Octave Audio Phono Module

Ο προενισχυτής της Octave αντικατέστησε τον προενισχυτή phono αναφοράς (Rotel RHQ-10 “Michi”) και οδηγήθηκε από τα δύο συμβατά με single ended σύνδεση αρθρώματα που είχαμε στη διάθεσή μας (ΙΝ 2 και IN 6). Ατυχώς, δεν μπορέσαμε να χρησιμοποιήσουμε το IN 7 το οποίο, κατά τεκμήριο -με βάση τα εργαστηριακά ευρήματα, ήταν μακράν το καλύτερο σε θέματα θορύβου και παραμόρφωσης. Στην θέση της αναλογικής πηγής ήταν το σύνηθες Linn Sondek LP12 (Ittok/Karma). Το υπόλοιπο σύστημα ήταν το γνωστό, με τον Melos Plus Series Line, σε ρόλο προενισχυτή line, τον Parasound HCA3500 στην θέση του τελικού και τα ATC SCM-50PSL στην θέση των ηχείων.
Το στάδιο εξόδου ήταν το “ενισχυμένο” single ended με τον απομονωτή στην γραμμή ρυθμιζόμενης στάθμης. Ο προενισχυτής, επίσης, συνοδευόταν και από to Black Box Preamp. Όλα αυτά, έκαναν την διαδικασία της αξιολόγησης σύνθετη, όσο και ενδιαφέρουσα. Είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε συγκριτικές ακροάσεις μέσω της single ended MC και της εισόδου με τους μετασχηματιστές step-up, να δοκιμάσουμε την fixed και την variable/buffered έξοδο και να ακούσουμε τον προενισχυτή με και χωρίς το Black Box. Όποιος έχει τα γένια... τα ξέρετε αυτά.

Σε ό,τι αφορά την γενική εικόνα που σχηματίσαμε, ακούγοντας όλες τις εκδοχές του προενισχυτή, αυτή καθορίζεται από τον εξαιρετικά χαμηλό θόρυβο (στην πράξη μη αντιληπτό) και την εξαιρετική διαφάνεια που πήραμε. Ο προενισχυτής δεν έχει ακουστό χαρακτήρα και δεν επιβάλλει την άποψή του. Αυτό που παίρνεις είναι, στην ουσία, ο χαρακτήρας της κεφαλής και το πώς αυτός συνδυάζεται με το μηχανικό σύστημα (πλατό-βραχίονα). Αναγνώρισα, χωρίς κανένα πρόβλημα, την ταυτότητα της πηγής αναφοράς (Linn Sondek LP12) και το σύστημα, με τον Octave στην θέση του phono, μετέφερε με απολαυστικό τρόπο το περιεχόμενο κάθε δίσκου.
Πήρα πολύ καλές περιγραφές χαμηλά (το subsonic δεν επιδρά καθόλου στην μουσική), με καλούς όγκους και λεπτομέρειες, γεμάτο σώμα στα ρυθμικά μέρη και καλό παλμό, διάφανη μεσαία περιοχή με πολύ καλές δυνατότητες layering και αέρινες, εκτεταμένες υψηλές συχνότητες, με πολύ σωστά χαρακτηριστικά ταχύτητας και φυσική αίσθηση σε ό,τι αφορά τον αρμονικό πλούτο.
Η άψογη τονική ισορροπία, συνοδεύτηκε από εξαιρετικές δυνατότητες σε δυναμικά (λόγω του πολύ χαμηλού θορύβου) και πολύ καλή στερεοφωνική εικόνα με σαφή περιγραφή των μεμονωμένων οργάνων και των ομάδων, πολύ καλή κίνηση και αέρα και σταθερότητα στον εστιασμό και στις διαστάσεις (στο μέτρο που το επιτρέπει η πηγή και ο ίδιος ο δίσκος, το υποηχητικό φίλτρο φαίνεται ότι κάνει καλή δουλειά, σε ό,τι αφορά τους δίσκους με παραμορφώσεις στην επιφάνεια).

