Cary Audio SLP98P/CAD-120S MkII

Το ζευγάρι της Cary αντικατέστησε τους ενισχυτές αναφοράς (Melos Plus Series Line και Parasound HCA3500) και κλήθηκε να οδηγήσει τα ηχεία αναφοράς ATC SCM-50PSL. Ως πηγή χρησιμοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο τα Teac Esoteric P70/D70 με το δεύτερο να διαχειρίζεται και σήματα από media player. Ένα μέρος των ακροάσεων έγινε και μέσω της εισόδου phono, με μια Ortofon 2Μ Red. Το μεγαλύτερο μέρος της αξιολόγησης έγινε με τον ενισχυτή ρυθμισμένο σε συνδεσμολογία Ultra Linear.
Η εγκατάσταση των δύο ενισχυτών δεν κρύβει κάποια ιδιαίτερη δυσκολία, αρκεί να βρει κάποιος μια θέση που εξασφαλίζει καλό αερισμό, ιδιαίτερα για τον τελικό, ο οποίος με τις οκτώ συνολικά KT-88 παράγει αρκετή θερμότητα. Η χρήση είναι προφανής και το τηλεχειριστήριο του SLP-98P έχει θετική αίσθηση και θα κάνει την ζωή του χρήστη πιο εύκολη.

Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζεις ακούγοντας τους SLP98P/DAC-120S MkII είναι αυτή ενός συστήματος με καλές δυνατότητες οδήγησης, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει την αίσθηση του “μεγάλου” ήχου, με ευχάριστη ηχητική ταυτότητα, που δεν εκτρέπεται όμως από την ουδετερότητα σε σημείο ή με τρόπο που να δυσαρεστεί. Αν και τα SCM-50 δεν είναι το ηχείο που θα το χαρακτήριζες ιδανικό για έναν λαμπάτο ενισχυτή, ο CAD-120 φάνηκε να αισθάνεται άνετα και να είναι σε θέση να δημιουργήσει καλές, πειστικές, στάθμες σε έναν μέτριο χώρο χωρίς να φτάνει τα όριά του. Επιπροσθέτως, ακόμη και κοντά στο όριο, η συμπεριφορά του ενισχυτή παραμένει πάντοτε ευγενική με το πρόγραμμα, με το άκουσμα να μην γίνεται ποτέ κουραστικό ή τραχύ. Ο προενισχυτής αποδεικνύει στην πράξη ότι έχει πολύ χαμηλό θόρυβο (από τις εισόδους Line) και συνεισφέρει σε ένα αποτέλεσμα που διακρίνεται για την πολύ καλή απόδοση της δυναμικής αντίθεσης δημιουργώντας συνολικά μια πολύ ρεαλιστική εικόνα.

