MSB Technology Data CD IV / Platinum DAC IV

Το σύστημα της MSB αντικατέστησε τη συνηθισμένη ψηφιακή πηγή αναφοράς (Teac Esoteric P70/D70, dCS Puccini U-Clock) και οδήγησε το υπόλοιπο σύστημα που χρησιμοποιώ συνήθως, δηλαδή τον προενισχυτή Melos Plus Series Line, τον Parasound HCA3500 και τα ATC SCM-50PSL. Όσον αφορά την σύνδεση, η εταιρία αναφέρει ρητώς ότι ο μετατροπέας, όταν περιλαμβάνει τα αρθρώματα ρύθμισης της στάθμης, είναι σχεδιασμένος για να οδηγεί απευθείας τελικούς ενισχυτές και προτείνει, αν υπάρχει προενισχυτής αυτός να συνδέεται στην αναλογική είσοδο του Platinum DAC IV, επειδή -σε περίπτωση που η σύνδεση γίνει συμβατικά, η υψηλή έξοδος του τελευταίου (πάνω από 2Vrms/0dBFS) μπορεί να υπερφορτώσει τον προενισχυτή. Κατά την δοκιμή, πάντως, χρησιμοποίησα για πρακτικούς λόγους τη “λάθος” σύνδεση, αφού εξασφάλισα (χρησιμοποιώντας το ρυθμιστικό στάθμης του MSB) ότι ο Melos δεν θα βρισκόταν ποτέ σε συνθήκες υπερφόρτωσης. To αρχικό στήσιμο και η χρήση των MSΒ αποδείχθηκε απλή υπόθεση. Τα μενού είναι προφανή και εύκολα στην προσπέλαση και ο μετατροπέας έχει ένα mode αυτόματης επιλογής εισόδου κατά το οποίο επιλέγει πάντοτε την είσοδο με σήμα που θεωρείται ως ανώτερη των υπολοίπων. Αυτό σημαίνει ότι με το Data CD συνδεδεμένο στην είσοδο MSB Network, ο DAC IV “κάθεται” πάντοτε σε αυτήν, εκτός αν επιλέξεις κάποια άλλη επί τούτου. Ένα μέρος των ακροάσεων έγινε και με το τρανσπόρτ Esoteric P70 με ενεργοποιημένο το upsampling στα 88.2kHz. Η συμπεριφορά του DAC IV ήταν ενδιαφέρουσα σε αυτή την περίπτωση και περιγράφεται σε ξεχωριστή παράγραφο.

Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κανείς ακούγοντας το σύστημα της MSB είναι εξαιρετική: Αυτό που επικρατεί είναι κορυφαία σαφήνεια και καθορισμός της εικόνας, ένα soundstage όπου οι πηγές είναι βρίσκονται πραγματικά μπροστά σου, στον τρισδιάστατο χώρο και η ακρόαση παίρνει νέες διαστάσεις (κυριολεκτικά), καθώς τόσο το πλάτος όσο και το βάθος είναι πρωτόγνωρα. Χωρίς περιστροφές, σε πολλά σημεία τα MSB απέδωσαν καλύτερα από το player αναφοράς γεγονός που τα κατατάσσει στα κορυφαία ψηφιακά συστήματα που έχω δοκιμάσει μέχρι σήμερα. Χαμηλά, πήρα περισσότερη λεπτομέρεια και αίσθηση της ατμόσφαιρας, καλύτερο παλμό και έλεγχο και ελάχιστα μεγαλύτερο όγκο. Τα όργανα της περιοχής αποδίδονται με ακρίβεια, είναι ενίοτε επιβλητικά και κερδίζουν αμέσως τον ακροατή αναγκάζοντας τον -σχεδόν- να παρακολουθήσει την δομή της σύνθεσης και τον ρυθμό, γεμίζοντας τον χώρο με μικρές πληροφορίες που κάνουν την ακρόαση απολαυστική. Η ισορροπία της κατώτερης περιοχής με αυτήν των μεσαίων είναι παραδειγματική. Η τελευταία είναι εξαιρετικά ξεκούραστη αποδίδεται ιδιαίτερα ρεαλιστικά και αναδεικνύει λεπτομέρειες στα ηχοχρώματα και την υφή της σύνθεσης που σε άλλες περιπτώσεις περνούν απαρατήρητες. Έργα με έγχορδα και πνευστά έχουν έξοχο layering και είναι μια υπόθεση πολύ εύκολη το να απομονώσεις και να παρακολουθήσεις την μελωδική γραμμή ενός μεμονωμένου οργάνου ή και μιας ομάδας οργάνων. Η ανθρώπινη φωνή αποδόθηκε, επίσης, εξαιρετικά με άψογη άρθρωση και πολύ ρεαλιστική παρουσία. Οι σολίστ εστιάστηκαν τέλεια στον χώρο και η χορωδία είχε σαφείς διαστάσεις και κίνηση που σε κάποιες περιπτώσεις ενθουσίασε με τον τρόπο που αποδόθηκε. Ο συνδυασμός της τονικής ισορροπίας και της δυνατότητας για παράθεση λεπτομερειών της ηχογράφησης φαίνεται με τον καλύτερο τρόπο στην αναπαραγωγή της μεγάλης ορχήστρας. Από ένα σύστημα τέτοιου κόστους, προφανώς, περιμένεις άψογα δυναμικά και -επίσης- διατήρηση της φασματικής ταυτότητας της ηχογράφησης (αυτό έλειπε...) αλλά είναι ο συνδυασμός αυτών με την δυνατότητα αναπαραγωγής και της παραμικρής λεπτομέρειας που υπάρχει στην μείξη που δίνει αυτό το “κάτι παραπάνω”, την αίσθηση ότι πραγματικά ακούς ο,τι συνέβη στον χώρο της ηχογράφησης και αυτό είναι κάτι που το MSB το επιτυγχάνει με χαρακτηριστική ευκολία.

