Magico S1

H ψευδοανηχοϊκή μέτρηση του S1 (πάνω από τα 500Hz περίπου) αποκαλύπτει ένα ηχείο με πολύ ομαλή απόκριση συχνότητας στην περιοχή των μεσαίων και των υψηλών συχνοτήτων, καθώς οι αποκλίσεις δεν ξεπερνούν σε καμία περίπτωση τα ±3dB στη ζώνη διέλευσης. Το πιο “ζωηρό” μέρος βρίσκεται μεταξύ 1kHz και 5kHz ενώ στην περιοχή πάνω από τα 5kHz οι αποκλίσεις κινούνται στο διάστημα ±1dB, μέχρι τα 20kHz, επίδοση που είναι η καλύτερη που έχουμε συναντήσει μέχρι σήμερα. Το ηχείο διαθέτει σημαντική ενέργεια αρκετά πάνω από τα 30kHz.
Η συνολική απόκριση συχνότητας, όπως προκύπτει από το splicing near field/far field μετρήσεων επί του άξονα δεν αλλάζει σημαντικά την αρχική εικόνα. Το S1 παραμένει μέσα στο διάστημα ±3dB για όλο το χρήσιμο φάσμα και επιπροσθέτως επιδεικνύει μια πολύ ομαλή συμπεριφορά στην περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων η οποία καθορίζεται, αφενός από την αναμενόμενη κλίση των 12dB/oct κάτω από την συχνότητα συντονισμού του συστήματος και, αφετέρου, από το μικρό-λογικό “γέμισμα” στην περιοχή των χαμηλών, με κέντρο τα 70Hz περίπου και ενίσχυση περί τα 2.5dB σε σχέση με την μέση ευαισθησία. Η τελευταία υπολογίστηκε στα 80dBSPL/2.83Vrms/1m, μια τιμή αρκετά χαμηλή που δικαιολογείται πάντως από την αρχιτεκτονική της καμπίνας και την διάμετρο του γούφερ. Με βάση την μέση ευαισθησία, οι συχνότητες αποκοπής στα σημεία -3dB είναι 43Hz και 25kHz και στα σημεία -6dB 37Hz και 35kHz αντιστοίχως. Η μέση απόκριση (όπως προκύπτει από σειρά μετρήσεων εντός και εκτός άξονα στον οριζόντιο και στο κατακόρυφο επίπεδο) εμφανίζει σημαντική πτώση στις συχνότητες πάνω από τα 2kHz, ένα στοιχείο που εκφράζει μια ευαισθησία στο θέμα της τοποθέτησης.

Ως φορτίο, το S1 κινείται σε λογικά επίπεδα, χωρίς να μπορεί -πάντως- να θεωρηθεί ιδιαίτερα εύκολο. Η ελάχιστη τιμή του μέτρου της εμπέδησης στις χαμηλές συχνότητες είναι 4.3Ω και στην περιοχή των πολύ υψηλών συχνοτήτων είναι κατά 1Ω μικρότερη (3.3Ω, αλλά στα 15kHz όπου εμφανίζεται, οι απαιτήσεις σε ισχύ είναι μάλλον μικρές, επομένως ο ενισχυτής δεν καταπονείται), και η διακύμανσή της, 23Ω περίπου, τυπικώς καλή, θέτει όμως κάποια όρια στη χρήση ενισχυτών με μικρό συντελεστή απόσβεσης, των οποίων η απόκριση ίσως μεταβληθεί ελαφρώς. Το διάγραμμα μεταβολής του μέτρου παρουσιάζει δύο αιχμές στα 56Hz και στα 2.4kHz για τις οποίες δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή εξήγηση (δεν οφείλονται όμως στην δημιουργία στάσιμου κύματος στο εσωτερικό της καμπίνας, επειδή αντιστοιχούν σε διαστάσεις μη συμβατές με τις διαστάσεις της τελευταίας). Πιθανώς πρόκειται για ιδιαιτερότητα του φίλτρου. Η διακύμανση τα φάσης είναι αρκετά μεγάλη και φτάνει στις +43° (επαγωγική) κοντά στα 500Hz και στις -52° (χωρητική) στα 3kHz περίπου. Αυτές οι επιδόσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι για την οδήγηση του S1 απαιτείται ένας ενισχυτής με καλές δυνατότητες σε θέματα ρεύματος, συντελεστή απόσβεσης και ψύξης, ένα εύρημα μάλλον “λογικό” για την κατηγορία τιμής και το επίπεδο του ηχείου.
Η βηματική απόκριση είναι ιδιαίτερα ομαλή, με καλό δέσιμο των δύο μονάδων και επίσης εξαιρετικά ομαλή απόσβεση στο γούφερ (με εξαίρεση μια και μοναδική “δεύτερη” άφιξη ενέργειας).

