M2Tech Young/PSUZ P150

Η εργαστηριακή εκτίμηση του Young περιέλαβε μετρήσεις σε συχνότητες 44.1kHz και 192kHz τόσο με το απλό τροφοδοτικό όσο και με το PSUZ. Όπως θα περίμενε κανείς, κάποιες επιδόσεις ήταν αισθητά καλύτερες στην περίπτωση του μεγαλύτερου και περισσότερο προσεγμένου τροφοδοτικού και αυτές περιλαμβάνονται εδώ.
Όσον αφορά την αντοχή στο jitter του σήματος εισόδου (μέσω της ομοαξονικής S/PDIF) o Young κινήθηκε σε καλά επίπεδα για την κατηγορία τιμής του εμφανίζοντας μια προοδευτική ευαισθησία καθώς η συχνότητα του jitter ανεβαίνει. Τα πράγματα βελτιώνονται κατά τι, στα 192kHz, όπου η είσοδος εμφανίστηκε λιγότερο ανεκτική μόνο σε jitter χαμηλής συχνότητας (Fs/192), την μόνη περίπτωση όπου το διάγραμμα είναι χειρότερο από το αντίστοιχο για τα 44.1kHz. Συγκριτικά, με το PSUZ δεν είδαμε θεαματικές διαφορές με εξαίρεση την μέτρηση jitter υψηλής συχνότητας (Fs/4) στα 192kHz όπου υπάρχει σημαντική βελτίωση στην παραμόρφωση, περί τα 10dB, με το PSUZ καθώς και στην μέτρηση με συχνότητα jitter Fs/4 στα 44.1kHz όπου υπάρχει μια ορατή βελτίωση στις χαμηλές συχνότητες.

Η μέτρηση της γραμμικότητας είναι καλή και ο Young κατέβηκε άνετα μέχρι τα -90dBr (και λίγο χαμηλότερα ακόμη στην περίπτωση των 192kHz). Η απόκριση συχνότητας είναι πρακτικά επίπεδη, τόσο με σήμα 44.1kHz όσο και με σήμα 192kHz, με την δεύτερη περίπτωση να είναι ακόμη πιο ομαλή, αν και η κατακόρυφη κλίμακα των 0.5dB/DIV δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για κριτική, με τις συνολικές αποκλίσεις να μην ξεπερνούν το 0.25dB και την διαφορά μεταξύ των καναλιών να βρίσκεται στην περιοχή του 0.1dB.

H παραμόρφωση σε συνάρτηση με την συχνότητα χαρακτηρίζεται από ελάχιστες διακυμάνσεις και ακολουθεί μια λογική πορεία καθώς αυξάνεται σε συνάρτηση με την συχνότητα δειγματοληψίας (από 0.001% στα 44.1kHz στο 0.003-0.004% στα 192kHz) καθώς και σε χαμηλότερες στάθμες σήματος. Συγκριτικά, το PSUZ προσφέρει και εδώ κάποια μικρή αλλά ορατή βελτίωση. Η παραμόρφωση έπεσε στο 0.0009% για σήματα 44.1kHz, στάθμης -1dB και ανάλογη συμπεριφορά είδαμε σε όλες τις υπόλοιπες μετρήσεις, με τις τιμές να είναι συστηματικά χαμηλότερες όταν χρησιμοποιήθηκε το μεγάλο τροφοδοτικό.

Η μέτρηση της παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την στάθμη επιβεβαίωσε τη μέτρηση της γραμμικότητας. Ο Young εμφανίζει την κλασική αυξητική τάση όσο η στάθμη μειώνεται και ξεπερνά το 1% κοντά στα -65dBFS για σήματα 44.1κHz και στα -58dBFS για σήματα 192kHz. Συγκριτικά, το PSUZ προσφέρει ένα σημαντικό κέρδος για χαμηλές συχνότητες δειγματοληψίας (το 1% έρχεται στα -70dB για σήματα 44.1kHz) αλλά οι διαφορές είναι μικρότερες στην περίπτωση των 192kHz όπου το 1% έρχεται στα -60dBFS.

Τα φάσματα θορύβου από διαμόρφωση δείχνουν μια πολύ “ήσυχη” σχεδίαση η οποία γίνεται ελάχιστα πιο θορυβώδης για σήματα 192kHz. Η χρήση του PSUZ βελτιώνει και εδώ την κατάσταση, οριακά πάντως, καθώς τα αντίστοιχα διαγράμματα είναι λίγο πιο ήρεμα, ειδικά στα 192kHz.

Ο Young είναι ένας μετατροπέας με αρκετά χαμηλό θόρυβο. Τα σχετικά διαγράμματα εμφανίζουν δύο αιχμές, στη συχνότητα τροφοδοσίας (50Hz) και την αρμονική της (100Hz) και στην συνέχεια παραμένουν συστηματικά κάτω από τα -120dBFS με ήπια ανοδική τάση αυξανόμενης της συχνότητας και με μια διαφορά περί τα 10dB με τα σήματα 192kHz να φαίνεται ότι επιβαρύνουν κάπως περισσότερο το κύκλωμα. Εδώ, ο ρόλος του PSUZ φαίνεται αρκετά καθαρά: Το αντίστοιχο διάγραμμα περιλαμβάνει μεν την αιχμή των 50Hz (αν και σε χαμηλότερη στάθμη) ενώ λείπει σχεδόν τελείως η αιχμή στα 100Hz.

Τέλος, τα διαγράμματα διαφωνίας καναλιών δείχνουν σημαντική διαφοροποίηση στις επιδόσεις ανάλογα με την συχνότητα δειγματοληψίας που καλείται να διαχειριστεί ο μετατροπέας. Με σήμα στα 44.1kHz η διαφωνία κινείται στην περιοχή των -100dB ενώ εκτοξεύεται στα -40dB στην περίπτωση που το σήμα είναι στα 192kHz. H χρήση του PSUZ βελτιώνει κάπως τα πράγματα, ιδιαίτερα στα 192kHz.