Mola-Mola Makua/Kaluga

Η ακουστική αξιολόγηση ενός συστήματος όπως αυτό της Mola-Mola είναι αρκετά σύνθετη. Για τις ανάγκες της συγκεκριμένης δοκιμής ο προενισχυτής και ο τελικός αντικατέστησαν τις αντίστοιχες συσκευές αναφοράς (Melos Plus Series Line και Parasound HCA3500) με τον Kaluga να οδηγεί τα ηχεία αναφοράς (ATC SCM-50PSL) και τον Makua να παίζει τον ρόλο του προενισχυτή line, του DAC και του προενισχυτή phono, κατά περίπτωση. Ως πηγές χρησιμοποιήθηκε το ζευγάρι της Teac Esoteric (P70/D70) συνδεδεμένο σε μια από τις εισόδους line του προενισχυτή, το P70 σε ρόλο τρανσπόρτ, συνδεδεμένο στην είσοδο AES/EBU (και ρυθμισμένο για oversampling 2x) και το Linn Sondek LP12 (Ittok/Karma) στην είσοδο phono.
Το μεγαλύτερο μέρος των ακροάσεων έγινε με τις συσκευές της Mola-Mola να λειτουργούν ως ζεύγος, κάποιες ώρες όμως δαπανήθηκαν και σε ξεχωριστές ακροάσεις (ο Makua στην θέση του προενισχυτή αναφοράς και ο Kaluga στην θέση του τελικού αναφοράς).
Η τοποθέτηση των συσκευών δεν κρύβει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Αντιθέτως, οι Kaluga όντας “κρύοι” και με περιορισμένες διαστάσεις μπορούν πρακτικώς να τοποθετηθούν οπουδήποτε. Η εφαρμογή χειρισμού του Makua κατέβηκε και εγκαταστάθηκε εύκολα και γενικώς αποδείχθηκε αρκετά εύχρηστη (αν και κατά την άποψη του γράφοντος, ένα κάποιο χτένισμα/τελειοποίηση το χρειάζεται σε ορισμένα σημεία γιατί το user interface δεν είναι όσο πρέπει σαφές).

Οι πρώτες εντυπώσεις που αποκομίζει κανείς ακούγοντας τους Mola-Mola είναι αυτή της πειθαρχίας και της διαφάνειας, συνδυασμένες με τον απόλυτο έλεγχο επί των ηχείων. Από τις πρώτες ακόμη φάσεις της αξιολόγησης έγινε σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ζευγάρι ενισχυτών που είναι σχεδιασμένοι γύρω από την ιδέα της “μη συμμετοχής” στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα και αυτό περιλαμβάνει τόσο την συμπεριφορά στο φάσμα και τις δυνατότητες δημιουργίας στερεοφωνικής εικόνας όσο και θέματα δυναμικής περιοχής. Οι τελικοί ενισχυτές ακούγονται ανεξάντλητοι, στην πράξη η στάθμη σε έναν μεσαίο χώρο καθορίζεται από τις δυνατότητες των ηχείων και όχι από αυτές των ενισχυτών και δημιουργούν την εντύπωση ότι λειτουργούν με απόλυτη άνεση (ακόμη και αν αυτό δεν συμβαίνει: Σε υψηλές στάθμες, τα SCM-50 απαιτούν σημαντική ισχύ, έστω και στιγμιαία). Ο προενισχυτής, μέσω της εισόδου line, λάμπει δια της απουσίας του. Ακούστηκε εξαιρετικά ικανός στην περιγραφή της δυναμικής αντίθεσης, έστησε μια σαφέστατη, ρεαλιστική και ανάγλυφη εικόνα και αποδείχθηκε πολύ καλός από την είσοδο phono. Σε ό,τι αφορά, τέλος, τον DAC, φάνηκε να κινείται στην κορυφαία κατηγορία αυτού του είδους συσκευών, αντιμετωπίζοντας άνετα και κερδίζοντας στα σημεία τον DAC αναφοράς.

