Metric Halo LIO-8

To LIO-8 παραδόθηκε στημένο και έτοιμο για λειτουργία μαζί με το host του όπου είχε εγκατασταθεί το απαραίτητο λογισμικό, επομένως δεν μπορεί να κριθεί η ευκολία εγκατάστασης και αρχικής παραμετροποίησης. Ο έλεγχος της συσκευής γίνεται μέσω δύο εφαρμογών από τις οποίες η μια (MIO Console) επιτρέπει την ρύθμιση βασικών παραμέτρων όπως είναι η συχνότητα δειγματοληψίας, το clocking και η ευαισθησία των εισόδων. Από εδώ ο χρήστης μπορεί να κάνει και άλλες επιλογές σχετικές με το routing και να παραμετροποιήσει το ενσωματωμένο στο λογισμικό εγγραφής. Η εικόνα που βλέπει κανείς πιο συχνά, ίσως, είναι αυτή του mixer. Εδώ, έχουμε να κάνουμε με ένα user interface το οποίο περιλαμβάνει τις βασικές ρυθμίσεις για κάθε είσοδο ή ζεύγος εισόδων μαζί με την ρύθμιση της στάθμης τους, καθώς επίσης και για την έξοδο της συσκευής. Σε περιβάλλον στούντιο/παραγωγής η εικόνα θα είναι σύνθετη, αλλά στο δικαναλικό περιβάλλον ενός οικιακού συστήματος τα πράγματα είναι περισσότερο απλά και προφανή. Ακόμη και αν χρησιμοποιήσετε το LIO-8 ως πολυκαναλικό προενισχυτή, τα πράγματα δεν θα είναι πολύ δύσκολα αφού του routing είναι απλό. Από αυτό το περιβάλλον, ο χρήστης μπορεί να ενεργοποιήσει μια σειρά από επεξεργαστές σήματος. Ο έλεγχος των παραμέτρων είναι προφανής και μπορεί κανείς να κάνει ενδιαφέρον παιχνίδι πειραματιζόμενος, για παράδειγμα με τον παραμετρικό ισοσταθμιστή προσπαθώντας να βελτιώσει το σύστημα του σε έναν συγκεκριμένο χώρο. Όλα είναι ρυθμιζόμενα και, για παράδειγμα, είναι σχετικώς απλό να προσθέσεις ένα φίλτρο αποκοπής χαμηλών στην ισοστάθμιση RIAA, ώστε να κόψεις το rumble, κάτι που διαθέτουν αρκετοί συμβατικοί προενισχυτές phono. Ο χρήστης έχει στη διάθεσή του, επίσης, μια σειρά από plugins που αλλάζουν τον χαρακτήρα στον ήχο (και μπορεί να προμηθευτεί και άλλα, ανάλογα με τις ανάγκες του). Για τις ανάγκες του audio file streaming, στον host του LIO-8 είχε εγκατασταθεί το Amarra της Sonic Studio, ένα από τα πλέον συζητημένα media players για το συγκεκριμένο περιβάλλον.
Χρησιμοποιήσαμε ως πηγή το πακέτο Amarra/LIO-8 για το μεγαλύτερο μέρος των ακροάσεων, οπότε οι εντυπώσεις που ακολουθούν κατά κύριο λόγο αυτόν το συνδυασμό. Ωστόσο, χρησιμοποιήσαμε το foobar2000 σε συνδυασμό με ένα USB-AES/EBU interface καθώς επίσης και την συμβατική πηγή αναφοράς (Teac Esoteric P70/D70) μέσω των αναλογικών εισόδων. Θα ήταν ενδιαφέρον να συγκρίνει κανείς τα δύο media player αλλά αυτό απαιτεί να τρέχουν στον ίδιο υπολογιστή κάτι που δεν έγινε στην περίπτωση της συγκεκριμένης δοκιμής. Όπου, πάντως, υπάρχει ενδιαφέρον, στο κείμενο που ακολουθεί, γίνεται η σχετική συγκριτική αναφορά.

