Audio Αero La Source

H αξιολόγηση της ακουστικής συμπεριφοράς του La Source έγινε, στο μεγαλύτερο μέρος της, χρησιμοποιώντας CD και SA-CD, βασίστηκε δηλαδή στο transport της ίδιας της συσκευής. Ένα μικρό μέρος των ακροάσεων έγινε μέσω της ομοαξονικής ψηφιακής εισόδου με το Teac Esoteric P70 να παίζει τον ρόλο του transport, ρυθμισμένο για έξοδο χωρίς upsampling (στα 16/44.1). Το La Source χρησιμοποιήθηκε χωρίς προενισχυτή και κλήθηκε να οδηγήσει απευθείας τον τελικό ενισχυτή αναφοράς (Parasound HCA3500). Τα ηχεία ήταν τα, συνήθη, ATC SCM-50PSL.
Κάτι που θα θέλαμε να δούμε στο La Source και ίσως θα πρέπει να περιληφθεί σε κάποια μελλοντική αναβάθμιση του είναι η δυνατότητα επιλογής ψηφιακού φίλτρου, ο εξωτερικός δηλαδή έλεγχος του upsampler από τον χρήστη. Με δεδομένη την αρχιτεκτονική της συσκευής στο κομμάτι της ψηφιακής επεξεργασίας κάτι τέτοιο -σχεδόν- το περιμένεις και όταν δεν το βρίσκεις στο μενού, “κάτι σου λείπει”. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι άνθρωποι της Audio Aero έχουν κάνει τις βέλτιστες επιλογές στο συγκεκριμένο κομμάτι, με βάση τα κριτήριά τους, αλλά γιατί να μην έχει κι ο χρήστης ένα εργαλείο για την περίπτωση που θέλει να προσαρμόσει την συσκευή στις προτιμήσεις του ή/και στις απαιτήσεις συγκεκριμένων δίσκων;

Επιστρέφοντας στην ηχητική αξιολόγηση του La Source, η συσκευή δεν αφήνει και πολλά περιθώρια στον ακροατή, κάνοντας από την πρώτη στιγμή σαφές ότι πρόκειται για μια από τις κορυφαίες ψηφιακές πηγές της αγοράς, με βάση τα όσα έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα. Ότι περιμένεις βρίσκεται εκεί και γίνεται αντιληπτό αμέσως: Σαφέστατη στερεοφωνική εικόνα, ανάγλυφη, με αίσθηση του βάθος και πολύ καλό εστιασμό των μεμονωμένων οργάνων, εξαιρετικές δυνατότητες αναπαραγωγής των μικρών λεπτομερειών της ηχογράφησης και της δυναμικής περιοχής και τονική ουδετερότητα που εξασφαλίζει διαφάνεια και ξεκούραστο ήχο.
Η παρουσία του La Source στο σύστημα δεν μείωσε στο ελάχιστο τις δυνατότητές του για την δημιουργία μιας πειστικής ηχητικής σκηνής ανεξαρτήτως της κλίμακας του έργου. Η μεγάλη συμφωνική ορχήστρα απλώνεται μεταξύ των ηχείων με τρόπο επιβλητικό, άφθονες λεπτομέρειες από την ακουστική του χώρου και εξαιρετική κίνηση. Ο ακροατής έχει την αίσθηση ότι βρίσκεται σε μια μέση απόσταση από το sound stage και το αποτέλεσμα ισορροπεί άψογα ανάμεσα στην ανάλυση και στην συνολική αίσθηση του “να είσαι εκεί”, δημιουργώντας -ανάλογα και με την παραγωγή- μια πολύ καλή εντύπωση που θα τον απορροφήσει εύκολα και θα του επιτρέψει να απολαύσει το μουσικό έργο. Οι μικρές ορχήστρες, στις ηχογραφήσεις των οποίων έχει επιλεγεί μια πιο “κοντινή” αισθητική όπου τα όργανα φαίνονται περισσότερο διαχωρισμένα, η συσκευή διατηρεί τον αέρα της σκηνής και την σωστή κλίμακα, ενίοτε προδίδοντας κάποιες υπερβολές στην μείξη, αλλά σε κάθε περίπτωση συμμετέχοντας στην δημιουργία ενός εντυπωσιακού αποτελέσματος. Η ηχητική εικόνα είναι εξαιρετικά ρεαλιστική και σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές δυνατότητες σε θέματα δυναμικών το αποτέλεσμα πραγματικά ενθουσιάζει.

