Enigmacoustics Sopranino

Οι μετρήσεις του Sopranino έδειξαν με αρκετή σαφήνεια ότι πρόκειται για μια προσθήκη στο σύστημα της οποίας η αποτελεσματικότητα κρίνεται αρκετά από την τοποθέτηση και τις ρυθμίσεις. Το δυσκολότερο, κατά τη γνώμη μου, σημείο είναι η επιλογή της θέσης σε σχέση με του τουίτερ του ηχείου και αυτή καθορίζεται από τρεις συντεταγμένες. Πρώτον την σχέση του Sopraninο με το θόλο του τουίτερ ως προς την κατακόρυφο. Εδώ τα πράγματα είναι εύκολα. Αν η καμπίνα του ηχείου το επιτρέπει, το κέντρο του σούπερ τουίτερ, όπως καθορίζεται από το χαρακτηριστικό διακοσμητικό που έχει τοποθετηθεί στο προστατευτικό πλέγμα, θα πρέπει να βρίσκεται στην ίδια κατακόρυφο που περνά από το κέντρο του θόλου. Δεύτερον, την σχετική θέση των δύο τουίτερ στην κατεύθυνση του ακουστικού άξονα. Εδώ, τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα και θα πρέπει να υπάρχει πειραματισμός είτε με το αυτί (προετοιμαστείτε για κάμποση ώρα απαιτητικής ακρόασης) είτε με κάποιο όργανο μέτρησης, τουλάχιστον της απόκρισης στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων, ενώ προσωπικά βρήκα ευκολότερη τη μέθοδο δια της βηματικής απόκρισης (δηλαδή στο πεδίο του χρόνου, όπως περιγράφεται στη σελίδα των μετρήσεων). Μια πολύ ενδιαφέρουσα προσθήκη στον κατάλογο των προϊόντων της Enigmacoustics, εν προκειμένω, θα ήταν μια βάση κατάλληλη για τοποθέτηση στο επάνω μέρος του ηχείου η οποία θα προσέφερε δυνατότητες μικρομετρικής ρύθμισης (θα έλεγα με ακρίβεια χιλιοστού, το λιγότερο). Θα έκανε την εγκατάσταση πολύ ευκολότερη. Τέλος, η στροφή των Sopranino προς τον ακροατή (toe-in, στο οριζόντιο επίπεδο) είναι επιβεβλημένη, ενώ αν η τελική του θέση βρίσκεται σημαντικά χαμηλότερα ή υψηλότερα από τον ακροατή, θα πρέπει να υπάρξει και κλίση προς την αντίστοιχη κατεύθυνση (tilt). Και εδώ, μια καλή, ρυθμιζόμενη βάση θα βοηθούσε. Μιλώντας για βάσεις, τα Sopranino της δοκιμής συνοδεύτηκαν από ένα σύστημα στήριξης που προσφέρει, ως προαιρετικό αξεσουάρ, η εταιρία. Η ποιότητά του είναι καλή, προσφέρει σχετικώς εύκολη ρύθμιση καθ΄ύψος αλλά του λείπουν οι δυνατότητες ακριβούς προσανατολισμού. Θεωρώ ότι η εταιρία θα πρέπει να προσφέρει κάτι καλύτερο στον τομέα αυτό.

Έχοντας το σούπερ τουίτερ στη σωστή θέση ως προς το υπόλοιπο ηχείο, σειρά έχει η επιλογή της ευαισθησίας (σχετικώς απλή υπόθεση: αν το ηχείο είναι τυπικώς ευαίσθητο, αφήνετε τον διακόπτη στο 0dB, αν τείνει προς το αναίσθητο, επιλέγετε το -3dB) και η επιλογή της συχνότητας αποκοπής. Το τι θα επιλέξετε εδώ, έχει να κάνει με το ηχείο και τις προσωπικές σας προτιμήσεις. Η εταιρία προτείνει την θέση “Med” (10kHz) και στη συνέχεια πειραματισμό.
Για τις ανάγκες της δοκιμής, το Sopranino, τέλος, συνοδευόταν από ένα σετ καλωδίων Core της Synergistic Research, τα οποία ανέλαβαν την παράλληλη σύνδεση του με το ATC SM50 PSL και τον τελικό ενισχυτή Parasound HCA3500. Το υπόλοιπο σύστημα ήταν το γνωστό (Teac Esoteric P70/D70, Melos Plus Series Line).

