Thixar Silence Plus/Thixar Eliminator

Η εργαστηριακή αξιολόγηση του Silence Plus έγινε με την βοήθεια ενός απλού διεγέρτη ο οποίος δημιουργούσε και μετέφερε κραδασμούς διαφορετικής συχνότητας σε ένα συμβατικό ρακ, η ανώτερη επιφάνεια του οποίου χρησιμοποιήθηκε ως βασική επιφάνεια στήριξης (ή επιφάνεια αναφοράς). Η διαδικασία περιέλαβε το Linn Sondek LP12 στον ρόλο της συσκευής επί της οποίας έγιναν οι βασικές μετρήσεις κραδασμών. Οι μετρήσεις αυτές έγιναν με πιεζοηλεκτρικό επιταχυνσιόμετρο (ευαισθησίας 9.5mV/g) το οποίο τοποθετήθηκε σε δύο διαφορετικά σημεία του LP12, στο μεταλλικό, ακίνητο, μέρος του σασί και στο αναρτημένο πλατό, στην περιοχή όπου κανονικά βρίσκεται το lead-in ενός δίσκου LP.
Η πρώτη μέτρηση που έχει αρκετό ενδιαφέρον είναι η μέτρηση των κραδασμών στην επιφάνεια στήριξης. Εδώ φαίνεται ότι υπάρχει μια σειρά έντονων συντονισμών μεταξύ 100Hz και 200Hz (κόκκινη καμπύλη) η οποία ομαλοποιείται σχετικώς καθώς οι συχνότητες ανεβαίνουν, μέχρι το όριο της μέτρησης,στα 4kHz. Η μέτρηση αυτή είναι χαρακτηριστική του ρακ που χρησιμοποιήθηκε.
Όταν η επιφάνεια στήριξης “φορτωθεί” με το Silence Plus, η συμπεριφορά της, όπως είναι αναμενόμενο, αλλάζει. Ο χαρακτήρας της (όπως καθορίζεται από την συχνότητα και την απόσταση των συντονισμών μεταξύ τους) παραμένει, αλλά το πλάτος των τελευταίων φαίνεται να είναι μικρότερο, με εξαίρεση τον συντονισμό στα 200Hz (πράσινη καμπύλη). Αυτή η καμπύλη, δηλαδή η συμπεριφορά της επιφάνειας στήριξης όταν έχει ήδη τοποθετηθεί επάνω της το Silence Plus είναι, στην πράξη, η πηγή των εξωγενών κραδασμών με τις οποίες έγινε η αξιολόγηση (μαζί βεβαίως με τους κραδασμούς που μεταφέρονται από τον αέρα).
To επόμενο ζεύγος καμπυλών, διερευνά το interfacing μεταξύ της επιφάνειας στήριξης και του Silence Plus. Εδώ φαίνεται η συμπεριφορά της πρώτης (κόκκινη καμπύλη), όπως έχει ήδη μετρηθεί σε σχέση με τους κραδασμούς που μετρήθηκαν στο κέντρο του Thixar. Σε γενικές γραμμές οι κραδασμοί είναι χαμηλότεροι, ιδιαίτερα γύρω από τον συντονισμό των 200Hz αλά και στην περιοχή από τα 500Hz και πάνω (πράσινη καμπύλη).

Όταν το Silence Plus φορτωθεί (με το Linn LP12 το οποίο έρχεται σε επαφή με την επιφάνεια μέσω τεσσάρων μικρών ελαστικών σημείων στήριξης) το φάσμα των κραδασμών αλλάζει με τρόπο όχι ιδιαίτερα προβλέψιμο. To εύρος των συντονισμών μειώνεται αλλά η σχετική στάθμη δεν είναι σταθερά χαμηλότερη, αν και η κορύφωση στα 200Hz ελαχιστοποιείται (κόκκινη καμπύλη). Αυτό είναι κάτι που το περιμένει κανείς καθώς τα τέσσερα σημεία στήριξης του πλατό δημιουργούν διαφορετικές συνθήκες για την κίνηση της επιφάνειας του Silence Plus. Θεωρητικά, ένα πλατό διαφορετικού βάρους ή με διαφορετικό αριθμό (ή είδος) σημείων στήριξης θα οδηγούσε σε διαφορετική καμπύλη.
Το διάγραμμα των κραδασμών στο σασί του LP12 δείχνει την επίδραση του Silence Plus στο σταθερό μέρος του αναρτημένου συστήματος. Εδώ, είναι ξεκάθαρο ότι το Silence Plus “καθαρίζει” την περιοχή από τα 20Hz μέχρι τα 60Hz περίπου και μειώνει τους κραδασμούς πάνω από τα 150Hz με τρόπο συστηματικό (πράσινη καμπύλη). Αυτό, στην πράξη, σημαίνει ότι η ανάρτηση του πλατό έχει να κάνει λιγότερη δουλειά, καθώς το σταθερό του μέρος διατηρείται πιο “ήρεμο”.

Η τελευταία μέτρηση είναι, βεβαίως, η σημαντικότερη διότι έχει γίνει στο σημείο από το οποίο εισάγονται οι κραδασμοί στο ηλεκτρικό σήμα, δηλαδή στο αναρτημένο μέρος του LP12, εκεί όπου η κεφαλή έρχεται σε επαφή με το δίσκο. Εδώ, οι διαφορές είναι ξεκάθαρες και είναι σαφές ότι το σύστημα Silence Plus/Linn LP12 συμπεριφέρεται πολύ καλύτερα (πράσινη καμπύλη) σε σχέση με το LP12 όταν αυτό είναι τοποθετημένο απευθείας στην επιφάνεια στήριξης (κόκκινη καμπύλη). Είναι, επίσης, αρκετά ενδιαφέρον το ότι η καταστολή των κραδασμών είναι ομοιογενής: Τουλάχιστον μέχρι τα 2kHz το σύστημα δεν φαίνεται να συντονίζεται σε κάποια συγκεκριμένη συχνότητα αλλά ελαχιστοποιεί το σύνολο των κραδασμών, επαληθεύοντας τους ισχυρισμούς της Thixar, η οποία αναφέρει ότι η απόσβεση γίνεται σε ένα ευρύ φάσμα και όχι σε μια συγκεκριμένη συχνότητα.