Οι υψηλές συχνότητες έχουν τον κλασικό χαρακτήρα των συστημάτων που βασίζονται στο upsampling, έχοντας αίσθηση έκτασης, αέρα, πολύ καλό χρονισμό και πλούσιο αρμονικό περιεχόμενο. Έχω την εντύπωση, πάντως, ότι η MSB έχει επιλέξει μια συγκεκριμένη ηχητική υπογραφή εδώ, καθώς η περιοχή αποδείχθηκε λίγο πιο φωτεινή από όσο θα περίμενα και ίσως κολάκευε το πρόγραμμα όταν αυτό ήταν σκληρό. Θα έλεγα ότι όλα είναι θέμα ψηφιακού φίλτρου, καθώς με την επιλογή του δεύτερου αλγόριθμου για το upsampling η εντύπωση ήταν διαφορετική, πιο κοντά σε αυτήν που έχω συνηθίσει από το player αναφοράς. Άφησα για το τέλος την συνεργασία του Platinum DAC IV με το Esoteric P70. Εδώ η αρχική επιλογή μου ήταν να χρησιμοποιήσω το ενσωματωμένο upsampler του player και να οδηγήσω την ομοαξονική είσοδο του μετατροπέα με σήμα στα 88.2kHz. Το πείραμα, περιέργως, δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, καθώς η εικόνα μάζεψε αισθητά και απομακρύνθηκε, χάνοντας αυτή την εξαιρετική αίσθηση που είχα πάρει αρχικώς και οι υψηλές συχνότητες έγιναν κάπως πιο αυστηρές, στο όριο του ψυχρού σε σύγκριση με την απόδοση του συστήματος με το Data CD IV στην θέση του transport. Επιβεβαίωσα, ότι ο βασικός ένοχος είναι το upsampling του P70 σε συνδυασμό -ίσως;- με την είσοδο που χρησιμοποίησα. Όταν γύρισα το Esoteric στην κλασική μορφή εξόδου (44.1kHz) η ισορροπία επανήλθε. Με βάση αυτό το εύρημα, η πρόταση της MSB να μην χρησιμοποιήται upsampling στο τρανσπόρτ (ακόμη και στο Data CD IV) έχει κάποια βάση.

Τελικώς...

... το σύστημα της MSB είναι πράγματι ένα από τα κορυφαία ψηφιακά συστήματα που έχουν περάσει από τα χέρια μου. Άψογα υλοποιημένο, με άποψη και γνώση, και εντυπωσιακές δυνατότητες αναβάθμισης σε πολλά σημεία, δεν είναι περίεργο που σε κερδίζει αμέσως με την ηχητική του απόδοση η οποία ξεπερνά τα συμβατικά όρια του χαρακτηρισμού “ακριβής” και εισέρχεται στον περιορισμένο χώρο των πραγματικά εξαιρετικών ψηφιακών πηγών που θα πρέπει οπωσδήποτε να ακούσετε επειδή, σε μεγάλο βαθμό, καθορίζουν αυτή τη στιγμή το ανώτερο επίπεδο που μπορούμε να προσεγγίσουμε στην υψηλή πιστότητα.