Chord Electronics Chordette QuteHD

Ο QuteHD αντικατέστησε τον μετατροπέα αναφοράς (Teac Esoteric D70) και το USB/SPDIF interface (dCS Puccini U-Clock) που μεσολαβεί μεταξύ του media player και του D70 και οδήγησε, κατά τα γνωστά, το υπόλοιπο σύστημα (Melos Plus Series Line, Parasound HCA3500, ATC SCM-50PSL). Μέρος της δοκιμής περιέλαβε, φυσικά, και το transport (P70, ρυθμισμένο για upsampling 2x, μέσω της ομοαξονικής εξόδου). H εγκατάσταση του λογισμικού που συνοδεύει τον QuteHD έγινε χωρίς πρόβλημα και η συνεργασία του με τον υπολογιστή όπου έτρεχε το foobar2000 (Win7) υπήρξε άψογη.
Η πρώτη αίσθηση που αποκομίζει κανείς ακούγοντας τον μικρό μετατροπέα της Chord είναι αυτή της πειθαρχίας και της ουδετερότητας. Είναι εντυπωσιακό αλλά ανατρέχοντας στη δοκιμή του QBD76, πριν από τρία περίπου χρόνια, ανακάλυψα τους ίδιους δύο χαρακτηρισμούς και αυτό, πιθανότατα, δεν είναι σύμπτωση. Ο ήχος της Chord φαίνεται να βασίζεται στα δύο αυτά χαρακτηριστικά τα οποία ο QuteHD κατέχει σε σημείο που να τον καθορίζουν, τουλάχιστον εν μέρει. Με τον μετατροπέα της Chord στο σύστημα, πήρα μια πολύ καλά εστιασμένη, σταθερή και λεπτομερή εικόνα, όπου τα πάντα βρίσκονται σε σωστή κλίμακα και ο ακροατής έχει την εντύπωση ότι όλα τοποθετούνται εκεί που πρέπει, ούτε πολύ κοντά ούτε πολύ μακρυά, ούτε ασαφή ούτε και υπερρεαλιστικά σαφή. Η ατμόσφαιρα και η υποθετική σκηνή παραμένουν σε υψηλό επίπεδο και, με δεδομένη μια καλή παραγωγή, θα τραβήξουν την προσοχή του απαιτητικού ακροατή με τις μικρές αλλά σημαντικές λεπτομέρειες που είναι σαφώς παρούσες, τον αέρα και την κίνηση των ηχητικών πηγών. Αυτή η συμπεριφορά, όπως θα περίμενε κανείς είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των αρχείων υψηλής ανάλυσης, όπου συχνά έχει γίνει συνειδητή προσπάθεια να περιληφθούν τέτοια στοιχεία (με audiophile κριτήρια περισσότερο, παρά με καλλιτεχνικά...). Στην περίπτωση αυτή, γίνεται κανείς αποδέκτης μιας πολύ πειστικής εικόνας με τους σολίστ να προβάλλονται άψογα και το συνολικό άκουσμα να παραμένει ισορροπημένο και, πάντοτε, ξεκούραστο.

Με τον QuteHD, το σύστημα διατήρησε την ικανότητα του να κατεβαίνει με άνεση σε πολύ χαμηλές συχνότητες και να μεταφέρει την αίσθηση του όγκου και του παλμού ακραίων ακουσμάτων, ειδικά συνθετικών. Αλλά και τα ακουστικά όργανα όπως το κόντρα μπάσο ή οι ομάδες των μεγάλων εγχόρδων της συμφωνικής ορχήστρας περιγράφονται με άψογη λεπτομέρεια και χωρίς υπερβολές, ενώ τα ρυθμικά μέρη χαρακτηρίζονται από εκείνον το συνδυασμό όγκου και ταχύτητας που επιτρέπουν να χρησιμοποιηθεί ο χαρακτηρισμός “ρυθμικός” για τον μετατροπέα, υπό την έννοια ότι η συσκευή σου επιτρέπει να απολαύσεις τα μέρη αυτά χωρίς να σε κουράζει με υπερβολές. Σε σύγκριση με την πηγή αναφοράς, αυτό που άλλαξε είναι η αίσθηση του ελέγχου, με τον Chord να ακούγεται λίγο πιο γρήγορος, με τάση για υπεραπόσβεση. Η ισορροπία και η σωστή κλίμακα μεγεθών χαρακτηρίζει και την μεσαία περιοχή, η οποία αποδίδεται με ακρίβεια και ρεαλισμό. Αν έχετε συνηθίσει να ακούτε σε υψηλές στάθμες ο QuteHD δεν θα αλλάξει την προσωπικότητα του συστήματός σας και δεν θα σας κουράσει. Εστιάζει τους σολίστ με ακρίβεια στον χώρο και αποδίδει αφθονία λεπτομερειών που σχετίζονται με την άρθρωση και το ηχόχρωμα, ενώ τα χορωδιακά έργα διατηρούν την αίσθηση μεγέθους τους.
Ψηλά, ο μετατροπέας δημιουργεί την αίσθηση της άνεσης, της διαύγειας και της καλής ταχύτητας, στοιχεία που αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία με αρχεία υψηλής ανάλυσης, όπου η διαφάνεια και η απόδοση των δυναμικών αντιθέσεων πραγματικά ενθουσιάζουν για την κατηγορία τιμής. Σε σύγκριση με αυτό που έχω συνηθίσει να ακούω από το σύστημα αναφοράς, ο QuteHD ακούστηκε ελάχιστα πιο γρήγορος και στεγνός. Είναι δύσκολο να το αποδείξει κανείς, φυσικά, αλλά φαίνεται ότι και στο κομμάτι αυτό ο μικρός Chord ακολουθεί κατά πόδας τον μεγάλο μετατροπέα της εταιρίας ο οποίος συγκρινόμενος με τον D70 (το 2009) είχε ακριβώς την ίδια συμπεριφορά. Διατηρώ την ιδέα ότι οι διαφορές αυτές σχετίζονται με την “άποψη” των ψηφιακών φίλτρων που χρησιμοποιούν οι δύο συσκευές (WTA και RDOT, αλγόριθμοι και οι δύο με παρελθόν δεκαετιών, καθώς έχουν τις ρίζες τους σε δουλειά των Watts και Toraichi αντιστοίχως, πολύ πριν το 2000).

Τελικώς...

... αν υπάρχει μια φράση που βρίσκω κατάλληλη για τον QuteHD αυτή είναι “scale down”. Μην πάει το μυαλό σας στο θέμα των δυνατοτήτων σύνδεσης (που είναι πραγματικά λίγες) ή στην απουσία διακοπτών (που αποδεικνύεται ότι δεν χρειάζονται τελικώς...) ή ακόμη και στο πολύ προχωρημένο από αισθητικής άποψης μικρό σασί που τείνει να γίνει, πλέον, εμβληματικό. Ο QuteHD είναι, κατά τη γνώμη μου, μια πολύ επιτυχημένη απόπειρα κλιμάκωσης ενός κορυφαίου μοντέλου έτσι ώστε να γίνει προσιτό, με διατήρηση των κομβικών τεχνικών χαρακτηριστικών του, στη συγκεκριμένη περίπτωση του ψηφιακού φίλτρου και της αρχιτεκτονικής d/a. Και μόνο για αυτή τη σχεδιαστική προσέγγιση αξίζει, νομίζω, να ακούσετε τον QuteHD γιατί δεν είναι και μικρή υπόθεση να προσπαθήσεις να φτιάξεις έναν “μικρό QBD76” και, εν τέλει, να τα καταφέρεις!