| |
 |
| |
H Iστορία του πολυκαναλικού ήχου |
|
Η
ιστορία των πολυκαναλικών συστημάτων, Ακουστική
Αντίληψη και εστιασμός πηγών στο χώρο, Εικονικές
πηγές (phantom sources), To stereo
3-0, To stereo 3-1, To stereo 3-2, Παραλλαγές
του stereo 3-2 (3-3/3-4), Tο 10.2 του
Tomlinson Holman, Το 2+2+2 του Werner
Dabringhaus |
|
|
|
Eκείνοι που θεωρούν τα
πολλά κανάλια στον ήχο ώς την ύψιστη έκφραση της υψηλής τεχνολογίας
στον ήχο, καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν. Βλέπετε, η υψηλή
πιστότητα (ή εν πάσει περιπτώσει η προσπάθεια για υψηλή πιστότητα)
ξεκίνησε... πολυκαναλικά. Το 1930 τα Bell Labs
ερευνούσαν ήδη την δυνατότητα της ηχογράφησης με πολλά
μικρόφωνα και της αναπαραγωγής με ίδιο αριθμό ηχείων. Το
1934 οι Steinberg και Snow έδειξαν ότι ο μεγάλος
αριθμός μικροφώνων και καναλιών θα μπορούσε να μειωθεί στα τρία,
παρουσιάζοντας για πρώτη φορά το κεντρικό ηχείο. Οι ίδιοι,
δοκιμάζοντας την χρήση δύο μόνο καναλιών παρατήρησαν αλλαγή στην
"εικόνα" και διετύπωσαν την (σωστή) θεωρία ότι δύο πηγές δεν μπορούν
να αναδημιουργήσουν το μέτωπο κύματος μίας πραγματικής πηγής (η
λειτουργία τους βασίζεται στο φαινόμενο της προπορείας-precedence,
για το οποίο θα μιλήσουμε παρακάτω). Δεν γνώριζαν ότι τρία χρόνια
νωρίτερα, το 1931, ο Blumlein είχε δείξει μία
μέθοδο για ηχογράφηση, κατάλληλη για δύο ηχεία. Για την ακρίβεια, οι
ιδέες του Blumlein φαίνεται να έμειναν στο σκοτάδι μέχρι το 1950,
οπότε και άρχισε η σοβαρή δουλειά γύρω από την δικάναλη στερεοφωνία,
κυρίως λόγω των δίσκων βινυλίου που μπορούσαν να υποστηρίξουν μόνο 2
τράκς. |
| |
Mήπως είναι
καλύτερα σε mono; |
|
Δεν υπάρχει ούτε ένας
ακροατής με σώας τας φρένας που να προτιμά ειλικρινά την μονοφωνική
αναπαραγωγή. Για την ακρίβεια, η στερεοφωνική μετάδοση
φαίνεται να είναι προτιμητέα ακόμη κι όταν είναι χειρότερη σε
ποιότητα από μία αντίστοιχη μονοφωνική. Ο λόγος είναι σχετικά απλός:
Ο εγκέφαλος αρνείται να πειστεί γία ένα ακουστικό ερέθισμα
το οποίο δεν περιλαμβάνει καμμία πληροφορία χώρου.
Στην ουσία βέβαια, ακόμη και η μονοφωνική αναπαραγωγή μπορεί να
δημιουργήσει "χώρο": Οι ηχητικές πηγές με μικρότερη στάθμη,
"ακούγονται" μακρύτερα.αλλά προφανώς αυτό είναι ένα πολύ φτωχό
κριτήριο.
"Stereo" σημαίνει "στερεό" και χρησιμοποιήται για να
καταδείξει κάθε τεχνολογία ικανή να προσφέρει την αίσθηση του χώρου
και της θέσης των πηγών σε αυτόν, σε σχέση με τον ακροατή.
Λύσαμε λοιπόν την πρώτη παρεξήγηση: Stereo δεν σημαίνει δύο
κανάλια, αλλά "μη Mono". Στέρεο είναι τα δικαναλικά LP,
στέρεο και το soundtrack του Μονομάχου στο αντίστοιχο DVD-Video.
|
|
|
|
| |
|
