|
| REVIEW |
|
ΠΛΑΤΟ |
| J.C.
Verdier “La Platine” |
|
|
|
| ENTYΠΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ... |
|
|
| Για το στήσιμο του La
Platine δεν έχω να πω και πολλά πράγματα. Κατέφθασε στον χώρο
ακρόασης σχεδόν έτοιμο και το μόνο που χρειάστηκε ήταν η τοποθέτηση
του πλατό στο έδρανο. Με βάση τα όσα είδα, νομίζω ότι δεν έχει
κάποια ιδιαίτερη δυσκολία καθώς τα armboards έχουν πολύ “αέρα” και
μπορούν να περιστραφούν εύκολα ώστε να φιλοξενήσουν βραχίονες με
διαφορετικές απαιτήσεις σε γεωμετρία. Δύο σημεία που χρήζουν
σχολιασμού είναι, πρώτον, η απουσία κάποιου καλύμματος και,
δεύτερον, η τρόπος με τον οποίο θα τοποθετήσετε τον κινητήρα σε
σχέση με το πλατό. Ξεκινώντας από το πρώτο: Αναγνωρίζοντας ότι είναι
προσωπική μου παραξενιά και ιδιοτροπία (την οποία προφανέστατα δε
συμμερίζονται οι περισσότεροι κατασκευαστές ακριβών πλατό) θεωρώ ότι
είναι απαραίτητο κάποιο είδος προστασίας του συστήματος από την
σκόνη (κυρίως) και από τα απρόσεκτα χέρια (δευτερευόντως). Επομένως,
στην τιμή του συστήματος θα πρέπει οπωσδήποτε να προσθέσετε και την
κατασκευή ενός καλύμματος. Το δεύτερο σημείο είναι, επίσης, κάτι
γνώριμο σε όσους έχουν χειριστεί πλατό με εξωτερικά/ανεξάρτητα
τοποθετημένο κινητήρα: Η απόστασή του από το πλατό είναι κρίσιμη
επειδή καθορίζει την τάση του ιμάντα και κατ επέκτασιν την
συμπεριφορά του συστήματος μετάδοσης ιδιαίτερα αν θέση ιμάντα επέχει
κάποια ίνα η οποία δεν έχει μεγάλη ελαστικότητα. Σε αντίθεση με όσα
συζητούνται κατά καιρούς, η ολίσθηση του νήματος στην τροχαλία είναι
κάτι που δεν επιτρέπεται και -σαφώς- δεν πρέπει να χρησιμοποιήται
για την ρύθμιση των στροφών! Αυτός που θα στήσει το La Platine (ή
και όποιο άλλο παρόμοιας λογικής πλατό) θα πρέπει να βρει τη σωστή
θέση εμπειρικά, χρησιμοποιώντας στροβοσκόπιο και μικρές
μετακινήσεις. Είναι αυτή όπου δεν υπάρχει ταλάντωση στην ακρίβεια
περιστροφής (το αν υπάρχει σταθερή απόκλιση από τις ιδανικές στροφές
σε αυτή τη φάση δεν ενδιαφέρει, αυτό ρυθμίζεται μικρομετρικά από τον
ίδιο τον κινητήρα, μετά). Στην πράξη, πάντως, η όλη διαδικασία
δε μου πήρε πάνω από μερικά λεπτά και με λίγη προσπάθεια η ακρίβεια
περιστροφής που επέτυχα στη φάση των μετρήσεων ήταν απολύτως
ικανοποιητική. |
 |
O Tri-Planar είναι ένα πραγματικό μηχανολογικό έργο
τέχνης. Χαίρεσαι να τον βλέπεις και να τον
χρησιμοποιείς! |
 |
Αυτό είναι το ρυθμιστικό της κατακόρυφης γωνίας
ανάγνωσης. Η κίνησή του είναι τόσο προοδευτική που μπορείς να
αλλάζει την VTA ενώ το πλατό βρίσκεται σε
λειτουργία. | |
|
|
Το La Platine
αντικατέστησε το πλατό που χρησιμοποιώ σε τακτική βάση (Linn Sondek
LP12/Ittok/Karma) και κλήθηκε να οδηγήσει δύο phono, το βασικό phono
αναφοράς (Rotel RHQ “Michi”) καθώς και το εξαιρετικό Lamm LP2. Το
υπόλοιπο σύστημα ήταν το γνωστό με τον προενισχυτή Melos Plus Series
Line, τον Parasound HCA3500 και τα ATC SCM-50 PSL.
