FIM Audio Precision Preamplifier/Pure Class A Amplifier.

Από πλευράς αισθητικής, οι δύο συσκευές της FIM κινούνται προς την συντηρητική πλευρά των πραγμάτων, όπου η λειτουργικότητα καθορίζει την μορφή, μάλλον, παρά το αντίθετο. Ο προενισχυτής κάνει αισθητή την παρουσία του χάρις σε τρία μεγάλα ρυθμιστικά (στάθμης ισορροπίας και στάθμης εξόδου των ακουστικών) και στον κλασικό (με την έννοια του all-time classic) επιλογέα εισόδων που υλοποιείται από μια σειρά πιεστικών, φωτιζόμενων διακοπτών στο δεξί μέρος της πρόσοψης.
Ο τελικός ενισχυτής είναι εντελώς λιτός, με μοναδικό “ενδιαφέρον” σημείο τις δύο μεγάλες εξωτερικές ψύκτρες στις πλευρές, οι οποίες δεν δικαιολογούνται τόσο με βάση την ονομαστική ισχύ όσο από την τάξη λειτουργίας του σταδίου εξόδου η οποία εξασφαλίζει σημαντικές θερμικές απώλειες.

Από πλευράς δυνατοτήτων σύνδεσης, ο προενισχυτής ανήκει (ευτυχώς) στην παλιά σχολή. Αυτό σημαίνει ότι περιλαμβάνει πέντε εισόδους στάθμης line, από τις οποίες η μία είναι για συσκευή εγγραφής (με το αντίστοιχη έξοδο) και δύο εισόδους για φωνογραφική κεφαλή, μία για κεφαλές κινητού πηνίου (με δυνατότητα επιλογής του κέρδους) και μια για κεφαλές κινητού μαγνήτη. Ο χρήστης, πρέπει να επιλέξει μέσω ενός μικρού διακόπτη στο πίσω μέρος για το ποιά είσοδο θα ενεργοποιήσει. Η σύνδεση με τον τελικό γίνεται μέσω μιας single ended εξόδου. Τα βύσματα είναι επίχρυσα, τυπικά καλής ποιότητας. Ο χρήστης έχει, επίσης, στη διάθεσή του μια έξοδο ακουστικών με ξεχωριστό ρυθμιστικό στάθμης. Η έξοδος αυτή τροφοδοτείται από ξεχωριστό ενισχυτή.
Ο τελικός προσφέρει μια είσοδο single ended με βύσματα RCA πολύ καλής ποιότητας της WBT και ένα ζεύγος ακροδεκτών για τη σύνδεση ηχείων, της ίδιας εταιρίας, επίσης πολύ καλής ποιότητας που επιτρέπουν την χρήση καλωδίων που έχουν τερματιστεί με όλους τους πιθανούς τρόπους. Ο χρήστης έχει στη διάθεσή του έναν διακόπτη on-off και ένα ενδεικτικό για την ενεργοποίηση της προστασίας.

Η κατασκευή του προενισχυτή βασίζεται στην χρήση τελεστικών ενισχυτών. Εδώ, το σχέδιο παραδίδει μαθήματα λογικής, βασιζόμενο, κατά κύριο λόγο στον πολύ γνωστό 5532/5534 για τα περισσότερα στάδια και σε ένα J-FET TL-072 το οποίο χρησιμοποιείται στο front end της κεφαλής κινητού πηνίου (το οποίο περιλαμβάνει επίσης και διακριτούς ημιαγωγούς). Σε ότι αφορά στο phono, αξίζει να αναφέρει κανείς ότι, σύμφωνα με τον κατασκευαστή, η συγκεκριμένη προσέγγιση προσφέρει μεγάλη ακρίβεια αποέμφασης (χωρίς υλικά πολύ χαμηλών ανοχών) και περιλαμβάνει επίσης το στάδιο αποκοπής των πολύ χαμηλών συχνοτήτων που προβλέπει η προδιαγραφή IEC.
Αρκετά ενδιαφέρουσα είναι η επιλογή του κυκλώματος ρύθμισης της στάθμης. Εδώ, αντί του συνηθισμένου παθητικού εξασθενητή (ο οποίος στους ενεργούς προενισχυτές, συνήθως βρίσκεται μεταξύ δύο σταδίων ενίσχυσης και είναι ένα ποτενσιόμετρο), χρησιμοποιείται η τοπολογία ενεργού ελέγχου της στάθμης (Active Volume Control) του Peter Baxandall η οποία παρουσιάστηκε την δεκαετία του 80. O Baxandall είχε προτείνει την χρήση ενός ενεργού κυκλώματος το οποίο προσφέρει μεταβλητό κέρδος και όχι απλή εξασθένηση. Το προτέρημα της προσέγγισης αυτής είναι η πολύ μεγάλη ακρίβεια στην ρύθμιση, και στο τράκινγκ, με τρόπο μάλιστα που δεν εξαρτάται ιδιαίτερα από την ποιότητα του ίδιου του ρυθμιστικού. Η FIM, πάντως, χρησιμοποιεί ένα κλασικό ηλεκτροκίνητο μπλε Alps στην θέση αυτή, επιλογή που δίνει, επιπροσθέτως, την δυνατότητα τηλεχειρισμού της στάθμης. Η τροφοδοσία του προενισχυτή βασίζεται σε έναν δακτυλιοειδή μετασχηματιστή, δύο πυκνωτές των 2.200μF και σε ένα κλασικό κύκλωμα σταθεροποίησης. Σε αντίθεση με την συνήθη πρακτική, η έξοδος ακουστικών οδηγείται από τον δικό της, ξεχωριστό ενισχυτή, ο οποίος περιλαμβάνει ένα 5532 και τέσσερις διακριτούς ημιαγωγούς.

