McIntosh MB50/MP100/MHA100

Η ακουστική αξιολόγηση των τριών συσκευών της McIntosh έγινε σε δύο φάσεις: Το μεγαλύτερο μέρος αφιερώθηκε στην αξιολόγηση κάθε συσκευής ξεχωριστά αλλά, όπως είναι φυσικά, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να τις ακούσουμε και ως σύστημα, αφού είναι προφανές ότι έχουν σχεδιαστεί να λειτουργούν μαζί. Σε κάθε περίπτωση, δεν είδαμε σημαντικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των δύο φάσεων, κάτι που οδηγεί σε ένα καταρχήν (αναμενόμενο εν πολλοίς) συμπέρασμα: Τα MB50, MP100 και MHA100 δεν έχουν κάποια ιδιαιτερότητα που απαιτεί αντιστάθμιση από άλλη συσκευή για να ακουστούν σωστά. Τούτων λεχθέντων, παραθέτουμε τις απόψεις μας όπως διαμορφώθηκαν συνολικά από την διαδικασία αξιολόγησης, ανά συσκευή.

Network player ΜΒ50.

Το ΜΒ50 αντικατέστησε το συνηθισμένο σύστημα streaming που χρησιμοποιείται σε σταθερή βάση (MusiCHI Client/Server, dCS U-Clock Puccini και Teac Esoteric D70) και συνδέθηκε ασύρματα με το NAS στο οποίο βρίσκονται αποθηκευμένα τα αρχεία. Ως controller app χρησιμοποιήθηκαν και οι δύο εκδόσεις του Play-Fi (για Android και για iOS), χωρίς να παρατηρηθεί κάποια διαφορά στην χρηστικότητά τους. Η αρχική εγκατάσταση δεν παρουσίασε κάποιο πρόβλημα και δεν απαίτησε παραπάνω από λίγα λεπτά. Η πρόσβαση στο μουσικό υλικό από την εφαρμογή ήταν γρήγορη, με λίγα μόνο προβλήματα και καλή αίσθηση στην χρήση του user interface.
Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κανείς ακούγοντας το MB50 είναι αυτή μιας πειθαρχημένης εικόνας, με καλή ανάλυση που εστιάζεται με ακρίβεια λίγο πίσω από τον οριζόντιο άξονα που ορίζουν τα ηχεία και μιας συσκευής με ευγενικό και ευχάριστο χαρακτήρα που δεν θα κουράσει ποτέ αλλά δεν στερεί τον ακροατή από τις απαραίτητες λεπτομέρειες.

Το σύστημα αναφοράς με το MB50 στην θέση της πηγής κατέβηκε με άνεση πολύ χαμηλά, είχε ισορροπημένη παρουσία, καλό όγκο και έλεγχο, χωρίς να προσπαθεί να εντυπωσιάσει υπερβάλλοντας. Τα ρυθμικά μέρη αποδόθηκαν σωστά, με καλό σώμα, λίγο αργά μέτωπα σε σχέση με την αναφορά, χωρίς να γίνονται ποτέ κουραστικά, ακόμη και σε υψηλές στάθμες. Η μεσαία περιοχή φάνηκε να διαθέτει καλές δυνατότητες ανάλυσης και περιγραφής των λεπτομερειών. Το MB50 ανήκει στις συσκευές που δημιουργούν μια ρεαλιστική εικόνα, απομακρύνοντας ελαφρώς τον ακροατή από την σκηνή, μια συμπεριφορά που είναι ιδιαίτερα αποδοτική, ιδιαίτερα στην ακρόαση μεγάλων συμφωνικών έργων και έργων με χορωδία. Οι φωνές αποδόθηκαν με καλή άρθρωση και ηχοχρώματα και οι σολίστ εστιάστηκαν σωστά και με καλή αίσθηση του αέρα και της κίνησης στον χώρο. Η ανώτερη περιοχή του MB50 αποτελεί ένα από τα πλέον δυνατά σημεία του. Αν και γενικώς όλοι περιμένουν από μια “ασύρματη” συσκευή να ακούγεται σκληρή και τραχιά ψηλά (άγνωστο το γιατί...) το player της McIntosh ανέδειξε έναν χαρακτήρα που παραπέμπει σε κορυφαίας ποιότητας, υψηλής ανάλυσης μετατροπείς d/a. Γρήγορο, με καλό σώμα και πολύ καλές αποσβέσεις, ακούστηκε φωτεινό, ισορροπημένα λαμπρό και με πολύ καλή αίσθηση της έκτασης, περνώντας άνετα τις πληροφορίες μιας ηχογράφησης υψηλής ανάλυσης στον χώρο.
Μέσω της ομοαξονικής ψηφιακής εισόδου (και με το Teac Esoteric P70 στον ρόλο του τρανσπόρτ) οι βασικές ηχητικές αξίες της συσκευής, όπως περιγράφηκαν στην προηγούμενη παράγραφο, δεν άλλαξαν, με εξαίρεση την στερεοφωνική εικόνα η οποία απέκτησε μια μεγαλύτερη αίσθηση εγγύτητας και βελτιώθηκε ως προς την αίσθηση της οριζόντιας ανάλυσης.

