Rosso Fiorentino Fiesole

Το ηχείο τοποθετήθηκε στις βάσεις που προσφέρει η Rosso Fiorentino και οδηγήθηκε από το σύνηθες σύστημα αναφοράς που ξεκινά από τα Teac Esoteric P70/D70 στον ρόλο της ψηφιακής πηγής και περιλαμβάνει τον Melos Plus Line και τον τελικό Parasound HCA-3500. Όπως συμβαίνει με κάθε ηχείο που δοκιμάζω και στην περίπτωση του Fiesole χρησιμοποίησα τον επεξεργαστή ακουστικής χώρου DRC-250 της Copland, προσέχοντας να μην υπερβάλω σε θέματα στάθμης επειδή οι διορθώσεις που επέβαλλε ο τελευταίος ήταν αρκετά απαιτητικές για το μικρό γούφερ του ηχείου. Οι πρώτες εντυπώσεις από την ηχητική συμπεριφορά του ηχείου, δικαιώνουν της υποψίες μου για τον Rubenni: Με παρελθόν σε στούντιο και ακαδημαϊκή μόρφωση γύρω από τα θέματα του ήχου, φαίνεται να κατέχει την τέχνη και κυνήγησε το σωστό περισσότερο, παρά το θεαματικό. Το Fiesole έχει πράγματι πολλές από τις αξίες ενός μόνιτορ αλλά φαίνεται να ισορροπεί ευχάριστα μεταξύ ενός άκρως αποκαλυπτικού χαρακτήρα και της δυνατότητας να προβάλλει μια ανεπαίσθητη άποψη. Διαχειρίζεται το πρόγραμμα με μια αξιοσημείωτη άνεση και γεμίζει έναν μικρό ή μέτριο χώρο με εντυπωσιακό για το μέγεθός του τρόπο χωρίς να δείχνει, κάτω από φυσιολογικές συνθήκες χρήσης, ότι πιέζεται ιδιαίτερα. Η ηχητική σκηνή είναι καλή σε διαστάσεις, σφιχτά εστιασμένη στο κέντρο χωρίς υπερβολές, με καλό βάθος και πολύ καλή λεπτομέρεια. Ακροάσεις προσεγμένων ηχογραφήσεων αποκαλύπτουν ένα ηχείο που σέβεται το υλικό και θα δημιουργήσει ζωντανές εικόνες που θα προσελκύσουν τον ακροατή ο οποίος δεν θα δυσκολευτεί να ξεχάσει το ηχείο και να αφοσιωθεί στη μουσική (βοηθάει, φυσικά, το γεγονός ότι το Fiesole εξαφανίζεται πανεύκολα από το χώρο, πιθανότατα χάρις στην στενή του μπάφλα).

Παρά το γεγονός ότι με κάτω όριο τα 50Hz η αποκοπή ξεκινά νωρίτερα και θα περίμενε κανείς μια συμπεριφορά μάλλον αυστηρή χαμηλά, το ηχείο στην πράξη δεν αφήνει και πολλά πράγματα “απέξω”. Σαφώς δεν πήρα τον όγκο και το σώμα της ορχήστρας ή των συνθετητών που έχω συνηθίσει από τα ATC SCM50, αλλά το Fiesole αποδίδει καλό και ελεγχόμενο χαμηλό, υπηρετεί άψογα το ρυθμικό μέρος των συνθέσεων και περιγράφει με άνεση τα μεγάλα έγχορδα και την συμφωνική ορχήστρα. Ο Rubenni έχει προφανώς επιλέξει “αυστηρή” απόσβεση στις χαμηλές συχνότητες και το Fiesole δεν υπερβάλλει καθόλου: Διαθέτει καλή ατάκα και ξεκάθαρη περιγραφή των χαμηλών συχνοτήτων που είναι σε θέση να αποδώσει, χωρίς φτιασίδια. Η ψηφιακή ισοστάθμιση το βοήθησε να καλύψει ένα μέρος της κατώτερης περιοχής αλλά, περισσότερο από αυτό, ανέδειξε ένα γούφερ με επαρκείς διαδρομές και περιθώρια πρόσληψης ισχύος τα όρια του οποίου είναι μεγαλύτερα από όσο θα περίμενε κανείς. Η μεσαία περιοχή αποδόθηκε ευχάριστα, με έναν χαρακτήρα ήπιας εγγύτητας που θα ικανοποιήσει όσους αναζητούν την ανάλυση και τις λεπτομερείς περιγραφές οργάνων της περιοχής και φωνών. Η χορωδία έχει παρουσία και οι λεπτομέρειες της ηχογράφησης περνούν με ικανοποιητική ακρίβεια στο χώρο ακρόασης. Η τάση του ηχείου να δημιουργεί μια σαφώς καθορισμένη εικόνα στο κέντρο της υποθετικής σκηνής ίσως στερεί κάπως την “ατμόσφαιρα” αλλά προσωπικά την βρίσκω προτιμότερη από μια αόριστη περιγραφή, ιδιαίτερα σε μικρά οργανικά σύνολα όπου το ηχείο δείχνει πραγματικά να βρίσκεται... εντός έδρας! Οι υψηλές συχνότητες αποδόθηκαν με έκταση, χωρίς το παραμικρό ίχνος σκληρότητας και με τον αρμονικό πλούτο που περιμένει κανείς από ένα ηχείο αυτής της κατηγορίας. Οι αποσβέσεις στις ανώτερες νότες του πιάνου και στο βιμπράφωνο ήταν ελάχιστα πιο γρήγορες από όσο έχω συνηθίσει αλλά οι διαφορές ήταν πραγματικά ελάχιστες. Το τελικό αποτέλεσμα είναι αέρινο, πλήρες και πολύ ευχάριστο, ακόμη και σε υψηλές στάθμες. Μιλώντας για στάθμες, άφησα για το τέλος τη δυνατότητα του ηχείου να παίξει δυνατά: Θα χρειαστείτε κάποια βατ, βεβαίως, αλλά το αποτέλεσμα είναι αρκούντως εντυπωσιακό: Το Fiesole κουράζεται δύσκολα και (χωρίς ισοστάθμιση) “τελειώνει” ακόμη δυσκολότερα. Μπορεί να καλύψει άνετα έναν μικρό η μεσαίο χώρο και να αποδώσει ρεαλιστικά στάθμες σε τυπικές θέσεις ακρόασης, με απόσταση λίγο μικρότερη από τα 3 μέτρα.

Τελικώς...

... μπορεί η Rosso Fiorentino να μην είναι καμία πασίγνωστη εταιρία, αλλά οι άνθρωποί της την γνωρίζουν τη δουλειά καλά; Άψογα φινιρισμένο, προσεκτικά υλοποιημένο και τεχνοκρατικά σχεδιασμένο, το Fiesole είναι ο,τι θα περίμενε κανείς από ένα μικρό ηχείο: Αχρωμάτιστο, με σημαντικά περιθώρια για υψηλές στάθμες, καλή εικόνα και χαμηλό στο όριο που επιτρέπει ο όγκος και το γούφερ του, χωρίς περιττές υπερβολές. Θα έλεγα ότι είναι ένα από τα καλύτερα ηχεία που έχω ακούσει σε αυτή την κατηγορία μεγέθους και τιμής.