H αλλαγή της εισόδου από την στάνταρντ MC στην είσοδο με τους μετασχηματιστές step-up οδήγησε σε μικρή, αλλά ακουστή, βελτίωση, σε θέματα θορύβου. Γενικά, το συνολικό αποτέλεσμα φάνηκε πιο σταθερό, σαφές και με περισσότερο σκοτεινό υπόβαθρο, ωστόσο, υποπτεύομαι ότι το αποτέλεσμα είναι σχετικό και με την κεφαλή και την σχέση της με το φορτίο που βλέπει. Το συγκεκριμένο άρθρωμα έχει δύο, μόνο, επιλογές κέρδους/αντίστασης και δεν αποκλείεται κάποιες κεφαλές να μην... βολεύονται. Το πείραμα, πάντως, απέδειξε ότι η ευελιξία του Phono Module είναι χρήσιμη και κάποιος θα πρέπει να ακούσει προσεκτικά τα αρθρώματα που θα επιλέξει με το δικό του αναλογικό σύστημα (κυρίως, με την δική του κεφαλή).
Η χρήση της buffered εξόδου, επίσης, φάνηκε να έχει σημασία στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, παρά το γεγονός ότι και στις δύο περιπτώσεις ο Phono Module οδήγησε προενισχυτή line και όχι τελικό ενισχυτή (χρησιμοποιήθηκαν όμως καλώδια αρκετά μεγάλου μήκους). Η έξοδος μέσω του απομονωτή φάνηκε ελαφρώς πιο δυναμική (μιλάμε, πάντα, για ίδιες στάθμες φυσικά) και πιο πλήρης, ενώ δεν παρατηρήθηκε αισθητή αύξηση του θορύβου.
Τέλος, η χρήση του Black Box Preamp έδωσε ένα “τσικ” στην απόδοση, χωρίς πάντως να αλλάζει τον χαρακτήρα του συστήματος σημαντικά. Έχω την εντύπωση ότι το Black Box λειτουργεί με περισσότερο αποφασιστικό τρόπο στους ενισχυτές της εταιρίας, οι οποίοι διαχειρίζονται πολύ υψηλότερα ρεύματα. Στην περίπτωση του Phono Module η επίδρασή του, μάλλον, αφορά τον θόρυβο από το τροφοδοτικό και ο προενισχυτής είναι ήδη πολύ καλός!
Επειδή η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ των αρθρωμάτων εισόδου εντοπίζεται στον θόρυβο, στα τρακ των listening sessions, στο τέλος της σελίδας, θα βρείτε δύο ακόμη, ενός μουσικού κομματιού που είναι αρκετά απαιτητικό σε ό,τι αφορά τον τομέα αυτό (Humanity Part 2/Ennio Morricone/The Thing OST).

Κείμενο

Τελικώς...

...συνοψίζοντας, ο Phono Module είναι ένας προενισχυτής κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του φανατικού, προχωρημένου βινυλιά. Αυτόν που έχει περισσότερα από ένα πλατό ή ένα πλατό με πολλούς βραχίονες/κεφαλές, ή, έστω, πολλές κεφαλές. Προσφέρει σοβαρές δυνατότητες προσαρμογής στο επίπεδο της αρχιτεκτονικής της εισόδου (ημιαγωγοί ή μετασχηματιστές, single ended ή balanced) και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πλήρης προενισχυτής για την οδήγηση τελικών, ακόμη και με εισόδους line (μεταξύ μας, ένα προσεγμένο modulάκι ADC/USB δεν θα με στεναχωρούσε, αν και αναγνωρίζω τις δυσκολίες...).
Φυσικά, το βασικό του προσόν είναι η ποιότητα του ήχου του, η οποία χαρακτηρίζεται από ακρίβεια και πολύ χαμηλό θόρυβο. Είναι σαφές πως έχουμε να κάνουμε με Εργαλείο! Προτείνεται ανεπιφύλακτα στους απαιτητικούς.