Pioneer PD-50

Η εργαστηριακή αξιολόγηση του PD-50 έγινε αποκλειστικά μέσω του τρανσπόρτ, με την χρήση ειδικών δίσκων (CD, 16/44.1kHz).
Το φάσμα της εξόδου με σήμα 1kHz, στάθμης -6dBFS, είναι, καταρχήν, ενδεικτικό της ποιότητας κατασκευής της συσκευής. Λάμπει δια της απουσίας του το τροφοδοτικό, με την συνιστώσα των 50Hz να βρίσκεται κάτω από τα -110dBr, ενώ η αρμονική παραμόρφωση είναι πολύ χαμηλή, με την ισχυρότερη, τρίτη αρμονική να βρίσκεται κάτω από τα -100dBr. Η συσκευή μαζεύει πολύ λίγο υψίσυχνο θόρυβο ο οποίος είναι ορατός, μεν, πάνω από τα 20kHz αλλά σε πολύ χαμηλές στάθμες. Κάποια ίχνη ενδοδιαμόρφωσης στην βάση της θεμελιώδους, θα μπορούσαν, ίσως, να αποδοθούν σε θόρυβο ή jitter...
... αν και το φάσμα της διαμόρφωσης του σήματος από πολύ χαμηλές συχνότητες είναι εκνευριστικά καθαρό, με το μόνο εμφανές στοιχείο να είναι τα 50Hz αλλά σε στάθμες κάτω από τα -120dBr.

Με αυτές τις επιδόσεις δεν είναι περίεργο που η αναπαραγωγή σήματος πολύ χαμηλής στάθμης είναι ιδιαίτερα καθαρή. Φυσικά είναι εμφανής ένας υψίσυχνος θόρυβος αλλά το ημίτονο διατηρεί την μορφή του πολύ καλά, αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε για σήμα στάθμης -80dBFS, η οποία, υπολογίζοντας ως 0dBFS την στάθμη των 2.3Vrms που δίνει η εταιρία, είναι 0.23mVrms! Πρόκειται για μια πολύ καλή επίδοση, για οπτικό player.
Το διάγραμμα μονοτονικότητας αντανακλά αυτή την πολύ καλή συμπεριφορά και αυτό φαίνεται από τις καλά καθορισμένες στάθμες, τον πολύ χαμηλό θόρυβο στην μετάβαση από την κατιούσα στην ανιούσα ακολουθία (στο κέντρο του διαγράμματος) και την πολύ καθαρή κυματομορφή στην χαμηλότερη στάθμη. Όλα τα διαγράμματα μονοτονικότητας εμφανίζουν μια ριπή θορύβου, η οποία, μάλλον, οφείλεται στο συγκεκριμένο δείγμα και δεν μπορέσαμε να το εξηγήσουμε (σίγουρα δεν οφείλεται στην ίδια την μέτρηση).

Με την επιλογή του oversampling, η παραμόρφωση αυξάνεται ελαφρώς, στα μέτωπα του σήματος που καθορίζει κάθε στάθμη, χωρίς να αλλάζει η στάθμη και το προφίλ του θορύβου όταν το σήμα είναι μηδενικό. Υπάρχει μια εξήγηση για το εύρημα αυτό, σε επόμενο μέρος του κειμένου.
Όταν επιλεγεί ο ρυθμός Direct, ο οποίος απενεργοποιεί την οθόνη και την ψηφιακή έξοδο, έχουμε σαφή βελτίωση της κυματομορφής. Πιθανώς ο θόρυβος να οφείλεται στην λειτουργία αυτών των τμημάτων.

Η απόδοση της συσκευής στο πεδίο του χρόνου σε σχέση με το επιλεγμένο ψηφιακό φίλτρο είναι η αναμενόμενη. Με το Brickwall (ή Sharp, όπως το λέει η Pioneer), έχουμε εμφανές pre- και post-ringing...
... με την συμπεριφορά να αλλάζει ελαφρώς (κυρίως ως προς την κατακόρυφη συμμετρία) όταν ενεργοποιηθεί το oversampling.

Το φίλτρο Short “μεταφέρει” την ενέργεια του pre-ringing στην απόσβεση του παλμού, ως μεγαλύτερης διάρκειας κωδωνισμό...
... ενώ αν κάποιος αναζητεί την καλύτερη δυνατή συμπεριφορά στο πεδίο του χρόνου, η επιλογή του φίλτρου Slow είναι μια λύση. Φυσικά, ένα τέτοιο φίλτρο έχει χειρότερες επιδόσεις σε θέματα αποκοπής ψηλά, στο πεδίο της συχνότητας. Γιαυτό, άλλωστε, αυτού του είδους οι επιλογές πρέπει να περιλαμβάνουν και το... αυτί.

Τέλος, αρκετά ενδιαφέρον έχει η αναπαραγωγή τετραγωνικών παλμών, όπως αυτή φαίνεται στο πεδίο του χρόνου. Εδώ, χωρίς oversampling, το PD-50 είναι πολύ κοντά στην ιδανική μορφή, εμφανίζοντας πολύ καλή συμμετρία. Η ιδιοταλάντωση που είναι εμφανής δεν οφείλεται στο player. Είναι χαρακτηριστική του ίδιου του σήματος, το οποίο, όντας αποθηκευμένο σε CD είναι μια πεπερασμένη, sampled, εκδοχή του ιδανικού τετραγωνικού σήματος.
Με το oversampling ενεργοποιημένο, η συμμετρία δείχνει να διαταράσσεται ελαφρώς με ένα κάπως πιο έντονο overshoot, το οποίο φαίνεται και στο διάγραμμα μονοτονικότητας. Αυτό το εύρημα, αποτελεί μια καλή εξήγηση για το κάπως πιο ζωηρό διάγραμμα που πήραμε με το oversampling σε λειτουργία.