Πιο αναλυτικά, τώρα, σε ότι αφορά την συμπεριφορά στο φάσμα, ο όρος “ουδέτερος” πιθανώς να μην επαρκεί για να περιγράψει την αίσθηση που δημιουργούν οι Mola-Mola. Σε τέτοιο επίπεδο δεν περιμένεις, φυσικά, αλλοιώσεις στην απόκριση συχνότητας, επομένως δεν εκπλήσσεσαι που τα πάντα είναι στην θέση τους, χωρίς “άποψη” και τάσεις έμφασης. Είναι, ωστόσο, η συμπεριφορά των ενισχυτών στα άκρα του φάσματος αυτό που θα τραβήξει την προσοχή σου.
Χαμηλά, υπάρχει άψογη λεπτομέρεια, παλμός και δυνατότητες περιγραφής που θα τραβήξουν αμέσως την προσοχή ακόμη και του πλέον αδιάφορου ακροατή. Η περιοχή είναι άψογα ισορροπημένη, γρήγορη και με τον σωστό όγκο, γεμίζει άνετα τον χώρο και θα ακολουθήσει άνετα το μουσικό περιεχόμενο: Αν αυτό που ακούς είναι επιβλητικό και “μεγάλο”, το σύστημα ακολουθεί μέχρι το όριο που θέτουν τα ηχεία και ο χώρος χωρίς το παραμικρό πρόβλημα. Αν αυτό που ακούς είναι περισσότερο σύνθετο και απαιτεί λεπτομέρεια και ταχύτητα, οι Mola-Mola ανταποκρίνονται με άνεση και την απαραίτητη λιτότητα.
Τα ρυθμικά μέρη αποδείχθηκαν απολαυστικά, με ιδανικές αναλογίες όγκου και ταχύτητας και πολύ εύκολα πιάνεις τον εαυτό σου να ακολουθεί τον ρυθμό (και το foot tapping δεν είναι κάτι που το συναντάς κάθε μέρα). Και αν όλα αυτά δεν φτάνουν, γρήγορα ανακαλύπτεις ότι η συμπεριφορά του συστήματος δεν αλλάζει ακόμη και σε υψηλές στάθμες. Ο συνδυασμός Makua/Kaluga είναι πραγματικά ένα κορυφαίο παράδειγμα ικανότητας διατήρησης της δυναμικής αντίθεσης, χωρίς ίχνη συμπίεσης, ακόμη και αν το παρακάνεις λίγο...
Μια παρόμοια συμπεριφορά συναντά κανείς και στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων. Το σύστημα δεν δημιουργεί απλώς την αίσθηση της έκτασης και της άνεσης στην περιγραφή του αρμονικού πλούτου, αλλά περνάει στον χώρο (και προς τον ακροατή) μια αίσθηση ότι τα πάντα συμβαίνουν αβίαστα και ξεκούραστα. Με τους Mola-Mola στη θέση των ενισχυτών το σύστημα ακούστηκε εξαιρετικά φωτεινό και ευχάριστο ισορροπώντας ιδανικά μεταξύ της δυνατότητας για αναπαραγωγή αμυδρών λεπτομερειών και μιας laid-back φιλοσοφίας που παραπέμπει σε κορυφαία συστήματα υψηλής ανάλυσης (δεν είναι αυτή η περίπτωση, πάντως, επειδή δεν είχαμε δυνατότητα να οδηγήσουμε τον Makua με high-res audio μέσω της εισόδου AES/EBU). Αυτό που μένει, ως εντύπωση, είναι ότι το άκουσμα είναι φυσικό, ευχάριστο και αβίαστο. Όπως και στην περίπτωση των χαμηλών συχνοτήτων, οι ενισχυτές δεν φαίνεται να προσπαθούν καθόλου. Κρουστά με έντονο περιεχόμενο σε υψηλές συχνότητες αποδόθηκαν με εξαιρετικά χρονικά χαρακτηριστικά, τόσο στα μέτωπα όσο και στις αποσβέσεις, και το σώμα αποδόθηκε επίσης άψογα συνεισφέροντας σε μια ιδιαίτερα θετική εικόνα.
