EINAI ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ
ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ με μερικές διευκρινίσεις: Δεν
υπάρχει καμμία τεχνολογία που να
δημιουργεί πληροφορία από το μηδέν. Δεν υπάρχει
τρόπος να αυξήσουμε την πραγματική ανάλυση ενός σήματος
χωρίς να μεταβάλουμε την διαδικασία λήψης του (δηλαδή, στην
περίπτωση των ψηφιακών σημάτων ήχου, χωρίς να αλλάξουμε τις
παραμέτρους δειγματισμού τους) και πολύ περισσότερο αυτό δεν μπορεί
να γίνει μέσα σε ένα consumer κουτί όσο ακριβό και αν είναι και ό,τι
και αν λέει ο κατατασκευαστής του. Οποιος ισχυρίζεται κάτι
διαφορετικό απλώς ψεύδεται. Οποιος χρησιμοποιεί αριθμούς με
παραπλανητικό τρόπο (δηλαδή: Το CD μας έχει έξοδο 24bit/192kHz,
επειδή χρησιμοποιεί μετατροπείς με τέτοια χαρακτηριστικά) προσπαθεί
να υποτιμήσει την νοημοσύνη εκείνων που είναι αποδέκτες των
στοιχείων αυτών.
Με την ελπίδα ότι τα παραπάνω αρκούν για
να ξεκαθαρίσει το τοπίο, εξηγώντας ότι ένα upsampler δεν
ανεβάζει τον αριθμό των πραγματικών δειγμάτων του αρχικού
σήματος (άρα δεν έχει καμμία σχέση ούτε και μπορεί να
συγκριθεί με τα νέα συστήματα υψηλής ανάλυσης όπως το DVD-Audio και
το SA-CD) μπορούμε να προχωρήσουμε στις
λεπτομέρειες. |
|
Η ίστορία του
Upsampling
Το upsampling έχει τις ρίζες του στις
συσκευές που ονομάζονται sample rate
converters. Τα sample rate converters
χρησιμοποιούνται στα studio όταν απαιτείται η μεταφορά μίας ψηφιακής
εγγραφής με μία συγκεκριμένη συχνότητα δειγματοληψίας σε μέσα
ή συσκευές που χρησιμοποιούν μία άλλη τέτοια συχνότητα (για
παράδειγμα ένα μάστερ 24bit/96kHz σε ένα cd 16bit/44.1kHz) .
Eνα γνωστό upsampler είναι το dCS 972 (που είναι
γνωστό και ως high-end Purcell) το οποίο έχει την δυνατότητα να
χειριστεί ψηφιακά σήματα με διαφορετική συχνότητα δειγματοληψίας
αλλά σταθερό μήκος ψηφιακής λέξης. Η χρήση τέτοιων συσκευών
από τους ανθρώπους των studio και στην (αναπόφευκτη) συνέχεια από
τους audiophiles, έφερε στην επιφάνεια ένα γεγονός που
ενθουσίασε: Οι upsampled εκδοχές του κλασικού CD
Audio ακούγονταν καλύτερα! Μία στουντιακή διαδικασία
που οι μηχανικοί ονόμαζαν -λογικά- upsampling (σε αναλογία με το
downsampling που γίνεται όταν "πέφτουμε" από τα 96kHz στα 44.1kHz
για παράδειγμα) και για την οποία δεν ήξερε κανείς τίποτα βελτίωνε
τον ήχο του CD! Δεν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα συχνά στην
ηψηλή πιστότητα. Ο ενθουσιασμός, βεβαίως, τους εμπόδισε να
δουν δύο σημαντικές λεπτομέρειες: Πρώτον ο όρος
upsampling αν και απόλυτα κατανοητός στον χώρο του
στούντιο, δημιουργούσε απίστευτες παρεξηγήσεις στον χώρο των
consumer συσκευών, ειδικά σε μία εποχή όπου η δειγματοληψία είναι
hot λόγω των SA-CD και DVD-A, και δεύτερον, ότι ετούτο το upτέτοιο
(όταν με το καλό καταλάβεις τι ακριβώς είναι) μοιάζει με κάτι
ιδιαιτέρως γνώριμο: Το oversampling. Tι μοιάζει δηλαδή, που είναι το
ίδιο... |
