Grado Reference Platinum 1

H Platinum προσφέρεται σε μια καλόγουστη ξύλινη συσκευασία η οποία περιλαμβάνει τα βασικά, δηλαδή την ίδια την κεφαλή κι ένα απλό φυλλάδιο τεχνικών χαρακτηριστικών και οδηγιών για την σύνδεσή της, τις οποίες θα χρειαστείτε γιατί οι ακροδέκτες της δεν είναι χρωματικώς κωδικοποιημένοι και η σήμανσή τους είναι κάπως δυσανάγνωστη. Κάτι που πρέπει κανείς να προσέξει ιδιαίτερα είναι οι βίδες που χρησιμοποιούνται. Η Grado έχει διαμορφώσει το σπείρωμα για αυτές στο ξύλινο σώμα της κεφαλής το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα σκληρό και μου δημιούργησε την εντύπωση ότι αν το παρακάνεις μπορεί να προκαλέσεις φθορά. Ευτυχώς για όσους αρέσκονται στην υπερβολική δύναμη, οι βίδες δεν είναι allen αλλά απλές, κι έτσι δεν μπορεί να εφαρμοστεί μεγάλη ροπή. Καλού-κακού προσέξτε το...
Η Platinum τοποθετήθηκε στο πλατό αναφοράς (Linn Sondek LP12/Ittok LVII) με ελάχιστο κόπο (αν και χρειάστηκε ρύθμιση του ύψους του βραχίονα, αφού πρόκειται για μια σχετικώς “ψηλή” κεφαλή). Με βάρος 6.5gr και ενδοτικότητα 20 μονάδες η συχνότητα συντονισμού που προκύπτει με υπολογισμό, βρίσκεται στα 8.4Hz, κοντά στο κάτω όριο των αποδεκτών τιμών. Όπως μπορείτε να διαβάσετε στο κείμενο των μετρήσεων, στην πράξη το σύστημα φαίνεται να συντονίζεται στα 10.4Hz μια τιμή πολύ καλύτερη. Ο μόνος λόγος που μπορώ να σκεφτώ για τη διαφορά αυτή είναι η μεθοδολογία μέτρησης της ενδοτικότητας της Grado η οποία δεν αναφέρεται στα χαρακτηριστικά (αν είναι στατική, ή δυναμική και σε ποια συχνότητα). Σε κάθε περίπτωση, η αναγνωστικότητα του συστήματος ακόμη και σε δίσκους με προβλήματα παραμόρφωσης στην επιφάνειά τους, ήταν πολύ καλή. Η κεφαλή συνδέθηκε στον προενισχυτή phono RHQ-10 “Michi” της Rotel και το υπόλοιπο σύστημα ήταν το γνωστό (Melos Plus Series Line, Parasound HCA3500, ATC SCM-50PSL).