Ο αναλυτικός χαρακτήρας και η άνεση στις περιγραφές διατηρήθηκε, όπως θα περίμενε κανείς, στην μεσαία περιοχή. Ανεξαρτήτως του πόσο σύνθετο είναι το μουσικό κομμάτι, οι Mola-Mola διατηρούν την ισορροπία και είναι σε θέση να δημιουργήσουν μια ιδιαίτερα ρεαλιστική εικόνα (ελάχιστα πίσω από τον οριζόντιο άξονα των ηχείων, ώστε να μην έχεις αυτήν την ενοχλητική in-your-face αίσθηση) με άψογο εστιασμό και περιγραφή των φωνών, εξαιρετική περιγραφή του αέρα και της κίνησης και ισορροπημένη παράθεση των ηχοχρωμάτων και της δομής της σύνθεσης. Ο ακροατής δεν έχει ποτέ την αίσθηση ότι το τελικό αποτέλεσμα συμπιέζει τα δυναμικά ή περιορίζει με οποιονδήποτε τρόπο το ίδιο το μουσικό κομμάτι, την παραγωγή ή ακόμη και τα μουσικά όργανα.
Σε σχέση με τον προενισχυτή αναφοράς, ο Makua ακούστηκε ανώτερος σε όλα τα επίπεδα, ιδιαίτερα αθόρυβος και ουδέτερος, δημιουργώντας την εντύπωση ότι δεν παρεμβάλλεται καθόλου στο τελικό αποτέλεσμα. Ο δε Kaluga είναι από τους ελάχιστους τελικούς ενισχυτές που έχουν περάσει από τον χώρο ακρόασης και επιβλήθηκε σε θέματα ισχύος σε σχέση με τον τελικό αναφοράς, κάνοντας σαφές ότι οι δυνατότητές του ξεπερνούν τόσο τον χώρο όσο (και κυρίως) την αντοχή του ίδιου του ηχείου. Ακούστηκε ακριβής, ταχύτατος και καθόλου σκληρός, με πολύ καλά μικροδυναμικά, αποτελώντας έτσι ένα καλό παράδειγμα για την ιδέα ότι αυτό που παίζει ο ρόλο δεν είναι τόσο η τοπολογία όσο η υλοποίηση και η υλοποίηση σταδίων τάξης D, είναι σαφώς δυσκολότερη.

Ο προενισχυτής phono που περιλαμβάνεται στον Makua κινήθηκε σε πολύ υψηλά επίπεδα. Αποδείχθηκε αθόρυβος, με πολύ καλή ισορροπία στο φάσμα πολύ καλή απόκριση στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων και ουδέτερος, χωρίς τάσεις έμφασης χαμηλά. Πιθανώς, ένας από τους λόγους που δείχνει ένα τόσο καλό πρόσωπο είναι οι δυνατότητες ρύθμισης που προσφέρει (όχι ασυνήθιστες, πάντως, για πολλούς προενισχυτές phono σε αυτή την κατηγορία τιμής) και αναφέρομαι στις δυνατότητες επιλογής κέρδους και αντίστασης η οποίες του επιτρέπουν να αποτελεί το ιδανικό φορτίο για την κεφαλή. Η δυνατότητα επιλογής ισοστάθμισης αφορά κυρίως τους μεγάλους συλλέκτες με παλιούς δίσκους και δεν αποτελεί κριτήριο ποιότητας (πέραν του αυτονόητου: παίζει σωστά δίσκους που δεν είναι συμβατοί με την καμπύλη RIAA). Το βέβαιον είναι ότι ο Makua με αυτή την προσθήκη μπορεί να υποστηρίξει άνετα ένα κορυφαίας ποιότητας συνδυασμό πλατό/βραχίονα/κεφαλής, χωρίς να χρειάζεται να ασχοληθεί ο χρήστης περισσότερο.
