Η Διαδικασία της Δοκιμής

Από την αρχική διατύπωση του ερωτήματος και τις προδιαγραφές των συστημάτων που ζητήθηκαν υπήρχε η υποψία ότι τα προϊόντα που θα συγκεντρώνονταν θα ήταν εντόνως διαφοροποιημένα ώστε οι συγκρίσεις να είναι μια δύσκολη υπόθεση. Πράγματι, η διαφορετική δομή των συστημάτων έκανε δύσκολη την εφαρμογή μιας αυστηρής κοινής διαδικασίας αξιολόγησης (ειδικά η εργαστηριακή εκτίμηση, υποχρεωτικά προσαρμόστηκε στις δυνατότητες σύνδεσης της κάθε συσκευής) και το γεγονός ότι οι τιμές είχαν σημαντική διασπορά κάνει, εν τέλει την άμεση σύγκριση όχι ιδιαίτερα δίκαιη και για τον λόγο αυτό δεν θα βρείτε, στο τέλος αυτού του κειμένου συνοπτικά συμπεράσματα. Από την άλλη, η έννοια του group test παραμένει επειδή το κριτήριο της συμμετοχής στην ομάδα ήταν η αυτοτέλεια του συστήματος (να μην χρειάζεται δηλαδή τίποτε άλλο, εκτός -ίσως- από ένα laptop) για να ακούσει κανείς μουσική.
Τούτων λεχθέντων, η διαδικασία της δοκιμής ήταν,σε γενικές γραμμές, η γνωστή: Κάθε σύστημα αξιολογήθηκε ακουστικά χρησιμοποιώντας πρόγραμμα συμβατικής ανάλυσης (16bit/44.1kHz) και, όπου υπήρχε δυνατότητα, πρόγραμμα ανάλυσης 24bit/96kHz. Όλες οι ακροάσεις έγιναν στον ίδιο χώρο και στην ίδια στάθμη. H απόσταση ακρόασης ήταν 2.8 μέτρα.
Οι μετρήσεις προσαρμόστηκαν, αναγκαστικά, στις δυνατότητες σύνδεσης που προσέφερε η κάθε συσκευή. Όπου χρησιμοποιήθηκε ψηφιακή είσοδος το σήμα ήταν 24bit/96kHz και όλες οι μετρήσεις των ψηφιακών μερών έγιναν μέσω εξόδων line, με εξαίρεση την περίπτωση του BDV-NF720 της Sony όπου έγιναν μέσω της εξόδου των ηχείων, χωρίς την χρήση φίλτρων διέλευσης χαμηλών συχνοτήτων. Οι μετρήσεις των ενισχυτών έγιναν μέσω αναλογικών εισόδων με τα ρυθμιστικά στάθμης στο μέγιστο. Οι μετρήσεις στα ηχεία είναι οι συνήθεις με εξαίρεση το σύστημα της Focal το οποίο ήταν ενεργό και στο οποίο δεν ήταν (προφανώς) δυνατόν να μετρηθεί η εμπέδηση και δεν είχε ιδιαίτερο νόημα ο προσδιορισμός της ευαισθησίας με τον συμβατικό τρόπο. Η παράθεση των συσκευών γίνεται κατά αύξουσα σειρά συνολικής τιμής.