Peachtree Audio NovaPre/220

H εργαστηριακή αξιολόγηση του ζεύγους NovePre/220 περιέλαβε μετρήσεις του προενισχυτή, μέσω της αναλογικής εισόδου, μετρήσεις του DAC, με σήματα 24bit/96kHz σε μια από τις δύο ομοαξονικές εισόδους καθώς επίσης και τις τυπικές μετρήσεις που κάνουμε συνήθως στους τελικούς ενισχυτές. Με δεδομένη την δυνατότητα χρήσης δύο διαφορετικών σταδίων εξόδου και της προαιρετικής χρήσης του λαμπάτου buffer, πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις με όλους τους συνδυασμούς. Όπου υπάρχουν ενδιαφέροντα ευρήματα, γίνεται η σχετική αναφορά.
Ο προενισχυτής αποδείχθηκε τυπικά ευαίσθητος, απαιτώντας 345mV στην είσοδο για να αποδώσει 1Vrms στην έξοδο. Σημειωτέον, οι ευαισθησίες διαφέρουν λίγο, αλλά αισθητά, ανάλογα με την συνδεσμολογία της εξόδου. Τα 345mV αφορούν την έξοδο σε τάξη Α, ενώ οι αντίστοιχες τιμές για την έξοδο με τους τελεστικούς, την υβριδική έξοδο σε τάξη Α και την υβριδική έξοδο με τελεστικούς είναι 388mV, 358mV και 402mVrms αντιστοίχως. Η ιδιαιτερότητα αυτή θα κάνει τη ζωή του χρήστη κάπως δύσκολη όταν θα προσπαθήσει να συγκρίνει τις διάφορες επιλογές του και είναι -ίσως- κάτι που η Peachtree θα έπρεπε να προσέξει περισσότερο. Οι στατικές μετρήσεις παραμόρφωσης κινούνται σε χαμηλά επίπεδα. Το στάδιο εξόδου σε τάξη Α κινείται στην περιοχή του 0.005% (THD+N, 1Vrms) ενώ το στάδιο εξόδου με τελεστικούς είναι ακόμη καλύτερο, στα 0.003% περίπου. Σε υβριδική λειτουργία, όπως θα περίμενε κανείς, οι τιμές είναι λίγο αυξημένες, στα 0.006% (τάξη Α) και 0.005% (τελεστικοί). Τα περιθώρια υπερφόρτωσης είναι αρκούντως υψηλά. Στο όριο του ψαλιδισμού, η στάθμη είναι 7.6Vrms, απαιτώντας είσοδο 2.6Vrms περίπου (για το στάδιο εξόδου σε τάξη Α). Οι στατικές μετρήσεις θορύβου κινήθηκαν, επίσης σε πολύ καλά επίπεδα. Με το στάδιο εξόδου σε τάξη Α, ο θόρυβος μετρήθηκε στα -91dBr (A) (αναφορά το 1Vrms) ενώ οι τελεστικοί ενισχυτές τα πήγαν αισθητά καλύτερα, στα -97dBr (A). Η εισαγωγή του λαμπάτου buffer δεν επιδείνωσε αισθητά τον θόρυβο σε καμία περίπτωση. Η διαφωνία των καναλιών κινήθηκε σε τυπικά επίπεδα για το στάδιο εξόδου σε τάξη Α (-74dBr) και σε σημαντικά καλύτερα επίπεδα (-90dBr), στην περίπτωση των τελεστικών ενισχυτών. Η διπλοτρίοδος στο δρόμο του σήματος μειώνει την επίδοση στο σημείο αυτό. Σε υβριδική λειτουργία, το στάδιο των τελεστικών το crosstalk “πέφτει” στα -80dBr περίπου. Τέλος, το τράκινγκ του ρυθμιστικού στάθμης μπορεί να χαρακτηριστεί ικανοποιητικό, ιδιαίτερα σε μικρές τιμές εξασθένησης (πάνω από το ήμισυ της διαδρομής). Εκεί είδαμε διαφορές μεταξύ των δύο καναλιών στην περιοχή του 0.1dB. Οι επιδόσεις στο σημείο αυτό μειώνονται καθώς η εξασθένηση αυξάνει και φθάνουν στο 1dBr περίπου για ρυθμίσεις στη θέση “παρά τέταρτο”.
Η απόκριση συχνότητας του προενισχυτή είναι εκτεταμένη (-0.3dBr στα 75kHz) με ελάχιστες τάσεις αποκοπής στην περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων οι οποίες αυξάνονται λίγο όταν μπει στο δρόμο του σήματος η λυχνία. Οι διαφορές των καναλιών είναι κάτω από το 0.1dB.
To φάσμα της εξόδου με σήμα 1kHz στην είσοδο περιλαμβάνει μια σειρά από αρμονικές, το σύνολο των οποίων βρίσκεται κάτω από τα -100dBr καθώς επίσης και ελάχιστες συνιστώσες υψίσυχνου θορύβου (κοντά στο όριο της μέτρησης), επίσης κάτω από τα -100dBr. Η σύγκριση των φασμάτων του σταδίου εξόδου σε τάξη Α και εκείνου με τελεστικούς, δείχνει ότι το δεύτερο είναι γενικά πιο αθόρυβο, αν και οι αρμονικές δεν έχουν αξιοσημείωτες διαφορές σε στάθμη και σύνθεση.

