Audionet DNP/AMP I V2

H εργαστηριακή αξιολόγηση των Audionet περιέλαβε μετρήσεις του προενισχυτή, του προενισχυτή phono, του DAC και του τελικού ενισχυτή. Στην περίπτωση του προενισχυτή, χρησιμοποιήθηκε μια είσοδος single single ended και μια έξοδος line out (o προενισχυτής phono ήταν ρυθμισμένος για κεφαλές κινητού πηνίου) και οι μετρήσεις του DAC έγιναν μέσω μιας ομοαξονικής εισόδου S/PDIF με την στάθμη του προενισχυτή στα 0dB με σήματα 24bit/96kHz, εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά.
Το αναλογικό στάδιο του προενισχυτή κινήθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα παραμόρφωσης καθώς μετρήσαμε 0.0016%, 0.0007% και 0.0005% THD+N, THD και IMD/SMPTE αντιστοίχως, ενώ ανάλογη επίδοση είδαμε και στον θόρυβο (-104.7dBr(A)) με στάθμη αναφοράς το 1Vrms στην έξοδο. Καλή συμπεριφορά είχε και ο προενισχυτής phono με 0.571% THD+N και 0.021% THD, με τον θόρυβο να βρίσκεται στα -57.4dBr(A), τιμή η οποία, επίσης, μπορεί να θεωρηθεί καλή. Η ευαισθησία του σταδίου line μετρήθηκε στα 305mVrms (για έξοδο 1Vrms) και του σταδίου phono (με την συγκεκριμένη ρύθμιση) στα 0.344mV. Οι αντίστοιχες τιμές υπερφόρτωσης ήταν 2.1Vrms (line) και 2.38mVrms (phono) με την στάθμη εξόδου να βρίσκεται στα 6.9Vrms και στις δύο περιπτώσεις. Η διαφωνία (crosstalκ) των καναλιών ήταν πολύ χαμηλή, στα -95dB (10kHz), ενώ καλή ήταν η ακρίβεια στο τράκινγκ του ρυθμιστικού στάθμης, η απόκλιση του οποίου δεν ξεπέρασε τα 0.44dB.
Το φάσμα του σήματος εξόδου για σήμα εισόδου 1kHz (με αναφορά το 1Vrms στην έξοδο) αποκαλύπτει ένα πολύ ακριβές κύκλωμα με την ισχυρότερη (τρίτη) αρμονική να βρίσκεται στην περιοχή των -105dBr, την δεύτερη αρμονική στα -110dBr και το σύνολο των υπόλοιπων ευρημάτων, περιλαμβανόμενου και του θορύβου από την τροφοδοσία, κάτω από τα -120dBr, επιδόσεις που είναι από τις κορυφαίες που έχουμε μετρήσει.
Η απόκριση συχνότητας του αναλογικού κυκλώματος είναι πρακτικώς επίπεδη, χωρίς την παραμικρή απόκλιση μέχρι το όριο των 80kHz της μέτρησης με την ομοιότητα των καναλιών να είναι παραδειγματική (0.017dBr). Στο ίδιο διάγραμμα, φαίνεται η απόκριση συχνότητας του ψηφιακού κυκλώματος με τον ισοσταθμιστή ενεργοποιημένο και ρυθμισμένο να επιβάλει μια διόρθωση loudness. Εκτός από την μορφή της καμπύλης (που δεν μας πήρε και πολύ ώρα να προσεγγίσουμε) γίνεται εμφανής η “ψηφιακή” φύση του κυκλώματος, με το απότομο φίλτρο που ξεκινά πάνω από τα 40kHz. Και εδώ, οι διαφορές μεταξύ των καναλιών είναι, πρακτικώς, μηδενικές.