Phono MP100.

Το MP100 αντικατέστησε τον προενισχυτή phono αναφοράς (Rotel RHQ-10 “Michi”) και συνδέθηκε το γνωστό Linn Sondek LP12 (Ittok/Karma). Επιπροσθέτως, για να αξιολογηθεί ο μετατροπέας a/d, η ψηφιακή έξοδος της συσκευής (ομοαξονική S/PDIF) οδηγήθηκε απευθείας στην αντίστοιχη ψηφιακή είσοδο του ψηφιακού εγγραφέα DV-RA1000 της Tascam, ο οποίος ρυθμίστηκε να λειτουργήσει ως “slave” στο MP100 (το αντίστοιχο αρχείο μπορείτε να το βρείτε, μαζί με τα υπόλοιπα στο τέλος της δοκιμής). Η εγκατάσταση της συσκευής δεν κρύβει κάποιες ιδιαίτερες δυσκολίες και η on-the-fly δυνατότητα επιλογής της αντίστασης εισόδου λύνει τα χέρια του χρήστη, αν αυτός δεν γνωρίζει ακριβώς τις απαιτήσεις της κεφαλής του ή, απλώς, θέλει να πειραματιστεί.
Η πρώτη εντύπωση που δημιουργείται, όταν ακούσεις το MP100 είναι ότι έχεις να κάνεις με μια συσκευή που προσφέρει πολύ καλές επιδόσεις σε θέματα δυναμικής αντίθεσης. Ο θόρυβος είναι χαμηλός και ο ακροατής έχει μια αίσθηση ταχύτητας στην απόδοση των μικροδυναμικών, χαρακτηριστικά τα οποία δημιουργούν την εντύπωση ότι ο προενισχυτής δεν μπαίνει καθόλου μεταξύ της αναλογικής πηγής και του υπόλοιπου συστήματος, αφήνοντας σε αυτά να καθορίσουν τα βασικά χαρακτηριστικά της αναπαραγωγής του δίσκου.
Χαμηλά, ο MP100 φάνηκε να έχει καλή έκταση, με μια μικρή ροπή προς το αυστηρό (σε σχέση με την αναφορά). Το αποτέλεσμα είναι καλύτερη λεπτομέρεια και έλεγχος από την μία και απουσία της αίσθησης επιβολής που έχω συνηθίσει από τον Rotel. Το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται από τον ίδιο τον δίσκο. Χαράξεις που είναι λίγο “βαριές” χαμηλά, ακούστηκαν πιο σαφείς, γρήγορες και αποκαλυπτικές με τον MP100, ενώ περισσότερο “ξερές” παραγωγές ακούστηκαν λίγο φτωχές και επίπεδες. Το τελικό αποτέλεσμα ρέπει, μάλλον, προς την ουδετερότητα, με καλά ρυθμικά μέρη που είναι επαρκώς γεμάτα και ευχάριστα. Η μεσαία περιοχή ακούστηκε ισορροπημένη, με καλή λεπτομέρεια και ξεκούραστη, χωρίς να γίνεται κλινική, υποτονική ή να “μαζεύεται” πίσω. Είναι σαφές ότι ο MP100 δεν κρύβει λεπτομέρειες της ηχογράφησης και δεν είναι σχεδιασμένος να βγάζει κάποιο συγκεκριμένο χαρακτήρα και να τον επιβάλλει. Η διαφάνεια της συσκευής καθορίζει και την συμπεριφορά της σε θέματα στερεοφωνικής εικόνας, όπου αυτό που καθορίζει την τελική αίσθηση είναι ο ίδιος ο δίσκος και οι δυνατότητες της κεφαλής να τον ιχνηλατήσει σωστά. Σε μια τέτοια περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα σαφές, με καλό αέρα μεταξύ των ακουστικών αντικειμένων στη σκηνή, επαρκές βάθος και καλή περιγραφή της κίνησης στις μεγάλες ορχήστρες. Ψηλά, ο προενισχυτής ακούστηκε ιδιαίτερα ακριβής, με καλή ταχύτητα και σώμα, αίσθηση έκτασης χωρίς ίχνη τραχύτητας. Και εδώ, υπάρχει μια αισθητή απουσία “ταυτότητας” καθώς η περιοχή φαίνεται να διατηρεί, κατά περίπτωση, την ισορροπία που έχει επιλέξει ο παραγωγός του δίσκου.
Η ακρόαση του αρχείου που προέκυψε από την μετατροπή του αναλογικού σήματος σε ψηφιακό, έδειξε ότι ο ενσωματωμένος μετατροπέας a/d κάνει τη δουλειά του σωστά και χωρίς προβλήματα. Το ψηφιοποιημένο αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά κοντά στο πρωτότυπο και χρειάζεται αρκετή προσπάθεια για να ξεχωρίσεις το αρχείο που έχει δημιουργηθεί από τον μετατροπέα a/d του Tascam DV-RA1000 από αυτό του MP100.

