GoldenEar Triton Seven.

Το Triton Seven αντικατέστησε τα συνήθη ηχεία αναφοράς (ATC SCM-50PSL) και οδηγήθηκε από τον Parasound HCA3500). Το υπόλοιπο σύστημα ήταν το σύνηθες (Teac Esoteric P70/D70, Melos Plus Series Line), ενώ μέρος των ακροάσεων έγινε με την εφαρμογή ψηφιακής διόρθωσης της ακουστικής του χώρου ώστε να να αξιολογηθεί η ικανότητα του ηχείου να λειτουργήσει κάτω από αυξημένες απαιτήσεις, ιδιαίτερα στην περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων.
Η τοποθέτηση του Seven δεν κρύβει προβλήματα. Το ηχείο που μας παραδόθηκε για δοκιμή διάθετε τα ελαστικά σημεία στήριξης (υπάρχει και δυνατότητα χρήσης ακίδων) και βρήκε εύκολα την θέση του στον χώρο, σε απόσταση περίπου πενήντα εκατοστών από τον πίσω τοίχο. Η απόσταση μεταξύ των ηχείων (και από τον ακροατή) ήταν περίπου 2.4 μέτρα.
Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κανείς είναι αυτή ενός ιδιαίτερα δυναμικού ηχείου, με πολύ σοβαρά περιθώρια σε θέματα στάθμης (κοντά σε αυτά του ηχείου αναφοράς), το οποίο γεμίζει άνετα και με επιβλητικό τρόπο τον χώρο παρά το σχετικώς “μαζεμένο” του μέγεθος. Σε γενικές γραμμές, το άκουσμα είναι ξεκούραστο, χωρίς σημάδια συμπίεσης και το ηχείο φαίνεται να μην χάνει τον έλεγχο παρά μόνο αν το παρακάνεις πραγματικά.

Η περιοχή των πολύ χαμηλών συχνοτήτων είναι, ίσως, η πιο ενδιαφέρουσα. Το Seven μπορεί να κατέβει αρκετά χαμηλά, με βάση τις μετρήσεις μας έχει αρκετή ενέργεια στα 38Hz και αυτό “φαίνεται” με έναν τρόπο που εκπλήσσει για την κατηγορία τιμής, καθώς δεν είναι καθόλου φλύαρο, υπερβολικό ή ανεξέλεγκτο. Την έκταση, στην συγκεκριμένη περίπτωση, την αντιλαμβάνεσαι ως πληροφορία, λεπτομέρεια στην περιγραφή, πραγματικό περιεχόμενο (αρκεί, βεβαίως να υπάρχουν αυτά στην ηχογράφηση...), στοιχεία τα οποία ισορροπούν ευχάριστα και βρίσκουν συνέχεια στην περιοχή των μεσοχαμηλών και των ανώτερων χαμηλών, όπου υπάρχει ένας διακριτικά εμφατικός χαρακτήρας, που υπογραμμίζει ευχάριστα το περιεχόμενο της περιοχής χωρίς να αλλάζει αισθητά την συνολική τονική ισορροπία. Τα ρυθμικά μέρη αποδόθηκαν με καλή ταχύτητα, πολύ καλό σώμα και όγκο και έχουν μια φυσικότητα στην παρουσία τους που αφήνει την ίδια την ουσία του ρυθμού σε πρώτο πλάνο, χωρίς να δημιουργεί την παραμικρή αίσθηση ότι το ηχείο κάπου υπερβάλλει ή “προσπαθεί” πολύ για να κερδίσει τις εντυπώσεις.

