Bluetone Audio Sirene 35

Το Sirene 35 αντικατέστησε το ηχείο αναφοράς (ATC SCM-50PSL) και οδηγήθηκε από δύο διαφορετικούς ενισχυτές, τον Parasound HCA3500 καθώς επίσης και τον Audio Note Jinro. Προενισχυτής σε όλες τις περιπτώσεις ήταν ο Melos Plus Series Line και πηγή το Teac Esoteric P70/D70. Το ηχείο αποδείχθηκε αρκετά εύκολο στην τοποθέτησή του καθώς ο όγκος του δεν είναι πολύ μεγάλος και το γεγονός ότι η οπή του bass reflex βρίσκεται στην εμπρός επιφάνεια διευκολύνει τα πράγματα. Η τελική θέση των Sirene 35 ήταν σε απόσταση περίπου 80 εκατοστών από το πίσω όριο και το άνοιγμά τους λίγο μεγαλύτερο από τα 2 μέτρα, με μια ελαφρά κλίση προς την θέση ακρόασης. Το μόνο που θα πρέπει να προσέξει ο χρήστης είναι να συνδέσει σωστά τα εξωτερικά φίλτρα, κάτι που δεν είναι δύσκολο καθώς το lettering τόσο επάνω σε αυτά όσο και στα ηχεία είναι σαφές και δεν αφήνει περιθώρια για σφάλματα.
Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κανείς ακούγοντας το Sirene είναι αυτή της... ηρεμίας. Τα πάντα φαίνεται να εξελίσσονται ομαλά, ευχάριστα και με ροή, το άκουσμα είναι ξεκούραστο και το ηχείο εξαφανίζεται από τον χώρο δίνοντας την θέση του στη μουσική, με χαρακτηριστική ευκολία. Η στερεοφωνική εικόνα που πήρα με το συγκεκριμένο στήσιμο ήταν καλά καθορισμένη, λίγο πίσω σε σχέση με τον οριζόντιο άξονα που συνδέει τα ηχεία αλλά με πολλές λεπτομέρειες και συνεισέφερε σαφώς στην αρχική εντύπωση, εστιάζοντας το μουσικό γεγονός σε μια σχετική απόσταση από τον ακροατή και προσφέροντας έτσι μια άποψη φυσικότητας. Σε γενικές γραμμές, όσοι παρακολουθούν τον γράφοντα και τις απόψεις του συστηματικά, θα γνωρίζουν ότι αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο έχει συνηθίσει να ακούει. Τα 50άρια της ATC έχουν μια πολύ πιο κοντινή, αναλυτική εικόνα η οποία προσφέρει, ίσως, περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από τον τρόπο με τον οποίο έχει γίνει η μείξη και φέρνει τον ακροατή πιο “μέσα” στο άκουσμα, βρίσκονται δηλαδή σε αυτό που άνετα θα χαρακτήριζα ως “αντίποδες” του Sirene 35. Οφείλω, πάντως, να ομολογήσω ότι η αλλαγή αυτή δεν με στεναχώρησε καθόλου αν και αρχικώς χρειάστηκε λίγη δουλειά για να συνηθίσω την άποψη της Bluetone. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι εκτίμησα την συγκεκριμένη συμπεριφορά διότι φάνηκε να βάζει την σφραγίδα της στην ταυτότητα του συστήματος δίνοντάς του έναν all around χαρακτήρα που τον βρήκα ευχάριστο και ενδιαφέροντα.