DAC/Ενισχυτής Ακουστικών-Ολοκληρωμένος Ενισχυτής MHA100.

Με δεδομένο ότι η McIntosh έχει ήδη ανακοινώσει τον MHA150, μια συσκευή η οποία διαφέρει από τον MHA100 μόνο κατά τον μετατροπέα d/a, το μεγαλύτερο μέρος της δοκιμής του τελευταίου έγινε μέσω των αναλογικών εισόδων, με το ζευγάρι Teac Esoteric P70/D70 να παίζει τον ρόλο της πηγής. Ο ενισχυτής κλήθηκε να οδηγήσει τα ακουστικά αναφοράς (Grado RS-2) και τα ηχεία αναφοράς (ATC SCM-50PSL) και οι αντίστοιχες εντυπώσεις παρατίθενται ξεχωριστά. Σε ό,τι αφορά την αρχική εγκατάσταση, ο MHA100 απαιτεί μια σχετική προσοχή ως προς την θέση στην οποία θα εγκατασταθεί, καθώς, αν οδηγεί ηχεία, η ψύκτρα του ζεσταίνεται αρκετά και απαιτεί ελεύθερο χώρο. Κατά τα άλλα, το εύχρηστο μενού της συσκευής επιτρέπει την παραμετροποίησή της χωρίς πρόβλημα.
Χρησιμοποιώντας τα Grado RS-2, το πρώτο πράγμα με το οποίο ασχοληθήκαμε ήταν η αξιολόγηση του κυκλώματος cross-feed που προσφέρει ο MHA100 (HXD). Συγκριτική ακρόαση συμβατικών στερεοφωνικών ηχογραφήσεων έδειξαν ότι το κύκλωμα δουλεύει αποδοτικά σε όλες τις περιπτώσεις και η χρήση του οδηγεί πάντα σε καλύτερα αποτελέσματα. Ο ήχος είναι περισσότερο ξεκούραστος και ανοικτός, υπάρχει καλύτερη αίσθηση σαφήνειας και η εικόνα είναι λιγότερο συγκεντρωμένη και περισσότερο ρεαλιστική. Πολύ καλά αποτελέσματα είδαμε, σε γενικές γραμμές και με ηχογραφήσεις binaural (ειδικές για ακουστικά), εδώ, ωστόσο, χάνεται η απόλυτη ακρίβεια στον εστιασμό των πηγών και κάποιες φορές ο ακροατής ίσως προτιμήσει την απενεργοποίηση του κυκλώματος.
Το πρώτο στοιχείο που έρχεται στην επιφάνεια, ακούγοντας τον MHA100 είναι, όπως ίσως θα περίμενε κανείς, η παραδειγματική άνεσή του σε θέματα δυναμικής περιοχής. Με πολύ χαμηλό θόρυβο, σοβαρά αποθέματα ισχύος και δυνατότητα προσαρμογής στην αντίσταση των ακουστικών, οι στάθμες είναι ρεαλιστικές, η ταχύτητα εξαιρετική και η περιγραφή της δυναμικής αντίθεσης από τις καλύτερες που έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα από ενισχυτή ακουστικών. Το συνολικό αποτέλεσμα ακούγεται ζωντανό, ευχάριστο και ομοιογενές με σαφείς δυνατότητες να απορροφήσει πλήρως τον ακροατή.
Η περιοχή των πολύ χαμηλών συχνοτήτων αποδόθηκε με αίσθηση πληρότητας και έκτασης, ακούστηκε αέρινη αλλά και επιβλητική και δεν κούρασε ποτέ. Συνδυάστηκε με καλή απόδοση του ρυθμικού μέρους το οποίο φάνηκε να διαθέτει καλό σώμα και εξαιρετικά μικροδυναμικά. Η μεσαία περιοχή αποδόθηκε με πολύ καλή λεπτομέρεια και ισορροπημένη αίσθηση εγγύτητας, με το soundstage να διαθέτει μεγάλη ακρίβεια στον οριζόντιο εστιασμό (η οποία βελτιώνεται με την χρήση του HXD) και θετική αίσθηση του αέρα μεταξύ των ακουστικών αντικειμένων. Στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων ο συνδυασμός MHA100/Grado RS2 αποδείχθηκε ιδιαίτερα φιλικός προς τον ακροατή, όντας ευχάριστος, όσο πρέπει μαλακός και ταυτόχρονα γρήγορος με εξαιρετικές δυνατότητες περιγραφής του αρμονικού πλούτου και πολύ καλά μικροδυναμικά. Δεν υπάρχει αμφιβολία, εν προκειμένω, ότι η αρχιτεκτονική που έχει επιλέξει η McIntosh (ημιαγωγοί ισχύος/Autoformer) οδηγούν σε μια συσκευή που θέτει ένα επίπεδο αναφοράς για την συγκεκριμένη κατηγορία.
Σε ρυθμό ολοκληρωμένου ενισχυτή, ο ΜΗΑ100 αποτέλεσε μια μικρή έκπληξη. Με τα αναίσθητα SCM-50 δεν έπαιξε ακριβώς στο γήπεδό του, ωστόσο κατάφερε να δημιουργήσει αξιόλογες στάθμες στον μικρό/μεσαίο χώρο ακρόασης και να επιδείξει σεβαστές δυνατότητες σε θέματα δυναμικής αντίθεσης. Ακόμη και κοντά στα όριά του, η συμπεριφορά του υπήρξε προοδευτική με την συμπίεση να κάνει την εμφάνισή της με ήπιο και ευγενικό τρόπο.
Μέσα στο όρια λειτουργίας του, ο ενισχυτής της McIntosh ακολούθησε την λογική των υπόλοιπων συσκευών της σειράς, όντας διαφανής, με πολύ χαμηλό θόρυβο, και πολύ καλές δυνατότητες αναπαραγωγής των λεπτομερειών. Χαμηλά ακούστηκε εκτεταμένος και πλήρης, ικανός να δημιουργήσει μια επιβλητική εικόνα, όταν το απαιτεί η ηχογράφηση, με πολύ καλή ανάλυση και ρυθμικά μέρη με πολύ καλό όγκο, λίγο πιο αργά σε αίσθηση, σε σχέση με τους ενισχυτές αναφοράς (Melos Plus Series Line/Parasound HCA3500), αλλά γεμάτα και ικανά να παρασύρουν τον ακροατή. Η μεσαία περιοχή χαρακτηρίζεται από μια ευχάριστη αίσθηση εγγύτητας με πολύ καλό οριζόντιο διαχωρισμό των πηγών και πολύ καλή αίσθηση του βάθους (στην πραγματικότητα, δηλαδή, αξιοποιεί το setup των συγκεκριμένων ηχείων στο έπακρο) ενώ ψηλά ακούστηκε γρήγορος στα μέτωπα, πλήρης σε σώμα και ελάχιστα πιο γρήγορος στις αποσβέσεις, σε σχέση με αυτό που έχω συνηθίσει από το σύστημα αναφοράς. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα ρεαλιστικό και δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για το γεγονός ότι σε έναν μικρό χώρο με ένα λογικής ευαισθησίας ηχείο, ο ενισχυτής θα κινηθεί σε πολύ υψηλά επίπεδα απόδοσης.

