NAD C 3050 LE

Η εργαστηριακή αξιολόγηση του C 3050 LE περιέλαβε μετρήσεις του ολοκληρωμένου ενισχυτή (κατά κύριο λόγο), οι οποίες έγιναν μέσω της εισόδου line, αλλά -επίσης- μετρήσεις του προενισχυτή phono, μετρήσεις του DAC και μετρήσεις του media player. Οι τρεις τελευταίες έγιναν μέσω της εξόδου του προενισχυτή (με την εξωτερική γέφυρα να έχει αφαιρεθεί). Στην περίπτωση του DAC, χρησιμοποιήθηκε η ομοαξονική είσοδος S/PDIF, ενώ στην περίπτωση του media player, πραγματοποιήθηκε streaming μέσω NAS/Ethernet.
Στο όριο του ψαλιδισμού (0.3% THD+N), ο ενισχυτής απέδωσε 2x126Wrms σε φορτίο 8Ω, τιμή η οποία ανέβηκε στα 2x168Wrms σε φορτίο 4Ω, μέχρι του σημείου που επέτρεψε η προστασία του σταδίου εξόδου, καθώς -στην δεύτερη περίπτωση- επενέβη το σύστημα προστασίας και δεν μας άφησε να προσεγγίσουμε το όριο της παραμόρφωσης. Ακόμη κι έτσι, ο συντελεστής αύξησης της ισχύος, 1.3, δεν είναι κακός. Σε κάθε περίπτωση, είναι γνωστή η συμπάθεια της NAD για επιδόσεις στο δυναμικό περιθώριο και όχι στην συνεχή ισχύ. Με βάση αυτό που είδαμε (και ακούσαμε), ο C 3050 LE μπορεί να δώσει σοβαρές στάθμες στιγμιαία. Ο συντελεστής απόσβεσης υπολογίστηκε στο 192, μια τιμή η οποία εξασφαλίζει πολύ σταθερή απόδοση, ανεξάρτητα από την συμπεριφορά των ηχείων.
Οι στατικές μετρήσεις του ενισχυτή κινήθηκαν σε τυπικώς καλά επίπεδα σε ότι αφορά την παραμόρφωση στην περιοχή του 0.02% για μέτρηση THD+N και του 0.01% για μέτρηση THD, χωρίς να υπάρχει σημαντική μεταβολή των τιμών τόσο με διαφορετικά φορτία όσο και με σήματα διαφορετικής συχνότητας. Η παραμόρφωση ενδοδιαμόρφωσης (κατά SMPTE) κινήθηκε στην περιοχή του 0.01.
Ο ενισχυτής είναι αρκετά αθόρυβος, με τις στατικές τιμές θορύβου (μέσω της εισόδου line) να βρίσκονται στα -61dBr(A) με αναφορά το 1Wrms/8Ω και στα -77dBr(A) με αναφορά το 1/3 της μέγιστης ισχύος σε φορτίο 8Ω. Η συμμετοχή του τροφοδοτικού είναι χαμηλή, στα 4.8mVrms περίπου.
Η απόκριση συχνότητας με φορτίο 8Ω είναι πρακτικώς επίπεδη, με ελάχιστη αποκοπή στο κάτω όριο (10Hz, μικρότερη από 0.25dBr) και μηδενική αποκοπή μέχρι τα 20kHz. Από το σημείο αυτό και μετά, υπάρχει, εμφανώς, ένα φίλτρο με πολύ μεγάλη κλίση, το οποίο υποθέτουμε ότι επιβάλλεται από το διακοπτικό στάδιο. Η ομοιότητα μεταξύ των καναλιών είναι παραδειγματική με τις διαφορές να είναι πολύ μικρότερες του 0.1dBr.
Με σύνθετο φορτίο, τα πράγματα αλλάζουν ελάχιστα και χρειάζεται προσπάθεια για να διακρίνεις μια πολύ μικρή βύθιση στην απόκριση, πολύ μικρότερη του 0.1dB, γύρω από τα 3kHz, ανάξια λόγου. Ο υψηλός συντελεστής απόσβεσης “φαίνεται” εδώ.
Με σήμα εισόδου 1kHz και φορτίο 8Ω, στο 1/3 της μέγιστης ισχύος, το φάσμα της εξόδου περιλαμβάνει μια ισχυρή τρίτη αρμονική (στα -80dBr) και μια σημαντικά πιο αδύναμη δεύτερη αρμονική (κάτω από τα -90dBr). Το σύνολο των υπολοίπων αρμονικών “χάνεται” κάτω από τα -100dBr. Άξιο λόγου εύρημα δύο σημαντικές συνιστώσες θορύβου γύρω και κάτω από τα 50kHz οι οποίες κάνουν την εμφάνισή τους μόνο όταν υπάρχει σήμα στην είσοδο!

Με φορτίο 4Ω, η γενική εικόνα δεν αλλάζει, ως προς τον συσχετισμό των ισχυρότερων αρμονικών (τρίτης και δεύτερης) και ως προς τις στάθμες των υπόλοιπων (κάτω από τα -100dBr).
Το φάσμα ενδοδιαμόρφωσης περιλαμβάνει πολλές συνιστώσες, οι οποίες, στην πλειοψηφία τους βρίσκονται κάτω από τα 80dBr, με το πρόσθετο σχόλιο ότι την εικόνα επηρεάζει, προφανώς, το φίλτρο στην έξοδο του ενισχυτή (η συγκεκριμένη μέτρηση δεν χρησιμοποιεί ούτε το τυποποιημένο φίλτρο που απαιτείται για την αξιολόγηση των διακοπτικών σταδίων).

