M2Tech Young/PSUZ P150

O Young αντικατέστησε τον μετατροπέα αναφοράς (Teac Esoteric D70) και οδηγήθηκε τόσο από το τρανσπόρτ P70 όσο και από υπολογιστή με αρχεία υψηλής ανάλυσης. Κατά τη διάρκεια των ακροάσεων έγινε, επίσης, σύγκριση της απόδοσης του μετατροπέα με τα δύο τροφοδοτικά. Το υπόλοιπο σύστημα είναι το γνωστό που χρησιμοποιώ τακτικά για αναφορά, με τον προενισχυτή Melos Plus Series Line, τον τελικό Parasound HCA3500 και τα ATC SCM-50PSL.
Το μόνο που πρέπει να κάνει ο χρήστης, προκειμένου να συνδέσει τον Young με τον υπολογιστή του, είναι να εγκαταστήσει τον κατάλληλο οδηγό και να ρυθμίσει αναλόγως το player. Η ρύθμιση αυτή εξαρτάται από το λειτουργικό σύστημα του υπολογιστή αλλά σε κάθε περίπτωση δεν ξεπερνά τις δυνατότητες ακόμη και του περιστασιακού χρήστη. Το εγχειρίδιο χρήσης είναι ιδιαίτερα αναλυτικό και θα βοηθήσει σε κάθε βήμα, έχοντας παραδείγματα για τα πλέον δημοφιλή players, ανάμεσά τους τόσο το foobar2000 όσο και το Media Monkey.

Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κανείς ακούγοντας το Young είναι αυτή της φασματικής ισορροπίας αλλά και μιας ευχάριστης, -φωτεινής θα έλεγα- αίσθησης η οποία κάνει το άκουσμα ξεκούραστο και ελκυστικό. Ο μετατροπέας εμφανίστηκε να έχει μεγάλη έκταση χαμηλά, όπου πήρα όγκο και καλό έλεγχο χωρίς το παραμικρό ίχνος υπερβολής ή ασάφειας αλλά και στις υψηλές συχνότητες οι οποίες αποδόθηκαν με αέρα και άνεση, αν και ίσως ελαφρώς πιο γρήγορες στις αποσβέσεις τους σε σχέση με αυτό που έχω συνηθίσει από τον μετατροπέα αναφοράς. Η λεπτομέρεια, πάντως είναι πολύ καλή και η αίσθηση του χώρου περνάει άνετα στα ηχεία, κάνοντας τις καλές ηχογραφήσεις μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εμπειρία. Η μεσαία περιοχή είναι, επίσης, πλήρης λεπτομερειών, με τα έγχορδα και τα πνευστά να είναι ευχάριστα -σχεδόν ευφωνικά- οι σολίστ να περιγράφονται με πολύ καλή ακρίβεια τόσο ως προς τα ηχοχρώματα όσο και ως προς τις θέσεις τους και την μεγάλη χορωδία να είναι λεπτομερής στην παρουσία της.
Όλα τα παραπάνω αφορούν σε συμβατική σύνδεση του Young μέσω της ομοαξονικής εισόδου S/PDIF και συχνότητες δειγματοληψίας 44.1 και 88.2kHz (με το ρόλο του upsampler να τον παίζει το P70). Με αρχεία υψηλής ανάλυσης μέσω της θύρας USB ο μετατροπέας μεταμορφώθηκε πραγματικά, ακολουθώντας την ποιότητα του κάθε αρχείου. Η ανάλυση χαμηλά έγινε ακόμη καλύτερη μεταφέροντας στον χώρο ακρόασης εξαιρετικής ποιότητας λεπτομέρειες και το συνολικό άκουσμα έγινε πιο σαφές, συγκροτημένο και με βάθος στην εικόνα. Ψηλά, κάθε ίχνος τραχύτητας έδειξε να χάνεται και τα όργανα της περιοχής αποδόθηκαν με μια άνεση άγνωστη στο παλιό-καλό CD-DA που δείχνει πλέον την ηλικία και τους συμβιβασμούς του ακόμη και όταν αποδίδεται από πολύ προσεγμένες υλοποιήσεις. Η αλήθεια είναι ότι ζούμε ακόμη στην εποχή του hype όσον αφορά τις παραγωγές υψηλής ανάλυσης και έχω την υποψία ότι κάποιες από αυτές τείνουν προς την υπερβολή. Παρ' όλα αυτά, δεν μπορείς παρά να δεχτείς ότι το σύστημα μεταμορφώνεται με τέτοιου είδους “πρώτη” ύλη και ο Young κινήθηκε σε πολύ καλά επίπεδα τιμώντας και την μουσική και το υπόλοιπο σύστημα, παρά την εντελώς λογική κατηγορία τιμής του.
Άφησα για το τέλος την επίδραση του τροφοδοτικού. Στην πραγματικότητα ήταν το πρώτο πράγμα που δοκίμασα και δεν θα σας κρύψω ότι το μεγαλύτερο μέρος των ακροάσεων έγιναν, τελικώς, με το PSUZ. Η διαφορά στην απόδοση του Young με τα δύο τροφοδοτικά δεν ήταν χαοτική ήταν ωστόσο αρκετά σαφής ώστε, από την μία, η επένδυση στο P150 να δικαιολογείται πλήρως και, από την άλλη, να απορεί κανείς για το πως οι διαβασμένοι κατά τα φαινόμενα Ιταλοί άφησαν ένα τέτοιο κενό. Αφήνοντας τον αντάπτορα στην άκρη, πήρα μια γενικώς καλύτερη συμπεριφορά και αυτό το “γενικώς” πάρτε το ως κυριολεξία. Χωρίς να μπορώ να εντοπίσω μια συγκεκριμένη περιοχή ή παράμετρο, εντόπισα μια γενική καθαρότητα, μια αύξηση στην διαύγεια και την σαφήνεια της εικόνας και -ίσως- μεγαλύτερη άνεση στην περιγραφή των λεπτομερειών η οποία ήδη -όπως γράφτηκε παραπάνω- είναι ίσως από τα δυνατότερα σημεία του Young, ούτως ή άλλως. Η πρώτη αίσθηση, πάντως, ήταν περίεργη: Ο μετατροπέας φαίνεται να χάνει ένα μέρος από το ατμοσφαιρικό τού χαρακτήρα του, να μαζεύεται ως προς την εικόνα και να προφέρει λιγότερο αέρα μεταξύ των οργάνων. Ελάχιστα λεπτά υπομονής αρκούν για να καταλάβεις ότι ο Young με το δικό του τροφοδοτικό είναι -συγκριτικά- κάπως ασαφής και ολίγον φλύαρος, χαρακτηριστικά που χάνονται με το PSUZ το οποίο τον μετατρέπει σε ένα πραγματικό εργαλείο για σοβαρές ακροάσεις.

Τελικώς...

...ο Young θα ήταν ένας από τους καλύτερους μετατροπείς d/a στην κατηγορία των 1000 ευρώ ακόμη και αν περιοριζόταν στις κλασικές ψηφιακές εισόδους. Το γεγονός ότι προσφέρει ασύγχρονη σύνδεση μέσω USB που φθάνει μέχρι τα 32/384 τον κάνουν μια εξαιρετική περίπτωση, μια πολύ καλή αγορά, για όποιον θέλει να στήσει ένα καλό και οικονομικό σύστημα για αναπαραγωγή αρχείων υψηλής ανάλυσης. Κι όσο για το PSUZ P150, δεν τίθεται θέμα: Αγοράστε το οπωσδήποτε και όχι μόνον για το Young αλλά για κάθε audiophile συσκευή που βασίζεται σε ένα ασήμαντο εξωτερικό τροφοδοτικό του κιλού...