Η τονική ισορροπία της συσκευής δεν σηκώνει και πολλή κριτική. Για την ακρίβεια, δεν σηκώνει καθόλου κριτική με την έννοια των αρνητικών σχολίων, κάτι πιθανώς αναμενόμενο δεδομένης της κατηγορίας τιμής της. Από την άλλη, είναι σαφές ότι η Audio Aero έχει βάλει το χεράκι της στο τελικό voicing του La Source (στο μέτρο που μπορεί κανείς να ορίσει τέτοιο πράγμα σε μια ψηφιακή πηγή). Οι επιλογές των Γάλλων φαίνονται (η καλύτερα, ακούγονται) στο κομμάτι των χαμηλών συχνοτήτων, όπου η εξαιρετική έκταση και η δυνατότητα περιγραφής των πολύ χαμηλών συχνοτήτων συνδυάζεται (επιδέξια μπορεί να πει κανείς) με μια αέρινη αίσθηση, μια δυνατότητα επιβολής στον χώρο που πραγματικά εκπλήσσει. Αν και στο σημείο αυτό έχω την εντύπωση ότι το La Source διαφοροποιήθηκε αρκετά σε σχέση με το player αναφοράς στου οποίου τον ήχο έχω συνηθίσει (Teac Esoteric P70/D70) και του οποίου το κύριο χαρακτηριστικό είναι η σαφήνεια και η (συχνά μέχρι υπερβολής) εμμονή στην λεπτομέρεια, οφείλω να πω ότι η συμπεριφορά της υπό δοκιμή συσκευής δεν με ενόχλησε καθόλου, αντιθέτως σε πολλά μουσικά έργα μάλλον τείνω να την προτιμήσω. Δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς αν αυτή η συμπεριφορά οφείλεται στο ψηφιακό ή στο αναλογικό κομμάτι της συσκευής, αλλά δείχνει να αποτελεί αντικείμενο συνειδητής επιλογής.
Η μεσαία περιοχή χαρακτηρίζεται από ισορροπία και άνεση στην περιγραφή των λεπτομερειών, στην πραγματικότητα εδώ η συσκευή μοιάζει να είναι εντελώς διαφανής, αφήνοντας τον χαρακτήρα του συστήματος να καθοριστεί από τα υπόλοιπα μέρη του (κυρίως την ίδια την ηχογράφηση και, εννοείται, τα ηχεία). Με το La Source, πήρα όλα όσα έχω συνηθίσει από το σύστημα αναφοράς, δηλαδή ξεκούραστα αλλά χωρίς φτιασίδια έγχορδα και πνευστά και εξαιρετικές φωνές με τους σολίστ να περιγράφονται άψογα και την χορωδία να χαρακτηρίζεται από πολύ καλές λεπτομέρειες στην κίνηση και στην άρθρωση. Το player δεν κούρασε ποτέ, ακόμη και σε υψηλές στάθμες διατηρώντας παράλληλα την “σωστή” απόσταση από τον ακροατή. Αν αυτά τα χαρακτηριστικά καθορίζουν την έννοια του “αναλογικού ήχου” (όρος για την υπόσταση του οποίου έχω σοβαρές αμφιβολίες) τότε μπορείτε να θεωρήσετε ότι το La Source είναι μια από τις πλέον “αναλογικές” ψηφιακές συσκευές.

Η περιοχή των υψηλών συχνοτήτων καθορίζεται, κατά πάσα πιθανότητα, από την δουλειά που έχει γίνει σε επίπεδο ψηφιακής επεξεργασίας και τα αποτελέσματα δικαιώνουν πανηγυρικά τις επιλογές των Γάλλων. To La Source ήταν ένα από τα καλύτερα players που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια στο κομμάτι αυτό, με εξαιρετική αίσθηση έκτασης και διαφάνειας κατά την αναπαραγωγή των CD και πραγματικά αξιόλογες δυνατότητες κατά την αναπαραγωγή SA-CD (ίσως εδώ ένα ηχείο με καλύτερες επιδόσεις ψηλά σε σχέση με το συντηρητικό όριο των 22kHz του SCM-50 θα ήταν, ίσως, χρήσιμο για να αξιολογήσει κανείς καλύτερα την συμπεριφορά του player). Αυτό που εισέπραξα, σε κάθε περίπτωση, ήταν ταχύτητα, πολύ καλό σώμα και άψογες αποσβέσεις ακόμη και στα πλέον ακραία (από φασματικής άποψης) όργανα, ενώ παράλληλα το συνολικό άκουσμα διατήρησε την ξεκούραστη αίσθησή του. Η εντύπωση που δημιουργεί αρχικά το La Source είναι ότι ψηλά η παρουσία του είναι μάλλον υποτονική, αλλά αυτό είναι ένα αναγνωρίσιμο χαρακτηριστικό των πολύ καλών upsampled ψηφιακών συστημάτων. Λίγους δίσκους μετά, ανακαλύπτεις ότι αυτό που λείπει είναι η υπερβολή και ενίοτε η κάπως υπερβολική οξύτητα της τυπικής ψηφιακής πηγής που βασίζεται σε δίσκους συμβατικής ανάλυσης, στοιχεία που δίνουν την θέση τους σε μια εικόνα ισορροπίας και άνετης αναπαραγωγής των πληροφοριών. Είναι, δε, αυτά τα τελευταία, τα χαρακτηριστικά που καθορίζουν τον ήχο του La Source σε μεγάλο βαθμό.

Τελικώς...

… έχουμε να κάνουμε με μια πολύ πειστική επίδειξη δυνατοτήτων από την πλευρά της Audio Aero σε ο,τι αφορά την σχεδίαση και την υλοποίηση μιας κορυφαίας ψηφιακής πηγής. Για την ακρίβεια, οι Γάλλοι πήγαν λίγο πιο μακρυά, προσφέροντας ένα πλήρες front end που μπορεί παίξει τον ρόλο ψηφιακής πηγής, DAC και προενισχυτή. Υψηλού επιπέδου ψηφιακή σχεδίαση, κορυφαία ποιότητα κατασκευής και ανάλογο αποτέλεσμα. Αν θέλετε να επενδύσετε σε κάτι κορυφαίο, αξίζει και με το παραπάνω την προσοχή σας.