M2Tech Joplin

Όλες οι μετρήσεις για την αξιολόγηση του Joplin έγιναν μέσω της ψηφιακής εξόδου S/PDIF, με τον μετατροπέα ρυθμισμένο για δειγματοληψία 96kHz και μήκος λέξης 24bit (με dithering), εκτός και αναφέρεται διαφορετικά. Σε όλες τις περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκε η ελάχιστη ενίσχυση (0dB).
Η απόκριση συχνότητας σε ρύθμιση flat είναι, όπως θα περίμενε κανείς, επίπεδη και χωρίς προβλήματα σε όλο το φάσμα που επιτρέπει η συχνότητα δειγματοληψίας των 96kHz με τις διαφορές μεταξύ των καναλιών να είναι πρακτικώς ανύπαρκτες και την αποκοπή στα άκρα του φάσματος ελάχιστη.
Παρομοίως, πολύ καλή, αποδείχθηκε και η γραμμικότητα στάθμης του μετατροπέα η οποία εμφανίζει (ελάχιστες) αλλοιώσεις για σήματα στάθμης κάτω από τα -120dBFS, επίδοση που μπορεί να θεωρηθεί ως εξαιρετική. Σημειώστε ότι, αν και στο διάγραμμα η βαθμονόμηση του οριζόντιου άξονα είναι σε dBFS, στην πραγματικότητα αναφερόμαστε σε αναλογική στάθμη στην είσοδο του μετατροπέα. Αν θέλετε να κάνετε πράξεις, υπολογίστε ότι το line-up είναι 7.21dBu/0dBFS.

Οι μετρήσεις θορύβου έδειξαν ότι ο Joplin είναι γενικώς μια αθόρυβη συσκευή. Οι στατικές μετρήσεις (οι οποίες έγιναν στα 24/192) έδωσαν έναν λόγο s/n -107dBFS (A) περίπου, με τον θόρυβο πάνω από τα 22kHz να βρίσκεται στα -94dBFS και τον θόρυβο από το τροφοδοτικό στα -103dBFS. Το σχετικό διάγραμμα με το φάσμα θορύβου σε αδρανές κανάλι δείχνει ένα αναλογικό στάδιο με θόρυβο που δεν ξεπερνά τα -85dBu (0.04mVrms) στις υψηλές συχνότητες και διαθέτει αιχμές στα 100Ηz οι οποίες, πάντως, δεν ξεπερνούν τα -90dBu.
Μια διαφορετική μέθοδος μέτρησης (με FFT, σε αντίθεση με την συμβατική σάρωση ανά συχνότητα) δείχνει την συμπεριφορά του τροφοδοτικού καλύτερα: Απουσιάζει πλήρως το hum στα 50Hz ενώ η αιχμή στα 100Hz είναι ορατή αλλά πολύ χαμηλή σε στάθμη (κάτω από τα -120dBFS).

Πολύ καθαρό είναι και το φάσμα της διαμόρφωσης του σήματος από θόρυβο. Το σύνολο των προϊόντων ενδοδιαμόρφωσης βρίσκεται σε πολύ χαμηλές στάθμες (κάτω από τα -130dBFS) ενώ η βάση της θεμελιώδους είναι ελάχιστα επιβαρυμένη από συνιστώσες πολύ χαμηλής συχνότητας. Η γενική εικόνα, εκτός της επιβεβαίωσης του χαμηλού θορύβου του τροφοδοτικού αφήνει υποσχέσεις και για χαμηλό jitter.
Αυτό, πράγματι, επιβεβαιώνεται από τις σχετικές μετρήσεις. Το jitter που εισάγει η συσκευή υπολογίστηκε στα 390pS p-p στις χαμηλές συχνότητες και στα 85pS p-p για συχνότητες πάνω από το 1kHz (με την μέθοδο J-Test).

Με βάση το eye pattern στην έξοδο S/PDIF οι μέσες τιμές jitter στη γραμμή μεταφοράς του σήματος ήταν 3.5nS p-p και 3.8nS p-p (για το clock και τα δεδομένα αντιστοίχως).
Η μεταβολή της παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την στάθμη ακολουθεί την γνωστή πορεία, αυξανόμενη καθώς η στάθμη μειώνεται με το ένα κανάλι να φαίνεται λίγο πιο... ζωηρό στις υψηλότερες στάθμες, εύρημα το οποίο θα πρέπει, κατά πάσα πιθανότητα, να αποδοθεί στη συγκεκριμένη συσκευή.

