NAD C 3050 LE

Ο C 3050 LE αντικατέστησε τους ενισχυτές αναφοράς και ανέλαβε να οδηγήσει τα ηχεία αναφοράς, ATC SCM-50PSL. Στο μεγαλύτερο μέρος της δοκιμής, ως πηγή χρησιμοποιήθηκε το streamer του ενισχυτή, με πρόσβαση σε NAS, μέσω Ethernet και της εφαρμογής BluOS. Μέρος των ακροάσεων έγιναν και μέσω της εισόδου line, χρησιμοποιώντας την αντίστοιχη έξοδο του DAC αναφοράς (Teac Esoteric D70) και μέσω της ομοαξονικής εισόδου, χρησιμοποιώντας το τρανσπόρτ αναφοράς (Teac Esoteric P70, ρυθμισμένο σε upsamling 2x (88.2kS/s).
Νομίζω ότι οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν με την άποψη ότι ο C 3050 LE είναι ένας όμορφος ενισχυτής, με κλασικές αισθητικές αξίες που θα τιμήσει κάθε χώρο στον οποίο θα τοποθετηθεί. Αυτό δεν θα γίνει δύσκολα, γιατί δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις σε ψύξη (αν και ο χρήστης θα πρέπει να φροντίσει για λογικό αερισμό)

Στην προσεγμένη αισθητική θα πρέπει να προστεθούν δύο ακόμη στοιχεία: Η ευχρηστία, καθώς όλα επάνω του είναι προφανή και το πολύ καλό user interface που συνοδεύει την εφαρμογή BluOS μέσω της οποίας ελέγχεται και ο ενισχυτής αλλά και το streaming, με πρόσβαση στις διαθέσιμες διαδικτυακές ροές καθώς και στην τοπική μουσική συλλογή.
Ο απαιτητικός χρήστης θα χαρεί να μάθει ότι η έκδοση LE, η οποία διαθέτει το άρθρωμα MDC2 ως στάνταρντ, τρέχει και το Dirac Live. Το μικρόφωνο που συνοδεύει τον ενισχυτή συνδέεται στην θύρα USB και πραγματοποιώντας πολλαπλές μετρήσεις μπορεί να αντισταθμίσει την ακουστική του χώρου στην περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων εξαλείφοντας τα συνήθη προβλήματα από τα στάσιμα κύματα (το license για το Dirac που συνοδεύει τον ενισχυτή έχει εύρος 500Hz, μπορεί, όμως, κάποιος να προμηθευτεί και το full bandwidth, μέσω αντιτίμου). Υπάρχει, βεβαίως και συμβατικό τηλεχειριστήριο.
Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζεις, ακούγοντας τον C 3050 LE είναι ότι το πνεύμα του Bjorn Edvardsen έχει διατηρηθεί και ας μην έχει σχεδιάσει αυτός το στάδιο εξόδου. Αν και το άρθρωμα της Hypex έχει, σχετικώς, μικρή ονομαστική ισχύ, η εντύπωση που δημιουργείται είναι ότι ο ενισχυτής οδηγεί σωστά, αποδίδει τα μακροδυναμικά με μπρίο και διαθέτει ένα δυναμικό περιθώριο που δεν το περιμένεις από “τα χαρτιά”. Φυσικά, ο τρόπος με τον οποίο εξασφαλιζόταν η υψηλή δυναμική ισχύς σε ενισχυτές των 80s, όπως ο 3020, ήταν εντελώς διαφορετικός σε σχέση με την προσέγγιση της Hypex, αλλά δεν μπορείς να μην παρατηρήσεις την ικανότητα του 3050 να ακουστεί “δυνατά” χωρίς να γίνεται σκληρός, ακόμη και με, σχετικώς, απαιτητικά ηχεία. Το συμπέρασμα είναι ότι, αν και υπάρχουν όρια, ο ενισχυτής μπορεί να υποστηρίξει, εντυπωσιακά άνετα, έναν μικρό χώρο με σοβαρές στάθμες.