Ο τελικός ενισχυτής βασίζεται σε μια από τις πλέον συζητημένες τοπολογίες του Douglas Self, η οποία είναι γνωστή ως Trimodal. Ο Self έχει δημοσιεύσει άρθρα σε περιοδικά και έχει αφιερώσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο κλασικό βιβλίο του (“Audio Power Amplifier Design Handbook”) γύρω από αυτή την τοπολογία η οποία, εν πολλοίς, αποτελεί την επιτομή των απόψεών του γύρω από την βέλτιστη προσέγγιση στα τελικά στάδια και όσοι έχουν διαβάσει κείμενα του Self, γνωρίζουν ότι είναι ένας άνθρωπος του χώρου με πολύ συγκεκριμένες και αυστηρές απόψεις γύρω από πολλά θέματα... Εν συντομία, η Trimodal βασίζεται σε ένα στάδιο εξόδου με συμπληρωματικούς ημιαγωγούς ισχύος, οι οποίοι βρίσκονται σε έναν τοπικό βρόχο αρνητικής ανάδρασης σε συνδυασμό με τα drivers. Η τοπολογία αυτή ονομάζεται CFP (Complementary Feedback Pair) αλλά είναι γνωστή και ως Sziklai. Κατά τον Self, αυτό το είδος σταδίου εξόδου προσφέρει καλύτερη γραμμικότητα, ειδικά σε συνθήκες λειτουργίας κοντά στο όριο που θέτει η τροφοδοσία και οι ημιαγωγοί και χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη θερμική σταθερότητα. Η συγκεκριμένη τοπολογία, επίσης, επιτρέπει στο σχεδιαστή να επιλέξει την τάξη λειτουργίας μεταξύ “καθαρής” Β (ο Self έχει εκφράσει συχνά την προτίμησή του σε αυτήν σε σύγκριση με την τάξη AB ως επιλογή για την συνολική λειτουργία ενός σταδίου εξόδου) και “καθαρής” τάξης A η οποία όμως, αν η αντίσταση του φορτίου πέσει χαμηλά, μετατρέπεται σε ΑΒ, “gracefully” για να χρησιμοποιήσω τον όρο που υπάρχει στο βιβλίο του Self. Στη δυνατότητα του κυκλώματος να λειτουργήσει και στις τρεις δημοφιλείς τάξεις, Β, Α και AB, οφείλεται και η ονομασία του, Trimodal.
Στην περίπτωση του τελικού της FIM, έχει επιλεγεί η λειτουργία σε τάξη Α, με τον ενισχυτή να αποδίδει, σύμφωνα με τις προδιαγραφές, 35W ανά κανάλι σε φορτία 8Ω. Στην θέση των ημιαγωγών ισχύος χρησιμοποιείται ένα ζεύγος συμπληρωματικών διπολικών ημιαγωγών της Sanken (2SC3264/2SA1295) και η τροφοδοσία περιλαμβάνει έναν ευμεγέθη δακτυλιοειδή μετασχηματιστή (σε περίβλημα με αποσβεστικό υλικό) και τέσσερις πυκνωτές των 10.000μF. Το υπόλοιπο κύκλωμα (στάδιο εισόδου, στάδιο ενίσχυσης της τάσης) είναι υλοποιημένο με διακριτούς ημιαγωγούς.