Playback Designs MPS-5

Το MPS-5 αντικατέστησε το player αναφοράς (Teac Esoteric P70/D70) και ανέλαβε να οδηγήσει τον προενισχυτή Melos Plus Series Line και τον τελικό ενισχυτή Parasound HCA3500. Τα ηχεία ήταν τα γνωστά ATC SCM-50PSL.
Το player είναι πολύ ευχάριστο στον χειρισμό του, με το τρανσπόρτ της Teac να κινείται ομαλά και να αποπνέει μια αίσθηση ποιότητας σε μηχανικό επίπεδο ενώ παράλληλα αποδείχθηκε γρήγορο στην ανάγνωση των SA-CD (κάτι που δεν είναι προφανές για κάθε player). Στην περίπτωση που χρησιμοποιούνται δίσκοι διπλού υποστρώματος το player επιλέγει αυτόματα αυτό της υψηλής ανάλυσης και ο χρήστης πρέπει να “γυρίσει” στο CD layer μέσω του τηλεχειριστηρίου, από το οποίο ελέγχεται, επίσης, η φάση. Δεν υπάρχει δυνατότητα ρύθμισης της στάθμης εξόδου.

Η ηχητική ταυτότητα του MPS-5 είναι, το λιγότερο, επιβλητική. Το player αποδείχθηκε εξαιρετικά αναλυτικό στις χαμηλές συχνότητες δημιουργώντας την εντύπωση ότι κατεβαίνει πολύ χαμηλότερα από την αναφορά, χωρίς να εμφανίζει την παραμικρή τάση για υπερβολή και περιττές εμφάσεις. Η λεπτομέρεια είναι παρούσα, ο όγκος εξαιρετικός και ο ακροατής αντιλαμβάνεται ότι “κάτι συμβαίνει” από τις πρώτες στιγμές των ακροάσεων. Έργα με μεγάλες ορχήστρες αποδίδονται έξοχα, με την παρουσία τους να γίνεται σχεδόν απτή στο χώρο, τις μικρές λεπτομέρειες του χώρου της ηχογράφησης να είναι παρούσες και τα όργανα με μεγάλο όγκο (κρουστά, μεγάλα έγχορδα, πιάνο κλπ) να αποδίδονται με τρόπο που κατατάσσει το MPS-5 στις καλύτερες πηγές που έχω ακούσει όσον αφορά στην συγκεκριμένη περιοχή.
Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται λίγος χρόνος για να συνηθίσεις την απόδοση χαμηλά και να αρχίσεις να ασχολείσαι και με το υπόλοιπο μέρος του φάσματος. Μια περιγραφή που ταιριάζει γάντι στο Playback Designs είναι αυτή της “απόστασης”. Η υποθετική σκηνή εστιάζεται ελαφρώς πίσω από τον οριζόντιο άξονα των ηχείων αλλά -σε αντίθεση με ο,τι συμβαίνει συχνά- είναι πολύ αναλυτική και μεγάλη σε πλάτος και η λεπτομέρεια στον άξονα του βάθους ήταν, επίσης, κορυφαία. Η συσκευή σε όλη τη διάρκεια της δοκιμής δεν κούρασε ποτέ, ακόμη και σε πολύ υψηλές στάθμες, ενώ παράλληλα έδωσε μια αίσθηση ομοιογένειας και ισορροπίας που δεν συναντώ συχνά. Σε σχέση με το player αναφοράς το MPS ακούστηκε ελαφρώς πιο μαλακό και ήπιο στην περιγραφή της μεσαίας περιοχής. Δεν στερήθηκα τίποτε από την λεπτομέρεια στα ηχοχρώματα, την χροιά της ανθρώπινης φωνής και τις λεπτομέρειες στην δομή των χορωδιακών έργων, απλώς σχημάτισα την εντύπωση ότι υπάρχει ένας χαρακτήρας, επιλογή προφανώς στο επίπεδο της σχεδίασης, o οποίος επιδοτεί μια αίσθηση άνεσης στις ακροάσεις, κάτι που νομίζω ότι θα εκτιμηθεί ως πολύ θετικό στοιχείο από τους περισσότερους.

Οι υψηλές συχνότητες είχαν τον, αναμενόμενο είναι η αλήθεια, χαρακτήρα των ψηφιακών συστημάτων με προσεγμένο upsampling. Διέθεταν την αίσθηση της έκτασης ενώ ταυτόχρονα απουσίαζε χαρακτηριστικά οποιαδήποτε ιδέα σκληρότητας ή άλλων “ψηφιακών” υποπροϊόντων. Τα όργανα της περιοχής αποδόθηκαν με ισορροπία, πληρότητα όσον αφορά την αρμονική δομή και εξαιρετικά χρονικά χαρακτηριστικά. Σε σχέση με το P70/D70 το MPS-5 ακούστηκε λίγο πιο σβέλτο στις αποσβέσεις (υποκειμενικά μου φάνηκε πιο σωστό) γεμάτο και με σωστές αναλογίες. Ο τρόπος που αποδόθηκαν όργανα όπως το βιμπράφωνο ή τα πιατίνια είναι κατά τη γνώμη μου παραδειγματικός, αντάξιος μιας κορυφαίας πηγής.
Με δίσκους SA-CD, τα πράγματα έγιναν ακόμη καλύτερα, με δεδομένο το μεγαλύτερο πλήθος πραγματικών δεδομένων στην κωδικοποίηση του σήματος. Το MPS-5 ακούστηκε πλήρες, εξαιρετικά ρυθμικό και δημιούργησε πανεύκολα μεγάλες εικόνες από τις κατάλληλες ηχογραφήσεις. Όσοι έχουν επενδύσει σε μια καλή δισκοθήκη SA-CD θα βρουν στο συγκεκριμένο player ένα εξαιρετικό εργαλείο αναπαραγωγής τους.

Τελικώς...

... δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το MPS-5 είναι μια εξαιρετικά πειστική “πρώτη” για την Playback Designs. Κερδίζει με ευκολία μια θέση ανάμεσα στις κορυφαίες πηγές που έχω ακούσει μέχρι σήμερα, όντας παραδειγματικά ξεκούραστο και ευγενικό με το πρόγραμμα και αποδίδοντας εξαιρετικό χαμηλό και άφθονες λεπτομέρειες. Προσθέστε σε αυτό και τη δυνατότητά του να χειρίζεται SA-CDs (κάτι που όλο και περισσότεροι ξεχνούν -κακώς κατά τη γνώμη μου) και βρίσκεστε απέναντι από μια εκ των πολύ σοβαρών προτάσεων στην απαιτητική αυτή κατηγορία. Η συνταγή του Andreas Koch πέτυχε και με το παραπάνω. Μοναδικό (και σημαντικό κατά την άποψή μου) πρόβλημα το περιορισμένο interfacing με υπολογιστή μέσω USB, κάτι που θα πρέπει να αλλάξει άμεσα!