Το διάγραμμα της απόκρισης με τον ισοσταθμιστή προέκυψε από τις ρυθμίσεις που έγιναν μέσω της εφαρμογής RCP, το user interface της οποίας φαίνεται στη σχετική φωτογραφία. Η προσέγγιση της καμπύλης διόρθωσης loudness έγινε αρκετά γρήγορα και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με λίγη εξάσκηση, μπορεί κανείς να κάνει πολύ καλύτερες προσεγγίσεις.
Ο προενισχυτής phono έχει καλή ακρίβεια με την μέγιστη απόκλιση να εμφανίζεται στην χρονική σταθερά των 3180μS (0.37dB) και τις αποκλίσεις στις δύο άλλες σταθερές (318μS και 75μS) να βρίσκονται κάτω από το 0.15dB. Εξαιρετική ήταν και η ομοιότητα των δύο καναλιών με αποκλίσεις που δεν ξεπέρασαν το 0.06dB. Η παρατήρηση της καμπύλης αποκαλύπτει ότι η Audionet έχει προσθέσει και ένα υποηχητικό φίλτρο, με στόχο την αποκοπή των μηχανικών θορύβων που εισάγει το πλατό και ο δίσκος, κάτι που φαίνεται από την κλίση της καμπύλης κάτω από τα 20Hz.

Η μεταβολή της παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την συχνότητα είναι πρακτικώς μηδενική, μέχρι το όριο της μέτρησης (10kHz). Η μέτρηση THD+N φαίνεται να εξαρτάται κυρίως από τον θόρυβο, καθώς τα αποτελέσματα βελτιώνονται καθώς αυξάνεται η στάθμη στην οποία γίνεται η μέτρηση. Πολύ κοντά στην μέγιστη στάθμη εξόδου (-1dBr), η παραμόρφωση πέφτει κάτω από το 0.002%.
Η παραμόρφωση σε συνάρτηση με την στάθμη έχει την συμπεριφορά που περιμένει κανείς, με την THD+N να δείχνει αυξητικές τάσεις κάτω από τα 2Vrms περίπου. Λίγο πάνω από τα 6.5Vrms, αρχίζει να κάνει αισθητή την παρουσία της η υπερφόρτωση και ο ενισχυτής φτάνει χωρίς σοβαρά προβλήματα clipping τα 7Vrms.

Όσον αφορά στο κομμάτι του DAC, η στρατηγική της Audionet για το reclocking του σήματος φαίνεται να αποδίδει στην πράξη. Το διάγραμμα καταστολής του jitter κινείται στην περιοχή των -55dB για το μεγαλύτερο μέρος του φάσματος, ανεβαίνει σταδιακά στα -50dB κάτω από τα 2kHz και μόνο στις πολύ χαμηλές συχνότητες (κάτω από τα 100Hz) φαίνεται να χάνει σταδιακά την επίδρασή του. Τα ευρήματα αυτά, κατατάσσουν το ψηφιακό interface του DNP ανάμεσα στα καλύτερα που έχουμε μετρήσει μέχρι σήμερα.
Σε κορυφαίο επίπεδο κινήθηκε ο μετατροπέας d/a και στην μέτρηση της γραμμικότητας στάθμης. Εδώ, η καμπύλη διατηρεί το ιδανικό της σχήμα μέχρι τα -100dBFS, με τις αποκλίσεις να μεγαλώνουν κάτω από τα -110dBFS, συμπεριφορά που αντιστοιχεί σε σοβαρό DAC, υψηλής κατηγορίας τιμής.

Τα ψηφιακά φίλτρα του DNP έχουν τυπική συμπεριφορά ως προς τα χαρακτηριστικά, με την περιοχή αποκοπής να είναι πολύ καθαρή και τον θόρυβο έξω από την περιοχή διέλευσης σε χαμηλά επίπεδα. Ενδιαφέρον στοιχείο, εδώ, η επιλογή της Audionet να μην αφήσει την έξοδο να ανέβει πολύ πάνω από τα 48kHz όταν το sample rate είναι 176.4kHz (η υψηλότερο), αρκούμενη σε ένα φίλτρο με σημαντικά ηπιότερη κλίση.
Η παραμόρφωση σε συνάρτηση με την στάθμη ακολουθεί την πεπατημένη, ωστόσο ο μετατροπέας του DNP είναι αρκετά ήσυχος για σήματα χαμηλής στάθμης, με το σύνολο της παραμόρφωσης και του θορύβου να μην ξεπερνά τα -30dB για σήματα στάθμης -80dBFS.