Ξεκίνησα τις
ακροάσεις με τον “μικρό” συνδυασμό βραχίονα κεφαλής, δηλαδή με τον
Morch DP-6 και την Sumiko Palo Santos Presentation. Αυτό που
παρατηρείς σχεδόν αμέσως, από τις πρώτες στροφές του δίσκου θα
έλεγα, είναι το εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο μηχανικών θορύβων. Το
γεγονός ότι έκανα ακριβώς την ίδια παρατήρηση πριν από ένα και κάτι
χρόνο, όταν δοκίμασα το Clearaudio Innovation, είναι -κατά τη γνώμη μου-
επαρκής ένδειξη ότι πράγματι τα μαγνητικά έδρανα έχουν πολλά να
προσφέρουν στο θέμα αυτό. Ο θόρυβος είναι τόσο χαμηλός που αφήνει
ακάλυπτο τον θόρυβο από τον ίδιο τον δίσκο και αν και αυτός είναι σε
λογικά επίπεδα, φέρνει στην επιφάνεια τον θόρυβο της ίδιας της
ηχογράφησης. Η πολύ καλή συμπεριφορά σε αυτό τον τομέα άφησε τον
ζεύγος Morch/Sumiko να αναδείξει την δυναμική περιοχή του συστήματος
η οποία ήταν πολύ καλή. Έργα με σημαντικές διακυμάνσεις και παύσεις
αποδόθηκαν με ρεαλισμό και η δυναμική αντίθεση καλών κοπών πέρασε
στα ηχεία χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Το σύστημα κατέβηκε αρκετά
χαμηλά και το άκουσμα είχε όγκο και καλό έλεγχο σε κάθε περίπτωση
χωρίς υπερβολές που θα λέρωναν την κατώτερη μεσαία περιοχή.
Προσωπικά, πάντως, θα ήθελα κάτι περισσότερο εδώ, κυρίως στην
περιγραφή οργάνων με ακραίο περιεχόμενα σε χαμηλές συχνότητες. Η
μεσαία περιοχή αποδόθηκε με ρεαλισμό, σε σωστή απόσταση από τον
ακροατή και με άφθονες λεπτομέρειες. Έγχορδα, ανθρώπινη φωνή και
πνευστά ικανοποίησαν πλήρως και ο αέρας μεταξύ των ομάδων μιας
μεγάλης χορωδίας ήταν υπαρκτός. Η ανώτερη περιοχή είχε καλή έκταση,
ήταν ευχάριστη και με αίσθηση διαύγειας αλλά μου φάνηκε ελαφρώς
γρήγορη και κάπως στεγνή στις αποσβέσεις οργάνων όπως το βιμπράφωνο.
Η εικόνα που δημιούργησε, τέλος, ο συγκεκριμένος συνδυασμός είχε
πολύ καλό πλάτος, με το μέγεθός της να εντυπωσιάζει μερικές φορές,
πολλές λεπτομέρειες και καλό βάθος. |
 |
Ο Morch DP-6 χρησιμοποιεί μια ιδιόρυθμη έδραση τριών
σημείων, με ένα σφαιρίδιο στο οριζόντιο επίπεδο και δύο
κλασικά έδρανα στο κατακόρυφο. |
 |
Η οριζοντίωση του πλατό γίνεται πανεύκολα με τρεις
ρυθμιστικούς κοχλίες όπως
αυτός. | |
Όλα τα παραπάνω,
φυσικά, είναι εν μέρει αναμενόμενα. Οι παρατηρητικοί θα έχουν ήδη
διαπιστώσει ότι το σύστημα Morch/Sumiko κοστίζει περίπου το 50% του
ίδιου του πλατό, μια επιλογή η οποία δεν με βρίσκει απολύτως σύμφωνο
επειδή -κατά τη γνώμη μου πάντοτε- το μεγαλύτερο ποσοστό της
“δουλειάς” τον φέρει εις πέρας, ακριβώς, ο βραχίονας και η κεφαλή.
Έτσι, δεν ήταν έκπληξη αυτό που (μου) συνέβη όταν “άλλαξε ο
Μανωλιός” και έφτασε η ώρα των Tri-Planar/Clearaudio ενός συστήματος
με κόστος ίσο περίπου με αυτό του La Platine. Την DaVinci την
γνώριζα ήδη και είναι μια κεφαλή που θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω
ως την πλέον ουδέτερη που έχω ακούσει. Για να εκνευρίσω
μερικούς-μερικούς, θα έλεγα ότι είναι η πλέον “ψηφιακή” (με την
έννοια της ακρίβειας) κεφαλή και γιαυτό είναι κατάλληλη για
συστήματα με πολύ χαμηλό θόρυβο όπως το περί ου ο λόγος.