Οι παραπάνω αρχικές παρατηρήσεις, τουλάχιστον κατά την προσωπική μου άποψη, δεν αφήνουν περιθώρια για πολλές αμφιβολίες: Η Bluetone φαίνεται να έχει ψάξει το ηχείο πολύ σε υποκειμενικό (subjective) επίπεδο και να το έχει προσαρμόσει σε κάποια συνισταμένη προτιμήσεων με βάση ακροάσεις (το αναφέρουν και οι ίδιοι βεβαίως, αλλά όταν το ακούσεις το “βλέπεις” και μόνος σου). Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι απτό και στην φασματική συμπεριφορά του ηχείου. Χαμηλά, ακούστηκε πλήρες, με καλό έλεγχο και επαρκέστατη λεπτομέρεια. Ο όγκος των μεγάλων εγχόρδων, το πιάνο και οι πολύ χαμηλές νότες των συνθ εμφανίζονται στον χώρο με πειστικό τρόπο, χωρίς προβλήματα χρωματισμών και χωρίς περιττές υπερβολές, ιδιότητες που υπάρχουν και στα ανώτερα χαμηλά, εκεί όπου βρίσκεται ο ρυθμός και η ατάκα που θα ζητήσουν όσοι αρέσκονται σε πιο... ηλεκτρικά ακούσματα. Η συμπεριφορά αυτή βάζει τις βάσεις για ένα ηχείο που είναι κατάλληλο για όλα τα είδη μουσικής (το ανησυχητικό με το υπερβολικό voicing είναι ότι κάποιες φορές το ηχείο δεν ανταποκρίνεται σε όλες τις απαιτήσεις, εδώ αυτό δεν συμβαίνει) και, επιπροσθέτως, μπορεί να λειτουργήσει χωρίς προβλήματα σε υψηλές στάθμες, όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω οδηγώντας το σκληρά με τον Parasound. Η μεσαία περιοχή είναι αυτή που δίνει την ήπια αίσθηση στο ηχείο: Βρίσκεται σαφώς πίσω, είναι καλά ελεγχόμενη και μαλακή αλλά όσο πρέπει ώστε να μην χάνονται σημαντικές λεπτομέρειες. Ακούγοντας έργα με μεγάλες χορωδίες παίρνεις ο,τι χρειάζεσαι από την ατμόσφαιρα της ηχογράφησης, αλλά κάποιες στιγμές μου έλειψε η ανατριχιαστική λεπτομέρεια των ATC (και άλλων παρόμοιων ηχείων). Από την άλλη, το Sirene 35 δεν θα σε αναγκάσει να χαμηλώσεις ποτέ την στάθμη, ακόμη και σε μέτριους ή κακούς δίσκους. Έχει μια συγκεκριμένη άποψη και την επιβάλλει χωρίς δυσκολία και χωρίς να σε δυσαρεστεί.
Οι υψηλές συχνότητες αποδόθηκαν και αυτές με συνέπεια απέναντι στον συνολικό χαρακτήρα του ηχείου. Φωτεινές και ευχάριστες, ήταν ίσως λίγο πιο γρήγορες σε απόσβεση από όσο θα ήθελα δημιουργώντας την εντύπωση ότι τα μικρά μεταλλικά κρουστά και το βιμπράφωνο σβήνουν πιο γρήγορα, αλλά -από την άλλη- δημιουργούν την αίσθηση ότι το ηχείο τα καταφέρνει πολύ καλά όσον αφορά την περιγραφή του αρμονικού περιεχομένου, ότι είναι ακριβές και με έκταση χωρίς να γίνεται σκληρό. Ένας από τους κινδύνους που έχει να αντιμετωπίσει μια προσέγγιση όπως αυτή της Bluetone είναι το να καταλήξει σε ένα ηχείο το οποίο κρύβει πολλές από τις λεπτομέρειες και ισοπεδώνει τα πάντα, όντας συνεχώς στο προσκήνιο. Αυτό δεν συμβαίνει στην συγκεκριμένη περίπτωση καθώς φαίνεται ότι έχει διατηρηθεί η ισορροπία μεταξύ ταυτότητας και ακρίβειας. Ναι μεν το άκουσμα είναι ξεκούραστο ευχάριστο και συγχωρεί τις άγαρμπες παραγωγές, αλλά από την άλλη δεν έχει δυσκολία να βγάλει και λεπτομέρειες του συστήματος: Η αλλαγή του τελικού ενισχυτή, για παράδειγμα, όταν ο Parasound HCA3500 αντικαταστάθηκε από τον Jinro, είχε τις αναμενόμενες σοβαρές επιπτώσεις και τα στοιχεία του Audio Note πέρασαν με άνεση στον χώρο. Το ίδιο συνέβη και με τις μικρές αλλαγές που εισάγουν τα διαφορετικά ψηφιακά φίλτρα του P70/D70, ενώ οι μεγάλες διαδρομές του Scanspeak έφεραν σε πέρας την ισοστάθμιση του χώρου την οποία επέβαλλε (για μέρος των ακροάσεων) το Copland DRC-205.

Τελικώς...

... νομίζω ότι πρέπει να έχει γίνει σαφές ότι το Sirene 35 είναι ένα ηχείο το οποίο έχει δουλευτεί πολύ και με τρόπο επιτυχημένο από την Bluetone. Δεν είναι σίγουρο ότι θα αρέσει σε όλους, αν και προσωπικά το βρήκα πολύ επιτυχημένο ως άποψη, αλλά είναι σίγουρο ότι αποτελεί το ιδανικό ηχείο για πολλούς ακροατές που αναζητούν ένα ξεκούραστο και ευχάριστο άκουσμα. Η συμβουλή μου είναι να το ακούσετε οπωσδήποτε πριν αγοράσετε οτιδήποτε σε αυτή την κατηγορία τιμής!