Αντιθέτως, η σύγκριση μεταξύ του απλού σταδίου με τελεστικούς και του υβριδικού (δηλαδή με την σύνδεση της λυχνίας) περιλαμβάνει μια σαφώς ισχυρότερη δεύτερη αρμονική (πάνω από 10dB). Περιέργως, χωρίς την λυχνία, ο προενισχυτής φαίνεται να “μαζεύει” περισσότερο hum, ένα φαινόμενο που δεν έχει προφανή εξήγηση με βάση τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας.
Παραμένοντας στο θέμα του θορύβου, το σχετικό φάσμα επιβεβαίωσε τις στατικές μετρήσεις καθώς το στάδιο σε τάξη Α φαίνεται πιο θορυβώδες, ιδιαίτερα στην περιοχή κάτω από το 1kHz. Ο θόρυβος από το τροφοδοτικό βρίσκεται περίπου στην ίδια στάθμη, όπως και οι υψίσυχνοι θόρυβοι.

Το φάσμα της ενδοδιαμόρφωσης (19/20kHz με αναλογία 1:1) περιλαμβάνει μια σειρά από συνιστώσες με την αναμενόμενη κατανομή, αλλά το σύνολό τους βρίσκεται κάτω από τα -100dBr, επομένως η επίδοση της συσκευής στο συγκεκριμένο θέμα βρίσκεται πέραν κριτικής. Οι αντίστοιχες στατικές μετρήσεις ήταν, επίσης πολύ χαμηλές (0.001% για το στάδιο σε τάξη Α, 0.0006% για το στάδιο με τους τελεστικούς και 0.003% για τους υβριδικούς συνδυασμούς).
Σε αναλόγως χαμηλά επίπεδα κινήθηκε και η αρμονική παραμόρφωση σε συνάρτηση με την συχνότητα. Για όλους τους διαθέσιμους συνδυασμούς της εξόδου, οι παραμορφώσεις δεν ξεπέρασαν το 0.009% μέχρι τα 10kHz. Από το σημείο αυτό, με τον προενισχυτή σε υβριδική λειτουργία φαίνεται να υπάρχει μια ήπια αυξητική τάση, με τις τιμές να μην ξεπερνούν το 0.015% μέσα στο ακουστικό φάσμα.