Τελικώς...

... αυτό τα crash course στην εναλλακτική σειρά της McIntosh απέδειξε, ότι η προσπάθεια της αμερικανικής εταιρίας να μπει στον χώρο της μεσαίας κατηγορίας (κυρίως με το MB50 και το MP100, γιατί ο MHA100 ανήκει στην υψηλή κατηγορία τιμής) είναι ιδιαιτέρως επιτυχής και θα δημιουργήσει “ενδιαφέροντα” προβλήματα στον ανταγωνισμό, καθώς οι προτάσεις της είναι απόλυτα προσαρμοσμένες στις σύγχρονες απαιτήσεις, πλήρεις από την πλευρά των προσφερόμενων δυνατοτήτων, καλόηχες και εύχρηστες. Δεν αποκλείεται, επίσης, να δημιουργήσει και μια νέα σειρά φανατικών φίλων της εταιρίας, καθώς η σχετικώς προσιτή τιμή τους κάνει τις νέες συσκευές να απευθύνονται σε μια ευρύτερη αγορά. Επιπροσθέτως, η δοκιμή ανέδειξε έναν κορυφαίο ενισχυτή ακουστικών (ο οποίος δεν είχε ίσως, την δημοσιότητα που του άξιζε), με πολύ μελετημένη δομή και πολλές ενδιαφέρουσες δυνατότητες. Ο MHA100 άνετα κατατάσσεται στις κορυφαίες συσκευές αναφοράς του είδους, αφήνοντας μάλιστα περιθώρια... βελτίωσης στο νεότερο μοντέλο (ΜΗΑ150) που έχει ένα ψηφιακό μέρος με περισσότερες δυνατότητες σε θέματα ήχου υψηλής ανάλυσης. Προτείνονται όλες ανεπιφύλακτα.