Το φάσμα του θορύβου και των παρεμβολών είναι, ίσως, από τα πλέον εντυπωσιακά της αξιολόγησης. Για μια συσκευή τόσο πολύπλοκη και πυκνή όσο ο DNP, είναι επίτευγμα το ότι το σύνολο του θορύβου βρίσκεται κάτω από τα -120dBFS και ότι οι υψίσυχνοι θόρυβοι διακρίνονται, μεν, στο διάγραμμα είναι, όμως, σε πολύ χαμηλές στάθμες. Με το θόρυβο στο αδρανές κανάλι στα -110dB-CCIR και 1.8μVrms συνολικό θόρυβο από το τροφοδοτικό, είναι παράδειγμα ψηφιακού κυκλώματος προς μίμηση!
Η διαμόρφωση του σήματος από θόρυβο βρίσκεται, επίσης, σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Στο σχετικό διάγραμμα απουσιάζουν πλήρως συνιστώσες που θα μπορούσαν να παραπέμψουν σε επίδραση του τροφοδοτικού και μετά βίας μπορεί να διακρίνει κανείς μια διαμόρφωση από πολύ χαμηλή συχνότητα (στην περιοχή των 10Hz) η οποία θα μπορούσε να αποδοθεί στο jitter της συσκευής.

Η μέτρηση της διαφωνίας των καναλιών επιβεβαιώνει την πολύ καλή συμπεριφορά της συσκευής που φάνηκε και στην αντίστοιχη (στατική) μέτρηση του προενισχυτή. Η διαρροή του ενός καναλιού στο άλλο παραμένει κάτω από τα -100dB, επίδοση εξαιρετική, αν αναλογιστεί κανείς την πολυπλοκότητα του κυκλώματος.

Ο AMP I V2 απέδωσε 200Wrms ανά κανάλι σε φορτίο 8Ω και 320Wrms ανά κανάλι σε φορτίο 4Ω με όριο της μέτρησης το 0.3%THD+N. Με συντελεστή αύξησης 1.6 φαίνεται κάτι παραπάνω από ικανός να οδηγήσει δύσκολα φορτία χωρίς πρόβλημα. Ο συντελεστής απόσβεσης υπολογίστηκε λίγο κάτω από το 3.500, επίδοση που αποτελεί ρεκόρ για το εργαστήριο και δεν αφήνει πολλά περιθώρια συζητήσεων για τον τρόπο με τον οποίο επιδρά η διακύμανση της αντίστασης του φορτίου στην απόκριση (απλώς, δεν επιδρά στην πράξη). Οι παραμορφώσεις του ενισχυτή κινήθηκαν σε πολύ χαμηλά επίπεδα, τόσο με φορτία 8Ω στην έξοδο (0.0017%, 0.0006% και 0.00048% THD+N, THD και IMD/SMPTE αντιστοίχως) όσο και με φορτίο 4Ω (0.0028%, 0.00064% και 0.00048% αντιστοίχως) με την σταθερότητα των επιδόσεων σε συνάρτηση με το φορτίο να είναι ένα καλό δείγμα ως προς την συμπεριφορά του ενισχυτή. Ο θόρυβος ήταν αρκετά χαμηλός, στα -87.7dBr(Α), με την δυναμική περιοχή να βρίσκεται στα -103.5dB.
H απόκριση συχνότητας του AMP I V2 είναι πρακτικώς επίπεδη μέχρι το όριο της μέτρησης (60kHz) με μηδενικές αποκλίσεις χαμηλά και εξαιρετικά ήπιες αποκλίσεις στην περιοχή των πολύ υψηλών συχνοτήτων που δεν ξεπερνούν το 0.1dB. Η διακύμανση της απόκρισης με σύνθετο φορτίο στην έξοδο είναι, επίσης, ανύπαρκτη, επιβεβαιώνοντας τον εξαιρετικά υψηλό συντελεστή απόσβεσης που υπολογίσαμε. Με βάση αυτά, ο ενισχυτής “αδιαφορεί πλήρως” για το ηχείο που συνδέεται στην έξοδό του. Οι διαφορές μεταξύ των δύο καναλιών είναι, σε όλες τις περιπτώσεις πρακτικώς ανύπαρκτες.
Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς ότι το φάσμα της εξόδου με σήμα 1kHz και απόδοση στο 1/3 της μέγιστης ισχύος είναι σχεδόν παρόμοιο με αυτό του προενισχυτή, τουλάχιστον σε ότι αφορά τις πρώτες αρμονικές (ισχυρότερη η τρίτη, κοντά στα -110dBr). Εδώ, ωστόσο, το τροφοδοτικό “φαίνεται” πολύ περισσότερο με παρουσία στο 50Hz και υποπροϊόντα ενδοδιαμόρφωσης εμφανή μέχρι, τουλάχιστον τα 10kHz. Ακόμη και εδώ, πάντως, όλα τα ευρήματα βρίσκονται σε πολύ χαμηλές στάθμες, κάτω από τα -100dBr.

