Metric Halo LIO-8

Η εργαστηριακή εκτίμηση του LIO-8 θα μπορούσε, από μόνη της, να αποτελέσει ένα εντελώς αυτόνομο κείμενο, από την στιγμή που το πακέτο προσφέρει τόσες πολλές δυνατότητες. Πραγματοποιήσαμε μια πλήρη σειρά μετρήσεων σε ρυθμό d/a, a/d και a/d/a χρησιμοποιώντας τρία sample rates (44.1kHz, 96kHz και 176.4kHz). Επίσης πραγματοποιήσαμε μερικές μετρήσεις παρόμοιες με αυτές που θα κάναμε αν η συσκευή ήταν ένας απλός αναλογικός προενισχυτής. Όπου κρίθηκε απαραίτητο δημοσιεύονται συγκριτικά οι μετρήσεις στα διαφορετικά sample rates ενώ όπου δεν υπήρχε η σχετική ανάγκη, τα διαγράμματα αφορούν στα δύο κανάλια. Σε όλες τις περιπτώσεις όπου χρειαζόταν ψηφιακή είσοδος αυτή ήταν AES/EBU ενώ ως αναλογική έξοδο χρησιμοποιήσαμε την δικαναλική monitor out. Η μέτρηση της αποέμφασης RIAA έγινε μέσω της βοηθητικής εισόδου (βύσματα της οποίας βρίσκονται στην πρόσοψη). Σε όλες τις περιπτώσεις χρησιμοποιήσαμε την σχετική εφαρμογή ελέγχου και τα όργανα μέτρησης ώστε να βεβαιωθούμε ότι δεν υπάρχει υπερφόρτωση των εισόδων.
Το LIO-8 αποδείχθηκε αρκετά ανθεκτικό σε ψηφιακά σήματα με jitter. Το σχετικό διάγραμμα δείχνει παραμορφώσεις χαμηλότερες των -90dB και σταθερή συμπεριφορά στο φάσμα του σήματος jitter. Στον ίδιο ρυθμό λειτουργίας, η γραμμικότητα της στάθμης κινήθηκε σε πολύ καλά επίπεδα με την μέτρηση να ξεπερνά τα -130dBFS (σημείο όπου η μέτρηση σταμάτησε επειδή το σήμα εξόδου βρέθηκε κοντά στο επίπεδο θορύβου της εξόδου). Η συμπεριφορά της συσκευής ήταν ανεξάρτητη του sample rate και οι αποκλίσεις δεν ξεπέρασαν τα 2dB παρά μόνο μετά τα -130dBFS.

To φάσμα στην έξοδο του LIO-8 όταν αυτό χρησιμοποιήται ως μετατροπέας d/a είναι, γενικώς καθαρό από υποπροϊόντα της συχνότητας δειγματισμού και άλλων πηγών υψίσυχνου θορύβου. Η στάθμη είναι πολύ χαμηλή (-110dBFS) στην περίπτωση των 44.1kHz και κάπως υψηλότερη στην περίπτωση των 96kHz και 176.4kHz αλλά δεν περιλαμβάνει κάποια ορατά προβλήματα. Κατά τη μελέτη του διαγράμματος λάβετε υπόψιν σας ο οριζόντιος άξονας είναι προσαρμοσμένος στα όρια της χαμηλότερης συχνότητας δειγματοληψίας. Αρκετά ενδιαφέρον έχει το διάγραμμα καταστολής των προϊόντων αλίασης κατά την διαδικασία μετατροπής ενός σήματος σε αναλογικό. Τι σχετικό διάγραμμα περιλαμβάνει μερικές αιχμές πάνω από τα 80kHz, των οποίων οι στάθμες παραμένουν χαμηλά.

Η συμπεριφορά της εξόδου όσον αφορά τον θόρυβο κινήθηκε σε πολύ καλά επίπεδα. Σε ρυθμό λειτουργίας d/a κυμάνθηκε μεταξύ των -140dBFS στις πολύ χαμηλές και χαμηλές συχνότητες, επέδειξε την γνωστή αυξητική τάση σε συνάρτηση με την συχνότητα και άγγιξε, στο όριο των 20kHz τα -120dBFS. Η συμπεριφορά του LIO-8 δεν φαίνεται να αλλάζει σε σχέση με την συχνότητα δειγματοληψίας καθώς οι αντίστοιχες καμπύλες σχεδόν συμπίπτουν. Η διαμόρφωση του σήματος από θόρυβο χαρακτηρίζεται από ελάχιστα ορατά υποπροϊόντα ενδοδιαμόρφωσης τα οποία μπορεί κανείς να διακρίνει σε πολύ μικρή απόσταση από την θεμελιώδη συχνότητα και είναι πιθανόν να αποτελούν απεικόνιση του jitter της συσκευής. Σε γενικές γραμμές, πάντως, οι στάθμες είναι πολύ χαμηλές (κάτω από τα -140dBFS).

