Copland CDA825/CTA305/CTA506

Έχοντας απέναντί μου ένα πλήρες σύστημα με τρεις συσκευές αποφάσισα να πραγματοποιήσω την δοκιμή επί του συνόλου, να αξιολογήσω δηλαδή τον ήχο του πακέτου αντικαθιστώντας όλες σχεδόν τις συσκευές αναφοράς (με εξαίρεση τα ηχεία, τα οποία παρέμειναν τα γνωστά ATC SCM-50PSL). Όπως γίνεται παγίως, μέρος των ακροάσεων έγινε μέσω του ισοσταθμιστή ακουστικής χώρου (του “αδελφού” Copland DRC-205 το οποίο η εταιρία κάκιστα -κατά τη γνώμη μου- κατάργησε χωρίς να αντικαταστήσει -τέλος πάντων, ας κρατήσω την ψυχραιμία μου). Όπως θα περίμενε κανείς, το αρχικό στήσιμο των συσκευών δεν κρύβει καμία δυσκολία, αρκεί να ξέρεις να βάζεις τα σωστά βύσματα, στις σωστές θέσεις.
Από τα πρώτα λεπτά της ακρόασης, ο χρήστης αποκομίζει δύο στοιχεία της προσωπικότητας των Copland. Το πρώτο αφορά τις δυνατότητες οδήγησης του τελικού οι οποίες είναι πραγματικά αξιόλογες (με δεδομένο το στάδιο εξόδου του) και το δεύτερο είναι η ύπαρξη προσωπικότητας καθ' αυτής: Με εξαίρεση (ίσως) το cd player, από το οποίο αναμένει κανείς -με δεδομένη την αρχιτεκτονική του- την τυπική ουδετερότητα της ψηφιακής πηγής, είναι σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα του οποίου ο ήχος είναι επί τούτου σχεδιασμένος ώστε να ικανοποιήσει ένα συγκεκριμένο προφίλ ακροατών. Η επιλογή αυτή απαιτεί, ίσως, έναν μικρό συμβιβασμό απέναντι στην απαίτηση για απόλυτη ακρίβεια αλλά, φυσικά δεν μπορεί να τα έχει κανείς όλα και αυτό που έχει αξία είναι ο τρόπος με τον οποίο έχει γίνει ο συμβιβασμός αυτός. Η γενική αίσθηση που πήρα ήταν αυτή ενός συστήματος με μαλακό, ευχάριστο και ξεκούραστο ήχο, με δυνατότητα να φέρει τον ακροατή αρκετά κοντά στην υποθετική σκηνή, καλή ανάλυση στον οριζόντιο άξονα και καλό βάθος εικόνας. Η μεσαία περιοχή ακούστηκε ελαφρώς εμφατική (τόσο ώστε να μπορείς να εκλάβεις την έμφαση ως πρόσθετη λεπτομέρεια και όχι ως τάση για υπερβολική προβολή -προσωπικά δεν με ενόχλησε), με πολύ καλή απόδοση των φωνών, τόσο σε επίπεδο λεπτομέρειας όσο και σε επίπεδο εστιασμού των σολίστ και την μεγάλης χορωδίας και άνεση στην ανάλυση και περιγραφή σύνθετων έργων των οποίων τη δομή ο ακροατής μπορεί να ακολουθήσει χωρίς ιδιαίτερο κόπο.

Στην περιοχή των χαμηλών συχνοτήτων το σύστημα δημιούργησε την αίσθηση του καλού ελέγχου και της έκτασης. Ηχογραφήσεις με σημαντικό περιεχόμενο στην περιοχή ακούστηκαν πλούσιες, ευχάριστες και λεπτομερείς με τον τελικό να μένει σπανίως από ενέργεια (και αυτό σε υψηλές στάθμες, δεδομένων των σχετικώς αναίσθητων ηχείων που χρησιμοποιώ) αλλά, ακόμη και τότε, να παραμένει πάντοτε ευγενής χωρίς απότομη αλλαγή συμπεριφοράς. Τα συνήθη ρυθμικά μέρη αποδόθηκαν με νεύρο, όγκο και διαύγεια, ώστε ο ακροατής να νοιώθει ότι συμμετέχει και να παρασύρεται από το ρυθμό ενώ έργα με ακραίο περιεχόμενο σε χαμηλές συχνότητες αποδόθηκαν επίσης με τρόπο άκρως απολαυστικό, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα οδήγησης. Το σύστημα έφτασε στα όριά του σε ακροάσεις με την διόρθωση της ακουστικής ενεργοποιημένη και σε αρκετά υψηλές στάθμες, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο CTA506 είναι απολύτως επαρκής για μικρούς και μεσαίους χώρους αν το ηχείο είναι τυπικά ευαίσθητο ή -έστω- κάπως αναίσθητο και δεν θα συναντήσει σοβαρά προβλήματα σε κάπως μεγαλύτερους χώρους με ένα ευαίσθητο (άνω των 90-91dBSPL) ηχείο.
Η περιοχή των υψηλών συχνοτήτων αποδόθηκε με επαρκή αίσθηση της έκτασης και του αέρα, αν και το σύστημα δείχνει να αποκλίνει και εδώ προς την ήπια και μαλακή πλευρά, στοιχείο που κάνει την συνολική αίσθηση κάπως μετρημένη και κάποια ακραία όργανα, όπως τα μεταλλικά κρουστά, κάπως σκοτεινά (σε σχέση πάντοτε με αυτό που έχω συνηθίσει από το σύστημα αναφοράς). Από την άλλη, πιθανότατα λόγω της προσεγμένης σχεδίασης του upsampling στο player, ο ακροατής γίνεται αποδέκτης μιας αίσθησης πειθαρχίας, ομοιογένειας και καλών δυνατοτήτων παράθεσης λεπτομερειών που υπάρχουν στην ηχογράφηση, κυρίως εκείνων που συνεισφέρουν στην δημιουργία της αίσθησης της ακουστικής.

Τελικώς...

... βρήκα το σύστημα της Copland ιδιαίτερα ευχάριστο, με έναν προσεκτικά επιλεγμένο ηχητικό χαρακτήρα που θα τιμήσει κάθε δισκοθήκη, ανεξαρτήτως είδους και θα ικανοποιήσει μια μεγάλη μερίδα ακροατών που αξιολογούν ως σημαντικότερη παράμετρο μιας καλής ακρόασης την ξεκούραστη αίσθηση, τον καλό ρυθμό και την οικεία αίσθηση της εγγύτητας, δηλαδή το ότι ο ακροατής βρίσκεται “μέσα” στα τεκταινόμενα, όσο φυσικά επιτρέπουν κάτι τέτοιο τα δύο κανάλια του συμβατικού στέρεο. Σε αυτά, θα πρέπει να προσθέσετε την πολύ καλή ποιότητα κατασκευής, ένα απολύτως ικανοποιητικό (και με το παραπάνω) πακέτο δυνατοτήτων και την αισθητική πλευρά η οποία -κατά τη γνώμη μου- είναι, επίσης, πολύ προσεγμένη. Θα πρότεινα να ακούσετε τις συγκεκριμένες συσκευές τόσο ως σύνολο όσο και μεμονωμένες.