Τέλος, η παραμόρφωση σε συνάρτηση με την στάθμη εξόδου έχει την αναμενόμενη συμπεριφορά, με την υβριδική συνδεσμολογία να έχει, γενικώς, υψηλότερες τιμές. Το σημείο όπου η υπερφόρτωση κάνει την εμφάνισή της βρίσκεται λίγο πάνω από τα 7Vrms.

Το ψηφιακό interface του μετατροπέα αποδείχθηκε αρκετά καλό σε ό,τι αφορά την καταστολή του εισερχόμενου jitter, με την σχετική καμπύλη να κινείται, στο μεγαλύτερο μέρος της, κάτω από τα -40dBr. Αυτό σημαίνει ότι η συσκευή θα συνεργαστεί καλά με ψηφιακές πηγές που είναι μέτριες στο θέμα αυτό. Η συσκευή φαίνεται να εισάγει πολύ χαμηλό jitter και ο σχετικός υπολογισμός ήταν δυσχερής (ελλείψει σημαντικών συνιστωσών ενδοδιαμόρφωσης στα σχετικά διαγράμματα), με μια τιμή κοντά στα 16pS η οποία είναι πολύ καλή με βάση και την κατηγορία του NovaPre.
Η γραμμικότητα στάθμης του DAC κινήθηκε σε κορυφαία επίπεδα, με την σχετική καμπύλη να εμφανίζει τις πρώτες αποκλίσεις σε στάθμες κάτω από τα -110dBFS, επίδοση η οποία είναι από τις καλύτερες που έχουμε δει τον τελευταίο καιρό.

Ο θόρυβος (wide band) του μετατροπέα ακολουθεί, όπως θα περίμενε κανείς, την μορφή που είδαμε και στον προενισχυτή. Οι στάθμες είναι και εδώ πολύ χαμηλές (το σύνολο βρίσκεται κάτω από τα -120dBFS) υπάρχει μια αυξητική τάση στην περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων και σχεδόν κανένα εύρημα άξιο λόγου στην περιοχή των υψηλών. Η μέτρηση έγινε με το στάδιο εξόδου σε τάξη Α.
Το φάσμα της διαμόρφωσης του σήματος από θόρυβο είναι, επίσης, ιδιαίτερα καθαρό. Εκτός από ελάχιστα ίχνη ενδοδιαμόρφωσης από πολύ χαμηλές συχνότητες (ορατά στη βάση της θεμελιώδους, αλλά σε πολύ χαμηλές στάθμες) δεν υπάρχει κάτι άξιο λόγου να παρατηρήσει κανείς, γεγονός που δικαιολογεί και την πολύ καλή επίδοση της συσκευής σε θέματα ενδογενούς jitter.