Η πρώτη εντύπωση που δημιουργείται σε κάποιον όταν ακούει το LIO-8 είναι αυτή της εξαιρετικής ακρίβειας και της διαφάνειας στην δημιουργία της στερεοφωνικής εικόνας. Στο πεδίο αυτό, πράγματι το interface της Metric Halo κινήθηκε σε πολύ υψηλά επίπεδα κατατασσόμενο, άνετα, μεταξύ των κορυφαίων μετατροπέων που έχει τύχει να δοκιμάσω τα τελευταία χρόνια. Οι ηχητικές πηγές εστιάστηκαν στον χώρο με μεγάλη σαφήνεια και σταθερότητα, ο αέρας μεταξύ των οργάνων ήταν χειροπιαστός και η γενική αίσθηση ήταν αυτή του ρεαλισμού με άφθονες λεπτομέρειες από την ηχογράφηση να βρίσκονται στη διάθεση του ακροατή. Με υλικό υψηλής ανάλυσης το σύστημα κυριολεκτικώς απογειώθηκε δίνοντας ακόμη περισσότερα και φέρνοντας τον ακροατή ακόμη πιο κοντά στην ιδέα ότι παρακολουθεί ένα ζωντανό ηχητικό γεγονός. Συνδυάστε αυτή την συμπεριφορά με μια, επίσης εξαιρετική, τονική ισορροπία και ουδετερότητα η οποία γίνεται σαφής από την πρώτη -σχεδόν- στιγμή: Το LIO-8 αποδίδει θαυμάσια τις πολύ χαμηλές συχνότητες με τις σωστές αναλογίες όγκου και λεπτομέρειας, περιγράφει γλαφυρά την μεσαία περιοχή χωρίς να συγχωρεί προβλήματα ισορροπίας στην παραγωγή και να φτιασιδώνει κάποιες σκληρές πλευρές της αλλά και χωρίς να έχει το παραμικρό ίχνος προβολικότητας το ίδιο. Οι φωνές, τα έγχορδα και να πνευστά βρίσκονται μέσα στο χώρο, σε σωστή κλίμακα και στην σωστή απόσταση από τον ακροατή ο οποίος μπορεί εύκολα να παρακολουθήσει την δομή της κάθε σύνθεσης και να απολαύσει ηχοχρώματα και δυναμικές αντιθέσεις χωρίς να κοπιάσει. Εν προκειμένω, το “κοπιάσει” είναι λέξη κλειδί: Ο ήχος του LIO-8 είναι από τους πλέον ξεκούραστους που έχουμε ακούσει και οι στάθμες μπορούν να ανέβουν πολύ, στα όρια που θέτει το υπόλοιπο σύστημα, απλώς μεγεθύνοντας την συνολική εμπειρία, χωρίς να αισθάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Η περιοχή των υψηλών συχνοτήτων, επίσης, αποδόθηκε εξαιρετικά καλά. Υπήρχε αίσθηση έκτασης, διαφάνειας και αρμονικού πλούτου, τα χρονικά χαρακτηριστικά (μέτωπα και αποσβέσεις) αποδίδονται με κορυφαίο τρόπο και, επίσης, έγινε σαφές ότι η συσκευή μπορεί να αναδείξει άνετα τις σημαντικές αλλά συχνά φευγαλέες διαφορές στην περιοχή οι οποίες σχετίζονται με τα αρχεία υψηλής ανάλυσης. Τα τελευταία διαθέτουν αυτόν τον χαρακτήρα άνεσης και διαύγειας που χαρακτηρίζει τους υψηλότερους ρυθμούς δειγματοληψίας χωρίς τα ίχνη ξηρότητας που ενίοτε χαρακτηρίζουν την συμβατική ανάλυση.

