Metric Halo LIO-8

Μια συσκευή η οποία έχει προορισμό τον επαγγελματικό χώρο δεν ακολουθεί τις συμβάσεις στις οποίες έχουν συνηθίσει οι audiophiles. Το LIO-8 είναι μια συσκευή που αρχικώς φοβίζει: Η πρόσοψη περιλαμβάνει “τα απαραίτητα” μόνο που τα απαραίτητα είναι x8, περιλαμβάνοντας ισάριθμα ρυθμιστικά στάθμης, μετρητικά στάθμης, επιλογείς ρυθμού λειτουργίας και 6-7 ακόμη διακόπτες επιλογής και ενεργοποίησης διαφόρων λειτουργιών, που ελέγχουν από το sampling rate και την πηγή χρονισμού, μέχρι το mute. Αντί να σπαταλήσω χώρο στο να τα περιγράψω όλα αυτά αναλυτικά, αρκούμαι στην εξής δήλωση: Το εγχειρίδιο χρήσης υπάρχει για να το διαβάσει ο χρήστης και αν δεν το κάνει, απλώς θα βρεθεί -κατά πάσα πιθανότητα- απέναντι από ένα πεισματικά σιωπηλό ή περίεργης συμπεριφοράς σύστημα. Από την άλλη, το user interface είναι άψογα σχεδιασμένο. Ο ενδείξεις είναι σαφείς, η μέτρηση της στάθμης εξαιρετικά ευανάγνωστη, με τις ενδείξεις να αλλάζουν χρώμα όταν πλησιάζεις την υπερφόρτωση και η αίσθηση των μικρών ρυθμιστικών πολύ θετική.

Η πίσω πλευρά του LIO-8 είναι ακόμη πιο ανησυχητική σε πρώτη ματιά. Καταρχήν, απουσιάζουν όλα τα συμβατικά (για τα οικιακά ηχοσυστήματα) βύσματα. Στην καλύτερη περίπτωση, το μόνο που θα αναγνωρίσει ο αμύητος (ή αδιάβαστος) χρήστης είναι η δικαναλική έξοδος μόνιτορ (με κλασικά “καρφιά” τετάρτου της ίντσας). Μια σειρά βυσμάτων αφορά το clocking της συσκευής (Word Clock In/Out, επίσης σε αναγνωρίσιμα BNC), την είσοδο και την έξοδο MIDI (με τα κλασικά πενταπολικά DIN για το σχετικό interfacing) καθώς και είσοδο/έξοδο συγχρονισμού κατά SMPTE (επίσης κάτι που αφορά σε στούντιο). Στην πράξη, όλες οι είσοδοι και οι έξοδοι βρίσκονται ομαδοποιημένες σε 25πινα βύσματα τύπου D, κάτι που πολύ απλά σημαίνει ότι στην τιμή αγοράς του LIO-8 θα πρέπει να προσθέσετε και μερικά καλής ποιότητας καλώδια splitting (από την μία βύσμα DB25 και από την άλλη αυτό που χρειάζεστε για την σύνδεση με το υπόλοιπο σύστημα, κατά προτίμηση XLR). Τα καλώδια αυτά δεν είναι φθηνά (ακόμη και στις βασικές τους εκδοχές, αφήνω έξω από την συζήτηση τις διάφορες εξωτικές πιθανότητες). Εδώ, έχω την εξής συμβουλή: Ο χρήστης του LIO-8 καλόν είναι να έχει ένα πλήρες σετ καλωδίων (αναλογικών, ψηφιακών και send) επειδή δεν ξέρεις, τελικώς, πως θα εξελιχθεί το όλον πράγμα. Η όρεξη έρχεται σιγά-σιγά και το τελευταίο που θέλει κανείς είναι να μην μπορεί να συνδέσει την συσκευή με το υπόλοιπο σύστημα.

