Lynx Hilo

O Hilo αντικατέστησε τον μετατροπέα αναφοράς (Esoteric D70) και οδηγήθηκε από το Esoteric P70 (μέσω της εξόδου AES/EBU και ενός Nirvana DC-110). To τρανσπόρτ ήταν ρυθμισμένο σε upsampling 2x (88k2). Επίσης, ένα μεγάλο μέρος των ακροάσεων έγινε μέσω foobar2000 και της θύρας USB του μετατροπέα, μέσω WASAPI. Η εγκατάσταση του λογισμικού ήταν η συνήθης (άλλωστε το driver και η σχετική εφαρμογή ελέγχου της XMOS δεν έχει να επιδείξει ιδιαίτερα προβλήματα κατά το παρελθόν και με άλλους μετατροπείς που έχουμε δοκιμάσει) και το σύστημα, γενικώς, λειτούργησε άψογα με σπάνιους θορύβους κατά την αυτόματη αλλαγή των sample rates από αρχείο σε αρχείο. Για την σύνδεση με τον προενισχυτή χρησιμοποιήσαμε την έξοδο monitor ώστε να έχουμε τη δυνατότητα ρύθμισης της στάθμης και από την πλευρά του DAC. Αν και το μεγαλύτερο μέρος της αξιολόγησης αφορά στην λειτουργία της συσκευής σε θέση μετατροπέα d/a στο σύστημα, αξιολογήσαμε και την ποιότητα μετατροπής a/d εγγράφοντας κάποια τρακ από βινύλιο στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή. Η διαδικασία δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη και οι σχετικές εντυπώσεις από την ακρόαση των αρχείων που προέκυψαν περιλαμβάνονται στο κείμενο που ακολουθεί.
Η πρώτη εντύπωση που έχει κανείς όταν ακούσει τον Hilo είναι ότι βρίσκεται απέναντι από μια συσκευή με πολύ σοβαρές δυνατότητες σε θέματα περιγραφής και ανάλυσης. Η εικόνα που δημιουργεί μεταξύ των ηχείων είναι ιδιαίτερα σαφής, με πολύ καλό εστιασμό και ο ακροατής έχει την εντύπωση ότι βρίσκεται αρκετά κοντά στις ηχογραφημένες πηγές, ενώ η συνοχή της σκηνής διατηρείται και η αίσθηση του βάθους είναι, σε πολλές περιπτώσεις εντυπωσιακή. Με καλές ηχογραφήσεις το αποτέλεσμα είναι πραγματικά ξεκούραστο, ουδέτερο και ευχάριστο, έχεις σαφέστατη αίσθηση της δυναμικής αντίθεσης και όλες οι λεπτομέρειες που έχουν περιληφθεί είναι παρούσες, είτε αυτές αφορούν στην ακουστική του χώρου είτε στα μουσικά όργανα και τις φωνές.
Οι χαμηλές συχνότητες έχουν πολύ καλή έκταση και όγκο, με μια υποψία αυστηρότητας στο κατώτερο άκρο του φάσματος (σε σχέση με αυτό που έχω συνηθίσει να ακούω από το ζευγάρι P70/D70), αλλά οι λεπτομέρειες είναι παρούσες, η απόδοση των ρυθμικών μερών εξαιρετική, με αίσθηση πειθαρχίας και ταχύτητας και, αν το πρόγραμμα το απαιτεί, ο Hilo είναι σαφέστατα σε θέση να δημιουργήσει μια πειστική ηχητική εικόνα γεμίζοντας τον χώρο με πληροφορία χαμηλών συχνοτήτων, ενίοτε εξαντλώντας τις δυνατότητες των ηχείων.
Η μεσαία περιοχή είναι, ίσως, η βασική υπεύθυνη για την αίσθηση διαύγειας που έχει ο ακροατής από τα πρώτα λεπτά της ακρόασης. Ο μετατροπέας της Lynx ισορρόπησε εντυπωσιακά ανάμεσα στον “μόνιτορ χαρακτήρα” όπου όλα βρίσκονται μπροστά σου, σχεδόν μπορείς να τα αγγίξεις και στην δημιουργία μιας πιο γενικής εικόνας, ειδικά σε μεγάλα έργα (με συμφωνική ορχήστρα, πολλά έγχορδα ή/και πνευστά και χορωδία), δείχνοντας ιδιαίτερα διαφανής στις επιλογές που έχουν γίνει κατά τη μίξη. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ξεκούραστο, λεπτομερές και σε παρασύρει εύκολα σε μακρόχρονες ακροάσεις.