Η ικανότητα οδήγησης συνδυάστηκε αρμονικά με μια τονική ουδετερότητα που την εκτιμάς ιδιαίτερα, καθώς το άκουσμα είναι φυσικό, ευχάριστο και ταυτόχρονα λεπτομερές, με πολύ καλή μεσαία περιοχή, σωστό layering και αίσθηση έκτασης, τόσο χαμηλά, όσο και στην περιοχή των υψηλών. Το σύστημα με τον C 3050 LE σε ρόλο οδηγού, ακούστηκε ήπιο, μαλακό και ευχάριστο, ιδανικό για μακρόχρονες ακροάσεις. Δεν θα κουράσει ποτέ (πρέπει να τον κλιπάρεις συστηματικά για να νοιώσεις ότι διαμαρτύρεται) αλλά, δεν κρύβει πράγματα, επιβάλλοντας κάποια ταυτότητα. Η αλήθεια είναι ότι δεν δοκιμάζω συχνά NAD και δεν μπορώ να πω αν, εδώ, έχουμε να κάνουμε με κάποια στρατηγική επιλογή της εταιρίας που εφαρμόζεται γενικώς, ή πρόκειται για μια επιλογή στην συγκεκριμένη περίπτωση, ως εκ τούτου, επιφυλάσσομαι. Κι όσο για τα Hypex, δεν έχουν καμία σκληρότητα, άλλωστε μιλάμε για τοπολογίες που τις έχουμε δει σε “χοντρά” μηχανήματα.
Αυτά τα γνωρίσματα τα συναντάς ανεξαρτήτως της επιλεγμένης εισόδου, είτε αυτή είναι η line είτε κάποια ψηφιακή ή μέσω streaming. Αυτό είναι μια ένδειξη ότι αφορούν κυρίως στον ίδιον τον προενισχυτή και στο τελικό στάδιο, δηλαδή τα αναλογικά μέρη του ενισχυτή. Η λεπτομέρεια και η υψηλή ανάλυση, στις οποίες μας έχουν κακομάθει τα ψηφιακά μέσα, είναι και αυτές παρούσες. Εν προκειμένω, βεβαίως, επιβάλλεται μια διευκρίνηση: Με βάση τις μετρήσεις, ο ενισχυτής δεν μπορεί να μεταφέρει στην έξοδο σήματα υψηλής ανάλυσης, επειδή υπάρχει ένα φίλτρο λίγο πάνω από τα 20kHz (προφανώς στο άρθρωμα του τελικού σταδίου). Αυτό σημαίνει ότι οι όποιες διαφορές στην απόδοση με υψηλότερα sample rates οφείλεται στα ψηφιακά φίλτρα και την ηπιότερη κλίση τους. Το τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών στην πράξη είναι ότι, συλλεκτικός ή όχι, ο C 3050 LE είναι ένας πραγματικός NAD. Δηλαδή ένας ενισχυτής που τιμά την αρχική φιλοσοφία της εταιρίας η οποία έδινε προτεραιότητα στην υψηλή πιστότητα. Θα παίξει ο,τιδήποτε, και θα το παίξει καλά. Αν η Limited Edition είναι έξω από τον προϋπολογισμό σας, πάντως, υπάρχει και ο C 3050, η στάνταρντ έκδοση του ενισχυτή, η οποία ανακοινώθηκε στο Μόναχο. Με βάση τα όσα αναφέρει η ίδια η εταιρία, οι διαφορές είναι μικρές. Χρησιμοποιείται το ίδιο τσιπ στον μετατροπέα d/a (ο, επίσης 32/384, PCM5242 της Texas Instruments) και δεν περιλαμβάνεται στην βασική έκδοση το άρθρωμα MDC2, το οποίο, πάντως, μπορεί να αγοραστεί και να τοποθετηθεί, εκ των υστέρων.

Τελικώς...

... έχουμε να κάνουμε με μια συσκευή που καλύπτει δύο ανάγκες ταυτόχρονα. Την συναισθηματική, όντας φόρος τιμής στα πενήντα χρόνια ιστορίας της NAD και σε ένα από τα πρώτα της μοντέλα, τον 3030 και διαθέσιμος ως περιορισμένη έκδοση και την πρακτική, όντας ένα σύγχρονος ολοκληρωμένος ο οποίος προσφέρει όλες τις απαραίτητες δυνατότητες ώστε να αποτελέσει την βάση ενός σύγχρονου συστήματος, με καλές δυνατότητες οδήγησης. Αν το συλλεκτικό κομμάτι δεν σας ενδιαφέρει και τόσο, ο C 3050 ο οποίος έχει παρόμοια δομή φαίνεται, επίσης, μια καλή επιλογή. Δείτε τον και ακούστε τον οπωσδήποτε!