Στην πίσω πλευρά θα βρει κανείς τις δύο θύρες IEEE1394 για την σύνδεση με τον host καθώς και την είσοδο του εξωτερικού τροφοδοτικού. Η κουβέντα περί των θυρών IEEE1394 μας φέρνει στο κρίσιμο θέμα της συνεργασίας του LIO-8 με τον υπολογιστή. Η Metric Halo έχει επιλέξει το σύστημα να τρέχει σε περιβάλλον Apple/OS X, επομένως ο χρήστης που θα αποκτήσει το ψηφιακό interface “παντρεύεται” αναγκαστικά το hardware και το software του ιδιότροπου Αμερικανού κατασκευαστή σε ο,τι αφορά το streaming, το media player και τις εφαρμογές ελέγχου. Θεωρώ ότι πρόκειται για μια οχληρή επιλογή (υπό το πρίσμα των οικιακών χρηστών -τονίζω) η οποία περιορίζει κάπως τις δυνατότητες διείσδυσης στην αγορά και ότι θα πρέπει να αλλάξει, αν όχι άμεσα, σίγουρα μεσοπρόθεσμα. Ήδη το γεγονός ότι υπάρχει μια γενική συζήτηση για emulators κλπ, πρέπει να βάλει τους ανθρώπους της Metric σκέψεις. Σταματώ την κουβέντα εδώ, επειδή η δοκιμή αφορά στο LIO-8 και όχι στην πλατφόρμα ελέγχου του...

Το εσωτερικό της συσκευής είναι το αναμενόμενο. Το LIO-8 είναι μια πραγματικά άψογη βιομηχανική κατασκευή με εξαιρετικά καθαρό layout και επιλογές, όπως περιμένει κανείς να είναι ένα σοβαρό εργαλείο. Η βασική αρχιτεκτονική κάθε αναλογικής εισόδου περιλαμβάνει έναν μετατροπέα AK5394 της Asahi Kasei (το τσιπ μπορεί να ανέβει μέχρι τα 216kHz), ένα ψηφιακά ελεγχόμενο ρυθμιστικό στάθμης PGA2311 (το σήμα παραμένει στο αναλογικό πεδίο) καθώς και τα απαραίτητα ολοκληρωμένα για το routing και την ενίσχυση. Στο τελευταίο κομμάτι η Metric Halo έχει επιλέξει ολοκληρωμένα R4580I καθώς και το κλασικό N5532. Παρόμοια αρχιτεκτονική ακολουθείται και σε κάθε μια από τις εξόδους της συσκευής, με PGA2311 στην ρύθμιση της στάθμης, τους ίδιους τελεστικούς της Texas Instruments στην ενίσχυση/απομόνωση αλλά, εννοείται, ένα ολοκληρωμένο μετατροπής d/a, επίσης της Asahi Kasei, το AK4395. H ίδια λογική ακολουθείται και στην περίπτωση της δικαναλικής εξόδου (monitor out).
Το interfacing των εισόδων AES/EBU βασίζεται στο ψηφιακό interface CS8416. Για τις ανάγκες της ψηφιακής επεξεργασίας μετρήσαμε τρία σχετικά ολοκληρωμένα, όλα τεχνολογίας Sharc της Analog Devices, σε διάφορα μέρη του κυκλώματος. Ο κεντρικός επεξεργαστής φαίνεται να είναι ένας ADSP21065. Η τροφοδοσία της συσκευής βασίζεται σε μια σειρά από διακοπτικά τροφοδοτικά τοποθετημένα στο εσωτερικό της συσκευής, τα οποία με την σειρά τους τροφοδοτούνται με συνεχή τάση από το εξωτερικό πακ (στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με μετατροπείς dc-dc). Αν και δεν έχω αμφιβολία για το ότι η ποιότητα της τροφοδοσίας είναι καλή, με βάση ευρήματα άλλων δοκιμών όπως για παράδειγμα αυτής του Antelope Zodiac+/Voltikus αφήνει, σαφώς, περιθώρια για κάτι ακόμη καλύτερο από την πλευρά της Metric Halo, με την μορφή κάποιου upgrade.