O τελικός ενισχυτής 220 απέδωσε στο όριο του ψαλιδισμού (1% THD+N) 249Wrms ανά κανάλι σε φορτίο 8Ω, επιβεβαιώνοντας με άνεση τις τυπικές προδιαγραφές που δίνει η εταιρία. Η ευαισθησία εισόδου (για την μέγιστη ισχύ είναι 1.2Vrms). Με σημαντικά χαμηλότερο περιθώριο παραμόρφωσης (0.3%) η ισχύς που αποδόθηκε ήταν 239Wrms/8Ω και 395Wrms/4Ω. Με συντελεστή αύξησης της ισχύος 1.7%, ο 220 είναι ένας από τους πιο ικανούς σε θέματα οδήγησης ενισχυτές που έχουμε δοκιμάσει τελευταία, κάτι που δεν εκπλήσσει με δεδομένο το στάδιο εξόδου του. Το στάδιο αυτό, εξασφαλίζει, επίσης, ένα υψηλό συντελεστή απόσβεσης (294), επομένως ο 220 μπορεί να οδηγήσει χωρίς πρόβλημα τα περισσότερα ηχεία της αγοράς.
Οι στατικές μετρήσεις παραμόρφωσης κινήθηκαν σε χαμηλά επίπεδα. Με τον ενισχυτή να αποδίδει το 1/3 της μέγιστης ισχύος του, είδαμε 0.006% και 0.011% THD+N σε φορτία 8Ω και 4Ω αντιστοίχως. Η στατική μέτρηση του θορύβου δεν πραγματοποιήθηκε καθώς ο ενισχυτής, χωρίς σήμα στην είσοδο περνάει σε κατάσταση mute (ή κάποια παρόμοια, οικολογικής φύσης, λειτουργία) με αποτέλεσμα η έξοδος να μην είναι χρήσιμη.
Η απόκριση συχνότητας με ωμικό φορτίο χαρακτηρίζεται από μια ήπια ενίσχυση στην περιοχή πάνω από τα 10kHz, η οποία δεν ξεπερνά, πάντως, το 0.25dBr μέχρι τα 40kHz και την βλέπουμε συχνά σε διακοπτικά στάδια εξόδου. Με το σύνθετο φορτίο, η ενίσχυση μετατρέπεται σε εξασθένηση (μικρότερο του -0.5dBr) στα 20kHz. Και οι δύο αυτές αποκλίσεις οφείλονται, προφανώς, στον τρόπο με τον οποίο “συνεργάζεται” ο ενισχυτής με το εκάστοτε φορτίο και είναι, περισσότερο, χαρακτηριστικές των φορτίων παρά του ενισχυτή. Ο υψηλός συντελεστής απόσβεσης “φαίνεται” από την μηδενική επίδραση του σύνθετου φορτίου στην απόκριση. Χαμηλά, ο ενισχυτής κατεβαίνει χωρίς πρόβλημα μέχρι τα 10Hz, ενώ οι διαφορές μεταξύ των καναλιών είναι μηδαμινές.
Το φάσμα της εξόδου με σήμα 1kHz στην είσοδο περιλαμβάνει μια σειρά αρμονικών, ισχυρότερη των οποίων είναι η τρίτη (με τις περιττής τάξης αρμονικές να υπερτερούν συστηματικά, τουλάχιστον μέχρι την 11η). Οι αντίστοιχες στάθμες βρίσκονται γύρω και κάτω από τα -100dBr. Με βάση το συγκεκριμένο φάσμα, ο ενισχυτής είναι αθόρυβος (η ισχυρότερη συνιστώσα κοντά στο όριο της μέτρησης είναι λίγο πάνω από τα -90dBr) με το hum να βρίσκεται κάτω από τα -120dBr.

Το φάσμα ενδοδιαμόρφωσης περιλαμβάνει της αναμενόμενες συνιστώσες, σε στάθμες κάτω από τα -80dBr καθώς και ίχνη ενδοδιαμόρφωσης στα 100Hz (ορατά γύρω από τις θεμελιώδεις των 19kHz και 20kHz).
Το διάγραμμα μεταβολής της παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την συχνότητα κινείται στην περιοχή του 0.01-0.02% για την περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων και με αυξητικές τάσεις πάνω από το 1kHz (ισχυρότερες στην περίπτωση της οδήγησης φορτίου 4Ω). Οι μέγιστη τιμή στο φάσμα ήταν κοντά στο 0.3% αλλά, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη μέτρηση περιλαμβάνει και τον υψίσυχνο θόρυβο του σταδίου εξόδου (η “στεγνή” προδιαγραφή της μέτρησης απαιτεί -στην περίπτωση των ενισχυτών με διακοπτικά στάδια εξόδου- την ύπαρξη ενός ειδικού φίλτρου, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει χρησιμοποιηθεί).

Τέλος, το διάγραμμα της παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την ισχύ και το φορτίο είναι το αναμενόμενο. Ο ενισχυτής εμφανίζει υψηλότερη παραμόρφωση στα 4Ω και τα πρώτα δείγματα υπερφόρτωσης εμφανίζονται λίγο πριν τα 200Wrms/8Ω και μετά τα 300Wrms/4Ω.