Akiko Audio Tuning Sticks

Η ακουστική εκτίμηση της επίδραση των Tuning Sticks περιέλαβε δύο φάσεις. Καταρχήν, εκτιμήθηκε η επίδραση που έχει στον ήχο του συστήματος αναφοράς η χρήση ενός ζεύγους Universal, τα οποία τοποθετήθηκαν στα καλώδια των ηχείων και στην συνέχεια, εκτιμήθηκε η αλλαγή που προκλήθηκε από την χρήση ενός πλήρους πακέτου που περιελάμβανε ένα ζεύγος Universal (στην ίδια θέση), ένα ζεύγος RCA και ένα E-Tuning Gold mkII, το τελευταίο προσαρμοσμένο στις δύο γραμμές τροφοδοσίας του τελικού ενισχυτή αναφοράς. Το σύστημα ήταν το γνωστό που χρησιμοποιείται στο σύνολο, σχεδόν, των δοκιμών που γίνονται στο avmentor.gr, με πηγή το Teac Esoteric P70/D70 (ρυθμισμένο για upsampling 4x και διπλή σύνδεση AES3 με καλώδια Nirvana DC-110), προενισχυτή τον Melos Plus Series Line, τελικό Parasound HCA3500 και ηχεία τα ATC SCM-50PSL.
Η χρήση των Tuning Sticks δεν θα μπορούσε να είναι απλούστερη: Απλώς τα τοποθετείς εκεί που πρέπει και, αν πρόκειται για μοντέλα που απαιτούν μηχανική στήριξη επάνω σε καλώδιο, χρησιμοποιείς τις ταινίες βέλκρο που τα συνοδεύουν.
Η αρχική εντύπωση που σχηματίζεις όταν ακούσεις το σύστημα με τα Tuning Sticks στην θέση τους είναι ότι υπάρχει, πράγματι, ακουστή διαφορά (με βάση το είδος και την τιμή του υπό κρίση αντικειμένου). Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξαν και όσοι “περαστικοί” από τον χώρο ακρόασης έτυχε να ακούσουν συγκριτικά το σύστημα με και χωρίς τα Sticks.

Επειδή δεν είναι πλήρως κατανοητός ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα Sticks θεωρήθηκε σημαντικό, πριν εφαρμοστεί η συνήθης διαδικασία αξιολόγησης, να προηγηθεί μια δοκιμή ABX προκειμένου να επιβεβαιωθεί ότι όντως οι διαφορές αυτές είναι υπαρκτές και όχι κάποιο ψυχοακουστικό φαινόμενο άσχετο με το αντικείμενο περί ου ο λόγος. Για την δοκιμή χρησιμοποιήθηκαν τα αρχεία που μπορεί να βρει κανείς στο τέλος του κειμένου αυτού και το γνωστό plug-in του foobar2000. Το αποτέλεσμα αποδείχθηκε ιδιαίτερα ενθαρρυντικό, με περιθώριο σφάλματος μόλις 1.1%, δηλαδή ο ακροατής πέτυχε 9 στις 10 επιλογές. Προφανώς, η δοκιμή δεν έχει σημαντική στατιστική ισχύ με την έννοια ότι το αποτέλεσμα της δεν μπορεί να προβληθεί στο γενικό πληθυσμό από την στιγμή που δεν είναι double blind και περιλαμβάνει μόνο ένα υποκείμενο και ελάχιστα τρακ, αποτελεί όμως μια σοβαρή ένδειξη. Ο υπογράφων προτείνει στους αναγνώστες να κάνουν και οι ίδιοι τη δοκιμή χρησιμοποιώντας τα σχετικά αρχεία, δίνοντας βάση στο τρακ 4, το οποίο κατά τη γνώμη του είναι το περισσότερο αποκαλυπτικό.

