KEF LS50 Wireless II/KC62

Για την εργαστηριακή αξιολόγηση το LS50 Wireless II οδηγήθηκε από την αναλογική είσοδο (με στάθμη αναφοράς τα 80dBSPL/1m) ενώ παρόμοια λογική ακολουθήθηκε και στην περίπτωση του sub, με την διαφορά ότι, στην δεύτερη περίπτωση, όλες οι μετρήσεις είναι near field.
Η ψευδοανηχοϊκή απόκριση του LS50 αποκαλύπτει ένα ηχείο με ομοιογενή και ομαλό χαρακτήρα, το κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι μια μικρή βύθιση στην περιοχή μεταξύ 1 και 3kHz και μια πολύ επίπεδη απόκριση πάνω από τα 4kHz. Στο όριο, η αποκοπή έρχεται ομαλά και ο συντονισμός του θόλου βρίσκεται πολύ έξω από την χρήσιμη περιοχή, στα 40kHz.
Η συνολική απόκριση του ηχείου, με βάση ανηχοϊκές και near field μετρήσεις επιβεβαιώνει τα παραπάνω ευρήματα, με το ηχείο να δείχνει μια εξίσου ομαλή συμπεριφορά χαμηλά. Γενικώς, το LS50 Wireless II δεν είναι ένα ηχείο που κατεβαίνει πολύ χαμηλά, από μόνο του, αν και η ρύθμιση μέσω του app, μπορεί να δώσει ένα κάποιο αέρα. Όπως θα δούμε, στη συνέχεια, η KEF έχει άλλα πράγματα στο μυαλό της (spoiler: το όνομα είναι KC62).

Η βηματική απόκριση του ηχείου αποκαλύπτει τον ομοαξονικό χαρακτήρα της μονάδας, καθώς δεν είναι εύκολα εμφανής η διαφορά άφιξης μεταξύ τουίτερ και μιντ/γούφερ ενώ διαθέτει και πολύ καλή απόσβεση.
Το διάγραμμα των αποσβεννυμένων φασμάτων αποκαλύπτει ένα σύστημα με λίγους και καλά ελεγχόμενους συντονισμούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα πάντα έχουν “σβήσει” σε χρόνους λίγο πάνω από το 1ms, μια επίδοση που είναι από τις καλύτερες που έχουμε δει.

Η πολική απόκριση του ηχείου στο οριζόντιο επίπεδο είναι πολύ ομαλή με το σύνολο των καμπυλών να βρίσκονται μέσα σε διάστημα 6dB ακόμη και για γωνίες ±30°.
Παρόμοια συμπεριφορά είδαμε και στο κατακόρυφο επίπεδο, κάτι που είναι, φυσικά, αναμενόμενο λόγω της μορφής που έχει το Uni-Q (η γεωμετρία του είναι ίδια και στα δύο επίπεδα, αφού είναι ομοαξονικό).
Η ομοιογένεια των καμπυλών δεν συμβαδίζει με την μέση συνολική απόκριση του ηχείου, η οποία δείχνει μια πολύ έντονη ακύρωση με κέντρο τα 10kHz. Τα ευρήματα κατατείνουν στο ότι υπάρχει κάποια επίδραση της μεθόδου άθροισης των αποκρίσεων (σε στερεά γωνία ±10°) στο τελικό αποτέλεσμα, επομένως δεν θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν την αντίστοιχη καμπύλη.

Η καμπίνα του LS50 II είναι ιδιαίτερα στιβαρή, όπως φαίνεται από το διάγραμμα των επιταχύνσεων, τόσο της μπάφλας όσο και της πλευρικής επιφάνειας. Και στις δύο περιπτώσεις το σύνολό των καμπυλών βρίσκεται κάτω από τα -65dBm/sec², με εξαίρεση έναν συντονισμό της μπάφλας λίγο πάνω από τα 1500Hz.
Η απόκριση του KC62 (μέσω near field μέτρησης) εκτείνεται, τυπικά μέχρι τα 30Hz (-3dB) και μέχρι τα 20Hz (-6dB), αλλά ο χρήστης μπορεί να επέμβει και να κόψει νωρίτερα, αν αυτό απαιτείται από τον χώρο.

Και το KC62 είναι ένα ιδιαίτερα άκαμπτο, χωρίς συντονισμούς ηχείο. Στο σχετικό διάγραμμα μπορεί κανείς να διακρίνει δύο αιχμές, στην περιοχή μεταξύ 250-330Hz, με κορύφωση στα -62dBm/sec². Έξω από την περιοχή αυτή, οι μετρήσεις βρίσκονται κάτω από τα -70dBm/sec², δείγμα ότι έχουμε να κάνουμε με μια πολύ ήσυχη κατασκευή, το πιθανότερο τόσο λόγω του υλικού και των διαστάσεων της, όσο και λόγω της αρχιτεκτονικής Uni-Core.
Το τελευταίο διάγραμμα είναι σύνθετο και περιλαμβάνει τις αποκρίσεις του LS50 Wireless II και του KC62, με τις ρυθμίσεις που τελικώς επελέγησαν για την ακουστική αξιολόγηση. Είναι σαφές ότι η KEF είχε στο μυαλό της ένα sub σαν το KC62, το οποίο συμπληρώνει σε σημαντικό βαθμό το κυρίως ηχείο και επιτρέπει στο σύστημα να κατέβει στα 30Hz.