Το όλο
πακέτο έδειξε τα δόντια του από την πρώτη στιγμή: Εξαιρετική έκταση
με χαμηλό που αισθάνεσαι και το ακούς χωρίς την παραμικρή απόκλιση
προς την υπερβολή και υψηλές συχνότητες αέρινες, φωτεινές και με
εξαιρετικά χαρακτηριστικά απόσβεσης, τρομερή δυναμική περιοχή, σαφώς
ανώτερη των περισσότερων δίσκων που θα βρείτε για να αγοράσετε, και
μια εικόνα ανάγλυφη που σε καλές κοπές μπορεί να σε αφήσει με
ανοικτό το στόμα. Εκεί που στην περίπτωση των Μorch/Sumiko αλλά και
του συνδυασμού LP12/Ittok/Karma υπάρχει μια καλά σχηματισμένη
χορωδία με κίνηση και αέρα, στην περίπτωση των Tri-Planar/Clearaudio
παίρνεις μια άψογη περιγραφή του χώρου, της αντήχησης και του όγκου
της χορωδίας με τους σολίστ να ξεπετιούνται ακόμη πιο σαφείς και πιο
πλήρεις. Μεγάλα συμφωνικά έργα (με πολλές μικρολεπτομέρειες και
θορύβους από την ίδια την αίθουσα της ηχογράφησης) αποδίδονται όσο
ρεαλιστικά περιμένει κανείς με απόλυτα κριτήρια ενώ έργα με
περισσότερο ηλεκτρικό/ηλεκτρονικό χαρακτήρα αποκτούν μια δύναμη και
μια ομοιογένεια που εντυπωσιάζουν. Κανένας από όσους έτυχε να
ακούσουν το La Platine δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην δυνατότητα που
έχει να μεταφέρει τον ρυθμό και την αίσθηση της μουσικής στο χώρο
και πολύ γρήγορα απορροφήθηκαν όλοι από τη μουσική αδιαφορώντας
για τα υπόλοιπα. Εκεί, ωστόσο, που το σύστημα μεγαλούργησε
ήταν σε ηχογραφήσεις με λίγα ακουστικά όργανα, είτε αυτές ήταν τζαζ
είτε έργα για ορχήστρα δωματίου. Το La Platine, σε μια επίδειξη
ουδετερότητας -απουσίας θα έλεγα από την εξίσωση του συστήματος-
κατάφερε να δημιουργήσει εικόνες που δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτε
από τα κορυφαία ψηφιακά συστήματα (υπό την προϋπόθεση ότι είσαι
διατεθειμένος να αγνοήσεις τα γνωστά προβλήματα των δίσκων με το
θόρυβο και τα σκράτς -αλλά γιαυτό δεν μπορεί να κάνει ο Verdier
τίποτε, φυσικά!) προσθέτοντας ως καρύκευμα τη γνωστή ζεστή αίσθηση
του βινυλίου που αρέσει,τελικώς, σε όλους και κάνει τα αναλογικά
συστήματα πάντοτε ευχάριστα και επιθυμητά. |
Τελικώς...
... το La Platine μπήκε, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα, στην
ολιγομελή εκείνη ομάδα συσκευών που δυσκολεύτηκα πολύ να επιστρέψω,
γεγονός που παρέτεινε τη δοκιμή επί πολλές εβδομάδες. Δεν έχω,
ωστόσο, την παραμικρή δυσκολία στο να το θεωρώ ως ένα από τα
πραγματικά κορυφαία αναλογικά συστήματα που έχω ακούσει σε ρυθμό
δοκιμής μέχρι σήμερα, ένα σύστημα (ιδιαίτερα στην εκδοχή
Tri-Planar/Clearaudio) που θέτει ένα επίπεδο αναφοράς στην
αναπαραγωγή βινυλίου που δύσκολα ξεπερνιέται και σίγουρα ένα σύστημα
που θα πρέπει να δείτε και να ακούσετε από πολύ κοντά αν σας
ενδιαφέρει το θέμα. Αν έχετε μια καλή συλλογή δίσκων και σκοπεύετε
να αγοράσετε μια κορυφαία μηχανή που θα τους σεβαστεί, την έχετε
μπροστά σας! |
|
Δημήτρης
Σταματάκος |
LISTENING
SESSION
Η ηχογράφηση έγινε με το master
recorder DV-RA1000 της Tascam σε φορμά PCM και τα αρχεία
που προέκυψαν βρίσκονται στο διαδίκτυο ώστε να μπορούν να
αξιοποιηθούν από τους αναγνώστες. Η διαδικασία απαιτεί την
εγκατάσταση του media player foobar2000 μαζί με το plug-in για την δυνατότητα εκτέλεσης
δοκιμής double blind ΑΒΧ.
Μετά την εγκατάσταση του λογισμικού, το μόνο που χρειάζεται να
κάνετε είναι να κατεβάσετε τα αρχεία (θα τα βρείτε σε μορφή
.zip με μέγεθος περίπου 60MB), να τα αποσυμπιέσετε, να τα
φορτώσετε στο foobar2000 και είτε απλώς να τα ακούσετε, είτε,
επιλέγοντας δύο μαζί (shift click), να ενεργοποίησετε την
δοκιμή ABX.Τα αρχεία είναι .wav με συχνότητα δειγματοληψίας 88.2kHz
στα 24bit
Αναλογικό Σύστημα Αναφοράς (Linn Sondek
LP12/Ittok/Karma)
JC Verdier La
Platine/Tri-Planar/Clearaudio DaVinci
JC Verdier La Platine/Morch DP-6/Sumiko
Palo Santos Presentation
JC
Verdier La Platine/Tri-Planar/Clearaudo DaVinci, VTA
5.0-6.0-8.0-9.0 |
|
|
|
| |
|
