Magico S1

Το S1 αντικατέστησε το βασικό ηχείο αναφοράς (ATC SCM-50PSL) και οδηγήθηκε από τον τελικό ενισχυτή Parasound HCA3500. Το υπόλοιπο σύστημα ήταν αυτό που χρησιμοποιείται παγίως στις δοκιμές (Teac Esoteric P70/D70, Melos Plus Series Line).
H τοποθέτηση του ηχείου στον χώρο δεν προβληματίζει καθώς αυτό έχει αρκετά περιορισμένες διαστάσεις. Για το μεγαλύτερο μέρος της δοκιμής το S1 τοποθετήθηκε περίπου μισό μέτρο από τα πίσω όρια του χώρου και γύρω στα 2.8 μέτρα από την θέση ακρόασης με την ίδια απόσταση να υπάρχει μεταξύ των δύο ηχείων. Τα ρυθμιζόμενα σημεία στήριξης είναι πολύ εύχρηστα και επιτρέπουν την γρήγορη οριζοντίωση του ηχείου, ενώ ο χρήστης μπορεί να δώσει και μικρές κλίσεις από την κατακόρυφο σε περίπτωση που η θέση ακρόασης το απαιτεί. Ήδη αναφέρθηκε στη σελίδα των μετρήσεων ότι αυτό είναι και το μοναδικό κρίσιμο σημείο στην τοποθέτηση των S1 καθώς φαίνεται να έχουν μια ευαισθησία στην εκτός άξονα ακρόαση, στο κατακόρυφο επίπεδο. Με εξαίρεση κάποια ακραία εγκατάσταση πάντως, όπου υπάρχει σημαντική διαφορά ύψους μεταξύ ακροατή και ηχείου, αυτό δεν αναμένεται να αποτελέσει πραγματικό πρόβλημα.

Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κανείς ακούγοντας το S1 είναι αυτή της τονικής ουδετερότητας και της ακρίβειας. Το ηχείο είναι, προφανώς, σχεδιασμένο να μην συμμετέχει (ή, έστω, να συμμετέχει ελάχιστα) στο συνολικό αποτέλεσμα, καθώς εξαφανίζεται αμέσως από τον χώρο και είναι σε θέση να δημιουργήσει μια εξαιρετικής ακρίβειας εικόνα με σαφώς καθορισμένο πλάτος, καλό βάθος και κορυφαίες δυνατότητες εστιασμού μεμονωμένων ηχητικών πηγών στον χώρο. Ο αέρας μεταξύ των ηχητικών αντικειμένων είναι κάτι παραπάνω από σαφής, οι λεπτομέρειες άφθονες και η περιγραφή της κίνησης από τις κορυφαίες που έχουμε ακούσει τον τελευταίο καιρό. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση του S1 είναι ότι όλα αυτά τα γνωρίσματα συνοδεύονται από μια γενναία δόση ομοιογένειας, δημιουργώντας την αίσθηση ότι βρίσκεσαι απέναντι από μια ολοκληρωμένη εικόνα όπου υπάρχει ροή και συνέχεια. Το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα ξεκούραστο και ευχάριστο, επιτρέποντας έτσι ακροάσεις επί μακρόν...