Το αντίστοιχο φάσμα, με φορτίο 4Ω είναι ελάχιστα πιο “ανήσυχο”, χωρίς να δίνει λαβές για αρνητική κριτική. Ισχύουν και εδώ, οι παρατηρήσεις της μέτρησης στα 8Ω.
Το φάσμα του θορύβου δείχνει έναν αρκετά ήσυχο ενισχυτή. Η συμμετοχή του τροφοδοτικού είναι πολύ χαμηλή και λείπουν οι δύο συνιστώσες υψίσυχνου θορύβου που είδαμε στα φάσματα υπό φορτίο.

Η μεταβολή της αρμονικής παραμόρφωσης (THD+N) σε συνάρτηση με την συχνότητα και την ισχύ εξόδου, είναι ομαλή. Σε χαμηλή ισχύ και φορτίο 8Ω, η σχετική καμπύλη βρίσκεται στην περιοχή του 0.1% και οι επιδόσεις βελτιώνονται αισθητά σε υψηλότερες τιμές ισχύος.
Με φορτίο 4Ω, η εικόνα δεν αλλάζει σημαντικά. Η παραμόρφωση με χαμηλή ισχύ αυξάνεται λίγο (κινείται στην περιοχή του 0.15%), αλλά σε υψηλές ισχείς (10W και 1/3 της μέγιστης ισχύος), παραμένει πρακτικώς αμετάβλητη.

Το διάγραμμα μεταβολής της ισχύος σε συνάρτηση με το φορτίο δεν κρύβει εκπλήξεις με την υπερφόρτωση να κάνει την εμφάνισή της με τυπικό τρόπο.
O προενισχυτής phono (ΜΜ) αποδείχθηκε σχετικώς αναίσθητος, αφού για στάθμη εξόδου 1Vrms απαίτησε 19.62mVrms. Αυτό, φυσικά, δεν αποτελεί πρόβλημα για την συσκευή, προφανώς έχει υπολογιστεί αναλόγως η ευαισθησία του τελικού σταδίου. Πρέπει, όμως, να ληφθεί υπόψιν αν -κάποια στιγμή- ο C 3050 LE κληθεί να χρησιμοποιηθεί ως “σκέτος” προενισχυτής. Κατά τα άλλα μας εξέπληξε ευχάριστα ο χαμηλός του θόρυβος (-81dBr(A), με αναφορά το 1Vrms στην έξοδο). Η ακρίβεια στην αποέμφαση RIAA μπορεί να θεωρηθεί ως πολύ καλή, με την μέγιστη απόκλιση να εμφανίζεται στην τρίτη χρονική σταθερά (75μs) και να μην ξεπερνά το 0.5dB (0.45dB). Πολύ καλή, επίσης, ήταν και η ομοιότητα μεταξύ των καναλιών, στην περιοχή των 0.3dB).

Το ψηφιακό interface του ενισχυτή προσφέρει σημαντική καταστολή του εισερχόμενου jitter με την σχετική καμπύλη να βρίσκεται κάτω από τα -40dB για το μεγαλύτερο μέρος της μέτρησης και να έχει τάσεις μείωσης της αποτελεσματικότητας για jitter υψηλής συχνότητας. Χαμηλά, η απόδοση παραμένει πολύ καλή, χωρίς να ανεβαίνει πάνω από τα -30dB.
Η γραμμικότητα στάθμης του μετατροπέα κινήθηκε, επίσης, σε υψηλό επίπεδο. Η καμπύλη διατηρεί την ιδανική μορφή μέχρι τα -110dBFS περίπου και κατεβαίνει, άνετα, μέχρι τα -120dB χωρίς σοβαρές αλλοιώσεις.

Τα φίλτρα του μετατροπέα είναι τυπικώς καλά, με προοδευτικά μειούμενες κλίσεις και ικανοποιητική αποκοπή πάνω από τις κρίσιμες συχνότητες. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι η NAD επέλεξε να αφήσει τον μετατροπέα να ανέβει μέχρι το μέγιστο επιτρεπόμενο φάσμα, σε κάθε sample rate, ενώ το τελικό στάδιο κόβει πάνω από τα 20kHz. Κατά πάσα πιθανότητα το κάνει ώστε να επωφελείται ο χρήστης από τις ηπιότερες κλίσεις στο ψηφιακό κομμάτι.
Η διαφωνία των καναλιών (συνολικά του DAC και του προενισχυτή) κινήθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα για την περιοχή των χαμηλών, μεσαίων και υψηλών συχνοτήτων, με τις καμπύλες να βρίσκονται γύρω από τα -100dB. Πάνω από τα 6kHz κάνει την εμφάνισή της κάποια χωρητική σύζευξη μεταξύ των καναλιών αλλά, στο όριο της μέτρησης, η διαφωνία βρίσκεται κάτω από τα -80dB, επίδοση αξιοπρόσεκτη.

Το media player φαίνεται να κινείται στο ίδιο υψηλό επίπεδο. Η αναπαραγωγή σημάτων πολύ χαμηλής στάθμης περιλαμβάνει κάποια ίχνη υψίσυχνου θορύβου, αλλά η κυματομορφή διατηρεί πλήρως την μορφή της.
Η αναπαραγωγή του σήματος μονοτονικότητας, επίσης, περιλαμβάνει κάποιο ποσοστό υψίσυχνου θορύβου (ο οποίος, μάλιστα, φαίνεται να έχει και κάποια περιοδικότητα) αλλά διατηρεί την μορφή του, με εμφανείς τις διακριτές στάθμες και πολύ χαμηλό θόρυβο στο κεντρικό σημείο διάβασης, από το φθίνον στο αύξον τμήμα.