Συγκριτικά με τον συνδυασμό Amarra/LIO-8, το σύστημα με media player foobar2000/LIO-8 (μέσω εισόδου AES/EBU) ακούστηκε σαφώς διαφορετικά. Η γενική εντύπωση ήταν ότι η πηγή έγινε κάπως πιο σφιγμένη, ελεγχόμενη και με μικρότερο πλάτος, διατήρησε εξαιρετική λεπτομέρεια και άνεση χαμηλά, έγινε όμως λίγο πιο σκληρή στις υψηλές συχνότητες και ιδιαίτερα στα μεταλλικά κρουστά (πιατίνια κλπ) όπου και οι διαφορές έγιναν ακόμη πιο εμφανείς. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα δύο setup έχουν σημαντικές διαφορές πλην του είδους/κόστους του media player: Βασίζονται σε διαφορετικούς υπολογιστές και στην περίπτωση του foobar2000 το LIO-8 δεν πραγματοποιούσε streaming μέσω θύρας IEEE1394 αλλά βασιζόταν σε μια είσοδο AES/EBU. Επομένως δεν μπορεί να γίνει σύγκριση των media players. Ο λόγος που αναφέρομαι σε αυτή τη σύγκριση είναι ότι το foobar2000 είναι το media player που χρησιμοποιώ σε τακτική βάση κατά τις δοκιμές.
Ως προενισχυτής (δηλαδή σε ρυθμό a/d/a) το LIO-8 κινήθηκε επίσης σε πολύ υψηλά επίπεδα. Οδήγησε με άνεση (όπως θα περίμενε κανείς) τον Parasound HCA3500, επιδεικνύοντας ανύπαρκτο θόρυβο, επομένως αποδίδοντας εξαιρετικά τις δυναμικές αντιθέσεις και δημιουργώντας ένα ιδιαίτερα σκοτεινό υπόβαθρο ενώ η ομοιότητα των καναλιών και η ποιότητα ρύθμισης της στάθμης γίνονται εμφανείς από την τρισδιάστατη στερεοφωνική εικόνα με τον άψογο εστιασμό που είναι σε θέση να δημιουργήσει.
Ενδιαφέρον, τέλος, είχε και η χρήση του πακέτου στην θέση προενισχυτή phono. Σύμφωνα με πληροφορίες του Έλληνα αντιπροσώπου είναι δυνατή η παραγγελία της βοηθητικής εισόδου με συγκεκριμένες προδιαγραφές ώστε να τερματίζει σωστά ένα step-up ή ακόμη και απευθείας τη φωνογραφική κεφαλή που διαθέτει ο χρήστης. Στη περίπτωση της δοκιμής η δυνατότητα αυτή δεν υπήρχε οπότε βασίστηκα σε δύο μεθόδους: Η μια περιελάμβανε την χρήση ενός step-up στην έξοδο της κεφαλής αναφοράς (Linn Karma) και η δεύτερη την χρήση μιας ψηφιακής πηγής σε συνδυασμό με ένα δικτύωμα έμφασης RIAA ακρίβειας 0.5dB. Η δεύτερη περίπτωση οδήγησε σε καλύτερη προσαρμογή αντιστάσεων και κέρδους (και επιπροσθέτως είχα στη διάθεσή μου ακριβώς τα ίδια τρακ για συγκρίσεις) αλλά, ούτως ή άλλως, οι δύο μέθοδοι οδήγησαν σε κοινά συμπεράσματα: Ο LIO-8 μπορεί να μια χαρά να ακουστεί “αναλογικός”, υπό την έννοια ότι μεταφέρει μια αισθητική βινυλίου στον χώρο ακρόασης και έχει τις δυνατότητες να ικανοποιήσει τους φίλους της συγκεκριμένης τεχνολογίας. Το αποτέλεσμα ήταν αρκούντως ακριβές (στα όρια που επιτρέπουν τα βινύλια), μαλακό και ευχάριστο χωρίς να γίνεται ευφωνικό ή να χάνει σε λεπτομέρεια αλλά λιγότερο δυνατό στην περιγραφή των πολύ χαμηλών συχνοτήτων και, επίσης, λιγότερο απόλυτο πολύ ψηλά. Συνολικά, μου δημιούργησε την εντύπωση ότι με δεδομένο έναν καλό τερματισμό, η μεγάλη ακρίβεια στην αποέμφαση RIAA που διαθέτει κάνει το LIO-8 ένα ιδανικό εργαλείο και για ακροάσεις αλλά -κυρίως- για archiving δίσκων βινυλίου.

Τελικώς...

... αν ήμουν η Metric Halo θα έβαζα έξω από το κουτί του LIO-8 μια ειδοποίηση: “Ακατάλληλο για ανώριμους κάθε ηλικίας”. Πράγματι, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μην καταλάβει κανείς την αξία της συσκευής αν παραμένει πεισματικά κολλημένος σε διάφορα audiophile στερεότυπα. Το LIO-8 είναι ένα πολύ καλοκατασκευασμένο ψηφιακό interface με άφθονες δυνατότητες (πολλές από τις οποίες έχουν χρησιμότητα και για τον audiophile, επομένως αξίζει να ψαχτούν) αλλά κυρίως μια πολύ καλή ψηφιακή μηχανή στο εσωτερικό του, η οποία εξασφαλίζει κορυφαία ποιότητα ήχου. Αν διαιρέσετε τα διαθέσιμα κανάλια, το λογισμικό και τις δυνατότητες σύνδεσης και επεξεργασίας με την τιμή, το αποτέλεσμα τοποθετεί το σύστημα της Metric Halo στην κατηγορία της Ευκαιρίας. Μιλάμε για high-end σε τιμή που δεν ντρέπεσαι να αναφέρεις και, κυρίως δεν έχεις πρόβλημα να πληρώσεις. Αξίζει, πραγματικά, το κάθε ευρώ και αυτή είναι μια κουβέντα που δεν την λέμε συχνά στον συγκεκριμένο χώρο. Μπράβο!