Στις λεπτομέρειες, τώρα, αυτό που χαρακτηρίζει κατά κύριο λόγο την αλλαγή του ήχου του συστήματος, όταν σε αυτό τοποθετηθούν τα Tuning Sticks είναι το σημαντικό κέρδος στην διαύγεια, την παρουσία και την αίσθηση ακρίβειας. Το σύστημα αναφοράς διακρίνεται για αυτές τις δυνατότητες, ούτως ή άλλως και η εικόνα που είναι σε θέση να δημιουργήσει είναι πολύ λεπτομερής και ανάγλυφη, ωστόσο, με τα Akiko κέρδισε πόντους μεταφέροντας με μεγαλύτερη άνεση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε μείξης και δημιουργώντας την εντύπωση ότι έγινε περισσότερο ουδέτερο και απόν από το χώρο. Επιπροσθέτως, φάνηκε να έχει μεγαλύτερη ομοιογένεια, μεγαλύτερη έκταση χαμηλά και καλύτερο έλεγχο, στοιχεία που έδωσαν μια επιβλητική αίσθηση όταν το πρόγραμμα περιελάμβανε πολύ χαμηλές συχνότητες, χωρίς ωστόσο αυτές να “ξεχωρίζουν” με τον λάθος τρόπο διεκδικώντας μεγαλύτερη προσοχή από ότι τους αναλογεί. Αλλαγές, υπήρξαν και στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων οι οποίες αν και διατήρησαν τα βασικά χαρακτηριστικά τους αναλλοίωτα ακούστηκαν -ίσως- λίγο πιο φιλικές και ευχάριστες σε σχέση με αυτό που έχω συνηθίσει. Με κριτήριο την έκταση ψηλά, το σύστημα δεν έδειξε κάποια σημαντική αλλαγή.

Στοιχεία που, επίσης, δεν φάνηκε να μεταβάλλονται είναι η τονική ισορροπία και η ουδετερότητα του συστήματος, ωστόσο υπήρξαν αλλαγές σε θέματα δυναμικών. Ως έχει, το σύστημα αναφοράς διαχειρίζεται με χαρακτηριστική άνεση την δυναμική αντίθεση, έχει δηλαδή τον χαμηλό θόρυβο και τα περιθώρια ισχύος που απαιτούνται προκειμένου να αποδώσει μια σύνθεση με έντονες μεταπτώσεις, σε ρεαλιστικές στάθμες (οι ακροάσεις γίνονται σε συγκεκριμένη στάθμη στη θέση ακρόασης με αναφορά τα -20dBFS της ψηφιακής πηγής). Αν και αυτό δεν φάνηκε να αλλάζει δραματικά με τα Tuning Sticks (υποκειμενικά, στην περιοχή των πολύ χαμηλών συχνοτήτων φάνηκε να υπάρχει πάντως ένα κέρδος, όπως ήδη αναφέρθηκε) αυτό που άλλαξε ήταν οι δυνατότητες του συστήματος στην αναπαραγωγή των μικροδυναμικών, στην περιγραφή δηλαδή μικρών, στιγμιαίων, απαιτήσεων σε δυναμική περιοχή οι οποίες σχετίζονται κυρίως με την χροιά και το ηχόχρωμα συγκεκριμένων μουσικών οργάνων (και γενικώς ηχητικών γεγονότων που μπορεί να υπάρχουν σε ένα κομμάτι κατ΄επιλογήν του μηχανικού ήχου και του παραγωγού, όπως είναι ο ήχος των κλειδιών στα πνευστά). Παρά το γεγονός ότι το σύστημα αναφοράς είναι πολύ καλό στον τομέα αυτό (θεωρώ τον συνδυασμό P70/D70 μια από τις καλύτερες πηγές του είδους που έχω ακούσει μέχρι σήμερα, παρά την ομολογουμένως μεγάλη ηλικία του...) η χρήση των Tuning Sticks έδειξε ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Δεν αποκλείεται η βελτίωση της εικόνας να σχετίζεται (και) με την αύξηση των δυνατοτήτων απόδοσης των μικροδυναμικών, η ουσία είναι, πάντως, ότι το σύστημα απέκτησε την δυνατότητα να μεταφέρει περισσότερες πληροφορίες (ή, έστω, τις ίδιες πληροφορίες αλλά πιο πειστικά και καθορισμένες με μεγαλύτερη σαφήνεια) στον χώρο, γεγονός που από μόνο του είναι εντυπωσιακό, με δεδομένο μάλιστα το κόστος...
Υπάρχει κλιμάκωση της επίδρασης σε σχέση με τον αριθμό των Tuning Sticks που χρησιμοποιούνται όπως μπορεί κανείς να συνάγει από τις μετρήσεις; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι “ναι”, αλλά σίγουρα δεν είναι γραμμική, δηλαδή δεν θα πρέπει κανείς να περιμένει ανάλογη μεταβολή με κάθε stick που προσθέτει. Πράγματι, το σύστημα κέρδισε ακόμη περισσότερο με όλα τα Tuning Sticks στη θέση τους (όπως περιγράφεται στην αρχή) αλλά η σημαντικότερη διαφορά ήταν αυτή που παρουσιάστηκε μεταξύ της κατάστασης “καθόλου stick” και της κατάστασης “με δύο stick”. Η παρατήρηση αυτή επιτρέπει να δώσουμε μια αρχική απάντηση σε ότι αφορά δύο σημαντικά ερωτήματα: Πρώτον, ποιο Stick θα πρέπει να επιλέξει κανείς και, δεύτερον που θα πρέπει να το τοποθετήσει. Αν τα Akiko λειτουργούν όπως υποθέτουμε, καλές θέσεις είναι οι θύρες εισόδου θορύβων στο σύστημα. Αυτές μπορεί βρίσκονται σε διάφορα σημεία (ανάλογα με τις συσκευές και το περιβάλλον), αλλά σίγουρα σχετίζονται με τα καλώδια τροφοδοσίας (ίσως δεν είναι τυχαίο ότι η μεγαλύτερη βελτίωση στις μετρήσεις φάνηκε με το E-Tuning Gold mkII). Επίσης, δεν είναι κακή ιδέα να “κόψεις” τον θόρυβο στο τέλος του συστήματος (δηλαδή στα καλώδια των ηχείων και επομένως ίσως δεν είναι τυχαίο ότι είδαμε μεγάλη διαφορά στο σύστημα με την χρήση των δύο Universal στο σημείο αυτό, κατά τις ακροάσεις). Χρησιμοποιήστε τις συστάσεις αυτές με μέτρο, πάντως, καθώς στην περίπτωση του επαγώμενου θορύβου οι έννοιες “πριν”, “μετά” και “κόβω” είναι μάλλον ιδιαίτερα συμβατικές για να περιγράψουν το φαινόμενο. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται δοκιμή.

Τελικώς...

... είναι κάτι τέτοια φαινόμενα, τύπου Akiko Tuning Sticks που κάνουν το audio μια τόσο ενδιαφέρουσα περιοχή της τεχνολογίας. Ένα απλό στην κατασκευή και στην χρήση αντικείμενο που επιφέρει αναλογικά με την τιμή του σημαντική βελτίωση αποτελεί -στα μάτια του κυνικού γκρινιάρη- απόδειξη ότι η έρευνα γύρω από σημαντικά θέματα (όπως ο υψίσυχνος θόρυβος) βρίσκεται ακόμη πολύ πίσω αλλά, -με audiophile κριτήρια- είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για περισσότερο ψάξιμο και αναβαθμίσεις που δεν θα ματώσουν το πορτοφόλι (κάτι ανεκτίμητο με τα σημερινά δεδομένα). Κατά την προσωπική μου άποψη, αξίζει οπωσδήποτε να τα δοκιμάσετε. Άλλωστε, η εταιρία τα δίνει με το δικαίωμα της επιστροφής σε περίπτωση που ο χρήστης δεν μείνει ικανοποιημένος. Ζωηρώς αμφιβάλλω, πάντως, για το αν υπάρχουν πολλές επιστροφές...