Playback Designs IPS-3.

Οι άνθρωποι της Playback δεν είχαν να κάνουν και πολλή δουλειά σε ότι αφορά το περίβλημα και την συνολική αισθητική του IPS-3. Έχοντας ήδη ένα πολύ καλό σασί και ένα εξίσου καλό και προφανές στη χρήση του user interface έκαναν ελάχιστες αλλαγές (που αφορούν κατά κύριο λόγο στην ψύξη του τελικού σταδίου με μια σειρά από οπές στο επάνω μέρος), διατήρησαν την ευανάγνωστη κόκκινη οθόνη και αυτό ήταν: Ο IPS-3 ακολουθεί την γνωστή λιτή γραμμή της Playback με την εμμονή στις λεπτομέρειες του φινιρίσματος (προσέξτε τις καμπύλες και την διαμόρφωση των επιφανειών και των γωνιών) και το αποτέλεσμα τη δικαιώνει. Ο ενισχυτής είναι επιβλητικός χωρίς να “φωνάζει” και κερδίζει αμέσως τις εντυπώσεις. Ένα καλοκατασκευασμένο, μεταλλικό, φωτιζόμενο τηλεχειριστήριο μέσω του οποίου μπορεί κανείς να χειριστεί και τις ψηφιακές πηγές τις εταιρίας συμπληρώνει το όλο πακέτο.

Οι δυνατότητες σύνδεσης που προσφέρει ο IPS-3 θα είναι αρκετές για τα περισσότερα συστήματα. Ο χρήστης έχει στη διάθεσή του τρεις αναλογικές εισόδους, από τις οποίες οι δύο single ended και η μια balanced, δύο συμβατικές ψηφιακές εισόδους (AES/EBU και ομοαξονική), μια θύρα USB καθώς και το σχεδιασμένο από την εταιρία PLink το οποίο χρησιμοποιεί οπτική μεταφορά του σήματος μεταξύ των συσκευών της. Σε ό,τι αφορά τις δυνατότητες διαχείρισης σημάτων, οι συμβατικές είσοδοι κινούνται στο όριο των προδιαγραφών τους (24bit/192kHz, αμφότερες) ενώ για όσους θα ήθελαν το “κάτι παραπάνω”, η θύρα USB μπορεί να ανέβει μέχρι τα 24/384 για ροές PCM και μέχρι το 6.1MHz για DSD (μη σας μπερδεύει το 6.1MHz, είναι ο τρόπος της Playback Designs να εκφράσει το DSD128, υπολογίζοντας ως βασική συχνότητα sampling τα επαγγελματικά 48kHz και όχι τα τυπικά, consumer, 44.1kHz...). Αν και σε γενικές γραμμές, δεν μπορεί να έχει κανείς παράπονο με τις διαθέσιμες εισόδους, πάντως, η αλήθεια είναι ότι η απουσία μιας εξόδου προενισχυτή (και DAC) και ενός βρόχου για επεξεργαστή (ή για εγγραφή, λιγότερο χρήσιμη πλέον είναι η αλήθεια...) μπορεί να καταχωρηθεί ως αιτία γκρίνιας, ιδιαίτερα με δεδομένη την τιμή της συσκευής. Επίσης, δεν θα ήταν κακή ιδέα και μια έξοδος ακουστικών.
Η σύνδεση των ηχείων γίνεται με τους χαρακτηριστικούς ακροδέκτες της Cardas οι οποίοι προσφέρουν ταυτόχρονη και εύκολη σύσφιξη των δύο αγωγών αλλά θα κάνουν τη ζωή όσων έχουν καλώδια τερματισμένα με βύσματα τύπου “μπανάνα” μάλλον δύσκολη.

Με δεδομένη την αρχιτεκτονική της, ο εσωτερικός κόσμος της συσκευής είναι αναμενόμενα σύνθετος. Το σύνολο των κυκλωμάτων φιλοξενείται σε δύο επίπεδα, με το κατώτερο να περιλαμβάνει τα αναλογικά κυκλώματα (κύριος υπεύθυνος για τα οποία είναι ο Bert Gerlach, ο άνθρωπος που υπογράφει όλα τα αναλογικά στάδια της εταιρίας) και το τροφοδοτικό και το ανώτερο (και μικρότερο σε έκταση) τον DAC. Σε ότι αφορά τον τελευταίο, έχει χρησιμοποιηθεί, εννοείται, η γνωστή προσέγγιση της Playback η οποία δεν περιλαμβάνει την χρήση των κλασικών ολοκληρωμένων ειδικής χρήσης. Έτσι το σύνολο της ψηφιακής επεξεργασίας (περιλαμβανόμενης και της μετατροπής d/a) έχει ανατεθεί σε ένα τσιπ FPGA το οποίο “τρέχει” τα μαγικά του Koch σε ό,τι αφορά το clock και την καταστολή του jitter. Σε σχέση με τα μεγαλύτερα μοντέλα της εταιρίας, το αναλογικό στάδιο είναι λίγο πιο συντηρητικό, καθώς φαίνεται να χρησιμοποιούνται τελεστικοί ενισχυτές (8531 της Analog Devices και 5532 της Texas) με τοπικώς σταθεροποιημένη τροφοδοσία. Ολόκληρο το στάδιο του DAC βρίσκεται θωρακισμένο σε ένα μικρό εσωτερικό σασί. H διαχείριση της θύρας USB γίνεται από ένα ολοκληρωμένο της Cypress (7C68001)

O προενισχυτής είναι υλοποιημένος γύρω από τελεστικούς 5532 με την ρύθμιση της στάθμης να έχει ανατεθεί σε ένα PGA2311, το οποίο λειτουργεί στο αναλογικό πεδίο αλλά ελέγχεται ψηφιακά. Το τελικό στάδιο βασίζεται σε δύο ζεύγη συμπληρωματικών διπολικών ημιαγωγών ισχύος της ON (MJL21195/196) κάθε ένας από τους οποίους μπορεί να διαχειριστεί ρεύμα μέχρι 16A. Κατά τα φαινόμενα, η πόλωση τους είναι σε τάξη ΑΒ. Η τροφοδοσία του ενισχυτή ξεκινά από έναν ογκώδη δακτυλιοειδή μετασχηματιστή (που καλύπτει σχεδόν το 1/4 της συνολικής επιφάνειας του σασί) και περιλαμβάνει 10 πυκνωτές των 6.800μF, ενώ χρησιμοποιούνται αρκετές τοπικές σταθεροποιήσεις, ανά βαθμίδα.