Στις λεπτομέρειες, τώρα, το σύστημα με τους Cary στην θέση των ενισχυτών φάνηκε να έχει καλή απόκριση στην περιοχή των πολύ χαμηλών συχνοτήτων, με καλό έλεγχο, καλή περιγραφή της άρθρωσης και πολύ καλό όγκο. Γεμίζει άνετα τον χώρο και μπορεί να δημιουργήσει μια επιβλητική αίσθηση όταν η ηχογράφηση το απαιτεί.
Η συμπεριφορά αυτή επεκτείνεται και στις χαμηλές-μεσοχαμηλές συχνότητες, όπου το σύστημα διατήρησε τον όγκο και τις δυνατότητες περιγραφής, δείχνοντας έναν ήπια εμφατικό χαρακτήρα που υπογραμμίζει ευχάριστα τα όργανα της περιοχής και δεν δυσαρεστεί. Κρίνοντας από τον τρόπο που επηρεάζεται η απόκριση συχνότητας, λόγω του πολύ χαμηλού συντελεστή απόσβεσης, αυτό, κατά πάσα πιθανότητα οφείλεται στην εμπέδηση του ηχείου στην περιοχή και δεν αποτελεί σταθερά της ηχητικής ταυτότητας του ενισχυτή. Με άλλο ηχείο, πιθανώς, η έμφαση αυτή δεν θα υφίσταται (ή θα είναι μεγαλύτερη, ή σε ελαφρώς διαφορετική περιοχή), κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή στο ταίριασμα του τελικού με τα ηχεία. Σε αυτό το σύστημα, πάντως, το αποτέλεσμα ήταν πολύ ευχάριστο, με το ρυθμικό μέρος έντονα παρόν, με πολύ καλή αίσθηση ροής που θα παρασύρει πολύ εύκολα τον ακροατή.
Η μεσαία περιοχή είχε ως κύριο χαρακτηριστικό την ισορροπημένη φωτεινότητα, με το συνολικό άκουσμα να μην γίνεται ποτέ λαμπρό, αλλά να διατηρεί μια πολύ καλή αίσθηση λεπτομέρειας, να είναι ανάγλυφο, με καλές δυνατότητες απόδοσης συνθέσεων με υψηλή ενέργεια στην περιοχή (πολλά έγχορδα και πνευστά για παράδειγμα) και να μην γίνεται ποτέ κουραστικό, ακόμη και σε υψηλές στάθμες. Ο ακροατής έχει μια πολύ φυσική αίσθηση παρουσίας των φωνών στον χώρο, με πολύ καλό διαχωρισμό των ομάδων και περιγραφή της κίνησης σε μεγάλα χορωδιακά έργα και άψογη απόδοση των ηχοχρωμάτων και των λεπτομερειών της άρθρωσης.
Η στερεοφωνική εικόνα εμφανίστηκε ιδιαίτερα πειθαρχημένη, με πολύ καλές δυνατότητες εστιασμού, σαφή αίσθηση του βάθους και πολύ καλή περιγραφή του αέρα. Η σκηνή εστιάζεται λίγο πίσω από τον οριζόντιο άξονα των ηχείων και -με δεδομένη μια καλή παραγωγή- δημιουργεί, πραγματικά, ένα σαφές παράθυρο μέσα από το οποίο μπορεί να... “κοιτάξει” ο ακροατής την ίδια την μείξη σε όλες της τις λεπτομέρειες. Ο χαμηλός θόρυβος του συστήματος βοηθά στην απόδοση των μικροδυναμικών και, με τις κατάλληλες ηχογραφήσεις, η αίσθηση του envelopment είναι κορυφαία.
Ψηλά, το σύστημα φάνηκε να έχει καλή έκταση και ακούστηκε αέρινο και ξεκούραστο, ιδιότητες που διατήρησε ακόμη και σε υψηλές στάθμες, όταν ο ενισχυτής πλησίασε το όριό του, από πλευράς ισχύος. Η ηχητική ταυτότητα του ζεύγους αποκλίνει προς το ήπιο και το μαλακό, με τα μέτωπα των κρουστών της περιοχής να αποδίδονται λίγο στρογγυλά σε σχέση με την αναφορά, κάτι που δεν ενοχλεί, αλλά κάνει την ακρόαση πιο απολαυστική και το συνολικό άκουσμα περισσότερο φιλικό στο αυτί. Η συνολική αίσθηση που δημιουργείται είναι αυτή της τονικής ισορροπίας και της ομοιογένειας, με καλή απόδοση του αρμονικού πλούτου. Επί του προκειμένου, η Cary έχει επιδιώξει μια ισορροπία μεταξύ απόλυτης ακρίβειας και ενός ήπιου χαρακτήρα και, χωρίς αμφιβολία, την έχει επιτύχει πλήρως, δημιουργώντας ένα εργαλείο για ακροάσεις μεγάλης διάρκειας (σε σημαντικές εντάσεις) που δεν θα κουράσει ποτέ!

Σε τριοδική λειτουργία, ο τελικός ενισχυτής χάνει σε δυνατότητες οδήγησης και τα όρια του έρχονται νωρίτερα. Αν υπάρχουν περιθώρια συμβιβασμού σε θέματα στάθμης, όμως, το αποτέλεσμα κερδίζει λίγο σε χαρακτήρα, με τον τελικό να επηρεάζει λίγο παραπάνω το αποτέλεσμα, προς την κατεύθυνση του ευφωνικού, μια αίσθηση που δεν θα προβληματίσει τον ακροατή, αλλάζει όμως λίγο την ισορροπία του συστήματος, επιβάλλοντας μια χροιά στον τελικό ήχο. Σαφώς, πρόκειται για μια επιλογή που μπορεί να γίνει υπό προϋποθέσεις και ανάλογα με τις προσωπικές προτιμήσεις.
Η είσοδος phono του προενισχυτή, τέλος, έχει επαρκώς χαμηλό θόρυβο και φάνηκε να συνεισφέρει στον ισορροπημένο τονικό χαρακτήρα του ζεύγους. Περνάει με χαρακτηριστική άνεση τα χαρακτηριστικά της κεφαλής (που γνωρίζουμε πολύ καλά, θέλοντας και μη, αφού τη συναντάμε συνεχώς σε διάφορα πλατό!) και δεν θα στερήσει τον ακροατή από λεπτομέρειες της χάραξης. Προφανώς, μπορεί να υποστηρίξει ένα καλό αναλογικό σύστημα και στέκεται άνετα στο επίπεδο του προενισχυτή (και του τελικού).

Τελικώς...

... το ζευγάρι της Cary είναι ένα πολύ καλοσχεδιασμένο, ποιοτικό σύστημα που αλληλοσυμπληρώνεται, ώστε να δημιουργήσει ένα ενισχυτικό για απαιτητικούς ακροατές. Ο χαμηλός θόρυβος του προενισχυτή, σε συνδυασμό με τις καλές δυνατότητες οδήγησης του τελικού, εξασφαλίζουν πολύ καλά δυναμικά και η ηχητική ταυτότητα που έχουν συνθέσει οι Αμερικάνοι είναι πραγματικά σπουδαία, δίνοντας έμφαση στην μουσική απόλαυση. Αν ψάχνετε ένα λαμπάτο σύστημα χωρίς σοβαρούς περιορισμούς σε θέματα ισχύος, ακούστε τους προσεκτικά γιατί έχουν μεγάλο ενδιαφέρον!