Audio Note Jinro

Την υπόθεση της Audio Note, για να είμαι ειλικρινής δεν την έχω καταλάβει και πολύ καλά, πιθανόν γιατί κανείς δεν μπήκε στον κόπο να μου την εξηγήσει. Η εταιρία έγινε γνωστή διεθνώς στα τέλη των 80s, όταν ο ιδρυτής της Hiroyasu Kondο παρουσίασε τον Ongaku, έναν εξαιρετικά ακριβό -για τα δεδομένα της εποχής- ολοκληρωμένο ενισχυτή βασισμένο σε στάδιο εξόδου single ended στην κατασκευή του οποίου χρησιμοποιούσε κορυφαία υλικά, ανάμεσά τους και αγωγούς και περιελίξεις μετασχηματιστών από άργυρο ο οποίος, μάλιστα, είχε υποστεί και κάποια διαδικασία παλαίωσης. Λίγα χρόνια μετά, η Audio Note χωρίστηκε σε δύο εταιρίες, η μια από τις οποίες είχε έδρα την Μεγάλη Βρετανία και έγινε γνωστή ως Audio Note (UK) και μια με έδρα στην Ιαπωνία η οποία ονομάστηκε Kondo Audio Note (Japan) και ανήκε στον ίδιο τον Kondo. Είναι εύκολο να υποθέσει κανείς ότι θα υπήρξαν άσχημες καταστάσεις σε επίπεδο επιχειρηματιών και στην πιάτσα θα ακούσετε να κυκλοφορούν διάφορες ιστορίες. Επί του προκειμένου, πάντως, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ο ολοκληρωμένος Jinro της Βρετανικής Audio Note, ένας ενισχυτής με τον οποίο ο Peter Qvortrup φαίνεται να προσπαθεί να συνεχίσει την παράδοση του Ongaku του Kondo ο οποίος, δυστυχώς, απεβίωσε το 2006. Η Βρετανική Audio Note παρουσίασε πρόσφατα μια νέα έκδοση του Ongaku η οποία έχει αρκετές διαφορές με την αυθεντική, στο επίπεδο του κυκλώματος και δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι θα θέσουν θέμα... εγκυρότητας της διαδοχής αφού η νέα τοπολογία την οποία έχει επιμεληθεί ο Andy Grove (γνωστός στους φίλους των λαμπάτων ενισχυτών και από άλλες σχεδιάσεις) διαθέτει διαφορετικό πρώτο στάδιο (με δύο λυχνίες αντί τεσσάρων του αρχικού μοντέλου) και διαφορετικό κύκλωμα οδήγησης (με μετασχηματιστή αντί του ακόλουθου καθόδου). Πέρα από τις διαφορές αυτές, ο ενισχυτής διατηρεί πολλά από την προσέγγιση του αρχικού μοντέλου, με τις τριόδους 211 άμεσης θέρμανσης στα στάδια ισχύος (χωρίς ανάδραση), χρήση αργύρου στα καλώδια και στις περιελίξεις των μετασχηματιστών και πολύ προσεγμένη γείωση. Ο Jinro, τον οποίο δοκιμάζουμε στις επόμενες σελίδες φαίνεται να είναι μια περισσότερο οικονομική έκδοση του Ongaku, τόσο σε επίπεδο υλικών όσο και σε επίπεδο καλωδίωσης η οποία είναι, εδώ, από χαλκό.