Αυτός ο χαρακτήρας, συνδυάζεται με σημαντικές δυνατότητες σε θέματα στάθμης και δυναμικού περιθωρίου. Το μικρό Triton, συνοδευόμενο από έναν κατάλληλο ενισχυτή, μπορεί να αναπτύξει υψηλές στάθμες χωρίς να γίνεται ποτέ τραχύ, ή δυσάρεστο, έχει πολύ καλές δυνατότητες απόδοσης μακροδυναμικών και έφερε σε πέρας, χωρίς διαμαρτυρίες, την ψηφιακή ισοστάθμιση του χώρου. Ενδεικτικό της “άποψης” που έχει η GoldenEar στον τομέα αυτό, είναι ότι τα όρια του ηχείου δεν γίνονται αντιληπτά λόγω της εμφάνισης φαινομένων συμπίεσης αλλά λόγω... μηχανικών θορύβων. Το πρώτο που ακούστηκε να “τερματίζει” στην σχετική δοκιμή, ήταν ένας από τους παθητικούς ακτινοβολητές. Η πολύ καλή απόδοση χαμηλά, κάνει το Triton Seven ένα από τα καλύτερα ηχεία που έχουμε ακούσει τον τελευταίο καιρό στον τομέα αυτό και σε άμεση σύγκριση με το ηχείο αναφοράς, αυτό που κάνει την διαφορά υπέρ τού (πολύ ακριβότερου) δεύτερου, είναι η καλύτερη λεπτομέρεια που αυτό μπορεί να αποδώσει, καθώς, συγκριτικά, το σύστημα με το Triton Seven ακούστηκε πιο αδρό.
Η μεσαία περιοχή είχε καλή παρουσία, με πολύ καλές δυνατότητες ανάλυσης και λεπτομέρειας. Η εντύπωση που σχηματίζει ο ακροατής είναι ότι βρίσκεται απέναντι από ένα ισορροπημένο, φωτεινό και ξεκούραστο ηχείο το οποίο μπορεί να διαχειριστεί με άνεση πρόγραμμα με πολλή ενέργεια στην συγκεκριμένη περιοχή, προσφέρει άψογο layering, καλή περιγραφή του αέρα και της κίνησης και καλή απόδοση της άρθρωσης και του ηχοχρώματος της ανθρώπινης φωνής.
Η στερεοφωνική εικόνα που δημιουργεί το Seven είναι, επίσης, ένα από τα δυνατά του σημεία (ίσως το δεύτερο πιο εντυπωσιακό, μετά την απόδοσή του χαμηλά). Τα ηχεία εξαφανίζονται αμέσως από τον χώρο και δίνουν την θέση τους σε μια σκηνή με πολύ σαφή όρια, πολύ καλές δυνατότητες εστιασμού μεμονωμένων ηχητικών πηγών και καλή αίσθηση του βάθους. Το τελικό αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, με καλή περιγραφή του αέρα μεταξύ των οργάνων και καλή περιγραφή της κίνησης και του χώρου σε μεγάλα ορχηστρικά έργα.
Ψηλά, το Seven φάνηκε να έχει πολύ καλή έκταση, να είναι γρήγορο, φωτεινό, χωρίς να γίνεται ποτέ σκληρό και τραχύ. Αν αποκλίνει προς κάποια πλευρά αυτή είναι του ξεκούραστου, ίσως λίγο laid-back χαρακτήρα ο οποίος μπορεί να μην εγγυάται την απόλυτη περιγραφή μιας μείξης (όπως έχω συνηθίσει από το σύστημα αναφοράς) αλλά δεν φαίνεται να θυσιάζει και πολλά πράγματα, προσπαθώντας να κάνει υπερβολικούς συμβιβασμούς. Αντιθέτως μπορείς να ακούσεις σε αρκετά υψηλές στάθμες και για πολλή ώρα την μουσική σου χωρίς να σου λείπουν οι λεπτομέρειες αλλά και χωρίς να νιώθεις την ανάγκη να μειώσεις την στάθμη, ιδιότητες που προσδίδουν στο ηχείο έναν σαφή, all-around χαρακτήρα, που δεν θα το περιορίσει μόνο σε “καλές” ηχογραφήσεις.

Τελικώς...

... έχοντας αρκετά πρόσφατη την εμπειρία της -περιστασιακής έστω- ακρόασης του κορυφαίου μοντέλου της σειράς (Triton Reference), δεν είναι δύσκολο να επιβεβαιώσει κάποιος το γεγονός ότι η προσπάθεια της GoldenEar για μια σχετικώς οικονομική πρόταση, η οποία, όμως, εξακολουθεί να στηρίζεται στις βασικές σχεδιαστικές αρχές της εταιρίας, ήταν πραγματικά επιτυχής. Το Triton Seven είναι μια πολύ καλή επιλογή για όποιον αναζητά ένα ηχείο με προσεκτικά σχεδιασμένο ηχητικό χαρακτήρα και εξαιρετικές ικανότητες σε θέματα δυναμικών, στοιχεία που το κάνουν κατάλληλο για κάθε είδος μουσικής. Πρόκειται, σίγουρα, για ένα κορυφαίο all-around ηχείο σε αυτή την κατηγορία τιμής και θα πρέπει να το ακούστε οπωσδήποτε!