Το σύνολο αρμονικής παραμόρφωσης και θορύβου της συσκευής είναι συνολικά χαμηλό. Σε ρυθμό λειτουργίας d/a και a/d είδαμε παρόμοιες τιμές (0.003% και 0.004%) για σήματα στάθμης -20dBFS ενώ για σήματα υψηλότερης στάθμης οι αντίστοιχες μετρήσεις ήταν 0.003% και 0.001%).

Σε ρυθμό λειτουργίας a/d/a οι τιμές εμφανίστηκαν αυξημένες, στο 0.0055% για σήματα -20dBFS και στο 0.003% για σήματα στάθμης -1dBFS. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, το γεγονός ότι η μέτρηση με υψηλότερη στάθμη οδηγεί σε καλύτερο αποτέλεσμα υποδηλώνει ότι το στάδιο εξόδου έχει σημαντικά περιθώρια υπερφόρτωσης. Αυτό είναι κάτι που φαίνεται καλύτερα στην μέτρηση της παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την στάθμη. Σε ρυθμό λειτουργίας d/a ο LIO-8 συμπεριφέρθηκε πολύ καλά, προσεγγίζοντας το 3% για στάθμη -80dBFS και επιδεικνύοντας ιδιαίτερα ομαλή συμπεριφορά καθώς η στάθμη αυξάνεται.

Ανάλογη μορφή έχει και το διάγραμμα με την μέτρηση σε ρυθμό a/d/a αλλά, εδώ, η παραμόρφωση σε στάθμη -80dBFS είναι λίγο υψηλότερη του 4%. Η απόκριση συχνότητας της συσκευής είναι, πρακτικώς, απολύτως επίπεδη στο φάσμα που ορίζεται από το sample rate. Για τον λόγο αυτό περιλαμβάνονται μόνο οι καμπύλες σε ρυθμό a/d/a και συχνότητα δειγματοληψίας 176.4kHz, όπου φαίνεται αυτή η συμπεριφορά. Η αποκοπή ξεκινά από τα 40kHz περίπου και δεν ξεπερνά το -1dB στα 65kHz. Οι διαφορές μεταξύ των δυο καναλιών είναι ανύπαρκτες (δώστε προσοχή στην κατακόρυφη κλίμακα) και δεν ξεπερνούν το 0.1dB σε συχνότητες πολύ μεγαλύτερες των 20kHz.

Το φάσμα της εξόδου με σήμα 1kHz στην είσοδο και στάθμη εξόδου 1Vrms περιλαμβάνει μια σειρά αρμονικών, το σύνολο των οποίων βρίσκεται κάτω από τα 100dB. Ο θόρυβος από το τροφοδοτικό δεν είναι εμφανής στο διάγραμμα, εύρημα που επιβεβαιώνεται και από την στατική μέτρηση του hum η οποία σε καμία περίπτωση δεν ξεπερνά τα -130dBFS, υποδηλώνοντας ένα ήσυχο τροφοδοτικό που δεν επηρεάζει την στάθμη και το περιεχόμενο του θορύβου. Η αποέμφαση RIAA, η οποία γίνεται σε ψηφιακό πεδίο, αποδείχθηκε εντυπωσιακή. Η ακρίβειά της ήταν μεγαλύτερη από 0.1dB (για την ακρίβεια, οι αποκλίσεις ήταν 0.07dB για τις χρονικές σταθερές των 3180 και 318μS και 0.08dB για την χρονική σταθερά των 75μS, επίδοση η οποία είναι μάλλον η καλύτερη που έχουμε δει μέχρι σήμερα.

Τέλος, τα περιθώρια υπερφόρτωσηw του LIO-8 όταν αυτός αντιμετωπιστεί ως απλός προενισχυτής είναι επαρκή για τις περισσότερες εφαρμογές. Το σύστημα έχει τις καλύτερες επιδόσεις για στάθμες εξόδου μεταξύ 1.5Vrms και 4.8Vrms περίπου με τον θόρυβο να αυξάνεται κάτω από το διάστημα αυτό και την παραμόρφωση του σταδίου εξόδου να παίζει ρόλο σε υψηλότερες στάθμες. Με βάση το σχετικό διάγραμμα η υπερφόρτωση ξεκινά λίγο κάτω από τα 5Vrms και ο ψαλιδισμός δεν αργεί.