Από τις πρώτες στιγμές της ακρόασης γίνεται φανερό το γιατί η Grado έχει φανατικούς φίλους: Η Platinum 1 ανήκει σε εκείνες τις συσκευές ήχου που ισορροπούν μεταξύ ουδετερότητας και χαρακτήρα δημιουργώντας την εντύπωση ότι έχουν γίνει κάποιες πολύ συγκεκριμένες και προσεκτικές επιλογές. Είναι σαφές ότι έχει άποψη (άλλωστε τα περισσότερα συστήματα στον χώρο του βινυλίου έχουν άποψη, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) αλλά την περνάει με έναν τρόπο ήπιο χωρίς να αισθάνεσαι ούτε στιγμή ότι επιβάλλεται. Με την συγκεκριμένη κεφαλή, το σύστημα απέκτησε έναν ιδιαίτερο όγκο χαμηλά, χωρίς να εμφανίζει, όμως, τάσεις υπερβολής ή ακόμη και έλλειψη ελέγχου. Το ρυθμικό μέρος της κάθε σύνθεσης ήταν πάντα παρόν, εξαιρετικά ευχάριστο και σαφές και ο ακροατής μπορεί να παρακολουθήσει άνετα την δομή της σύνθεσης χωρίς να προσπαθεί καθόλου. Ο όγκος των μεγάλων οργάνων διαγράφεται με ακρίβεια και παλμό, οι λεπτομέρειες είναι πολλές και το σύστημα δημιουργεί την αίσθηση μιας τάσης για έμφαση η οποία δεν γίνεται ποτέ υπερβολική, παραμένοντας πάντοτε στην δοσολογία που πρέπει. Η μεσαία περιοχή αποδόθηκε πολύ σωστά, με τα φωνητικά μέρη να εστιάζονται άψογα στον χώρο και τα χαρακτηριστικά της άρθρωσης να μεταφέρονται με ακρίβεια. Έργα με μεγάλες χορωδίες είναι επιβλητικά, με τις ομάδες των τραγουδιστών να διακρίνονται εύκολα και την κίνηση της σύνθεσης από την μία ομάδα στην άλλη να είναι σαφής, υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι η ηχογράφηση και η κοπή επιτρέπουν τέτοιου είδους παρατηρήσεις. Εκεί, πάντως, που καταλαβαίνεις την ταυτότητα της Platinum είναι τα πνευστά και τα έγχορδα της περιοχής. Ακόμη και οι πιο προβολικές ηχογραφήσεις ακούστηκαν με άνεση, χωρίς να κουράσουν ακόμη και σε υψηλές στάθμες. Η απόσταση του soundstage που δημιουργεί η κεφαλή είναι η “σωστή”. Ο εστιασμός δεν γίνεται ούτε πολύ μακρυά, ώστε να έχεις την εντύπωση ότι βρίσκεσαι στην τελευταία σειρά, αλλά ούτε και πολύ κοντά, ώστε να βρίσκεσαι μέσα στην ορχήστρα. Επιπροσθέτως το πλάτος της εικόνας και η αναλυτική δυνατότητα της Platinum 1 είναι από τα καλά της στοιχεία. Αν έχετε ηχογραφήσεις μικρών συνόλων ο αέρας μεταξύ των οργάνων, η κίνησή τους και μικρές λεπτομέρειες της ηχογράφησης είναι όλα παρόντα.
Η περιοχή των υψηλών συχνοτήτων έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά: Την αίσθηση της έκτασης και ένα από τα καλύτερα σώματα που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό από κεφαλή. Αυτά, θέλουν μερικές εξηγήσεις. Κατ΄ αρχήν, όσον αφορά την έκταση, σε τεχνικό επίπεδο ούτως ή άλλως δεν τίθεται θέμα, η Grado δίνει όριο της απόκρισης τα 60kHz, και η μέτρηση με ροζ θόρυβο (band limited στα 20kHz) δείχνει ότι η κεφαλή δεν έχει πρόβλημα ψηλά, αντιθέτως, εμφανίζει έναν τονισμό. Εδώ, όμως, μιλάμε για την υποκειμενική πλευρά της έκτασης. Η εντύπωση που αποκομίζεις ακούγοντας με την Platinum 1 είναι ότι δεν φτάνει ούτε κατά διάνοια στα όριά της και ότι διαχειρίζεται την πληροφορία στην περιοχή με χαρακτηριστική άνεση, έχοντας μεγάλες δυνατότητες περιγραφής του αρμονικού περιεχομένου αλλά και των χρονικών χαρακτηριστικών των ήχων. Στη συνέχεια, όσον αφορά το “σώμα”, αναφέρομαι στον τρόπο με τον οποίο η κεφαλή διαχειρίζεται ένα συγκεκριμένο μέρος των ήχων των κρουστών με σημαντικό περιεχόμενο στις υψηλές συχνότητες (όπως είναι οι ανώτερες νότες του πιάνου και το βιμπράφωνο) και ειδικά την περιοχή μεταξύ decay και release, αμέσως μετά το αρχικό μέτωπο και πριν την απόσβεση δηλαδή. Εδώ, η παρουσία της είναι όσο πρέπει εμφατική ώστε το τελικό αποτέλεσμα να σου δημιουργεί την εντύπωση ότι η κεφαλή υπογραμμίζει κάποια μέρη του προγράμματος, υποδεικνύοντας σου τι να προσέξεις. Στην δική μου περίπτωση απόλαυσα αυτό το χαρακτηριστικό και νομίζω ότι το ίδιο θα συμβεί και με πολλούς άλλους ακροατές!

Τελικώς...

...μπορεί η Grado να μην κάνει πολύ θόρυβο στην αγορά, σε αντίθεση με την πολιτική την οποία συχνά χρησιμοποιούν διάφοροι νεόκοποι-νεοφώτιστοι στον χώρο του βινυλίου, που γίνεται και πάλι “της μόδας”, έχει όμως, όπως φαίνεται, την ιστορία με το μέρος της. Δεν ξέρω σε τι βαθμό η παράδοση παίζει ρόλο στις σχεδιάσεις του John Grado, μπορώ όμως να πω με βεβαιότητα ότι η Platinum 1 είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες κεφαλές που μπορείτε να ακούσετε σήμερα σε αυτή την κατηγορία τιμής και αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο.