hARt Lab Tune Three

Με το σασί να έχει εντελώς λογικές διαστάσεις (με πλάτος 430 χιλιοστά και βάθος 410), ο Tune Three δεν επιβάλλεται με τον όγκο του. Επιβάλλεται, όμως, με την συνολική αισθητική του. Το περίβλημα της συσκευής είναι μια πολύ ισορροπημένη μείξη ξύλου και μετάλλου, με τις ψύκτρες να είναι εμφανείς και πολύ προσεγμένες. Το φινίρισμα είναι πολύ υψηλής ποιότητας (λευκή λάκα στην περίπτωση της συσκευής που είχαμε για δοκιμή) με τις πλευρικές επιφάνειες να είναι αφαιρούμενες, ώστε ο χρήστης να μπορεί να επιλέξει χρώμα ή υλικό της αρεσκείας του.

Αν οι διαστάσεις του δεν εντυπωσιάζουν, όντας μέσα σε λογικά πλαίσια, το βάρος είναι άλλη υπόθεση. Ο Tune Three ζυγίζει 32 κιλά και θέλει προσοχή τόσο σε θέματα μεταφοράς (η εταιρία θα σας τον παραδώσει σε flight case) όσο και σε θέματα τοποθέτησης (θα πρέπει να του βρείτε μια στιβαρή επιφάνεια με καλό αερισμό). Και μην ξεχνάτε να λυγίζετε τα γόνατα, όταν τον μεταφέρετε...
Η hARt δεν έχει αφήσει, επίσης, τα πράγματα στην τύχη τους σε ό,τι αφορά το... user interface. Από την κατάσταση stand-by (που ενεργοποιείται μέσω ενός διακόπτη στο πίσω μέρος), περνάς σε κατάσταση on μέσω ενός διακόπτη αφής στο κέντρο της πρόσοψης, με τον λογότυπο της εταιρίας να μπορεί να πάρει όποιο χρώμα επιλέξει ο χρήστης (μέσα από μια παλέτα 15 διαφορετικών) και όποια ένταση αυτός επιθυμεί (ρυθμιζόμενη σε τρία επίπεδα). Αυτό επιτρέπει το ταίριασμα του τελικού με τον προενισχυτή αλλά και τα panels που θα χρησιμοποιηθούν. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ελκυστικό, όπως θα περίμενε κανείς από μια συσκευή τέτοιου επιπέδου.

Οι δυνατότητες σύνδεσης του Tune Three είναι οι αναμενόμενες, με εξαίρεση την απουσία balanced εισόδου (η οποία, πάντως, δικαιολογείται τόσο από την δομή του κυκλώματος όσο και από το γεγονός ότι και οι δύο προενισχυτές της εταιρίας δεν έχουν αντίστοιχες εξόδους). Αυτό σημαίνει ότι ο χρήστης έχει στη διάθεσή του single ended είσοδο και δύο ζεύγη ακροδεκτών για την σύνδεση ηχείων ανά κανάλι, μια επιλογή που διευκολύνει την χρήση “δύστροπων” καλωδίων (μονόκλωνων ή πολύ μεγάλης διατομής, δηλαδή). Όλα τα βύσματα που χρησιμοποιούνται είναι πολύ καλής ποιότητας.

Το εσωτερικό του ενισχυτή κρύβει αρκετές ενδιαφέρουσες επιλογές καθώς η hARt φαίνεται ότι και εδώ δεν έχει αφήσει τίποτε στην τύχη. Το ξύλινο περίβλημα, το οποίο κατασκευάζεται από μοριοσανίδα υψηλής πυκνότητας (HDF) αποτελεί απλώς ένα κέλυφος, κάτω από το οποίο υπάρχουν τρία δομικά μέρη. Το κεντρικό είναι ο ίδιος ο ενισχυτής (δηλαδή τα ηλεκτρονικά και οι ψύκτρες. Οι τελευταίες αποτελούν μέρος του σασί καθώς επάνω σε αυτές στηρίζονται δύο μεταλλικά υποσασί, το πρώτο με τους μετασχηματιστές και την επιφάνεια στήριξης των βυσμάτων (το πίσω μέρος) και το δεύτερο με τα ηλεκτρονικά ελέγχου τον διακόπτη on/off και την πρόσοψη. Ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί στην ελαστική στήριξη όλων αυτών (των μετασχηματιστών επάνω στο υποσασί και των δύο υποσασί στο κεντρικό τμήμα) ώστε οι μεταφερόμενοι κραδασμοί να ελαχιστοποιούνται. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζουν και τα τέσσερα σημεία στήριξης της συσκευής τα οποία περιλαμβάνουν ένα ειδικό υλικό, ιδιαίτερα κατάλληλο για την απομόνωση εξωτερικών κραδασμών (κάτι που η εταιρία ονομάζει FloatO).

Φυσικά, το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του Tune Three είναι το κύκλωμά του. Η hARt αναφέρει ότι η εξέλιξη του έγινε σε βάθος δεκαπέντε χρόνων και ότι ξεκίνησε πολύ πριν η εταιρία μπει στην αγορά. Στην βάση του βρίσκεται μια υβριδική αρχιτεκτονική, όπου ένα στάδιο βασισμένο σε λυχνίες, οδηγεί ένα ημιαγωγικό στάδιο ισχύος. Αυτή η προσέγγιση δεν είναι ασυνήθιστη φυσικά, αλλά οι ομοιότητες του Tune Three με τον τυπικό υβριδικό τελικό τελειώνουν εδώ. Οι άνθρωποι της εταιρίας αναφέρουν ότι ο στόχος τους ήταν να φέρουν τον ήχο μιας καλής λυχνίας στον χώρο των δύσκολων ηχείων, όπου απαιτείται σοβαρή ισχύς. Η χρήση ενός ημιαγωγικού σταδίου ήταν επομένως μονόδρομος, αλλά η hARt έχει επιλέξει να “περάσει” στην έξοδο τον χαρακτήρα της λυχνίας, έτσι ώστε να δημιουργήσει έναν ενισχυτή με τον αντίστοιχο ήχο αλλά μεγάλες επιδόσεις σε θέματα ισχύος. Στον ρόλο του σταδίου ενίσχυσης της τάσης χρησιμοποιείται μια κορυφαίας ποιότητας διπλοτρίοδος CV181, μια λυχνία που όχι μόνο διατίθεται σε ταιριασμένα ζεύγη (ώστε τα δύο κανάλια του ενισχυτή να είναι κατά το δυνατόν ισορροπημένα) αλλά και με ταιριασμένες τις εσωτερικές τριόδους. Η λυχνία λειτουργεί σε τάξη Α, χωρίς ανάδραση και οδηγεί απευθείας το ημιαγωγικό στάδιο, χωρίς να μεσολαβούν drivers. Για να ελαχιστοποιηθεί η τοπική αρνητική ανάδραση (από την αντίσταση πόλωσης της καθόδου) σε αυτό το σημείο του κυκλώματος χρησιμοποιούνται LED τα οποία έχουν σταθερή πτώση τάσης).
Το ημιαγωγικό στάδιο είναι, στην ουσία, ένα buffer ισχύος, με συμμετρική τοπολογία και λειτουργία σε τάξη ΑB. Βασίζεται σε τέσσερα ζεύγη MOSFET ανά κανάλι και τα εξαρτήματα που χρησιμοποιούνται είναι οριζόντιας αρχιτεκτονικής (Lateral), από την Exicon, μια εταιρία η οποία εξειδικεύεται στην κατασκευή ημιαγωγών ισχύος για χρήση σε κυκλώματα Audio. Τα “οριζόντια” MOSFET είναι, κατά κάποιον τρόπο, τα παραδοσιακά MOSFET για εφαρμογές ισχύος στον ήχο. Τα θρυλικά 2SK135/2SJ50 της Hitachi ήταν αυτού του τύπου και έγιναν γνωστά επειδή τα συμπληρωματικά εξαρτήματα (P και N) ήταν πολύ όμοια, ώστε να υποστηρίξουν συμμετρικά κυκλώματα. Τα εξαρτήματα της Exicon είναι ακόμη καλύτερα σε αυτό τον τομέα, κάτι που δεν είναι καθόλου αμελητέο. Η ομοιότητα των MOSFET p- και n- καναλιού σε βασικά χαρακτηριστικά είναι -διαχρονικά- από τα αδύνατα σημεία των συμμετρικών σταδίων ισχύος.

Ο ενισχυτής είναι dual mono και βασίζεται σε ένα βαρύ τροφοδοτικό ανά κανάλι, το οποίο ξεκινά από τον δικό του, custom, δακτυλιοειδή μετασχηματιστή, χρησιμοποιεί ανόρθωση με διόδους υψηλής ταχύτητας και βασικό φίλτρο με δυο πυκνωτές των 47.000μF. Η τροφοδοσία των κυκλωμάτων του ενισχυτή είναι ιδιαίτερα φροντισμένη, με τοπικές σταθεροποιήσεις (περιλαμβανόμενης και της τάσης θέρμανσης των νημάτων), τέσσερις πυκνωτές των 12.000μF για την χαμηλή τάση και τρεις πυκνωτές των 560μF για την υψηλή τάση, για κάθε κανάλι. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι audio grade και η συνολική ποιότητα της κατασκευής είναι πολύ υψηλή.