Rois Acoustics Minoas

Για την ακουστική του αξιολόγηση, το Minoas αντικατέστησε το ηχείο αναφοράς (ATC SCM-50PSL) και οδηγήθηκε από τον τελικό αναφοράς (Parasound HCA3500). Το υπόλοιπο σύστημα ήταν το γνωστό που χρησιμοποιείται σε τακτική βάση (Teac Esoteric P70/D70, Melos Plus Series Line). Οι ιδιότητες δίπολου που χαρακτηρίζουν το ηχείο απαιτούν, είναι η αλήθεια, κάποιο πειραματισμό σε ό,τι αφορά την θέση του ηχείου, κυρίως σε σχέση με τα πίσω όριο του χώρου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρξε κάποια ιδιαίτερη δυσκολία και σε λίγο χρόνο πήραμε μια καλά ισορροπημένη απόκριση χαμηλά, χωρίς προβλήματα. Εννοείται ότι η θέση του ακροατή θα πρέπει να είναι επάνω ή πολύ κοντά στον άξονα των ηχείων, για τους λόγους που περιγράφηκαν στην σελίδα των μετρήσεων. Πέραν αυτών, το ηχείο δεν κρύβει κάποια ιδιαίτερη δυσκολία και το μικρό του βάθος διευκολύνει την τοποθέτησή του ακόμη και σε σχετικός περιορισμένο χώρο.

Για την ακουστική του αξιολόγηση, το Minoas αντικατέστησε το ηχείο αναφοράς (ATC SCM-50PSL) και οδηγήθηκε από τον τελικό αναφοράς (Parasound HCA3500). Το υπόλοιπο σύστημα ήταν το γνωστό που χρησιμοποιείται σε τακτική βάση (Teac Esoteric P70/D70, Melos Plus Series Line). Οι ιδιότητες δίπολου που χαρακτηρίζουν το ηχείο απαιτούν, είναι η αλήθεια, κάποιο πειραματισμό σε ό,τι αφορά την θέση του ηχείου, κυρίως σε σχέση με τα πίσω όριο του χώρου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρξε κάποια ιδιαίτερη δυσκολία και σε λίγο χρόνο πήραμε μια καλά ισορροπημένη απόκριση χαμηλά, χωρίς προβλήματα. Εννοείται ότι η θέση του ακροατή θα πρέπει να είναι επάνω ή πολύ κοντά στον άξονα των ηχείων, για τους λόγους που περιγράφηκαν στην σελίδα των μετρήσεων. Πέραν αυτών, το ηχείο δεν κρύβει κάποια ιδιαίτερη δυσκολία και το μικρό του βάθος διευκολύνει την τοποθέτησή του ακόμη και σε σχετικός περιορισμένο χώρο.
Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κανείς ακούγοντας το Minoas είναι διπλή. Πρώτον, καταλαβαίνεις ότι έχεις απέναντί σου ένα ιδιαίτερα ανοιχτό, γρήγορο και ευχάριστο ηχείο που λειτουργεί χωρίς φαινόμενα συμπίεσης και δημιουργεί ένα πολύ ενδιαφέρον ηχητικό πεδίο με την στερεοφωνική εικόνα να έχει σεβαστές διαστάσεις και, δεύτερον, η απόδοση χαμηλά είναι πραγματικά εξαιρετική και θα τραβήξει αμέσως την προσοχή του ακροατή με την διαύγεια, τον όγκο και τον τρόπο που ξεδιπλώνεται στον χώρο. Χωρίς περιστροφές, το μεγάλο ηχείο της Rois είναι ένα από τα πιο ευχάριστα και φιλικά ηχεία που έχει τύχει να ακούσω τα τελευταία χρόνια, παρά το γεγονός ότι η ηχητική του ταυτότητα είναι, σχεδόν, εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτό που έχω συνηθίσει να ακούω σε τακτική βάση από το ηχείο αναφοράς. Το τελευταίο, περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια το περιεχόμενο της ηχογράφησης, ενώ το Minoas σου δημιουργεί την εντύπωση ότι “ερμηνεύει” κάποια μέρη της και τα παραθέτει όπως θα ήθελες να τα ακούσεις. Καλό μόνιτορ; ίσως όχι. Αλλά, προφανώς, δεν ήταν αυτό το ζητούμενο εξ αρχής και αυτό είναι ένα σημείο στο οποίο η Rois έχει επιτύχει, κατά τα φαινόμενα, απόλυτα, με δεδομένο ότι ο καλοσχεδιασμένος χαρακτήρας του ηχείου δεν επιδρά ισοπεδωτικά στο υπόλοιπο σύστημα, αφήνοντας τις κρίσιμα θετικά στοιχεία του να φτάσουν στον ακροατή.