Με φορτίο 4Ω τα πράγματα δεν δείχνουν να αλλάζουν σχεδόν καθόλου, σε συμφωνία με την συμπεριφορά που διαπιστώθηκε και στις στατικές μετρήσεις. Το στάδιο εξόδου του AMP I V2 δεν φαίνεται να επηρεάζεται σχεδόν καθόλου από την τιμή του φορτίου στην έξοδο.
Το φάσμα του θορύβου με στάθμη αναφοράς αυτήν που αντιστοιχεί σε ισχύ εξόδου 1Wrms/8Ω, είναι επίσης σταθερό σε σύνθεση σε σχέση με αυτό που είδαμε στα φάσματα υπό φορτίο, δείγμα ότι το τροφοδοτικό δεν καταπονείται καθόλου, μέσα στα όρια της φυσιολογικής λειτουργίας του ενισχυτή. Υπάρχει και εδώ μια εμφανής αιχμή στην περιοχή του hum (50Hz) και ακολουθούν οι αρμονικές της με στάθμη που βαίνει μειούμενη σε συνάρτηση με την συχνότητα.

Το διάγραμμα της παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την συχνότητα δείχνει μικρές μόνο αλλαγές στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων, πάνω από τα 10kHz. Και εδώ, βλέπουμε ότι ο ενισχυτής δεν συμπεριφέρεται διαφορετικά όταν το φορτίο πέσει στα 4Ω, παραμένοντας στην περιοχή του 0.003% μέχρι τα 10kHz και φθάνοντας στο 0.004% στο όριο της μέτρησης, τα 20kHz.
Η συμπεριφορά του ενισχυτή είναι, επίσης, ομαλή και σε συνάρτηση με την ισχύ. Το διάγραμμα της ολικής αρμονικής παραμόρφωσης δεν ξεπερνά το 0.007% μέσα στην περιοχή της κανονικής λειτουργίας του ενισχυτή με φορτίο 4Ω (με την μέτρηση να ξεκινά στα 3Wrms) και βρίσκεται σε λίγο χαμηλότερο επίπεδο χωρίς να ξεπερνά το 0.005% όταν το φορτίο γίνει 8Ω. Τα πρώτα σημάδια υπερφόρτωσης κάνουν την εμφάνισή τους λίγο πριν τα 200Wrms/8Ω και τα 300Wrms/4Ω.

Η απόκριση του ενισχυτή σε τετραγωνικό σήμα (1kHz, μέγιστη στάθμη εξόδου σε φορτίο 8Ω) είναι, τέλος, παραδειγματική, χωρίς μεταβατικά φαινόμενα (overshoot ή ίχνη ιδιοταλάντωσης). Ο χρόνος ανόδου υπολογίστηκε στα 892nS, τιμή η οποία δίνει ένα τυπικό εύρος (-3dB) που πλησιάζει τα 400kHz, ενώ ο ρυθμός ανύψωσης υπολογίστηκε στα 97.8V/μS.