Το διάγραμμα αποσβεννυμένων φασμάτων δείχνει ένα ηχείο γρήγορο στις αποσβέσεις του στην περιοχή των μεσαίων συχνοτήτων, όπου μπορεί να διακρίνει κανείς έναν συντονισμό γύρω από το 1.6kHz (2.2mS). Ο συντονισμός αυτός είναι και ο ισχυρότερος του ηχείου στην περιοχή 500Hz-20kHz καθώς στις υψηλές συχνότητες το S1 αποδείχθηκε εξαιρετικά ταχύ. Οι δύο συντονισμοί που μπορεί να απομονώσει κανείς, στα 11.1kHz και τα 15.4kHz έχουν πολύ μικρούς χρόνους απόσβεσης, 0.9mS και 0.7mS αντιστοίχως, κάνοντας το S1 ένα από τα πλέον καθαρά ηχεία που έχουμε μετρήσει τον τελευταίο καιρό.
Το πολικό διάγραμμα στο οριζόντιο επίπεδο δείχνει μια πολύ ομαλή συμπεριφορά. Είναι χαρακτηριστικό ότι το S1 παραμένει μέσα στο όριο των -6dB για γωνίες ±30° ακόμη και για συχνότητες 16kHz, κάτι που σημαίνει ότι, σχεδόν, δεν χρειάζεται toe-in αν κάποιος είναι διατεθειμένος να κάνει μικρές παραχωρήσεις στην απόκριση πολύ ψηλά (σημαντική πτώση της ευαισθησίας εκτός άξονα εμφανίζεται πάνω από τα 16kHz, μαζί με ίχνη beaming). Το διάγραμμα, δείχνει ένα ηχείο που θα δημιουργήσει ένα ομοιογενές πεδίο ανακλάσεων σε έναν στοιχειωδώς σωστό χώρο και που επιτρέπει ακροάσεις σε σχετικώς μεγάλη απόσταση. Σε συνδυασμό με την σημαντική πτώση στις υψηλές συχνότητες η οποία γίνεται εμφανής στην μέση απόκριση, μπορεί κανείς να εικάσει ότι υπάρχουν σοβαρές μεταβολές σε σχέση με την θέση του ακροατή κατά τον άξονα του ύψους, κάτι που θα πρέπει να προσεχθεί αρκετά κατά το στήσιμο του ηχείου σε κάθε χώρο.

Τέλος, το διάγραμμα των συντονισμών της καμπίνας έχει αρκετό ενδιαφέρον, δεδομένου του υλικού και του τρόπου κατασκευής της. Από τα δύο διαγράμματα (με τον μετρητή επιτάχυνσης τοποθετημένο μεταξύ των μεγαφώνων και στο μέσο της πλευρικής επιφάνειας αντίστοιχως) φαίνεται ότι υπάρχει σημαντική ομοιογένεια σε ότι αφορά τους χρωματισμούς οι οποίοι περιορίζονται κυρίως στην περιοχή μεταξύ 500Hz και 2kHz. Η στάθμη τους βρίσκεται πολύ χαμηλά, κάτω από τα -50dBm/s² και δεν αναμένεται να έχουν κάποια επίδραση την απόδοση του ηχείου.