Το σύνολο θορύβου και αρμονικής παραμόρφωσης για σήματα κοντά στο όριο του μετατροπέα (-1dBFS) κινήθηκε γύρω από το 0.003%, χωρίς αξιοσημείωτες διαφορές σε συνάρτηση με την συχνότητα ενώ η τιμή αυτή ανέβηκε, κοντά στο 0.025% σε χαμηλότερες στάθμες (-20dBFS), αλλά με παρόμοια συμπεριφορά στο φάσμα.
Η συμπεριφορά των φίλτρων αλίασης ήταν η αναμενόμενη, με κλίση που μειώνεται σε υψηλότερες συχνότητες δειγματοληψίας και ελάχιστα δείγματα κυμάτωσης εκτός ζώνης τα οποία γίνονται ορατά μόνο στο φίλτρο που αντιστοιχεί στα 48kHz.

Οι συνήθεις μετρήσεις του μετατροπέα κλείνουν με την διαφωνία καναλιών η οποία κινήθηκε σε πολύ καλά επίπεδα, κυμαινόμενη μεταξύ -115dB και -100dB περίπου, αναλόγως με την συχνότητα μέτρησης, με τις υψηλές συχνότητες (όπως συνήθως συμβαίνει) να οδηγούν σε χειρότερες επιδόσεις στον τομέα αυτό.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η μέτρηση της ακρίβειας RIAA. Εδώ, ο Joplin ξεπέρασε τον κορυφαίο στον τομέα LIO-8 της Metric Halo (που κατείχε το... ρεκόρ) επιτυγχάνοντας απόκλιση 0.05dB στην χρονική σταθερά των 3180μS και αποκλίσεις 0.02dB στις χρονικές σταθερές των 318μS και των 75μS. Οι αντίστοιχες επιδόσεις του LIO-8 ήταν 0.07dB (3180/318μS) και 0.08dB (75μS). Τίθεται, ασφαλώς, θέμα γύρω από το αν αυτές οι επιδόσεις είναι δυνατόν να προσεγγισθούν από συμβατικά, αναλογικά, δικτυώματα αποέμφασης σε συσκευές παραγωγής... Επίσης, αξίζει να προσέξετε ότι στο σχετικό διάγραμμα είναι, πρακτικώς, αδύνατον να διαχωρίσει κανείς τις καμπύλες των δύο καναλιών, η ομοιότητα των οποίων είναι -σχεδόν- απόλυτη.

Το διάγραμμα που δείχνει μια σειρά από διαφορετικές καμπύλες αποέμφασης που προσφέρει η συσκευή είναι, επίσης, αρκετά ενδιαφέρον. Εδώ, δεν μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα για την ακρίβεια, πρώτον, διότι δεν είναι ευρύτερα γνωστές οι εξισώσεις των καμπυλών αυτών και επομένως δεν είναι εύκολα υπολογίσιμες οι θεωρητικές τιμές κέρδους ανά συχνότητα και, δεύτερον, επειδή η απεικόνισή τους έχει γίνει με αναφορά την καμπύλη RIAA. Αυτό, βοηθά στο να κατανοηθούν οι σημαντικές διαφορές που είναι πιθανόν να επιφέρει η χρήση της σωστής καμπύλης. Παρατηρήστε ότι υπάρχουν διαφορές της τάξης του dB (σε ορισμένες περιοχές συχνοτήτων, μάλιστα, σημαντικού εύρους), επομένως, όταν μιλάμε για χρήση σε εφαρμογές αρχειοθέτησης η δυνατότητα επιλογής της σωστής καμπύλης είναι, κατά τα φαινόμενα, κρίσιμη.
Τέλος, τα φίλτρα που μπορεί να ενεργοποιήσει ο χρήστης έχουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα στην τελική απόκριση. Περιλαμβάνονται, περισσότερο, για εγκυκλοπαιδικούς λόγους.