήκες τροφοδοσίας του Planck, υπάρχει το ειδικά σχεδιασμένο, εξωτερικό τροφοδοτικό Ampere, μια κατασκευή με δύο μετασχηματιστές 300VA, συνολική χωρητικότητα 576.000μF και κύκλωμα σταθεροποίησης με διακριτά MOSFET, το οποίο μπορεί να συνδεθεί στην ειδική υποδοχή που υπάρχει στην πίσω πλευρά.