Teac Reference UD-H01

Όλες οι μετρήσεις του μετατροπέα έγιναν μέσω της ομοαξονικής εισόδου, με σήματα 24bit/96kHz, εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά. Η είσοδος του UD-H01 αποδείχθηκε ιδιαίτερα ανθεκτική σε εισερχόμενα σήματα με jitter. Στο σχετικό διάγραμμα, η παραμόρφωση παραμένει σταθερή σε συνάρτηση με την συχνότητα (του jitter) και οι στάθμες παραμένουν κάτω από τα -100dB, επίδοση που πρέπει να θεωρηθεί ως πολύ καλή για την κατηγορία τιμής. Το διάγραμμα καταστολής του jitter κινείται σε τυπικά επίπεδα, μεταξύ -40dB και -55dB. Τα δύο αυτά ευρήματα αφήνουν σοβαρές υποσχέσεις για την καλή συμπεριφορά του μετατροπέα ακόμη και για σήματα εισόδου που έχουν προβλήματα με jitter.

Το υπολογισμένο (inferred) jitter της ίδιας της συσκευής βαίνει μειούμενο σε συνάρτηση με την συχνότητα. Αυτό υπολογίστηκε στα 170pS για jitter 100Hz, στα 37pS/200Hz και 7.2pS για jitter 4.5kHz. Αυτή η συμπεριφορά θα πρέπει να αποτιμηθεί θετικά καθώς το jitter γίνεται πιο εύκολα ακουστό στις υψηλές συχνότητες, επομένως εκεί οι επιδόσεις θα πρέπει να είναι καλύτερες. Το φάσμα με βάση το οποίο έγιναν οι υπολογισμοί περιλαμβάνει αρκετές ορατές συνιστώσες ενδοδιαμόρφωσης σε αρκετά χαμηλές στάθμες. Η απόκριση συχνότητας είναι πρακτικώς επίπεδη (με αναφορά τη μέγιστη στάθμη εξόδου) και οι διαφορές μεταξύ των καναλιών μπορούν να θεωρηθούν αμελητέες.

Ο μετατροπέας της Teac δεν προσφέρει τη δυνατότητα επιλογής ψηφιακού φίλτρου. Το σχετικό διάγραμμα δείχνει τις αποκρίσεις του βαθυπερατού φίλτρου για τα τρία συνήθη sample rates. Εκεί φαίνονται τα αναμενόμενα, δηλαδή η κάπως μικρότερη κλίση στα μεγαλύτερα sample rates. H γραμμικότητα του UD-H01 είναι από τις καλύτερες που έχουμε μετρήσει καθώς η συσκευή κατέβηκε άνετα μέχρι κάτω από τα -130dBFS χωρίς ο θόρυβος να επιδράσει στη μέτρηση.

Η προηγούμενη μέτρηση επιβεβαιώνεται από τις καμπύλες γραμμικότητας της στάθμης οι οποίες φαίνεται να παραμένουν πεισματικά ευθείες μέχρι σχεδόν τα -110dBFS, επίδοση εξαιρετικά αξιόλογη με δεδομένη την τιμή της συσκευής. Το εύρημα αυτό αφήνει υποσχέσεις για χαμηλό θόρυβο κάτι που φαίνεται τόσο από τις στατικές μετρήσεις (λόγος S/N: -109dBFS, θόρυβος σε αδρανές κανάλι: -108dBFS, θόρυβος λόγω τροφοδοσίας: -124dBFS) όσο και από τα αντίστοιχα διαγράμματα: Το φάσμα του θορύβου σε αδρανές κανάλι είναι αρκετά επίπεδο (με τις αναμενόμενες αιχμές στα 50Hz και τα 100Ηz) και φθάνει λίγο κάτω από τα -110dBFS στα 20kHz.

Το διάγραμμα των συνιστωσών θορύβου από την τροφοδοσία περιλαμβάνει, μεν, αιχμές στα 50Hz και τα 100Hz, καθώς και μια σειρά προϊόντων ενδοδιαμόρφωσης αλλά όλα αυτά βρίσκονται σε πολύ χαμηλές στάθμες, κάτω από τα -120dBV. Η αρμονική παραμόρφωση σε συνάρτηση με την συχνότητα παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Κοντά την μέγιστη στάθμη εξόδου οι καμπύλες βρίσκονται μεταξύ 0.0007% και 0.001% ενώ η μέτρηση σε χαμηλότερη στάθμη οδήγησε σε αποτέλεσμα μιας τάξης μεγέθους υψηλότερο, μεταξύ 0.004% και 0.005%.

Η μεταβολή της παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την στάθμη ακολουθεί την γνωστή πορεία: Αυξάνεται σημαντικά κάτω από τα -60dBFS (0.5%) και φθάνει το 3% γύρω στα -75dBFS. Τέλος, η διαφωνία των καναλιών κινήθηκε σε πολύ καλά επίπεδα με το σήμα του παρακείμενου καναλιού να βρίσκεται συστηματικά κάτω από τα -100dB, ακόμη και στις πολύ υψηλές συχνότητες.