Ένα μέρος των αρχικών ακροάσεων του Sopranino χρησιμοποιήθηκαν για να καταλήξω στην συχνότητα αποκοπής. Η επιλογές που κάνει κάποιος εδώ έχουν σημαντική επίδραση στο τελικό αποτέλεσμα και στην εντύπωση που αποκομίζεις από το σύστημα. Οι διαφορές επικεντρώνονται, κυρίως, σε θέματα εικόνας και αέρα, καθώς και στην αίσθηση παρουσίας των υψηλών συχνοτήτων με τον συνδυασμό SCM50/Sopranino να γίνεται πιο ατμοσφαιρικός και “μεγάλος” με την χαμηλότερη συχνότητα αποκοπής και πιο αυστηρός και συγκεκριμένος στην επιλογή “High”, κάτι που είναι και λογικό, καθώς στην δεύτερη περίπτωση το Sopranino λειτουργεί λιγότερο. Η τελική επιλογή για το μεγαλύτερο μέρος των ακροάσεων ήταν η θέση “Low” (8kHz) με την ευαισθησία ρυθμισμένη στα -3dB.
Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κανείς ακούγοντας το σύστημα με το Sopranino είναι ότι “κάτι συμβαίνει” χωρίς να μπορείς να καθορίσεις επακριβώς το τι είναι αυτό. H γενική αίσθηση είναι ότι το ηχείο έχει γίνει πιο ξεκούραστο, αβίαστο με εικόνα που έχει μεγαλύτερες διαστάσεις και εστιάζεται σε μεγαλύτερο ύψος. Μετά από την πάροδο μικρού χρονικού διαστήματος ανακαλύπτεις πιο συγκεκριμένα πράγματα: Η απόδοση του ηχείου σε θέματα περιγραφής των μετώπων, του σώματος και της απόσβεσης έχει γίνει πιο φιλική και ευχάριστη στο αυτί με τις λεπτομέρειες να περιγράφονται σαφέστερα και την φωτεινότητα να διατηρείται χωρίς να αποκλίνει προς το ευφωνικό. Το συνολικό αποτέλεσμα διατήρησε τον ουδέτερο χαρακτήρα στον οποίο έχω συνηθίσει αλλά ακούστηκε πληρέστερο και πιο διαφανές, αίσθηση που επιτείνεται σε κάποιες περιπτώσεις αρχείων υψηλής ανάλυσης, που ακούγονται, επίσης, πιο γεμάτες και με μεγαλύτερη δύναμη περιγραφής.
Όργανα με πλούσιο περιεχόμενο σε αρμονικές φάνηκε να αποδίδονται με μεγαλύτερη πληρότητα, μεγαλύτερη άνεση και όσο πρέπει λαμπρά, ενώ αρκετά ενδιαφέρον είναι και το γεγονός ότι μπορεί κανείς να παρατηρήσει βελτίωση στην απόδοση ήχων που ανήκουν, κατά κύριο λόγο, στην περιοχή των χαμηλών και των μεσαίων συχνοτήτων, έχουν όμως υψίσυχνες συνιστώσες σε μορφή αρμονικών ή και αίσθησης του αέρα. Με τις δύο τελευταίες παραμέτρους να βελτιώνονται, δεν είναι περίεργο που το σύστημα μπορεί να κερδίσει και σε χαμηλότερες περιοχές, με έμμεσο τρόπο.

Αισθητή βελτίωση παρατήρησα, επίσης, και σε θέματα στερεοφωνικής εικόνας: Το σύστημα διατήρησε την (πολύ καλή κατά τη γνώμη μου) δυνατότητα εστιασμού των μεμονωμένων πηγών στον χώρο, αλλά απέδωσε τις ίδιες εικόνες με πιο σαφή διαχωρισμό και αέρα μεταξύ των ηχητικών αντικειμένων και περιέγραψε καλύτερα το βάθος και τα χαρακτηριστικά της ακουστικής του χώρου που περιλαμβάνονταν στις ηχογραφήσεις. Ανέφερα ήδη ότι η εικόνα κέρδισε σε ύψος, υπό την έννοια ότι εστιάστηκε αισθητά ψηλότερα. Αυτή είναι μια αίσθηση που δεν την εκτίμησα ιδιαίτερα για να είμαι ειλικρινής, επειδή το ίδιο το SCM50 εστιάζει “εκεί που πρέπει” ενώ ο συνδυασμός SCM50/Sopranino βάζει τον ακροατή να κάθεται σε λίγο χαμηλότερο επίπεδο. Πιθανότατα αυτό έχει να κάνει με την γεωμετρία του συστήματος που προέκυψε (στην πράξη, το ηχείο έγινε κατά αρκετούς πόντους ψηλότερο αλλά η βάση του και η θέση ακρόασης δεν άλλαξε) και είναι μια αίσθηση που δεν θα υπάρχει σε άλλα setup.
Μην αφήσετε τις όποιες περιγραφές του εκάστοτε reviewer (του υποφαινόμενου συμπεριλαμβανόμενου) να σας παρασύρουν με την αναπόφευκτη μεγέθυνση των εντυπώσεων που δημιουργούν: Με το Sopranino δεν θα ακούσετε “πράγματα που δεν ακούγατε πριν” (εκτός και αν το ηχείο σας έχει σοβαρά προβλήματα στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων). Περισσότερο δρα σαν να υπογραμμίζει, να τονίζει κάποιες λεπτομέρειες που ήταν παρούσες αλλά κάπως χαμένες στην μείξη και φέρνει τον ακροατή πιο κοντά στη μουσική όπως αυτή “προβάλλεται” στο χώρο από τα ηχεία.

Τελικώς...

... δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το αν η τοποθέτηση του Sopranino σε ένα σύστημα επιφέρει ακουστές διαφορές. Με βάση τα ευρήματα της δοκιμής αυτό είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, για την μεγάλη πλειοψηφία των συστημάτων. Βέβαιο, επίσης, είναι το ότι οι διαφορές αυτές είναι επί τα βελτίω, αρκεί να τηρηθούν κάποιοι κανόνες στην αρχική τοποθέτηση και την ρύθμισή του. Χωρίς να αλλάζει τις επιδόσεις σε θέματα ουδετερότητας ή την τονική ισορροπία και χωρίς να εισάγει “άποψη”, προβάλλει καλύτερα τις λεπτομέρειες, δημιουργεί μια πληρέστερη εικόνα και γενικώς δίνει στο σύστημα μεγαλύτερη δύναμη περιγραφής η οποία γίνεται αισθητή ως ένα περισσότερο γεμάτο και ξεκούραστο άκουσμα. Πρόκειται ασφαλώς για το καλύτερο add-on που έχουμε δοκιμάσει εδώ και πολύ καιρό!