Το S1 αποδείχθηκε πολύ ισορροπημένο, με καλή απόκριση χαμηλά, άψογα υπολογισμένο όγκο και πολύ καλό έλεγχο. Τα στοιχεία αυτά του επιτρέπουν να αποδίδει πρόγραμμα με σημαντικό περιεχόμενο σε χαμηλές συχνότητες πολύ πειστικά αν και, φυσικά, το 7άρι γούφερ και η κλειστή καμπίνα θέτουν κάποια όρια τα οποία δεν μπορείς να ξεπεράσεις. Στην πραγματικότητα, πάντως, τα όρια αυτά είναι περισσότερο γεωμετρικά: Το S1, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα ηχείο κομμένο και ραμμένο για μικρούς χώρους. Σε αυτούς μπορεί να τοποθετηθεί πολύ εύκολα, θα ενσωματωθεί άνετα καθώς δεν θα προκαλεί σημαντικές διεγέρσεις σε αξονικούς ρυθμούς και θα επιτρέψει στον ακροατή να ακούσει από σχετικώς μικρές αποστάσεις. Αν και το S1 θα καλύψει και έναν μέτριο χώρο χωρίς σημαντικά προβλήματα, σε περίπτωση που ο ακροατής το παρακάνει, το γούφερ, παρά τις μεγάλες διαδρομές του, θα φτάσει κάποια στιγμή στα όριά του και επειδή το S1 είναι πολύ διαυγές και ευχάριστο, τα όρια αυτά, ειδικά σε συγκεκριμένα είδη μουσικής είναι σχετικώς ευπρόσιτα, επομένως απαιτείται μια σχετική προσοχή, ειδικά στην απόσταση από την οποία το ακούς. Αν, πάντως, κινηθείς μέσα στα όρια του, το μικρό Magico δεν έχει την παραμικρή δυσκολία να ακολουθήσει ακόμη και την πιο ακραία μουσική επιλογή, περιγράφοντας πάντα άψογα, με σωστή κλίμακα και με όλες τις διαθέσιμες λεπτομέρειες τις πολύ χαμηλές συχνότητες είτε αυτές προέρχονται από ακουστικά όργανα, είτε από ηλεκτρονικά.

Η μεσαία περιοχή είναι από τα δυνατά σημεία του ηχείου. Ο ακροατής γίνεται αποδέκτης μιας ισορροπημένης απόδοσης με έμφαση στις λεπτομέρειες και την διαύγεια, έχει μια σαφή αίσθηση εγγύτητας η οποία τον βάζει “μέσα” στη σύνθεση αλλά δεν θα τον καταπιέσει ποτέ και όλα βρίσκονται σε σωστές διαστάσεις, ζωντανά και παρόντα στον χώρο. Τα φωνητικά έργα με σόλο ή/και χορωδίες αποδίδονται θαυμάσια με πολύ έντονη την αίσθηση του ρεαλιστικού, εξαιρετική άρθρωση και περιγραφή της κίνησης και του αέρα της ηχογράφησης.
Ψηλά, το ηχείο φάνηκε να διαθέτει πολύ καλή έκταση και δημιούργησε την αίσθηση της ταχύτητας, με πολύ καλό σώμα και καλές αποσβέσεις. Ο ακροατής έχει την εντύπωση ότι όλα συμβαίνουν αβίαστα και το αποτέλεσμα είναι φωτεινό και ευχάριστο, με τον απαραίτητο αρμονικό πλούτο, χωρίς να αποκλίνει προς το ευφωνικό ή να στρογγυλεύει αιχμές και να χάνει σε λεπτομέρειες, αποδίδοντας με πολύ πειστικό τρόπο τα μικροδυναμικά της σύνθεσης. Η κατακλείδα όλων αυτών είναι ένα ηχείο που ισορροπεί με αξιοπρόσεκτο τρόπο μεταξύ της ανάγκης για ακρίβεια (που όμως δεν καταλήγει στην αχρείαστη αυστηρότητα, ιδιότητα που δεν την συμπαθούν πολλοί εκεί έξω) και της φιλικότητας προς το περιεχόμενο. Δεν είναι σαφές το πώς η Magico το πετυχαίνει αυτό (πέραν του προφανούς: ότι δηλαδή έχουμε να κάνουμε ένα ηχείο με προσεγμένη απόκριση συχνότητας), αλλά -πάντως- το πετυχαίνει.

Τελικώς...

... έχουμε να κάνουμε με ένα πραγματικά κορυφαίο ηχείο, που φαίνεται να κινείται στα όρια όσων μπορεί να πετύχει μια σχεδίαση δύο δρόμων/κλειστού τύπου αυτού του όγκου και πιθανότατα ορίζει το επίπεδο αναφοράς την κατηγορία αυτή. Ουδέτερο, τονικά ισορροπημένο με εξαιρετικές δυνατότητες για απόδοση λεπτομέρειας είναι ένα ηχείο που θα αξιοποιήσει κάθε δισκοθήκη, ανεξαρτήτως είδους και θα ικανοποιήσει τον φίλο της υψηλής πιστότητας που αναζητά ένα πραγματικό εργαλείο για απαιτητικές, χωρίς συμβιβασμούς ακροάσεις. Δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς, για το τι πρέπει να περιμένει κανείς από τα μεγαλύτερα μοντέλα της Magico...