Οι υψηλές συχνότητες έχουν έκταση και ακολουθούν τον γενικότερα διαφανή, συχνά αέρινο, χαρακτήρα της συσκευής. Δημιουργούν την εντύπωση της πολύ καλής ταχύτητας στα μέτωπα και διαθέτουν σώμα με αίσθηση πληρότητας και αρμονικού πλούτου. Η απόσβεση των μεμονωμένων φθόγγων δύσκολων οργάνων της περιοχής (μεταλλικών κρουστών, πνευστών κλπ) ήταν -ίσως- ελάχιστα ταχύτερη από όσο θα θέλαμε με κάποια επίπτωση στο τελικό αποτέλεσμα που ήταν λίγο πιο στεγνό σε σχέση με την αναφορά.
Η ακρόαση αρχείων υψηλής ανάλυσης (24bit/96k) έκανε ακόμη πιο αισθητά τα θετικά γνωρίσματα του Hilo: Η εικόνα καθορίστηκε με ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια και η ουδετερότητα της συσκευής έπαιξε σημαντικότερο ρόλο στην συνολική αίσθηση που πήραμε. Επιπροσθέτως, ο υπερέλεγχος χαμηλά έγινε λιγότερο αισθητός όπως και οι ταχύτερες αποσβέσεις στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων, στενεύοντας τα περιθώρια για κριτική στα σημεία αυτά. Το συνολικό άκουσμα ακολούθησε πλήρως το γνωστό μοτίβο: Η υψηλή ανάλυση ακούστηκε πιο ελεύθερη, περισσότερο ανοικτή και, εν τέλει πιο ξεκούραστη από το κλασικό red book.
Ο ενισχυτής ακουστικών στάθηκε στο ύψος του υπόλοιπου πακέτου. Ένα μικρό μέρος των ακροάσεων έγινε με τα Grado RS-2 που χρησιμοποιώ σε τακτική βάση. Η οδήγησή τους ήταν πολύ καλή και το αποτέλεσμα πλήρως συμβατό με τον χαρακτήρα των ακουστικών όπως τον γνωρίζω. Ασφαλώς, ο χρήστης που θέλει να καταφύγει σε αυτή τη μέθοδο ακρόασης, για να απομονωθεί ή να μην ενοχλεί κάποιες ώρες, μπορεί να το κάνει διατηρώντας ένα υψηλό ποιοτικό επίπεδο στις ακροάσεις του. Για την αξιολόγηση του Hilo σε θέση μετατροπέα a/d, τέλος, δεν κατέφυγα σε τίποτε δύσκολες διαδικασίες: Οδήγησα την έξοδο του Rotel RHQ-10 “Michi” στην αναλογική είσοδο του μετατροπέα (χρησιμοποιώντας τους απαραίτητους προσαρμογείς, επειδή η τελευταία είναι balanced) και μετέτρεψα σε ψηφιακά μερικά τρακ από δίσκους βινυλίου, χρησιμοποιώντας ως πηγή τον συνδυασμό Linn LP12/Ittok/Karma, επιλέγοντας το ανώτερο sample rate (24bit/192kHz). Το σήμα οδηγήθηκε στον host μέσω του USB και από το σημείο αυτό ανέλαβε το πρόγραμμα ηχογράφησης. Το αποτέλεσμα ήταν μια πραγματικά πολύ καλή μεταφορά των όσων υπήρχαν σε κάθε δίσκο (κάτι που περιλαμβάνει, φυσικά, τον θόρυβο επιφανείας, το σκράτς, το ράμπλ και τα προβλήματα του συστήματος ανάγνωσης στις πολύ χαμηλές συχνότητες, μεταξύ άλλων) αλλά, μάλλον, απαιτείται αρκετά σκληρή δουλειά σε επίπεδο σύγκρισης για να ακουστεί το ηχητικό αποτύπωμα της μετατροπής a/d που πραγματοποιεί ο Hilo. Οφείλω να ομολογήσω ότι, λόγω χρόνου, δεν επιδίωξα μια τέτοια άσκηση, αλλά μπορώ εύλογα να θεωρήσω ότι τα πλεονεκτήματα του να έχεις ένα ψηφιακό αρχείο (σε επίπεδο επεξεργασίας και αξιοποίησης) θα ξεπερνούν με άνεση την όποια, ελάχιστη, ηχητική υπογραφή του μετατροπέα.

Τελικώς...

… παρά το γεγονός ότι η εμφάνισή του παραπέμπει σε “έναν ακόμη DAC/ενισχυτή ακουστικών” από τους αρκετούς -και καλούς- που έχουμε δοκιμάσει τον τελευταίο καιρό, ο Hilo κάνει ένα βήμα ακόμη, περιλαμβάνοντας και μετατροπέα a/d και έχει να προτείνει ένα εντελώς διαφορετικό user interface. Αυτά, σε επίπεδο χρηστικότητας. Σε επίπεδο ηχητικής ποιότητας, τώρα, ο μετατροπέας της Lynx κινήθηκε σε πολύ καλό επίπεδο και με δεδομένη την τιμή του, θα πρέπει να θεωρηθεί ως μια πολύ δυνατή πρόταση στην κατηγορία αυτή. Προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όποιον έχει high resolution ψηφιακές ανησυχίες και, παράλληλα, θέλει να ψάξει το θέμα της μετατροπής αναλογικών σημάτων σε ψηφιακά, μέσα από μια συσκευή αξιώσεων.