Για την εργαστηριακή αξιολόγηση του Eliminator χρησιμοποιήθηκε ένας ενισχυτής ο οποίος τοποθετήθηκε, επίσης στο ρακ “δοκιμών” και υπέστη μια παρόμοια δοκιμή κραδασμών.
Η πρώτη μέτρηση αφορά στον τρόπο με τον οποία ταλαντώνεται το κάλυμμα της συσκευής (τύπου “Π”) με και χωρίς το Eliminator. Η κόκκινη καμπύλη (ελεύθερη ταλάντωση) οριοθετεί δύο περιοχές ενδιαφέροντος μεταξύ 200Hz και 300Hz, η πρώτη, και μεταξύ 500Hz και 800Hz, η δεύτερη, όπου εμφανίζονται οι ισχυρότεροι συντονισμοί. Η τοποθέτηση του Eliminator στο κέντρο του καλύμματος φαίνεται να βελτιώνει σημαντικά και τις δύο αυτές περιοχές, δείγμα ότι η μέθοδος λειτουργεί όπως, περίπου, περιμένει κανείς.
Αυτό που έχει, βεβαίως, μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι το αν και κατά πόσον οι κραδασμοί του καλύμματος επηρεάζουν την μηχανική συμπεριφορά στο εσωτερικό της συσκευής. Ο συγκεκριμένος ενισχυτής περιελάμβανε δύο πλακέτες ηλεκτρονικών (όχι μεγάλων διαστάσεων) και οι αντίστοιχες μετρήσεις έγιναν κοντά στο κέντρο μιας από αυτές, με και χωρίς το Eliminator. Το σχετικό διάγραμμα δείχνει μια μικρή μόνο θετική επίδραση τόσο στην πρώτη περιοχή ενδιαφέροντος (100-300Hz) όσο και στην δεύτερη (500Hz-800Hz). Το εύρημα αυτό είναι, βεβαίως, σχετικό: Είναι πολύ πιθανόν μια άλλη κατασκευή (καλύμματος ή/και κυκλώματος) να ήταν περισσότερο ευαίσθητη ή -ακόμη- περισσότερο αναίσθητη στους εξωγενείς κραδασμούς, ο μόνος τρόπος για να επιβεβαιωθεί αυτό είναι μια συγκριτική αξιολόγηση μιας ομάδας συσκευών στον τομέα αυτό (η οποία δεν ήταν του παρόντος).

Το ότι οι εξωγενείς κραδασμοί, πάντως, επηρεάζουν με κάποιο τρόπο την συσκευή, έστω και σε μικρό βαθμό, αλλά και μια έμμεση επιβεβαίωση των μηχανικών μετρήσεων εμφανίζεται στο τελευταίο διάγραμμα που παρατίθεται. Αυτό είναι μια ανάλυση φάσματος του ηλεκτρικού θορύβου στην έξοδο του ενισχυτή (μια από τις συνήθεις μετρήσεις που γίνονται στις αντίστοιχες δοκιμές ενισχυτών) περιορισμένη στην περιοχή 50Hz-300Ηz. για καλύτερη ανάλυση στον οριζόντιο άξονα. Κατά την διάρκεια της μέτρησης (με τον ενισχυτή σε λειτουργία αλλά χωρίς σήμα στην είσοδο), το σασί βρέθηκε κάτω από μηχανική διέγερση με συχνότητα 105Hz. Η επιλογή της συχνότητας αυτής έγινε με βάση το πρώτο διάγραμμα, όπου είναι εμφανής ένας συντονισμός του καλύμματος στη συχνότητα αυτή, ο οποίος, μάλιστα, καταστέλλεται σημαντικά με το Eliminator. Πέρα από το άκρως ενοχλητικό γεγονός ότι ο κραδασμός των 105Hz εμφανίζεται ξεκάθαρα στην έξοδο ως ηλεκτρικό σήμα, είναι, επίσης, εμφανές ότι η στάθμη του μειώνεται κατά σχεδόν 50% με την χρήση του Eliminator (πράσινη καμπύλη). Για να διατηρηθεί η ψυχική ισορροπία όλων των εμπλεκόμενων, ο κατακόρυφος άξονας του διαγράμματος είναι βαθμονομημένος απευθείας σε μV, σε μια προσπάθεια να γίνουν αντιληπτά τα φυσικά μεγέθη (και όχι τα σχετικά, μέσω μιας κλίμακας dB): Η συνιστώσα των 105Hz είναι, περίπου, δέκα φορές μικρότερη της συνιστώσας του θορύβου από την ανόρθωση, στα 100Hz (κοντά στα 65μV) και περίπου στο 50% του θορύβου από τον μετασχηματιστή (50Hz, κοντά στα 13μV). Είναι ωστόσο εμφανές ότι υπάρχει συσχετισμός μεταξύ της μηχανικής διέγερσης του σασί και της ηλεκτρικής εξόδου! Ασφαλώς πρόκειται για ένα εύρημα που θα πρέπει να προβληματίσει, γύρω από την ευαισθησία των ηλεκτρονικών συσκευών σε κραδασμούς από το περιβάλλον.