Η περιοχή των πολύ χαμηλών συχνοτήτων είναι ένα από τα δυνατά σημεία του Minoas, κάτι που μπορεί να το υποψιάζεσαι βλέποντας τα τέσσερα δεκαπεντάρια απέναντί σου, αλλά το διαπιστώνεις και στην πράξη: Το σύστημα κατέβηκε με ιδιαίτερη άνεση πολύ χαμηλά, περιγράφοντας άψογα τον επιβλητικό όγκο, το σώμα και τις λεπτομέρειες, χωρίς να δημιουργεί την εντύπωση ότι τονίζει τεχνητά την περιοχή ή ότι υπερβάλει, ή, έστω ότι προσπαθεί ιδιαίτερα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ασυμπίεστο, με αίσθηση άνεσης και πολύ σοβαρές δυνατότητες απόδοσης των μακροδυναμικών του προγράμματος. Στην πράξη, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να πιέσεις πραγματικά το Minoas προσεγγίζοντας τα όριά του χαμηλά. Η απουσία καμπίνας και οπής bass reflex σημαίνει και απουσία θορύβων πολύ χαμηλά και η επιλογή των μεγαφώνων που έχει κάνει η Rois προσφέρει αρκετά περιθώρια στο ηχείο ώστε να λειτουργήσει άψογα σε συνθήκες ψηφιακής ισοστάθμισης, χωρίς προβλήματα. Η υψηλή του ευαισθησία εξασφαλίζει άνετα υψηλές στάθμες και το ηχείο φαίνεται ότι μπορεί να καλύψει άνετα μεγάλους χώρους και μεγάλες αποστάσεις ακρόασης, δοθέντος του κατάλληλου ενισχυτή. Τα ρυθμικά μέρη αποδόθηκαν με πολύ καλή αίσθηση ταχύτητας, γεμάτο σώμα, χωρίς αίσθηση υπερβολής αν και, ίσως, μπορεί κανείς να διακρίνει μια ελάχιστη τάση έμφασης που, εν τέλει, είναι ευχάριστη.
Η μεσαία περιοχή αποδίδεται στο σύνολό της από την μονάδα πλήρους φάσματος της TB και αυτό κάνει το Minoas ένα ηχείο αρκετά συγγενικό προς το Kalypso. Εδώ, βρισκόμαστε απέναντι από ένα ηχείο που ακούγεται ζωντανό, μαλακό και ευχάριστο, αλλά παράλληλα μεταφέρει άψογα τις λεπτομέρειες της ηχογράφησης και “αντέχει” χωρίς να χάνει την διαύγειά του ακόμη και σε πρόγραμμα με μεγάλη ενέργεια στην περιοχή. Οι φωνές αποδίδονται με ιδιαίτερα ρεαλιστικό τρόπο, είναι άψογα εστιασμένες στον χώρο με πολύ σωστό αέρα και δυνατότητες περιγραφής των ομάδων και της κίνησης (στην περίπτωση της χορωδίας). Όπως και το Kalypso, έτσι και το Minoas ακούστηκε λιγότερο επιθετικό και ανεκτικό με τις σκληρές ηχογραφήσεις, μια ιδιότητα η οποία -προφανώς- σχετίζεται με το μεγάφωνο που χρησιμοποιεί. Αυτή η συμπεριφορά θεωρώ ότι θα ενθουσιάσει πολλούς ακροατές και δίνει στο ηχείο έναν all-around χαρακτήρα, οποίος θα πρέπει να αποτιμηθεί θετικά.

Η απόδοση της μεσαίας και της ανώτερης περιοχής από μια ενιαία μονάδα έχει επίδραση στην στερεοφωνική εικόνα, καθώς η σχεδίαση προσεγγίζει καλύτερη την ιδέα της σημειακής πηγής. Ωστόσο, το Minoas διαφοροποιείται σε σχέση με το Kalypso (και το ηχείο αναφοράς) και παρά το γεγονός ότι ο σαφής εστιασμός και η σωστή περιγραφή του αέρα και της κίνησης δεν του λείπουν, το τελικό αποτέλεσμα είναι μια μεγάλη σε διαστάσεις ηχητική εικόνα η οποία γεμίζει τον χώρο μεταξύ των ηχείων, εστιάζεται λίγο πίσω σε σχέση με τον οριζόντιο άξονα που τα συνδέει και δίνει μια πολύ ρεαλιστική και χορταστική γενική αίσθηση της ηχογράφησης η οποία επιβάλλεται με άνεση κερδίζοντας το ενδιαφέρον του ακροατή. Η συμπεριφορά αυτή οφείλεται, κατά πάσα πιθανότητα στον τρόπο με τον οποίο ακτινοβολεί στον χώρο η μονάδα (η οποία έχει και αυτή διπολικά χαρακτηριστικά) και στο τρόπο με τον οποίο δημιουργεί ανακλάσεις στα πίσω όρια του χώρου.
Ψηλά, το Minoas ακούστηκε ελάχιστα αργό στα μέτωπα, με πολύ καλό σώμα και απόσβεση, καλή αίσθηση έκτασης και διαφάνειας. Το αποτέλεσμα είναι να αποδίδει την περιοχή μαλακά, αέρινα και χωρίς την παραμικρή αίσθηση σκληρότητας, στοιχεία που επιτρέπουν μακρόχρονες ακροάσεις σε υψηλές στάθμες χωρίς προβλήματα. Αυτά είναι γνωρίσματα που τα είδαμε και στην περίπτωση του Kalypso και δεν αποτελούν έκπληξη καθώς, προφανώς, οφείλονται στο μεγάφωνο. Ο αρμονικός πλούτος είναι καλός, προς την στεγνή/αυστηρή πλευρά, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ικανοποιεί και με το παραπάνω.

Τελικώς...

... αν με το Kalypso η Rois έκανε το πρώτο βήμα προς σχεδιαστικές προσεγγίσεις ασυνήθιστες στην μακρά ιστορία της και το έκανε επιτυχημένα, με το Minoas φαίνεται να κεφαλαιοποιεί αυτή την επιτυχία. Έχουμε να κάνουμε με ένα ηχείο που ξεχωρίζει με την απόδοση και τις δυνατότητές του, διαθέτει έναν άψογα σχεδιασμένο και ιδιαίτερα ελκυστικό ηχητικό χαρακτήρα, χωρίς να απεμπολεί βασικές αξίες της υψηλής πιστότητας, και απευθύνεται σε όσους αναζητούν κάτι το ξεχωριστό, ένα ηχείο που δεν διεκπεραιώνει απλώς σήματα αλλά τους δίνει ζωή. Νομίζω ότι θα είναι ένα από τα μεγάλα χιτ της εταιρίας και μια ακρόαση είναι -το λιγότερο- επιβεβλημένη!