Άφησα για το τέλος τον DAC που περιέχει ο προενισχυτής επειδή είναι, πιθανώς, το πιο εντυπωσιακό κομμάτι του (η Mola-Mola έχει “υποσχεθεί” την διάθεσή του και ως μεμονωμένη συσκευή, γεγονός που τον κάνει ακόμη πιο ενδιαφέροντα). Πρόκειται ασφαλώς για μια κορυφαία σχεδίαση η οποία άνετα περιλαμβάνεται μεταξύ των κορυφαίων μετατροπέων που έχουν περάσει από το avmentor τα τελευταία χρόνια, ένα συμπέρασμα που προκύπτει -ας ληφθεί υπόψιν- χωρίς να εκτιμηθεί όλο το εύρος των πιθανών δυνατοτήτων της, αφού δεν υπήρχε θύρα USB, ανήκει δε στην ολιγάριθμη ομάδα συσκευών που ξεπέρασαν εμφανώς τον μετατροπέα αναφοράς (Esoteric D70) του οποίου, σημειωτέον, η αξία δεν βρίσκεται στα ηλεκτρονικά μετατροπής d/a (τα οποία αγγίζουν τα όρια του vintage...) αλλά στον αλγόριθμο upsampling που χρησιμοποιεί. To δημιούργημα του Putzeys “κοίταξε στα ίσα” το D70 και το κέρδισε στα σημεία, κινούμενο στο ίδιο επίπεδο σε θέματα τονικής ισορροπίας (περιγραφή των χαμηλών και των υψηλών συχνοτήτων, αίσθηση διαφάνειας) αλλά σε ανώτερο επίπεδο στο θέμα της στερεοφωνικής εικόνας (με μεγαλύτερη πειθαρχία, σαφήνεια και αίσθηση ανάγλυφου) και στη μεσαία περιοχή η οποία ακούστηκε πιο φυσική. Οι διαφορές ήταν, ασφαλώς, μικρές αλλά υπαρκτές. Δεν περιμένεις και τίποτε περισσότερο σε αυτές τις κατηγορίες!

Τελικώς...

... δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Makua και Kaluga είναι μια προσπάθεια διερεύνησης των ορίων που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στις τεχνολογίες του audio. Πέρα από το προφανές, δηλαδή το ότι ο Kaluga είναι η άποψη του Putzeys για το πώς πρέπει να υλοποιείται ένας τελικός βασισμένος σε άρθρωμα Ncore της Hypex, αποδείχθηκε μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για τον τελευταίο, να δοκιμάσει και μια σειρά από άλλες ιδέες που εκφράζονται ξεκάθαρα στον προενισχυτή και στα δύο αρθρώματα που τον συνοδεύουν. Το αποτέλεσμα είναι μια μετριοπαθώς ριζοσπαστική προσέγγιση που δεν αφήνει -πάντως- και πολλές πλευρές του κατεστημένου στην ησυχία τους, από το user interface μέχρι την ρύθμιση της στάθμης και τον μετατροπέα d/a. Ωστόσο, η αξία του όλου εγχειρήματος (και επομένως των προϊόντων καθαυτών) δεν έγκειται στην πρόθεση αλλά στο αποτέλεσμα: Οι Makua/Kaluga είναι ένα σύστημα που μπορεί να θεωρηθεί ως σημείο αναφοράς για τις έννοιες της διαφάνειας, της ουδετερότητας και της δυνατότητας για απόδοση της δυναμικής περιοχής, το οποίο απευθύνεται στον συνειδητοποιημένο audiophile που γνωρίζει τι ακριβώς ψάχνει και δεν αρέσκεται στην συντήρηση μύθων και θρύλων. Ακούστε το οπωσδήποτε!